ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อผมเปิดประตูอพาร์ทเมนต์ของตัวเองเข้าไปก็พบยายแพทนั่งรออยู่แล้ว ใบหน้าของเธอส่อแววกังวลอย่างเห็นได้ชัด ขอบตาที่คล้ำก็แสดงว่าเธอคงไม่ได้นอนเลยทั้งคืน “พี่ฟาบเป็นไงบ้างแพทเป็นห่วงมาก โทรหาทั้งคืนเลย ทำไมไม่รับสาย” ยายแพทพูดหลังจากเห็นหน้าผม “เอ่อ....ขอโทษด้วยนะแพท พอดีพี่ไปกินข้าวกับฟิลิปคุยกันยาวแล้วก็ไปต่อกันที่คลับน่ะพี่ไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์เลย” ผมพูดความจริงแค่ครึ่งเดียว “งั้นเหรอ แพทเป็นห่วงมาก พี่ดูไม่ดีเลยตอนที่ออกไปจากออฟฟิต” ยายแพทยังพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวลเช่นเดิม “พี่ขอโทษ พี่ไม่น่าจะออกไปและทิ้งแพทไว้แบบนั้น พี่แค่ตกใจมากเท่านั้นแหละไม่มีอะไรหรอก” ผมพูดพร้อมทั้งเดินไปโอบไหล่บางของน้องสาวต่างสายเลือดของตัวเอง “แพทขอโทษ แพทน่าจะปรึกษาพี่ก่อนเรื่องการแต่งงาน แพทไม่ควรรีบตัดสินใจอะไรไป” ยายแพทพูดพร้อมทั้งซบหน้าลงกับอกของผม “ไม่เป็นไรหรอก พี่รู้อยู่แล้วแหละว่ายังไงแพทกับนายพายก็ต้องแต่งงานกัน พี่แค่ไม่นึกว่าจะเร็วขนาดนี้เท่านั้นเอง นายพายเป็นคนที่จะมาดูแลแพทได้ แพทตัดสินใจไม่ผิดหรอก” พูดจบผมก็ดันตัวเธอออกมา มองหน้าตาซีดเซียวที่เกิดจากการอดนอนของเธอตอนนี้มีน้ำตารื้ออยู่ในดวงตาคู่สวย “ไม่เอาหน่า จะเป็นเจ้าสาวอยู่แล้วใครเค้าร้องไห้กันล่ะ” ผมพูดและยิ้มให้กำลังใจแม่น้องสาวคนเก่งที่ตอนนี้กลายร่างเป็นสาวขี้แยไปซะแล้ว “พี่ฟาบไม่ว่าอะไรแล้วเหรอกับเรื่องแต่งงาน” เธอถามด้วยน้ำเสียงที่ไม่แน่ใจ “ไม่จ๊ะ ใครจะไปขัดขวางความรักของน้องสาวตัวเองที่ลงทุนวางแผนตั้งมากมายกว่าจะได้มาเล่า” ผมพูดกระเซ้าและนึกไปถึงแผนการต่างๆกว่าจะพิชิตใจนายพายได้ของเธอและเพื่อนที่เจ้าตัวเคยเล่าให้ฟัง “จริงๆนะ” เธอถามย้ำมาอีกที “จริงสิ...ว่าแต่อยากได้อะไรเป็นของขวัญแต่งงานล่ะ” “ถามจริงเปล่าเนี่ย...เอาอะไรดีน๊า....” ผมมองดูหน้าหงอยๆที่ปรับอารมณ์มาเป็นร่าเริงได้อย่างกับกดสวิตซ์แล้วส่ายหน้าเบาๆด้วยความอ่อนใจ ยายแพทยังเด็กอย่างที่คิดจริงๆแหละ แต่..มันคงเอามาเป็นตัดสินอะไรไม่ได้ในเรื่องของความรักหรือความพร้อมที่จะแต่งงาน อีกอย่างนายนั่นก็ดูเป็นผู้ใหญ่พอที่จะรับมือเธอได้ “ปอร์เช่ร์ 911 เป็นไง” ผมเสนอเมื่อเห็นเธอยังทำท่าคิดหนักอยู่ เธอทำตาโตและมองมาอย่างประหลาดใจ “รู้ได้ไงน่ะ พี่ฟาบ” “ก็นายพายเค้าแค่มาบ่นๆวันก่อนว่าเสียเวลาไปเยอะกว่าจะลากเธอออกมาจากบูทปอร์เช่ในงานมอเตอร์โชว์คราวที่แล้ว พี่ก็เลยคิดว่าน่าจะเป็นเจ้า 911แสนสวยแน่ๆ” “แหมพี่ฟาบรู้ใจจริงๆ ผิดกับนายเฉิ่มนั่น ว่าแต่..จะให้จริงๆเหรอ” “จริงสิ..น้องสาวสุดที่รักแต่งงานทั้งที” “ไชโย..พี่ฟาบนี่น่ารักที่สุดเลย ทั้งหล่อทั้งใจดีแบบนี่นะซี่ สาวๆถึงเข้าคิวมาให้เลือกเป็นแถว” เธอโผเข้ากอดและพูดกระเซ้า “ก็มีคนหนึ่งแหละที่ปฏิเสธพี่แล้วไปคว้าเอาหนุ่มนักเขียนเฉื่อยๆมาเป็นแฟน” ผมพูดแหย่เธอกลับ “แหมพี่ฟาบก็..... จริงๆก็อยากเปลี่ยนใจล่ะน๊าเสียแต่ว่าพี่ฟาบน่ะไม่ได้ชอบแพทอย่างนั้นจริงๆซะหน่อยไม่ต้องมาอำ  อีกอย่างนักเขียนเฉี่อยๆที่พี่พูดก็กำลังจะมาเป็นน้องเขยของพี่แล้วล่ะ ทำใจๆ อิอิ” “เฮอะ....” ผมแกล้งทำเสียงและสะบัดหน้าเลียนแบบท่าทางของเธอเวลางอน ยายแพทรู้ว่าผมไม่ค่อยชอบหน้านายพายแฟนของตัวเองสักเท่าไหร่พอๆกับที่รู้ว่าถึงแม้จะไม่ชอบขี้หน้านักแต่ผมก็พอใจกับนิสัยรับผิดชอบและความคิดที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่าอายุของหมอนั่น “แอนนา...ต่อสายไปหาลุงอังเดรที่อิตาลี่ให้ผมด้วย” ผมกดอินเตอร์คอมสั่งความเลขาสาวหน้าห้อง “ค่ะ” สักพักเสียงโทรศัพท์ที่มุมโต๊ะด้านขวาก็ดังขึ้น “คุณฟาบริโอ้..ท่านรอสายอยู่ค่ะ” “ต่อเข้ามาเลย ขอบคุณนะ” แค่อึดใจก็ได้ยินเสียงคุ้ยเคยมาตามสาย “ว่าไงไอ้เสือ..เมื่อไหร่จะมาหาลุงที่อิตาลี่ล่ะ” เสียงที่ส่งมานั้นทำให้รู้ว่าลุงอังเดรกำลังอารมณ์ดีมากๆ “สวัสดีครับลุงอังเดร เป็นไงบ้างครับ” “สบายดี แต่ตอนนี้กำลังลุงกะป้าแมนนี่ของแกกำลังยุ่งเรื่องเตรียมงานแต่งให้ยายแพท ฮ่าๆ” “ดีครับ” ผมตอบและเงียบไปพักนึงเพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพูดเรื่องที่ตัวเองต้องการได้อย่างไร “มีอะไรหรือเปล่าฮึ..” น้ำเสียงของลุงอังเดรเป็นการเป็นงานขึ้นหลังจากที่คงสังเกตถึงความเงียบที่เกิดขึ้น “คือ..ผมมีอะไรจะบอกลุงนิดหน่อยนะ จริงๆอยากจะกลับไปบอกด้วยตัวเองแต่คิดว่ามันอาจจะไม่จำเป็น” ผมเริ่มต้นอย่างติดๆขัดๆ “อึม...” ลุงอังเดรรับคำก่อนที่จะเงียบไป แสดงว่าลุงกำลังครุ่นคิดคาดเดาเรื่องอยู่พร้อมๆกับรอรับฟังเรื่องราว “คือ...ผมคิดว่าผมจะวางมือจากงาน” สิ่งที่พูดออกไปทำให้เกิดความเงียบอย่างน่าอึดอัดจากอีกด้านของปลายสาย “ลุงอังเดร ผมอยากทำอะไรบางอย่างมันสำคัญกับผมมากและคงทำให้ผมไม่มีเวลาที่จะมาดูแลบริษัทของเราได้” ผมพยายามอธิบายต่อไป “อึม...” เสียงตอบรับอย่างครุ่นคิดดังมาทำให้ผมโล่งใจนิดหนึ่งก่อนที่จะเอ่ยต่อไปว่า “อีกอย่างช่วงนี้ผมไม่สามารถทำงานอย่างเต็มประสิทธิ์ภาพได้ดังนั้นผมคิดว่ามันจะดีกับบริษัทของเราถ้าเราหาคนมาทำงานแทนผม” ผมพยายามหว่านล้อมให้ลุงอังเดรเห็นด้วย “แกอยากจะออกไปตามความฝันของแกสินะ” ในที่สุดลุงอังเดรก็พูดออกมาหลังจากนิ่งฟังอยู่ฝ่ายเดียว แต่คำพูดของลุงก็ทำให้รู้ว่าลุงรู้ทุกอย่าง “ครับ”  หลังจากรับคำก็เกิดความเงียบตามมาอีกระลอก “อึม..งั้นก็ทำเถอะ ฮ่าๆ” ผมงุนงงกับการที่ลุงอังเดรระเบิดเสียงหัวเราะออกมาและคำพูดที่ได้ยินตามมานั้นก็ทำให้อึ้ง “จริงๆก็คิดว่ามันจะเร็วกว่านี้ซะอีก แต่แกก็ทนทำงานมาได้ตั้งหกเจ็ดปีสินะ  ลุงรู้ว่าแกไม่ได้อยากทำงานสานต่อบริษัทของครอบครัวเราสักเท่าไหร่หรอก หนุ่มไฟแรงอย่างแกน่ะ เห็นแกแล้วก็นึกถึงตัวเองสมัยก่อนจริงๆ” ลุงอังเดรยังหัวเราะและพูดต่อไปอย่างอารมณ์ดี “แกน่ะนิสัยเหมือนกับฉันมากจริงๆ  ไม่มีอะไรขังแกไว้ไม่ให้ทำตามความฝันของตัวเองหรอกนอกจากตัวแกเองนะฟาบริโอ้ แล้วหกเจ็ดปีที่ผ่านมาก็เป็นประสบการณ์มากพอที่จะทำให้แกสร้างแบรนด์ของตัวเองได้ ลุงจะรอดูว่าแบรนด์เฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งบ้านที่แกสร้างจะหน้าตาเป็นยังไง แต่ที่แน่ๆมันคงจะทำความตื่นเต้นครั้งใหม่ให้กับวงการแน่ๆเพราะมันมาจากแก” “ลุงอังเดร ผม...” ไม่มีคำพูดอะไรที่จะสามารถกล่าวออกมาได้หลังจากได้ฟังสิ่งที่ลุงอังเดรพูดออกมา ผมนิ่งไปพักใหญ่ก่อนที่จะกล่าวขอบคุณคนที่เป็นทั้งลุงเป็นทั้งพ่อและเป็นคนที่สร้างผมมาในคราวเดียวกัน “ขอบคุณครับลุงอังเดร” “ไม่เป็นไรก็แกมันลูกของฉันนี่ เตรียมตัวไว้แล้วกัน อ้อ...ส่วนคนที่จะมาแทนตำแหน่งกรรมการผู้จัดการสาขาใหญ่ฝั่งทวีปอเมริกาที่แกทำอยู่ก็คงหาได้ไม่เกินหนึ่งเดือน แกมองๆใครไว้หรือว่าจะให้คนจากฝั่งยุโรปย้ายไป” ลุงอังเดรถามอย่างเป็นการเป็นงานตามมา “ผมยังไม่เห็นใครนะ ลุงมองใครไว้บ้างเหรอเปล่าครับ” “ก็มีคนที่คิดอยู่ เดี๋ยวจะลองทาบทามดู” “ขอบคุณมากครับลุงอังเดร ฝากความคิดถึงถึงแมนนี่ด้วยนะครับ” “ไม่เป็นไร แมนนี่เค้าก็คิดถึงแกเห็นบ่นอยากให้แกกลับมาที่อิตาลี่แทบทุกวัน ดูแลตัวเองกับยายแพทด้วย” “ครับ สวัสดีครับ” ผมพูดก่อนที่จะวางสายไปและถอนหายใจอย่างโล่งเป็นที่สุดกับเรื่องที่คิดว่าไม่ง่ายแต่กลับง่ายกว่าที่คิดมาก แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 52 02:58:50 จากคุณ : ริวไผ่ - [ 28 ม.ค. 52 02:24:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากจัดการบอกกล่าวเรื่องการตัดสินใจของตัวเองแล้วสองสามวันมานี้ผมก็จัดการเคลียร์งานที่ยังคั่งค้างอยู่พร้อมทั้งมองหาคนที่จะมาแทนผมไปด้วยพร้อมๆกันเพื่อนำไปเสนอให้เป็นตัวเลือกกับกรรมการบอร์ดของ Amore Group ถึงแม้ตระกูลอมอร์รินี่ที่ประกอบด้วยผมและลุงอังเดรถือหุ้นเป็นจำนวนห้าสิบสามเปอร์เซ็นต์และครอบครัวลูกพี่ลูกน้องของผมที่ถือหุ้นอีกเจ็ดเปอร์เซ็นจะเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของกลุ่มบริษัทแต่หุ้นอีกสี่สิบเปอร์เซ็นต์ก็จดทะเบียนให้ซื้อขายอยู่ในตลาดหลักทรัพย์ทั้งอิตาลี่และอเมริกา ดังนั้นบริษัทของเราจึงมีบอร์ดกรรมการผู้บริหารสิบสองคนที่ประกอบไปด้วยลุงอังเดรเป็นประธานกรรมการ ผม และลูกพี่ลูกน้องของผมอีกสองคนเป็นกรรมการ ส่วนอีกห้าคนนั้นเป็นคนภายนอกซึ่งเป็นตัวแทนมาจากกลุ่มกองทุนที่ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทเราอยู่สี่กองทุน สามคนที่เหลือเป็นผู้เชี่ยวชาญพิเศษ ดังนั้นการที่มีตัวเลือกหลายๆรายก็จะทำให้บอร์ดพอใจและไม่ติดใจกับการวางมือของผมในครั้งนี้ แต่...ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมต้องทำ ผมคิดและกดอินเตอร์คอมไปหาแอนนา “สวัสดีครับลุงแมทท์” ผมกล่าวสวัสดีเพื่อนเก่าแก่ของลุงอังเดรที่เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทที่ปรึกษาหนึ่งในห้าบริษัทที่ปรึกษาธุรกิจชั้นนำของโลก “สวัสดีฟาบริโอ้ ไม่เจอกันนานนะสบายดีหรือเปล่า ลุงของหลานล่ะสบายดีมั๊ย แล้วเมื่อไหร่จะมานิวยอร์คอีกครั้ง” ลุงแมททิวกล่าวทักมาตามสายอย่างยินดี “ลุงอังเดรสบายดีครับ ส่วนเรื่องมาที่นี่ผมยังไม่แน่ใจครับแต่คงอีกไม่นานเท่าไหร่เพราะว่าบ้านเรากำลังจะมีงานใหญ่และลุงคงต้องมาบอกลุงแมทท์ด้วยตัวเอง” “งานอะไรล่ะ อ้อ..ถามไปคงไม่บอกสินะ ลุงคงต้องรอฟังจากปากอังเดรอย่างเดียวล่ะสิ” ผมยิ้มให้กับโทรศัพท์สำหรับการถามเองตอบเองของลุงแมทท์ “ครับคงต้องเป็นอย่างนั้น” “ถ้างั้นโทรมาหาลุงวันนี้คงเป็นเพราะเรื่องอื่นสินะ” ลุงแมทท์ถามมาอย่างรู้นิสัยผมดี “คือผมจะของความช่วยเหลือลุงแมทท์ให้แนะนำที่ปรึกษาฝีมือดีๆฝั่งอาเซียนหน่อยนะครับ” “อึม...เจาะจงประเทศไหนเป็นพิเศษหรือเปล่าล่ะหรือว่าโดยกว้างๆ” “ประเทศไทยครับ แต่ก็ควรที่จะดูภาพรวมของภูมิภาคนั่นได้เป็นอย่างดีด้วย” ผมพูดอย่างเป็นการเป็นงาน “อึมงั้นหรือ จะขยายธุรกิจไปฝั่งโน้นสินะเดี๋ยวลุงต้องโทรไปหาอังเดรหน่อยแล้วว่าหลานชายช่างกล้าบ้าบิ่นดีแท้ที่จะขยายธุรกิจไปฝั่งโน่นทั้งที่สถานการณ์วิกฤติเศรษฐกิจโลกยังไม่คลี่คลาย” ลุงแมทท์เอ่ยด้วยน้ำเสียงดูเป็นห่วงนิดหน่อย “ไม่ใช่บริษัทหรอกครับ ผมจะลงทุนเองเป็นการส่วนตัว” ผมเฉลยออกไป “อะไรนะ...หลานจะลงทุนเองไม่เกี่ยวกับบริษัทหรอกหรือ นี่อังเดรรู้หรือยัง”ลุงแมทท์ซักไซ้มา “รู้แล้วครับ” “งั้นสินะ ถ้าอย่างนั้นลุงก็คงพูดอะไรมากไม่ได้ เพียงแต่อยากจะเตือนไว้ว่าช่วงนี้มันไม่ใช่จังหวะดีเท่าไหร่กับการลุงทุนปั้นบริษัทใหม่แต่หลานคงรู้ดีอยู่แล้ว อึม...ที่ปรึกษาฝีมือดีฝั่งโน้นเหรอ” ลุงแมทท์เงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะพูดต่อมาว่า “ลุงคงแนะนำให้ไปหาคุณปราย จิระวงศ์วัฒน์  เธอเป็นที่ปรึกษาฝีมือดีของเราที่โน่น คนนี้ลุงรู้จักเป็นการส่วนตัวเพราะเมื่อสองสามปีก่อนเธอเป็นดาวรุ่งที่น่าจับตามองของที่นี่และเคยทำงานอยู่ในทีมของลุง เอาไว้เดี๋ยวลุงจะโทรไปบอกเธอเป็นการส่วนตัวถ้าหลานอยากจะได้จริงๆ” “คุณปราย จิระวงศ์วัฒน์หรือครับ ชื่อแปลกแต่ชื่อเธอฟังคุ้นๆหู” “งั้นเหรอ..แต่ลุงคิดว่าหลานคงไม่เคยเจอเธอหรอกนะเพราะตอนเธออยู่ที่นี่เธอไม่เคยทำงานที่เกี่ยวบริษัทในเครือของหลาน” “ครับผมก็ว่าอย่างนั้น แต่...ถ้าเธอเป็นเคยเป็นดาวรุ่งแล้วทำไมถึงย้ายไปฝั่งโน้นล่ะครับ” ผมถามออกไปอย่างสงสัยเพราะปกตินักปรึกษาฝีมือดีขนาดได้ตำแหน่งดาวรุ่งน่าจับตามองมักจะเลือกอยู่บริษัทแม่เพื่อทำผลงานมากว่าจะย้ายไปอยู่สาขาต่างประเทศ ยิ่งเป็นประเทศแถบภูมิภาคโน้นซึ่งไม่ได้ทำเงินมากนักด้วยแล้ว “จริงๆบริษัทแม่ก็ไม่อยากปล่อยเธอไปหรอกแต่เธอขอย้ายเพราะปัญหาส่วนตัว เราเลยทำอะไรไม่ได้มาก ว่าแต่ทำไมถึงเลือกแถบโน้นล่ะ” “ติดใจรูปแบบและเอกลักษณ์ของที่นั่นนะครับและคิดว่ามันคงจะดีสำหรับงานออกแบบของผม” ผมตอบกลับไปอย่างไม่ปิดบัง “อึม..ลุงพอเข้าใจเพราะเคยไปเที่ยว แถบนั้นมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นมาก ถ้าอย่างงั้นลุงคงต้องตั้งตารอผลงานของหลานอย่างใจจดใจจ่อแล้วล่ะ ส่วนเรื่องคุณจิระวงศ์วัฒน์เดี๋ยวลุงจะติดต่อให้” “ขอบคุณครับ” “ไม่เป็นไร ว่างๆแวะมาทานข้าวและเล่นโป๊กเกอร์กับลุงที่บ้านบ้างสิ” “ครับแล้วผมจะไปหา คิดถึงฝีมือทำอาหารของป้าเอมี่อยู่เหมือนกัน” ผมพูดกล่าวลา หลังจากวางสาย ผมทบทวนชื่อที่ปรึกษาที่ลุงแมททิวรับปากจะติดต่อให้ ปราย จิระวงศ์วัฒน์ ปรายเหรอ.... ผมคิดก่อนที่จะหวนนึกไปถึงสาวสวยชาวเอเชียแต่ท่าทางเย็นชาชะมัดเพื่อนของแองเจลล่าคนนั้น... ปล. ลิงค์ของบทที่ 1 ค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7458124/W7458124.html แก้ไขเมื่อ 28 ม.ค. 52 03:05:35 จากคุณ : ริวไผ่ - [ 28 ม.ค. 52 02:28:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ้ จะเจอกันแล้ว คุณปราย คุณปราย จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 28 ม.ค. 52 09:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 :) จากคุณ : xyz (xyzjung) - [ 28 ม.ค. 52 11:53:59 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงไม่ใช่เรื่องในแนวที่ผมปกติชอบอ่าน แต่พอลองอ่านดูก็รู้สึกว่าน่าติดตาม ลื่นไหลจนอ่านจบตอนแบบไม่รู้ตัวครับ จากคุณ : Psycho man - [ 28 ม.ค. 52 14:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 6 จากคุณ : ดาด๊าดา - [ 28 ม.ค. 52 19:29:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ดาวรุ่งนึกว่าดาราดาวรุ่ง จากคุณ : scottie - [ 28 ม.ค. 52 21:27:46 ]