ความคิดเห็นที่ 1 ^____^ ว่าจะเข้ามาตั้งแต่ หัวข้อ ขันติ กับโสรัจจะ ที่พยายามทำทีไร ก็ไม่สำเร็จเสียที คือ แรกๆ ก็อดทน นานๆ ไป มันไม่ไหวแล้ว สงสัย เพราะแค่อดทน แล้วเก็บกด หลังๆ ต้องเริ่ม อดทนแล้วปล่อยวางมันไป หลายเรื่องทำได้ หลายๆ เรื่องยังไม่สำเร็จ จากหัวข้อที่ยกมานี้ ถ้าใครทำได้ แน่นอนว่าคนนั้น ต้องเป็นที่รักใคร่ของผู้อื่นแน่นอนค่ะ แล้วเราทำอะไรได้บ้างหนอ การให้ปันสิ่งของของตนแก่ผู้อื่นที่ควรให้ แบ่งบันของส่วนตนให้คนอื่น ตามวาระและโอกาส แต่ยังสงสัยอยู่ว่าให้ไปแล้ว มีการให้ที่เหมาะสมกว่าหรือเปล่า ที่เจอบ่อยคือขอค่ารถกลับบ้าน ถามไถ่แล้วให้ค่ารถไปจนถึงบ้านที่เขาว่า อีกสองสามวันเจออีกแล้ว เอ เงินค่ารถที่ให้ ไปถึงบ้าน หรือถึงขวดเหล้ากันหนอ แต่สำหรบเพื่อนบ้านใกล้เคียง อะไรที่ช่วยเหลือแบ่งปันกันได้ ไม่เคยรอให้ต้องออกปาก(มั้ง) การเจรจาที่อ่อนหวาน (ไม่ค่อยอ่อนหวานค่ะ คิดตรงพูดตรง จนต้องคิดตรงแล้วหยุดพูด) การประพฤติสิ่งที่เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น ในความคิดส่วนตัว ต้องเริ่มจากจุดเล็กๆ ก่อน คือครอบครัว ก่อนจะขยายไปใกล้ๆ บ้าน จนไปสู่ชุมชน ตอนนี้ยังอยู่แค่ครอบครัวและเพื่อนบ้านค่ะ การเป็นคนไม่ถือตัว ^__^ ไม่ถือตัวค่ะ แต่ไม่ชอบให้ลามปาม มันเลยเหมือนจะถือตัวไหม ประเพณีและวัฒนธรรมไทย มีเส้นแบ่งของชายหญิงที่ชัดเจนอยู่ (ที่ไปสับสนกับการถือตัวหรือไม่) แต่ถ้าจะหมายถึง การคบหาพูดคุยเรื่องให้ความช่วยเหลือในเรื่องทั่วๆ ไป ไม่เคยมีปัญหา แต่จะไม่ชอบให้ถึงเนื้อถึงตัวค่ะ * แก้คำผิด * แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 52 07:28:33 จากคุณ : pajan - [ 31 ม.ค. 52 07:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ความไม่ถือตัวอย่างที่คุณว่ามานั้น ก็เป็นแบบหนึ่ง ที่น่าจะรักษาไว้ อีกแบบหนึ่งน่าจะหมายถึงการเห็นเพื่อนมนุษย์ มีความเท่าเทียมกัน ไม่ว่ายากดีมีจน นะครับ อีกแบบหนึ่งน่าจะหมายความถึงการเป็นคนเสมอต้นเสมอปลาย คบคนด้วยความจริงใจ ไม่เปลี่ยนแปลง นะครับ ส่วนข้อต้น ๆ นั้น มีประโยชน์มหาศาลในการสร้างมิตรภาพครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 1 ก.พ. 52 05:28:50 ]