เขาลงไว้ในพื้นที่ของเรื่องขำขัน
แต่กระผมว่า ไม่ขัน ฮากลิ้ง ฮาก๊าก
และไม่ Dirty ด้วย
แต่ประทับใจมาก จริง จริง
จึงขออนุญาต ขยายความ นำมาเล่าสู่กันฟัง
จากความทรงจำ
ในบรรยากาศแบบ ไทย ไทย
(คือ ที่ได้อ่านนั้น
มิได้เปนหนังสือของตัวเอง
จึงมิทันได้บันทึกอ้างอิง
ว่าท่านผู้ใดส่งมา จากไหน
และลงในฉบับเดือนอะไร
จึงขออภัย
และขออนุญาต มา ณ ที่นี้ ขอรับ.)
. . . . .
. . .หนุ่มบ้านนอกยากจนคนหนึ่ง
เสี่ยงโชคเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ
ทั้งที่มิได้มีความรู้อะไรเลย
เนื่องจากได้ทราบข่าวที่เพื่อนเล่าให้ฟังว่า
มีโรงเรียนแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ
กำลังรับสมัคร นักการภารโรง ไม่จำกัดวุฒิการศึกษา
จึงจับรถมากรุงเทพ
และเดินกางแผนที่ (ที่เพื่อนเขียนให้)
สุ่มถามชาวบ้าน
ถึงที่ตั้งของโรงเรียนนั้น
ซึ่งกว่าจะเจอ
ก็เหงื่อตกไปหลายปี๊บทีเดียวแหละ
เมื่อเข้าไปแจ้งความจำนงที่แผนกธุรการ
จึงมีเจ้าหน้าที่มาเรียกให้นั่ง
และยื่นใบสมัครมาให้กรอกข้อความ
นายหนุ่มนั้นก็ยิ้มแหย ๆ
ยกมือไหว้
แล้วบอกอ่อย ๆ กับเจ้าหน้าที่ว่า
" ขอโทษครับพี่
ผม. . คือว่า. . .
ผม. . .อ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้ครับ. . ."
เจ้าหน้าที่ ที่นั่งรับสมัครอยู่นั้น
ชักสีหน้าทันที
". . .อะไรกัน คิดจะมาสมัครงานที่โรงเรียน
ถึงจะตำแหน่งแค่ นักการภารโรง
ถึงจะไม่ได้ใช้วุฒิการศึกษา
แต่อย่างน้อยก็น่าจะอ่านออก เขียนได้ บ้างแหละ "
หนุ่มบ้านนอกหน้าซีด
ยกมือไหว้เจ้าหน้าที่ประหลก ๆ
". . .ผมไม่รู้หนังสือจริง ๆ ครับ
แต่ช่วยรับผมไว้หน่อยเถิดครับพี่
ให้ผมแบกหามกวาดถูอะไรก็ได้ทุกอย่างครับ "
" งั้นก็คงจะไม่ได้หรอก. . ." เจ้าหน้าที่เก็บใบสมัคร กับปากกาที่วางไว้ให้ คืนที่อย่างไม่มีเยื่อใย
". . .เรามาสมัครงานกับโรงเรียนนะ
อย่างน้อยก็ต้องมีพื้นรู้หนังสือบ้างสิ
ถ้าไม่รู้อะไรเลยอย่างนี้
ก็เสียใจด้วยนะ
กลับไปเถอะ "
หนุ่มบ้านนอกก็ได้แต่เดินออกจากโรงเรียน
ที่ตั้งความหวังว่าจะได้งานทำนั้น
อย่างเงื่องหงอย
และเมื่อไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้ในกรุงเทพ
ก็จึงต้องจำใจ กำเงินจำนวนสุดท้าย
จับรถ ซมซานกลับบ้าน อย่างนกปีกหัก
. . .
แต่เมื่อกลับถึงบ้าน
จึงนึกขึ้นได้ว่า
ตนเองนั้นเพิ่งได้รับมรดก
เป็นที่ดินสวนรกร้างเท่าแมวดิ้นตาย
มาจากพ่อผู้ล่วงลับไปแล้ว
ด้วยความเจ็บใจ
จึงเกิดเป็นแรงมานะ ให้จับจอบเสียม
หักร้างถางพง ที่ดินสวนเก่าที่รกร้างนั้น
และค่อย ๆ พลิกฟื้นลงร่องผลไม้ไปทีละเล็กละน้อย
อย่างฮึดสู้ชะตาชีวิต ด้วยความอดทน. . .
. . .
อาจเป็นบุญในปางบรรพ์
ของพ่อหนุ่มคนนี้ก็ได้
ที่ปรากฎว่า หลายปีต่อมา
สวนผลไม้ที่ลงแรงไว้นั้น
ออกผลอย่างงดงาม
และสร้างผลกำไรมากทบทวีขึ้นทุกปี
กระทั่งสามารถเก็บเงินซื้อที่ดินในแปลงข้างเคียง
ขยายอาณาเขตสวนของตนเอง จนกว้างขึ้น และกว้างขึ้น. . .
หลายสิบปีต่อมา
จากความขยันขันแข็ง มานะอดทน
และประสบการณ์ที่เพิ่มพูน
บัดนี้
หนุ่มบ้านนอกคนนั้น
ก็กลายเป็นชายชรา
ที่คนทั้งเมืองรู้จักในนามของ
พ่อเลี้ยงสวนผลไม้ ที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัด
และภูมิภาคนั้น. . .
. . .
อยู่มาปีหนึ่ง
เมื่อเก็บเกี่ยวผลไม้มากมายมหาศาล
และชำระบัญน้ำบัญชีเรียบร้อย
โดยฝีมือของลูกหลานที่เลี้ยงดู ให้การศึกษา
และแจกงานการให้ทำในสวนนั้น แล้ว
พ่อเลี้ยงชรา
ก็หอบเงินเป็นฟ่อน นั่งรถเข้ามาในตัวอำเภอ
เพื่อขอเปิดบัญชีกับธนาคารเป็นครั้งแรก
เมื่อแจ้งนาม และความจำนงกับธนาคารแล้ว
พนักงานถึงกับตื่นเต้นกันยกใหญ่
ผู้จัดการสาขา
ถึงกับเดินมาต้อนรับด้วยตัวเองเลยทีเดียว
เมื่อพนมมือไหว้ลูกค้าใหญ่ รายใหม่ อย่างนอบน้อมแล้ว
ผู้จัดการก็ แตะข้อ ต่อศอก
ยื่นใบเปิดบัญชีพร้อมปากกาปลอกทอง
ให้กับพ่อเลี้ยงชรา อย่างพินอบพิเทา
" ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ
ทางเรารู้สึกเป็นเกียรติเป็นอย่างยิ่ง
ที่ได้มีโอกาสบริการพ่อเลี้ยงในครั้งนี้
รบกวนกรอกใบเปิดบัญชีด้วยครับ "
พ่อเลี้ยงชราส่ายหน้าช้า ๆ
ยื่นปากกาปลอกทองคืนให้กับผู้จัดการ
พร้อมกับยิ้มให้ พลางกล่าวเนิบ ๆ
" พ่อหนุ่มช่วยกรอกรายการให้ลุงทีเถิด
ลุงอ่านหนังสือไม่ออก เขียนหนังสือไม่ได้หรอก. . ."
ผู้จัดการรับปากกาคืนมาโดยอัตโนมัติ แบบ งง สุดขีด
พลางค่อย ๆ อ้อมแอ้มถาม ลูกค้ารายใหญ่ (มาก ) อย่างเกรงใจ สุด ๆ
". . .เอ่อ. . .ผมไม่เคยทราบมาก่อนเลยครับ. . .
. . .เอ่อ. . .ขออนุญาตเรียนถามพ่อเลี้ยงด้วยความเคารพนิดหนึ่งเถิด ครับ
คือ. . .พวกเราในจังหวัดนี้ก็ทราบกันดีอยู่
ถึงชื่อเสียงของพ่อเลี้ยง
ในกิจการสวนผลไม้ที่ใหญ่โตและเจริญก้าวหน้าที่สุดในภูมิภาคนี้
แต่. . ." ผู้จัดการ ชะงัก ด้วยความเกรงใจ
และในที่สุดก็หลุดปากถามออกมาด้วยความฉงนที่มิอาจเก็บไว้ได้ จริง จริง
". . .แต่ พ่อเลี้ยง อ่านหนังสือไม่ออก
และ เขียนหนังสือไม่ได้ หรือครับ. . ."
" พ่อหนุ่ม. . ." พ่อเลี้ยงชรายิ้มให้ผู้จัดการสาขาของธนาคารอย่างใจดี
". . .ถ้าลุงอ่านหนังสือออก และเขียนหนังสือได้น่ะ นะ. . ."
แกถอนหายใจยาว
ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผู้จัดการ ถึงกับ อึ้งไปนานเลย ว่า
". . .ป่านนี้. . .ลุงก็คงได้เป็น ภารโรงไปแล้วแหละ. . ."
_ _ _ _ _ _ _
ดังนี้ ขอรับ.
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
27 ม.ค. 52 18:21:24
]
เก็บมาฝาก : เรื่อง สั้น สั้น จาก Reader ' s Digest ที่คมคายยิ่ง
