ผมมีความฝัน(หวาน)ว่าสักวันอยากมีวิถีชีวิตที่เรียบง่าย  ค่อยๆ  เดินทางไต่หาความฝันของตนเอง  การเดินทางของชีวิตทำให้เราได้พบเจอกับโลกที่กว้างใหญ่  หลายอย่างอาจเจอในช่วงของการเดินทางแต่ผมก็ไม่เคยทอดทิ้งความที่อยากมีบ้านที่แสนสุขใต้ริมน้ำ  มีชานบ้านยื่นออกไปในลำธาร  ยามเช้ามีสายหมอกลอยล่อง  ภายใต้ฝืนป่าเล็กๆ  ที่ผมจะเสกสรรปั้นแต่งขึ้นมาด้วยตัวของผมเอง  วิถีแห่งความพอเพียงและเพียงพอผมก็จะเลี้ยงปลาในลำธารใสในบ้าน  ปลูกข้าวกินเองตามฤดูกาล  ปลูกผักพื้นบ้านไว้กินเองตามริมรั้วบ้าน  บ้านผมจะปลูกไผ่ไว้ล้อมรอบบ้าน  ยามเย็นย้ำหรือเวลามีพักพวกเพื่อนฝูงมาหาผมก็จะจับปลาในน้ำในผืนบ้านมาย่างกินกับเพื่อนที่ชานบ้านริมน้ำ  รึนั่งกินเบียร์ยามเย็นที่ว่างจากการทำงานก็จะนั่งคุยกับใครสักคนดูพระจันทร์บนฟ้า  ดูดาวยามหน้าหนาว  
มีใครไม่รู้ที่บอกว่าเราต้องเดินทางตามฝัน  คนที่ไร้ฝันคือคนที่ตายแล้ว  การเดินทางของชีวิตของผม  อดทนและก็รอคอยบางทีมันก็นาน  แต่ความฝันมันทำให้เรามีชีวิตที่มีความหวังเปรียบดั่งต้นไม้ที่ได้น้ำฝนจากฟ้าที่จะชุ่มชื่นไปถึงหัวใจคนที่เฝ้าดูมิใช่หรือ
ชีวิตที่เรียบง่ายอย่างที่เราคิดฝัน  พอคิดถึงมันก็สร้างพลังให้เรามีพลังที่จะก้าวเดินต่อไปข้างหน้า  ที่สิ่งที่มันเกิดขึ้นในโลกใบนี้มันเหมือนกับว่าปลายทางของความฝันมันเริ่มตีบตันลงทุกที  เวลามันเดินเร็วขึ้นทุกวัน  บางทีกลับมาคิดว่าความฝันที่รออยู่ปลายทางกับยุคแห่งโลกาภิวัตน์มันอาทำลายฝันเราลงก็ได้

เพราะวิฤตการณ์ที่มันกำลังก่อตัวกับโลกใบนี้  แสงเงาของการพัฒนา   เป็นตัวเร่งให้มนุษย์โลกต้องเร่งใช้ทรัพยากรที่มีอยู่บนโลกให้ก้าวหน้าและก็พัฒนาโลกให้มันสมัย  ทรัพยากรที่มีอยู่บนโลกถูกนำมาใช้และเริ่มหมดไป  โลกเริ่มเสื่อมโทรม  จิตใจมนุษย์เริ่มเสื่อมลง  สังคมแตกยกทั้งโลก  และโลกก็กำลังหาจุดที่สมดุลของตัวเอง
น้ำกำลังแพงแซงน้ำมัน  ใครจะใส่ไว้บ้างว่าทรัพยากรน้ำที่มีอยู่มากกว่าน้ำมันกำลังแพงกว่าน้ำมันทั้งๆ  ที่น้ำมีมากจนล้นเกินแต่น้ำที่ดื่มได้เริ่มแพงมากขึ้น   อากาศเริ่มเสีย  อากาศเริ่มมีมลพิษที่บนเปื้อนมาจากการพัฒนาอุตสาหกรรม  นี้เป็นเพียงทรัพยากรที่มีใช้แล้วไม่หมดไปและทุกคนต่างเข้าถึงและใช้ทรัพยากรนี้ได้
แต่เมื่อมอไปที่ทรัพยากรที่ใช้แล้วหมดไป เช่น น้ำมัน  ก๊าชธรรมชาติ  ที่เมื่อมีการใช้แล้วต้องหมดไป   ตามหลักวิชาการแล้วการนำทรัพยากรธรรมชาติเหล่านี้มาใช้จะต้องมีการใช้อย่างระมัดระวังและต้องมีการใช้อย่างฉาดฉลาดเพื่อให้ทรัพยากรเหล่านี้มีไว้ใช้อย่างยั่งยืน(หมายความว่าคนรุ่นต่อไปต้องมีไว้ใช้)
วิกฤตอีกประเด็นที่น่าเป็นห่วงคือวิกฤตอาหารบนโลกที่เริ่มแพงมากขึ้น  คนบนโลกเริ่มขาดแคลนอาหาร  ประเด็นอาหารบนโลกน่าจะเป็นประเด็นที่สำคัญมากกว่าน้ำมัน  คนไม่กี่ปีคนบนโลกก็จะแย่งชิงอาหารกันกิน  ต้องยอมรับว่าคนบนโลกเพิ่มมากขึ้น  อาหารที่มีอยู่อย่างจำกัดแต่สิ่งที่ปะปนมากับอาหารคือธุรกิจ  ทำให้การการะจ่ายตัวของอาหาไม่สามารถที่จะเขาถึงคนจนได้  จริงๆ  อาการหรือสินค้าการเกษตรจะต้องไม่ทำให้เป็นธุรกิจการค้า  เพราะสินค้าการเกษตรจะต้องเอาออกจากระบบของการค้า  เพราะเมื่อมีกลไกการตลาดเข้ามาเกี่ยวข้องเมื่อใด  เมื่อสินค้าน้อยลงความต้องการเพิ่มมากขึ้น  คนรวยก็มีใช้อย่างร้นเกินเหมือนเดิม  แต่คนจนก็ต้องเข้าถึงทรัพยากรเหล่านี้ได้น้อยลง  
ไม่ใช่ว่าสินค้าเกษตรแพงขึ้นเป็นโอกาสของชาวนาที่จะขายข้าวได้แล้วมีเงิน ไม่ใช่ขายอาหารแล้วมีเงิน  แต่ก็ทำได้ถ้าเกษตรกรรู้จักลดต้นทุนการผลิตของตนเองแล้วปลูกสินค้าการเกษตรแล้วขายตามความสมารถของปัจจัยของครอบครัวของตนเอง  แต่ที่น่าเป็นห่วงคือ  ข้าวขึ้นราคาชาวนาได้ประโยชน์มากน้อยสักเท่าไหร่  ผมเห็นแต่คนที่ขายข้าวได้กำไรมหาศาล  ประเด็นคือเมื่อเรานำสินค้าการเกษตรเป็นการค้า  การกระจ่ายอาหารก็ไม่ทั่วถึงคนทุกคน  อนาคตการจลาจลเพื่อแย่งชิงอาหารก็จะเพิ่มมากขึ้นบนโลก
โลกร้อนขึ้นทุกปี   หลายอย่างบนโลกกำลังเปลี่ยนไป  โลกธรรมชาติก็ต้องหาสมดุลของตนเองบนโลกเพื่อให้ธรรมชาติหรือสิ่งมีชีวิตบนโลกอยู่ได้อย่างสมดุลไม่ใช่อยู่ได้เพราะมนุษย์ผมเชื่อว่านอกจากมนุษย์จะทำลายล้างกันเองแล้ว  สงครามที่น่ากลัวคือสงครามระหว่างมนุษย์กับธรรมชาติที่ต้องรุนแรงเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  สมดุลธรรมชาติมนุษย์ไม่ได้สร้างแต่ธรรมชาติจะสร้างสมดุลของมันขึ้นมาเองเร็วๆหรือช้ามันอยู่ที่ตัวเราเอง
แล้วความฝันเล็กๆ  ของผมที่แอบฝันที่เฝ้ารอ  เมื่อเห็นวิกฤตบนโลกเริ่มเปลี่ยน  รึความฝันต้องรีบทำให้เสร็จ  ทำไมการทำความฝันต้องรีบ  ความฝันมันต้องรอมันถึงจะหอมหวานและเมื่อได้มันมาแล้วมันถึงจะภูมิใจ  
บางทีความฝันกับความจริงมันจะต้องเดินทางสวนกันไปกันมา  ความจริงเราก็ต้องยอมรับมันว่ามีอะไรเกิดขึ้นมาบ้าและก็เพียงรับรู้  ว่ามันเกิดอะไรขึ้นและก็ดำเนินชีวิตต่อไปเพราะต้องเรียน ต้องหาเงิน ต้องทำงาน  เพราะความฝันของคนเล็ก  ๆ  ไม่ใช่จะบรรดาลเอาว่าอยากได้อะไรแล้วก็ต้องได้  อยากซื้อสโมสรฟุตบอลก็ง่าย  อยากแก้รัฐธรรมนูญก็ทำ  อยากเป็นนายากก็แค่ซื้อ
บางทีความฝันของคนเล็ก  ๆ  ก็ต้องอดทนรอ  และค่อยเดินเลาะริมฝั่งน้ำเพื่อเฝ้ารอความฝันของตนเองบางทีการมีชีวิตที่รีบเร่งก็จะดีเสมอไป  การมีชีวิตที่เนิบช้ามันอาจจะมีต่อความเป็นตัวเราก็ได้  ไม่ว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไรชีวิตคนเล็กๆที่เฝ้ารอความฝันอย่างเนิบช้าผมก็จะลงมือทำและฝันที่พอจะทำได้มันต่อไป

จากคุณ : ดูเธอทำ - [ 23 ม.ค. 52 00:37:58 ]