ตอนที่ 1
ฝนหลงฤดูซึ่งตกมาตั้งแต่หัวค่ำเพิ่งซาลงหลังกระหน่ำหนักอยู่หลายนาที จากนั้นไม่นานนัก ประตูกระจกบานใหญ่ของร้านอาหารกึ่งผับริมแม่น้ำก็เปิดรับลูกค้าคนใหม่ในเวลาเดียวกับที่วงดนตรีแจ๊สซึ่งประกอบด้วยนักร้อง นักเปียโน และมือดับเบิลเบสบนเวทีเริ่มบรรเลงเพลงอีกครั้ง
บาร์เทนเดอร์ซึ่งกำลังผสมเครื่องดื่มให้ชาวต่างชาติสองสามีภรรยาที่มุมขวาสุดของเคาน์เตอร์ ก้มศีรษะทักทายหญิงสาวซึ่งก้าวเข้ามานั่งที่หน้าบาร์และสั่งเครื่องดื่ม
รับอะไรดีครับ
แม้ไม่ใช่ลูกค้าขาประจำ แต่เจ้าของบุคลิกประเปรียว และดวงตาคมสวยที่กำลังถอดสูทสีเข้มสีเดียวกับกระโปรงสั้นเหนือเข่าออกพาดกับพนักม้านั่งทรงสูงหน้าเคาน์เตอร์บาร์ เหลือเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวเข้ารูป หากความเรียบง่ายของเสื้อผ้าที่สวมใส่กลับขับให้เธอดูเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์มากเสียจนทำให้เขาค่อนข้างแน่ใจว่าจะจำเธอทันทีตั้งแต่พบหน้ากันครั้งแรก
สก็อตช์ออนเดอะร็อกค่ะ
จากเครื่องดื่มที่ต้องใช้เวลาละเลียดจิบทีละน้อย และท่าทีที่ดูเหมือนต้องการอยู่กับตัวเองสักพักหนึ่งของเธอ ทำให้เขาเลือกที่จะไม่เอ่ยถามอะไรอีก สักครู่นะครับ
หญิงสาวเอนหลังพิงพนักม้านั่งทรงสูง ระบายลมหายใจยาว ยืดแขนทั้งสองขับไล่ความเหนื่อยล้าจากการนั่งทำงานในห้องประชุมที่เต็มไปด้วยความเคร่งเครียดมาตลอดวัน
งานสำคัญที่เธอได้รับมอบหมายให้ทำหน้าที่หัวหน้าผู้ประสานงานการเจรจาก่อนการร่างสัญญาสำเร็จด้วยดี คงเหลือเพียงขั้นตอนการทำสัญญาฉบับจริงให้เป็นลายลักษณ์อักษรเท่านั้น
ในขณะที่ทุกคนชวนกันออกไปดื่มสังสรรค์กันต่อหลังอาหารมื้อค่ำในโอกาสฉลองความสำเร็จก้าวแรก เธอกลับรู้สึกอยากอยู่ตามลำพัง จึงขอตัวออกมาก่อน
ไม่ใช่เพราะอยากอยู่กับตัวเองเพียงอย่างเดียว แต่เป็นเพราะอึดอัดกับคำชื่นชมและสายตาของผู้ร่วมเจรจาบางคนที่ทำให้เธอรู้สึกว่าความสำเร็จที่ได้มาเกิดจากความประทับใจในรูปลักษณ์ของเธอมากกว่าความสามารถอีกเหตุผลหนึ่ง
จริงอยู่ที่ความประทับใจแรกมีส่วนทำให้งานง่ายขึ้น แต่ความสวยงามแทบไม่มีความหมายหากไม่มีสติปัญญารู้เท่าทันอีกฝ่ายในการรักษาและต่อรองผลประโยชน์ให้ผู้ว่าจ้าง และสิ่งที่ใครหลายคนเห็นว่าดีสิ่งนี้ กลับอาจนำความทุกข์ใจมาให้เจ้าของชนิดที่น้อยคนจะคาดถึง
เพราะหน้าตาอย่างนี้ไม่ใช่หรือ ผู้ชายบางคนถึงต้องการเอาชนะ และทำกับเธอเหมือนเครื่องมือแสดงความเก่งกาจของตัวเองที่ได้เป็นเจ้าของเธอ ทั้งยังทำให้คนที่ไม่เคยมีใคร และเป็นคนที่เคยชื่นชมเขาอยู่เงียบ ๆ ดีใจว่า เขาเองก็สนใจในตัวเธอเช่นกัน และทำให้หลงเชื่อด้วยคำว่ารักที่เขามักย้ำซ้ำ ๆ แทนคำตอบของข้อสงสัยที่เธอถาม โดยไม่เคยให้คำตอบที่แท้จริงจนกระทั่งเธอได้ยินและได้เห็นกับหูและตาของตนเองว่า เขาเป็นคนเช่นไร
ไม่น่าคิดเรื่องนี้ขึ้นมาเลย... เธอบอกตัวเองในใจ และพยายามสลัดความทรงจำเกี่ยวกับใครคนนั้นออกไปด้วยการกวาดตามองสำรวจรอบร้านระหว่างรอเครื่องดื่มที่สั่ง
แจ๊สบาร์แห่งนี้ดัดแปลงจากบ้านสไตล์โมเดิร์น ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ไม้แบบคลาสสิกโทนสีครีมนุ่มหวานและสีน้ำตาลเข้มขรึม ผนังฉาบด้วยปูนเนื้อหยาบให้เห็นฝีเกรียงที่ปาดป้ายลงบนพื้นผิวอย่างจงใจ ประดับด้วยภาพวาดสีจัดจ้านของชากาลล์ *
หากพินิจให้ดีแล้ว องค์ประกอบที่คล้ายจะไปด้วยกันไม่ได้เหล่านี้กลับดูเข้ากันอย่างไม่น่าเชื่อ
หากเป็นคน เขาหรือเธอคนนั้นคงมีบุคลิกที่ดูเรียบง่าย ทว่าแฝงไว้ด้วยบางสิ่งบางอย่างตรงกันข้ามกับภาพที่แสดงออกอย่างที่ยากจะคาดถึง เผลอตัวต้องใจเขาหรือเธอคนนั้นไปเสียแล้วโดยไม่รู้ตัว
บรรยากาศเหงา ๆ ของคืนฝนพรำ และเสียงเพลงเศร้า ๆ ในอารมณ์โหยหาทำให้นึกถึงใครอีกคนหนึ่งขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
หญิงสาวฮัมเพลงที่วงดนตรีบนเวทีกำลังบรรเลงอยู่
ไม่รู้ว่าเธอนึกรักการฟังเพลงแนวที่ไม่เคยคิดเลือกมาฟัง และพึงใจกับการนั่งอยู่หน้าบาร์ของร้านเงียบๆ ที่มีคนไม่พลุกพล่าน แทนการออกไปสังสรรค์กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ในร้านที่เต็มไปด้วยผู้คน เช่นเดียวกับคนในห้วงคะนึงคนนั้นตั้งแต่เมื่อใด
เขาเป็นแค่ชายหนุ่มธรรมดาที่แทบไม่มีสิ่งใดชวนให้จดจำเป็นพิเศษเมื่อแรกเห็น ยิ้มง่าย แต่จริงจัง และไม่ช่างพูดช่างคุยในแบบที่เธอชอบ แม้ทำให้เธอสบายใจทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันแต่การคบหาฉันคนรักกับเขาไม่เคยอยู่ในความคิดของเธอมาก่อน หากเมื่อได้รู้จักกับเขามากขึ้น เธอกลับเริ่มสนใจในตัวเขา จนในที่สุด รุ่นน้องชมรมที่อยู่ถัดจากเธอไปสามห้องคนนั้น ก็กลายมาเป็นคนข้างใจโดยที่เธอไม่คาดคิด
แม้จะมีอายุน้อยกว่า ทว่าเขากลับเป็นผู้ใหญ่ยิ่งกว่าเธอหลายเรื่องทั้งในด้านความคิด การตัดสินใจ หากในบางคราว ท่าทางเมื่อพยายามเก็บอาการตื่นเต้นเมื่อได้ยินเรื่องที่ตนเองสนใจเป็นพิเศษเหมือนกับหนุ่มน้อยที่ได้ของขวัญถูกใจก็ทำให้เธออดยิ้มไม่ได้
ถึงจะไม่ชอบหลายสิ่งที่เธอชอบ แต่เขาก็ไม่เคยขัดใจ หากคอยมองอยู่ไกล ๆ ด้วยความเป็นห่วง หากบางทีก็ห่างเสียจนเธอนึกน้อยใจ ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่เคยบอกเธอว่า รัก แม้สักคำ จนบางครั้งเธออดหวั่นใจไม่ได้ว่าเขามีความลับอะไรที่คอยปิดบังเธออยู่หรือไม่ และคิดอย่างไรกับเธอกันแน่
ตลอดเวลาที่คบหากัน แม้เขาจะคอยดูแลใส่ใจ เป็นห่วงเป็นใย รวมทั้งเป็นฝ่ายยอมลงให้เธอก่อนแทบทุกครั้ง หากในขณะเดียวกันนิสัยเก็บความรู้สึกของเขาก็ทำให้เธอยากจะเข้าถึงตัวตนที่แท้จริง หรือสิ่งที่เขาคิดอยู่ในใจได้
เธอเคยหวั่นว่า หากเขาได้รับรู้ว่า เขาไม่ใช่คนแรกที่เธอรักจนทุ่มเทให้หมดทั้งกายและใจ เขาจะเปลี่ยนใจจากเธอไหม ผิดหวังในตัวเธอหรือเปล่า เพราะนับจากวันที่เธอเห็นเขาพูดคุยกับชายหนุ่มรุ่นพี่ซึ่งเธอเคยคบหาและเลิกรากันไปแล้ว เธอก็เริ่มรู้สึกว่าเขาดูเหินห่างกว่าเคย ทั้งยังพยายามหลีกเลี่ยงการแตะต้องตัวเธอมากไปกว่าแค่จับมือหรือโอบไว้เพียงหลวม ๆ ซึ่งผิดไปจากสิ่งที่คู่รักทั่วไปที่ยิ่งคบหาผูกพันกันเท่าใด ก็ยิ่งอยากอยู่ชิดใกล้กันให้มากที่สุดควรจะเป็น
แล้วเหตุการณ์หนึ่งที่จำได้ไม่ลืมและเคยทำให้เธอปวดแปลบในใจทุกครั้งที่นึกถึงก็เกิดขึ้นในวันที่อากาศหนาวจัดที่สุดในเดือนธันวาคม เมื่อเธอเอื้อมมือไปหาเขาที่เดินตามมาข้างหลังขณะข้ามถนนที่มีรถพลุกพล่าน ทั้งที่มือของเธอแตะถูกมือของเขาแล้ว หากเขากลับชักมือหนี และย้ายไปเดินอีกข้างหนึ่งแทน
เหตุการณ์นั้นไม่เพียงแต่ทำให้เธอระแวงว่า เขากำลังพยายามจะตีตัวออกห่าง หากเธอยังอดคิดไม่ได้ด้วยว่า เขากำลังคบหากับคนอื่นนอกจากเธอด้วยหรือไม่ โดยเฉพาะกับผู้หญิงที่เขาแนะนำว่าเป็นเพียงเพื่อนสนิทคนนั้น เพราะถึงปากจะตอบเธอด้วยคำตอบเดียวกันทุกครั้งว่า เป็นเพื่อนที่คบกันมานาน แต่สิ่งที่เขาแสดงออกกลับขัดกับคำยืนยันที่เขาบอกเธอเหลือเกิน
ไม่เพียงแต่สัมผัสความห่วงหาอาทรในแววตาของเขายามที่มองเธอคนนั้นได้ หากการแสดงออกของเขายังดูใส่ใจ ใกล้ชิดกับเธอผู้นั้นยิ่งกว่าเธอที่เป็นคนรักของเขาเสียอีก ในขณะที่เขาไม่ยอมจับมือเธอยามเดินข้ามถนนไปด้วยกัน แต่เขากลับเดินเคียงข้างและเป็นฝ่ายเอื้อมมือไปจับแขนของ เพื่อน เอาไว้ตลอดเวลาจนกระทั่งข้ามผ่านไปถึงอีกฟากหนึ่ง และเมื่อเธอพบเขานั่งสนทนากับเพื่อนคนนั้นตามลำพังโดยบังเอิญ เธอยังเห็นเขาจับมือทั้งสองของ เพื่อน มาโอบรอบลำคอของตน พร้อมกล่าวอะไรบางอย่างที่ทำให้อีกฝ่ายพยักหน้า พร้อมยิ้มรับอย่างยินดี
ภาพหลังสุดที่เห็นยามนั้นทำให้เธอรู้สึกชาไปทั้งใบหน้า แม้จะพยายามบอกตัวเองว่า สิ่งที่เห็นอาจไม่เป็นอย่างที่คิด แต่เธอก็ไม่อาจทำใจให้เชื่อเช่นนั้นได้ และทำได้ดีที่สุดเพียงแค่สะกดความรู้สึกทุกอย่างเก็บไว้ภายใน เพื่อเก็บไว้ถามความจริงจากเขาในวันรุ่งขึ้น
แต่เมื่อประตูห้องพักของเขาเปิดรับเธอในยามเช้าที่เธอแวะไปหาเขาโดยไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า เธอกลับพบว่า คนที่มาเปิดประตูให้ไม่ใช่เขา หากเป็นผู้หญิงคนนั้น...
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
* Marc Chagall (7 กรกฎาคม 1887 28 มีนาคม 1985)
(มีต่อนะคะ)
Flowers and Lovers by Marc Chagall
http://www.worldgallery.co.uk/art-print/Flowers-and-Lovers-102500.html
แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 52 17:24:04
MOT DAMOUR : ถ้อยคำของความรัก (ตอนที่ 1)
