บันทึกของคนเดินเท้า
ชาวนากับซีซาร์และตั๋งโต๊ะ
เทพารักษ์
เมื่อ พ.ศ.๒๕๔๐ พรรคการเมือง ก.ได้จัดตั้งรัฐบาล โดยอาศัยสมาชิกของพรรค ข.เข้ามาลงคะแนนให้ หัวหน้าพรรคจึงได้เป็นนายกรัฐมนตรีเป็นสมัยที่สอง
ทางฝ่ายหัวหน้าพรรค ข. ซึ่งลูกพรรคไปเข้าร่วมสังฆกรรมกับฝ่ายตรงข้ามนั้น เมื่อสื่อมวลชนไปถามความรู้สึก ท่านก็ตอบตามแบบของท่านว่า
.....ผมเองนั่งดูสถานการณ์ต่าง ๆ มาตลอด จึงนั่งคิดถึงนิทานอีสปที่ เรียนมาตั้งแต่เด็ก ๆ ไม่น่าเชื่อว่า ๓ พันกว่าปี คนจะคิดนิทานเหล่านี้ไว้คือ เรื่องชาวนากับงูเห่า เป็นเรื่องที่มาเปรียบเปรยกับการเมืองในขณะนี้ได้ นิทานอิสปทำเรื่องนี้ไว้ให้ คุณคิดว่าจริงหรือไม่จริง คุณต้องคิดว่าการเลือกตั้งครั้งที่แล้วเป็นอย่างไรผมเป็นคนอย่างไร และบัดนี้ชาวนาจะทำอย่างไร อีสปยังโชคดีที่เจอตัวเดียว แต่ผมเจอ ๑๒ ตัว.....
นิทานอีสปที่กล่าวถึงนั้น กำเนิดขึ้นเมื่อประมาณ พ.ศ.๓๓ และ พระยาเมธาธิบดี ได้นำมาเรียบเรียงเป็นภาษาไทย ใช้เป็นแบบสอนอ่านในชั้นมูลศึกษาของไทยเมื่อ พ.ศ.๒๔๕๔ เนื้อเรื่องก็มีอยู่ว่า
วันหนึ่งในฤดูหนาว ชาวนาออกไปพบงูเห่านอนตัวแข็งอยู่บนคันนา ด้วยความหนาว ทำให้เป็นเหน็บชาไปทั่วทั้งตัว ชาวนาผู้นั้นนึกสมเพชอยากจะช่วยชีวิตไว้ จึงจับงูอุ้มมา เมื่องูเห่าได้ไอตัวคนอบอุ่นเช่นนั้น ไม่สู้นานนักก็ค่อย ๆ ขยับตัวขึ้นได้ทีละน้อย จนแข็งแรงดีอย่างเดิม แล้วก็เห่าฟ่อ ๆ และกัดชาวนาเข้าที่แขนเป็นแผลลึก พิษร้ายแล่นซึมซาบเข้าไปโดยรวดเร็ว ในไม่ช้าก็ลงนอนตายอยู่ในที่นั้นเอง แต่เมื่อจะขาดใจชาวนาผู้นั้นร้องขึ้นว่า
" ทำคุณแก่สัตว์ร้าย ให้โทษเช่นนี้แลหนอ "
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า วิสัยพาลแล้วย่อมไม่รู้จักที่จะกตัญญูต่อผู้ใด
อีกสำนวนหนึ่งท่านว่า.....ไอ้บรูตุสตัวจริงมันเกิดแล้ว เตรียมจะแทง ผม ผมไม่ใช่ ซีซ่าร์ แต่โชคดีกว่าซีซ่าร์หน่อย ที่มีกระจกหลังส่องดูคนจะแทง เห็นก่อนเลยหลบทัน หรือถ้าคิดว่าผมเป็นชาวนา ถูกงูเห่ากัดตอนจบมันต้องตาย แต่ผมมันบังเอิญรู้ใส่เสื้อวอร์มกันไว้เสียก่อน
เรื่อง บรูตุส ทรยศต่อ ซีซาร์ ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์ของโรมันนั้น ส่วนใหญ่ก็ทราบเรื่องราวกันเป็นอย่างดีว่า ซีซาร์ต้องตายด้วยฝีมือของบรูตุสลูกเลี้ยงของเขาเอง แต่การที่ท่านหัวหน้าพรรค ข. บอกว่ารอดจากถูกลอบแทงเพราะมีกระจกหลังนั้น กลับไปเหมือนประวัติศาสตร์ของสามก๊ก เมื่อเกือบสองพันปี เข้าอย่างเหมาะเจาะ เรื่องก็มีอยู่ว่า
ในสมัยที่ ตั๋งโต๊ะ ได้ยึดอำนาจการปกครองถอด หองจูเปียน ออกจากราชบัลลังก์ แล้วยก หองจูเหียบ ขึ้นเป็นพระเจ้าเหี้ยนเต้ และสถาปนาตนเองเป็น อัครมหาเสนาบดี ผู้สำเร็จราชการแทนฮ่องเต้ นั้น ตั๋งโต๊ะมีพฤติกรรมที่โหดร้ายทารุณ จนทำให้ขุนนางทั้งหลายเกลียดชัง แต่ไม่สามารถทำอย่างใดได้ เพราะเกรงฝีมือของ ลิโป้ ทหารเอกซึ่งเป็นลูกเลี้ยงของตั๋งโต๊ะ แต่ โจโฉกลับรับอาสาที่จะไปกำจัดตั๋งโต๊ะเสียให้จงได้ เรื่องก็มีอยู่ในฉบับของ ท่านเจ้าพระยาพระคลัง(หน) ดังนี้
....โจโฉ จึงตอบว่า
" ท่านทั้งปวงเป็นขุนนางมาแต่ก่อน คิดจะทำนุบำรุงแผ่นดิน และจะกำจัดตั๋งโต๊ะเสียครั้งนี้ สิมิได้เล่า ชวนกันมานั่งร้องไห้ ข้าพเจ้าจึงหัวเราะเล่น ซึ่งปู่และบิดาข้าพเจ้าเป็นข้าราช การมาแต่ก่อนนั้น ข้าพเจ้าก็คิดกตัญญูต่อแผ่นดินอยู่ ทำไมแก่ตั๋งโต๊ะนี้ จะฆ่าเสียเมื่อไรก็จะได้ "
อ้องอุ้น จึงว่า
" ที่ตัวว่านี้เรายังไม่เห็นจริง ซึ่งตัวจะคิดฆ่าตั๋งโต๊ะประการใดนั้น จงว่าให้เราประจักษ์ก่อน "
โจโฉจึงตอบว่า
" ซึ่งข้าพเจ้าทำความเพียร ไปฝากตัวให้ตั๋งโต๊ะใช้สอย จนสนิทมากทุกวันนี้ ใช่จะเห็นแก่ลาภสักการสิ่งใดหามิได้ เพราะคิดกตัญญูต่อแผ่นดิน จะคิดฆ่าตั๋งโต๊ะเสียให้จงได้ แต่ขัดสนด้วยอาวุธดีไม่มีถือ ข้าพเจ้ารู้ว่ากระบี่สั้นอย่างดีของท่านมีอยู่ ถ้าท่านเป็นใจด้วยดังนี้แล้ว ข้าพเจ้าจะขอยืมกระบี่สั้นเหน็บซ่อนเข้าไปให้ถึงตัวตั๋งโต๊ะ แล้วจะฆ่าเสียจึงจะตัดเอาศรีษะมาให้ท่านจงได้
อ้องอุนได้ฟังดังนั้นมีความยินดีนัก จึงลุกขึ้นคุกเข่าคำนับ แล้วรินสุราให้ โจโฉรับเอาจอกสุรามาแล้วจึงสาบานตัวว่า
" ข้าพเจ้าจะขอฆ่าตั๋งโต๊ะเสียให้จงได้ "
อ้องอุ้นมีความยินดี จึงเข้าไปหยิบเอากระบี่สั้น ออกมาให้ โจโฉก็ลาอ้องอุ้นและ ขุนนางทั้งปวงไป
ครั้นเวลารุ่งเช้า โจโฉจึงเอากระบี่สั้นเหน็บซ่อนเข้าในเสื้อ แล้วไป ณ บ้านตั๋งโต๊ะ จึงถามนายประตูว่ามหาอุปราชอยู่ที่ไหน นายประตูบอกว่า มหาอุปราชอยู่ในที่ดูหนังสือ โจโฉก็ขึ้นไปเห็นตั๋งโต๊ะดูหนังสือ ลิโป้นั้นคอยรับใช้อยู่ ตั๋งโต๊ะแลมาเห็นโจโฉก็ถามว่า
" เป็นไฉนวันนี้จึงมาสายไป "
โจโฉบอกว่า
" ม้าซึ่งข้าพเจ้าขี่นั้นป่วยเท้า จัดหาม้าขี่ก็ยังไม่ได้ จึงมาสายไป "
ตั๋งโต๊ะได้ฟังดังนั้นจึงสั่งลิโป้ว่า
" ม้าเขาเอามาให้แต่เมืองซีหลงตัวหนึ่ง จงไปเอาม้ามาให้แก่โจโฉ "
ลิโป้ไปแล้วตั๋งโต๊ะก็นอนลง ผินหน้าเข้าไปดูหนังสือข้างผนังตึก โจโฉเห็นดังนั้นก็ดีใจว่าลิโป้ก็ไปแล้ว ทีนี้เห็นจะสมความคิดกูเป็นมั่นคง จึงชักกระบี่สั้นออก แล้วเดินเข้าไปจะฆ่าตั๋งโต๊ะ ตั๋งโต๊ะแลเห็นเงากระจกซึ่งแขวนอยู่ที่ผนังตึกนั้น จึงตกใจผินหน้าออกมาถามโจโฉว่า
" ถอดกระบี่ถือเข้ามา จะทำร้ายกูหรือ "
พอดีลิโป้ก็มาถึง ฝ่ายโจโฉก็ตกใจเห็นจะมิสมคิด จึงคุกเข่าลง ชูกระบี่ยื่นด้ามเข้าไปให้ตั๋งโต๊ะ แล้วแก้ตัวว่า
" ซึ่งข้าพเจ้าจะทำร้ายท่านหามิได้ ทุกวันนี้ท่านมีคุณแก่ข้าพเจ้านัก ข้าพเจ้าจะหาสิ่งใดมาสนองคุณมิได้ มีแต่กระบี่สั้นเล่มนี้มีราคามากเป็นของปู่ย่าตายายได้ต่อ ๆ กันมา จนถึงข้าพเจ้า จึงเอามาสนองคุณท่าน "
ตั๋งโต๊ะก็เชื่อมิได้สงสัย จึงรับเอากระบี่มาดูเห็นว่าดีจริง จึงส่งให้ลิโป้เก็บไว้...........
แม้ว่าโจโฉจะทำการครั้งนี้ไม่สำเร็จ และหนีรอดไปได้ก็ตาม แต่ต่อมาตั๋งโต๊ะก็ถูกฆ่าตายจนได้ ด้วยน้ำมือของลิโป้ ซึ่งเป็นบุตรเลี้ยงของตน เช่นเดียวกับซีซาร์
นิทานเรื่องนี้ จะสอนให้รู้อะไรบ้างก็มิทราบ เพียงแต่เห็นว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น ได้มาเกิดซ้ำอีกครั้งหนึ่ง ในอีก ๑๒ ปี ต่อมา
และไม่อาจจะคาดการณ์ได้ว่า อีก ๑๒ ปีข้างหน้าจะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกหรือไม่.
##########
ถนนนักเขียน ห้องสมุดพันทิป
๒๕ มกราคม ๒๕๕๒
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
25 ม.ค. 52 09:12:51
]
ชาวนาซีซาร์และตั๋งโต๊ (บันทึกของคนเดินเท้า)
