ในวันอากาศหนาวเย็น ที่แวดล้อมตัวฉันเต็มไปด้วยหนังสือเข้าใหม่ ลงทะเบียน แยกหมวดหมู่ รอขึ้นชั้น เสี้ยวหนึ่งของความคิดฉันอดจะคิดถึงผู้ชายหน้าเข้มที่บอกว่า

รูปแบบของความสัมพันธ์มีหลายรูปแบบ แต่ระหว่างเรามีเพียงรูปแบบเดียว ถ้าหากช่วงเวลาที่ผ่านมาผมยังแสดงออกมาไม่ชัด นับจากวันนี้ไปผมจะทำให้มันชัดเจนยิ่งขึ้น ไม่ได้
หลังจากวันนั้น เขาก็เทียวไล้เทียวขื่อ ถ้าวันไหนติดทำสวน ปลูกต้นไม้ ทำอะไรต่อมิอะไร ก็จะโทรศัพท์หาเสมอไม่น่าเชื่อแค่เวลาไม่กี่วันไม่กี่เดือน เขาสามารถทำให้มันชัดซะจนฉันอยากกลับไปคงความสัมพันธ์แบบผิวๆนั่น

วันแรกที่พี่เข้มแวะมาแสดงตัวที่ห้องสมุด แม้จะนั่งอ่านหนังสือเงียบๆ แต่สายตาวิบวับที่มองมายังฉันเสมอมื้อกลางวันที่ออกไปพร้อมกัน และหลังเลิกงานที่ช่วยฉันหอบสมบัติกลับคอนโด นั่นก็ชัดจนมีรอยยิ้มล้อเลียนจากพี่แพท หัวหน้าของฉัน ขอบคุณสวรรค์ที่เขาไม่มาทุกวันไม่งั้นยัยภูติจิราอาจออกมาอาละวาด

ช่วงปีใหม่ที่ฉันกลับบ้าน พี่แกก็ตามไปแสดงตัวต่อครอบครัวของฉัน คุยกันอย่างออกรสออกชาติกับพี่ชายตัวดีพ่อเกษตรกรตัวอย่าง เข้าทางพี่เข้มเขาล่ะ ทำท่าสนใจขนาดหนัก ข่าวว่าพักหลังมีการโทรศัพท์ปรึกษาหารือกันนอกรอบ
“ ตกลงพี่เข้มเนี่ย จีบพี่ชายโดยใช้น้องเป็นสะพานใช่ป่ะ ” ฉันแซวพี่ชาย ผลคือได้มะเหงกห้าลูกลงศีรษะแค่คิดถึงก็ทำให้มีรอยยิ้ม
เฮ้อ!ทำงานตั้งใจหน่อยจิราเอ๊ย!เดี๋ยวเลิกงานก็ได้เจอคนหน้าเข้มแล้ว
..
วันก่อนกานต์ก็โทรศัพท์หา ถามข่าวทำไมไม่แวะมาที่ร้าน
แค่สองวันเท่านั้นเองที่ไม่ได้แวะไป ดูเอาเถอะมีโทร.เช็ค
“ โทร.ตามผิดคนหรือเปล่ากานต์ ” ฉันแซวกลับ
“ โทร.ถูกคนแล้ว คุณทศอยู่ที่นี่แล้ว ขาดแต่เธอ ”
“ รู้ได้ไงว่าหมายถึงคุณทศ อ๊ะๆๆ ” ฉันหัวเราะเบาๆ
“ ไม่ต้องมาแซว ชวนคุณเข้มมาด้วยก็ได้นะ สายข่าวรายงานว่าคุณเข้มกับจิราแปลงร่างเป็นปาท่องโก๋นี่ ”
ปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะล้อเลียน กานต์นะกานต์

ฉันไม่ได้บอกกานต์ว่าทำไมไม่ได้แวะไปที่ร้าน เดี๋ยวจะยิ่งล้อหนัก
เพราะสองวันที่ไม่ได้แวะไปนั่นคุณเข้มชวนไปดูบ้านไร่พอเพียงของเขา
“ คนอยากอวด ”
พื้นที่แค่ไร่กว่าๆ บ้านไม้หลังไม่เล็กไม่ใหญ่ ล้อมรอบด้วยไม้ผล ไม้ดอก ที่ต้นยังไม่โต
“ ผมว่าพื้นที่เล็กเกินไปสำหรับ ครอบครัว คุณว่างั้นมั้ย ผมกำลังดูว่าที่ข้างๆจะมีใครขายมั้ย
ผมอาจจะซื้อเพื่อขยับขยาย ”
ฉันไม่รู้ว่าวันนั้นทำหน้าทำตาอย่างไร ที่แน่ๆรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหน้า

วันก่อนที่กลับจากบ้านสวนของเขา เราไปทานอาหารอร่อยๆใกล้ๆบ้านเขาส่วนเมื่อวานฉันทำอะไรง่ายๆที่คอนโดให้เขาทาน สงสารเขาเหมือนกันที่ต้องทานอาหารฝีมือฉัน แต่ดูเขาไม่ออกอาการอะไร ฝืนทานซะเกลี้ยงจาน

..
“ กานต์ ที่ร้านนอกจากกาแฟกับเค้กแล้วมีอะไรอร่อยๆให้คนหิวโซสองคนทานมั้ย ”
“ มาเถอะเดี๋ยวจัดให้ ”
“ กานต์น่ารักเสมอเลย ”
แอบเห็นสายตาของพี่เข้มที่นั่งขับรถข้างๆชำเลืองมอง
ยัยภูติจิราโผล่มาจากไหนไม่รู้ ทำมือจุ๊ปากส่ายหน้า ยัยภูตินี่มาไม่เลือกเวลาจริงๆ

ฉันหันหน้าไปยิ้มกับเสาไฟข้างถนนที่รถวิ่งผ่าน
..
หอมกรุ่นกลิ่นกาแฟ

สปาเกตตี้ กับสลัดจานโต อาหารนอกเมนูที่กานต์ทำให้ช่วยชีวิตคนหิวโซสองคนไว้ได้
ตบท้ายด้วยโกโก้ร้อน กับลาเต้ และมูสส้ม

“ อร่อยมั่กๆเลยกานต์ ” ยิ้มประจบ
“ ความอร่อยจะถูกเพิ่มเป็นราคาพิเศษ ” ดูสิ ทำหน้าตาเฉยก็ได้ด้วยกานต์เนี่ย!

วันนี้กานต์ปิดร้านสองทุ่ม แต่ลูกค้าพิเศษสองคนยังอยู่
และคนที่สามกำลังมา “ คุณทศ ”
สปาเก็ตตี้สองจานถูกนำมาที่โต๊ะอีกครั้ง เป็นของกานต์กับคุณทศ
ฉันลุกเดินไปเอาน้ำมาเสริฟ เรื่องราวหัวข้อการพูดคุยส่วนใหญ่เป็นเรื่องทั่วๆไป หน้าที่การงานสุขภาพ ดินฟ้าอากาศ ทั้งที่คุยกันเรื่องทั่วๆไป แต่ความรู้สึกของฉันกลับสัมผัสได้ถึงละอองไอมิตรภาพ

ฉันไม่รู้ว่าคุณเข้มรู้เรื่องราวระหว่างกานต์กับคุณทศหรือไม่ เขาไม่เคยถามฉัน และฉันก็ไม่เคยจะบอก ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องบอก ไม่เห็นคุณเข้มแสดงท่าทีอะไรที่บ่งบอกว่าเขาสงสัยในรูปแบบความสัมพันธ์ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ และเสียงเชียร์บอล ดังประสานก้องร้าน เวลาที่ชมการถ่ายทอดฟุตบอล

กานต์เคยถามฉันเกี่ยวกับคุณเข้มเหมือนกัน ฉันก็บอกอย่างนี้ และยังบอกกับกานต์อีกด้วยว่าไม่ว่าคุณเข้มจะรู้สึกหรือไม่รู้สึกอะไร
กานต์กับคุณทศก็คือพี่ชายที่แสนดีของจิราเสมอ

ดีแล้ว เป็นอย่างนี้ดีแล้ว

…
บอกลากานต์กับคุณทศตอนสามทุ่ม
กานต์ไม่ยอมคิดค่าอาหาร แต่ยอมคิดค่ากาแฟกับขนมเค้กเมื่อโดนคุณเข้มขยั้นขะยอให้คิดค่าเสียหาย
“ เราแวะมาแทบจะทุกวันจะมาให้ทานฟรีๆได้ยังไง ” คุณเข้มว่า
“ใครที่ไหนเขาคิดเงินกับเพื่อนกับน้องกัน ” เนี่ย! กานต์ที่แสนดีตอบ
“ แล้วทำไมคิดค่ากาแฟกับเค้ก ” ฉันย้อนให้
“ เอ๋า!ก็ร้านของฉันขายกาแฟกับเค้กนี่นายัยเบื๊อก ฮาๆ ”  ฟังๆกานต์ที่แสนดีพูด ประโยคแรกน่ะจะดีอยู่แล้วเชียว
พอมีประโยคที่สองตามมา ที่กำลังจะดีเลยดีแตก
…
กลับมาถึงคอนโดฯ ก่อนฉันเปิดประตูเข้าห้อง คุณเข้มก็ถามขึ้น
“ ไปดูนกกันมั้ย ดอยอินทนนท์ ใกล้แค่นี้เอง ”
ฉันมองหน้าเขายิ้มๆไม่พูดว่าอะไร
“ ไม่ไปเหรอ ทำไมล่ะ คุณรู้มั้ย ดอยอนทนนท์นี่หางๆของหิมาลัยเลยนะ อากาศเย็น นกที่พบบนดอยบางชนิดเป็นนกที่พบได้ในแถบเทือกเขาหิมาลัยเลยนะ ไม่ไปจริงอ่ะ ” ดูคนหน้าเข้มพยายามชักแม่น้ำทั้งห้า

“ ไม่ได้บอกว่าจะไม่ไปนี่นา คุณพูดผิดตั้งแต่แรก และคุณก็ตอบเองเสร็จสรรพ ถ้าเพียงแต่คุณเปลี่ยนประโยคแรกนั่นใหม่ฉันก็ตอบได้แล้ว ” ฉันบอกยิ้มๆ

เขานิ่งคิดเป็นครู่ก่อนยิ้มกว้างและพูดขึ้นมาว่า
“ เสาร์อาทิตย์ที่จะถึงเราไปดูนกบนดอยอินทนนท์กันนะครับ ”

ฉันยิ้มก่อนพยักหน้า “ ฮื่อ ”
….
เขาเคยบอกว่าเขาชอบดูนก ครั้งแรกที่เจอกันนั่นเขาก็พาเพื่อนไปดูนก เขาว่าเพราะเจอฉันเลยอดดูนก เขาชอบเดินทางท่องเที่ยว ชอบอยู่กับธรรมชาติ เชียงใหม่คือเมืองที่เขาชอบ เขายังบอกอีกว่าเขามาดูนกที่ดอยอินทนนท์แทบจะทุกปี มาดูร่วมกับเพื่อนๆและชมรมอนุรักษ์นกล้านนา ชมรมนี้ฉันก็เคยได้ยิน มีอาจารย์หมอที่โรงพยาบาลเป็นประธานชมรม แต่เพราะฉันไม่ได้สนใจเรื่องนกจึงไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมอะไร

ที่ตอบตกลงไปดูนกกับคุณเข้ม ก็เพียงเพราะฉันชอบอากาศบนดอย และช่วงนี้มีดอกซากุระออกดอกสีชมพูสวยฉันอยากเห็น เมืองไทยมีหน้าหนาวแค่ไม่กี่วัน ต้องรีบเก็บเกี่ยว ส่วนกิจกรรมดูนกนั่นฉันอาจจะลองเรียนรู้ดูเพราะเท่าที่คุณเข้มชักชวน ชี้ชวนก็ทำให้อยากเห็น เขาบอกว่ากิจกรรมดูนกเป็นกิจกรรมที่ส่งเสริมการอนุรักษ์ธรรมชาติแม้ไม่ใช่ทางตรงก็ทางอ้อม หากเรารักนกอยากให้ยังมีนกสวยๆยังคงอยู่เราก็จะหวงแหนและดูแลระบบนิเวศน์ คงไว้ซึ่งธรรมชาติ ไม่บุกรุก เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับสัตว์อื่น

เราขึ้นดอยกันเย็นวันศุกร์ เขาพาไปกางเต็นท์บริเวณ “ ร้านลุงแดง ” ศูนย์รวมนักดูนกตอนที่ไปถึงฉันตกใจและแปลกใจเพราะมีผู้คนมากมายอยู่ที่นี่ ทั้งหมดเป็นนักดูนก คุณเข้มไม่ได้บอกก่อนว่าที่เขาพาฉันมาดูนกในครั้งนี้เป็นการมาร่วมกิจกรรม “ เทศกาลนับนกบนดอยอินทนนท์ประจำปี ” จัดโดยชมรมอนุรักษ์นกล้านนาและหน่วยงานอนุรักษ์มากมาย

เสียงพูดคุยทักทายประสานักดูนก
เขาแนะนำให้ฉันรู้จักกับเพื่อนๆของเขาสามสี่คนที่มาร่วม
นักดูนกทั้งชายหญิง ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ พวกเขาต่างพูดคุยภาษาเดียวกัน ฉันนั่งฟังพวกเขาแลกเปลี่ยนความคิดเห็น ประสบการณ์ ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง

อากาศเย็นลงทุกขณะ ฉันกอดตัวเองไว้ นั่งอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าพูดคุยในเรื่องที่ฉันไม่เคยรู้
คุณเข้ม หันมามองดูฉันเป็นครั้งคราว คงเห็นฉันห่อตัวเพราะอากาศเย็น เขาลุกไปรินน้ำอุ่นใส่แก้วมาวางไว้ข้างหน้า กระชับผ้าพันคอที่คอฉันให้และยิ้มอุ่นใจใส่ตาของฉัน นั่นทำให้มีเสียงกระแอมไอจากเพื่อนบางคนของเขาที่นั่งอยู่ด้วยกัน เฮ้อ!อายจนจะม้วนลงไปกองอยู่ใต้โต๊ะแล้วฉัน

…
เช้าวันรุ่ง
หลังอาหารเช้ามีการตกลงแบ่งเส้นทางการนับนกกัน คุณเข้มกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งเลือกไปเส้นทางไปขุนวาง
“ ผมอยากให้คุณได้เห็นถนนที่สวยที่สุดในสายตาของผม ”  
เรานั่งรถไปถึงจุดที่มีคนพบนก ทั้งหายากและหาได้ง่าย คุณเข้มหากล้องส่องทางไกลให้ฉันได้หนึ่งตัว สอนวิธีใช้ แต่ฉันก็ทำได้ไม่ค่อยดีนัก ไม่คุ้นชิน เมื่อไม่ชินมองหานกไม่เจอ ฉันก็ควักกล้องคอมแพ็คตัวเล็กของฉันออกมาถ่ายรูป ถนนเส้นนี้สวยมากจริงๆ ข้างทางต้นนางพญาเสือโคร่งออกดอกสีชมพูพราวหวานทั้งต้น

คุณเข้มหันมายิ้มกับฉันตอนที่เรามาถึง มีคำพูดจากรอยยิ้มนั้น “ สวยใช่มั้ย ผมบอกแล้ว ”
ถ่ายรูปวิว ถ่ายรูปนักดูนก และคนหน้าเข้มที่ยืนอยู่หลังกล้องเทเลสโคปที่หันกลับมายิ้มให้ในจังหวะที่ฉันกดชัตเตอร์พอดี

“ มานี่สิผมจะให้ดูอะไร ”  เขาเดินมาจูงมือฉันไปยืนหลังกล้องเทเลสโคป
สอนฉันดูผ่านกล้อง บนต้นนางพญาเสือโคร่งนกตัวเล็กสีสวยปากยาวโค้งกำลังดูน้ำหวานจากดอกนางพญาเสือโคร่ง สีสันบาดตา ท่าทางน่ารักมาก ฉันอดที่จะยิ้มอดที่จะชื่นชมไม่ได้  “ สวยจัง น่ารักมาก น่ารักจังเลย ”
“ ใช่น่ารักมาก ”  น้ำเสียงทุ้มดังอยู่ชิดใกล้ ฉันหันหน้ามามองเจ้าของเสียง ให้บังเอิญหรือตั้งใจไม่รู้ใบหน้าของฉันเฉียดจมูกเขาเพียงนิดเดียว แววตาและรอยยิ้มของเขาทำให้ใจฉันสั่น

มีเสียงใครบางคนกระแอมเหมือนแกล้ง

…
ความรัก
อบอุ่น
เหมือนแสงตะวัน

ความสุข
อยากให้มีอยู่
ตลอดไป
…
กลับจากดูนกในตอนเย็น ยังมีกิจกรรมเสวนาประสานักนิยมธรรมชาติ
มีกิจกรรมถ่ายทอดความรู้และประสบการณ์หลากรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นการแนะนำการถ่ายภาพ
การดูผีเสื้อการดูต้นไม้ มีการออกร้านขายของที่ระลึก งานนี้ฉันได้เสื้อไปฝากพี่ชายหลานๆ กานต์และคุณทศ เป็นเสื้อจากชมรมอนุรักษ์นกล้านนา น่ารักมาก

กว่าจะเลิกกิจกรรมก็ดึกโข คุณเข้มยังคุยออกรสกับเพื่อนๆ ฉันไม่อยากกวนเขา จึงนั่งรอเงียบๆ บางทีก็เผลอหาวนอนเหมือนกัน

“ กลับกันเถอะ คุณคงเหนื่อยมาทั้งวัน ”  สายตาห่วงใยนั่นทำให้ฉันอดยิ้มให้เขาไม่ได้
“ คุณจะคุยกับเพื่อนต่อก็ได้นะ เดี๋ยวฉันกลับไปนอนก่อนก็ได้ ”
เขามองฉันทำหน้าขรึม “ ทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก จะให้คุณไปที่เต็นท์คนเดียวได้ไง ไม่มีอะไรแล้วล่ะ กลับกันได้ “

เขาเดินไปบอกเพื่อนๆ ก่อนเดินกลับเต็นท์ด้วยกันเงียบๆ
อากาศเย็นมากฮูทหลังเสื้อกันหนาวถูกเขาดึงขึ้นสวมให้
มือข้างหนึ่งของฉันถูกเขากุมกระชับไว้มั่น ถ่ายทอดความอบอุ่นผ่านถุงมือ
คืนนี้แม้อากาศจะแสนเย็น แต่ภายในใจกลับอุ่นเหลือเกิน
…
เรากลับลงจากดอยตอนสายของวันรุ่งขึ้น
เป็นการท่องเที่ยวที่ฉันประทับใจ กิจกรรมใหม่ที่ได้พบน่าประทับใจยิ่งนัก
ฉันนั่งมองข้างทาง ซึมซับความงดงามของธรรมชาติ
“ ขอบคุณที่พามาด้วยนะคะ ” ฉันบอกคนหน้าเข้มยิ้มสวยข้างตัว
“ ก่อนหน้านี้ผมมาดูนกที่หลายครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่มา ขอบคุณที่คุณมาด้วย ”  
ประโยคธรรมดาแต่รอยยิ้ม แววตาแสนจะพิเศษ มืออีกข้างของฉันเกาะเกี่ยวกับมืออีกข้างของใครบางคน

..
ความสุข
อาจอยู่กับเรา
ไม่นาน

คว้าไว้
เก็บไว้
เพื่อระลึกถึง
..
..
ปล.1.พี่เข้มกับจิรา ถูกเข็นมาอย่างยากเย็น ยังคงคอนเซ็ปเดิม ไปเรื่อยๆแบบหวานๆ
ปล.2.ขอประชาสัมพันธ์ งานเทศกาล “ Inthanon census 2009 ” ของชมรมอนุรักษ์นกล้านนาที่กำลังจะมาถึงค่ะ เสียดายที่สิงห์อมบ๊วยไม่มีโอกาสได้เข้าร่วมเลยสักครั้ง http://www.pantip.com/cafe/blueplanet/topic/E7390609/E7390609.html


ตอนเดิมๆอยุ่ในคลังกระทู้เก่า
หรือจะแวะที่บล็อกก็ได้นะคะ

จากคุณ : สิงห์อมบ๊วย - [ 27 ม.ค. 52 08:06:37 ]