คืนที่เหงา
เรื่อง : เม-ดา
เข็มนาฬิกาที่แขวนอยู่ฝาห้อง เดินไปอย่างเชื่องช้า กว่าแต่ละวินาทีจะผ่านไป
ความเนิ่นนานของเวลา ทำให้ความเหงากัดกินหัวใจ
อีกไม่กี่นาทีก็จะข้ามผ่านจากปีเก่า ก้าวไปสู่ปีใหม่ เอื้อมมือเปิดโทรทัศน์
รายการไหนๆ ก็มีแต่ศิลปิน ดารา มาร้องเพลงขับกล่อม ถือเป็นการส่งความสุข
แก่ทุกท่านที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยให้เวลานั้นเดินทางมาถึง
ฉันจ่อจมอยู่กับความคิด ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดโทรทัศน์ลงอีกครั้ง
ปีที่แล้วฉันทำอะไรอยู่นะ
ความเงียบทำให้หวนระลึกถึงปีที่ผ่านมา หยิบไดอารี่เล่มหนาขึ้นมากาง
สิ่งที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำได้ทำหรือยังหนอ...นับไปนับมา อย่างน้อยที่สุด สิ่งที่ตั้งใจ
ไว้ก็สามารถทำให้สำเร็จลุล่วงไปได้ สอง สามข้อก็ยังดี
ไม่นานนัก ความเงียบก็เข้าปกคลุมอีกครั้ง
เมื่อความเงียบเข้ามาทักทาย ความเหงาก็เข้ามาเยือน
ความเหงานี่เป็นศัตรูของหัวใจแท้ๆ
แปลกนะคนเรา ตอนเกิดก็เกิดคนเดียว (ยกเว้นบุคคลผู้ที่มีฝาแฝด) ตอนเด็ก
นั่งเล่นหรือทำอะไรลำพังก็ไม่รู้สึกหงอยเหงา ไม่เคยรู้สึกว่าต้องการใครสักคนมาอยู่ข้าง
กาย แต่ยิ่งโต ยิ่งแก่ ยิ่งต้องการใครสักคนมาอยู่ข้างๆ อยู่ดีๆ ก็รู้สึกเหงาขึ้นมาโดยไม่มี
สาเหตุ
เสียงนาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน
ท้องฟ้า มีแสงไฟสว่างวูบ กระชากฉันให้ออกมาจากห้วงความเหงา
เสียงเพลงปีใหม่ แว่วมาจากที่ไกล ในนั้นอาจมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มเจือ
ปนอยู่ด้วย
แล้วเสียงโทรศัพท์มือถือ ที่วางทิ้งไว้ก็ดังขึ้น...
ฉันหยิบขึ้นมาวางแนบหูช้าๆ
สวัสดีปีใหม่นะ
เสียงปลายสายดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มของฉัน
สวัสดีปีใหม่จ้ะ
แล้วความเหงานั้นก็พลันหายไป อย่างน้อยที่สุด แม้ไม่มีใครข้างกายในคืนนี้
แต่ก็ยังมีใครบางคนที่จำได้ว่า ยังมีฉันอยู่บนโลกใบนี้...เพียงเท่านี้การก้าวสู่ปีต่อไปของ
ฉันก็ไม่ใช่การก้าวผ่านไปเพียงลำพัง
จากคุณ :
เม-ดา 
- [
28 ม.ค. 52 10:18:17
]
คืนที่เหงา + คืนที่เหงา (เท่านั้นเอง)
