ความคิดเห็นที่ 1 เข้าเชียงใหม่ใจหายมลายสิ้น     เจ้ายุพินน้องเอ๋ยเคยมาสม เจ้าชื่นชมเวียงพิงค์ว่างามรมย์     แต่พี่ตรมเพราะไร้เจ้าเศร้าวิญญา เห็นนิมมานงามสรรพ์ทั้งพันธ์ผูก     เคยได้ปลูกต้นรักสมัครสมาน ถึงวันนี้พี่มาใจร้าวราน     วันผันผ่านไม่เคยลืมความครื้นใจ ดั้นด้นถึงวัดอุโมงค์คงโล่งจิต     ใจให้คิดหารสธรรมจำนรรจ์ขาน หารู้ไม่ยังคิดถึงแต่นงคราญ     เปรียบใดปานเจ้าขวัญใจกระไรพี่ ไหว้สงฆ์พระองค์เจ้าให้เข้าจิต     ว่าชีวิตคนเรานั้นอย่าหมาย ให้วิ่งตามคนอื่นจนแทบตาย     ขั้นสุดท้ายคือตัวเราเข้าใจเอง แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:42:47 แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:42:21 แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:39:31 แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:38:58 แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:33:45 แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 16:22:41 แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 16:15:58 แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 16:15:30 จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:14:41 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ถึงกาดหลวงควงความคิดจิตสับสน    ดวงกมลน้องพี่อยู่หนไหน เคยเคลียชิดเคียงข้างไม่ห่างไกล      จากกันไปเหินห่างอ้างว้างตรม ข้ามสะพานนวรัฐให้จับจิต    เคยใกล้ชิดจูงมือถือของให้ ถึงวันนี้ตัวเราห่างมาร้างไกล    เจ้าจอมใจพี่เอยไม่เคยลืม สันป่าข่อยปล่อยให้คิดจิตไม่ว่าง    เห็นน้ำกว้างชื่อแม่ปิงน่าพิงจิต ห้ามอะไรห้ามได้ใช่ความคิด    ใจเกาะติดหานวลน้องร้องร่ำไป จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:18:16 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้าแม่ริมปริ่มใจให้คิดถึง    นั่งรำพึงรักเจ้าเคล้าเสียงซึง ยังตราตรึงเสียงเจ้าเข้าดวงจิต    เฝ้าเกาะติดรอเจ้าเฝ้ารอหวน มองรูปถ่ายพี่นั้นได้แต่รัญจวน    ควรเห็นควรกลับมาแก้วตาเอย ถึงแม่แตงแทงใจพี่ครั้งที่ร้อย    ใจอ้อยสร้อยถึงคิดนางกลางร้อยโค้ง เฝ้าพะวงถึงน้องทุกทุ่มโมง    เจ้าโฉมยงคงลืมพี่ที่เฝ้ารอ เห็นแม่มาลัยไกลโพ้นสุดตา    แต่นำพาเพียงนวลเจ้าเฝ้าฝันถึง เห็นนาเกี่ยวแห้งแล้งยิ่งคำนึง    อยากเข้าถึงกลางใจนางไม่ห่างไกล แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:43:54 แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:34:25 แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 16:20:05 จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:19:33 ]

ความคิดเห็นที่ 4 จะร้อยโค้งพันโค้งที่ผันผ่าน     หาได้ปานร้อยพันพี่ที่รักเจ้า อีกกี่พันหมื่นแสนไม่บางเบา     ความรักเจ้าของพี่นี้ไม่มีจาง ปางมะผ้ามีท่าพักเป็นหลักแหล่ง     ยังกวัดแกว่งจิตใจหาน้องข้าเอ๋ย ทำสิ่งใดอยู่ที่ไหนนะทรามเชย     ใยละเลยตัวพี่หนีห่างไกล แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:44:26 จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:24:41 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงน้ำตกผาเสื่ออันเลอล้ำ          สุดจะกล้ำฝืนทนจนสุดไหว ธรรมชาติงดงามตามครรไล          แต่หัวใจพี่นี้ช้ำกรำระทม ถึงถ้ำปลาแม้เพลิดเพลินจำเริญจิต     แต่เผลอคิดถึงจอมขวัญพลันแสลง ไร้เจ้าแล้วต้องยอมรับความเปลี่ยนแปลง      ให้อ่อนแรงหมดเรี่ยวเสียวหัวใจ เข้าภูโคลนดลใจให้คิดถึง               ร่างกลมกลึงของเจ้าเฝ้ารักษา เคยพอกโคลนอาบน้ำแร่ให้แก้วตา           ไม่สร่างซาคิดถึงเจ้าเฝ้าเวียนวน แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 16:28:18 แก้ไขเมื่อ 01 ก.พ. 52 16:26:54 จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:26:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อเข้าถึงเมืองปายอยากคลายเศร้า     เหตุใดเล่าจึงไม่หายคล้ายยังฝัน เห็นถนนมีคนเดินอยู่ทั้งวัน     เหตุใดกันครั้นตัวเรายังเศร้าใจ เห็นน้ำปายแห้งขอดกอดหินผา      ให้นึกพาเห็นตัวเจ้าเฝ้ากอดพี่ แต่ตอนนี้อยู่ไหนเล่าเจ้าคนดี      จำกอดพี่ได้ไหมเจ้าเล่าบอกที จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:29:38 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถึงปางอุ๋งมุ่งจิตคิดสงบ อยากคิดจบความคิดถึงคะนึงหา ใจเจ้ากรรมใจเอ๋ยไม่นำพา นึกถึงหน้านวลน้องอยู่ร่ำไป แม้หนาวเหน็บเพียงใดใจเรียกหา     เจ้ากัลยานวลน้องล่องลอยวน ตามติดพี่ตามความคิดทุกแห่งหน     ดั่งไม้สนตามติดเมฆเฉกฉันนั้น เห็นสายหมอกอยู่เรี่ยน้ำให้งามงด     ป่าเขียวสดรอบน้ำสว่างไสว อยากพาน้องเดินเล่นจูงมือไป     ไปให้ไกลจากความจริงที่วิ่งตาม แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:35:56 จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:31:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 หนาวเอยหนาวหนาวเหน็บจนเจ็บจิต      หนาวพาคิดอยากหายหนาวพราวในฝัน ว่าในหนาวหนาวนั้นยังมีกัน      กันและกันพาหายหนาวพราวหัวใจ แต่ความฝันก็เป็นฝันอยู่เนืองนิตย์      เป็นความคิดนึกฝันมันใจหาย หนาวแสนหนาวก็นอนหนาวอยู่ไม่คลาย      หนาวจนตายก็หาไม่ใครเหลียวมอง จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:32:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 แม่ฮ่องสอนสอนใจให้รักมั่น      ไม่คาดคั้นรักใครอย่าได้สน ไม่รักพี่ช่างเจ้าชื่นกมล      จะรักเจ้าตราบจนสิ้นหายใจ หนึ่งพันแปดร้อยหกสิบสี่โค้งไซร้      รักโฉมยงพี่ให้มากกว่านั้นแน่ พี่รักใครรักจริงไม่ผันแปร      เป็นรักแท้ตลอดไปใจมั่นคง แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:56:05 จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:34:05 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ถึงเชียงใหม่อีกครั้งดั่งโดนศร      ต้องรีบจรจากลี้หนีความหลัง หาสิ่งใหม่อนาคตหน้าเป็นกำบัง      แล้วเลหลังสิ่งเก่าเอาทิ้งไป ให้อดีตช่วยเตือนใจให้เราคิด      สิ่งใดผิดสิ่งใดถูกผูกใจมั่น ภายภาคหน้าหากเกิดเหตุทุกสิ่งอัน      สติมั่นช่วยทุกอย่างกระจ่างเอง จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:35:43 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ต้องลาแล้วเมืองเหนือเมืองอดีต      เมืองจับจิตเมืองจับใจน่าใหลหลง มีโอกาสภายหน้าคงมายล      หาได้สนความเจ็บช้ำที่ผ่านมา แล้วหันหลังมุ่งหน้าสู่กรุงเทพ      เมืองทวยเทพเมืองสวรรค์ชั้นสิบสอง ใช้ชีวิตต่อไปตามครรลอง      จักขอปองรักน้องตลอดไปเอย จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:37:07 ]

ความคิดเห็นที่ 12 @_@" สวัสดีครับเพื่อนๆที่ห้องนี้ แบบนี้เรียกว่า นิราศได้หรือป่าวครับ ถ้าไม่ถูกต้องขออภัยด้วยนะครับ เพิ่งเคยแต่งครั้งแรก พอดีได้ไปเที่ยวเมืองเหนือมา ถ่ายรูปมาได้นิดหน่อย เลยแต่งประกอบภาพดู แนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณครับ ปล. ขอโทษนะครับ อ่านยาก จัดหน้ายากมากเลยครับ ไม่รู้ทำไง จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:40:11 ]

ความคิดเห็นที่ 13 @_@".... เชียงใหม่ - ปาย - ปางอุ๋ง - แม่ฮ่องสอน  ครับ จากคุณ : ZinG BoY wOrLD - [ 1 ก.พ. 52 16:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สวัสดีครับ ภาพวิวทิวทัศน์ ช่างสวยงามเหลือเกิน ดีใจด้วยที่ได้ไปชื่นชมด้วยตา ผมดูภาพยังชอบใจเลย ส่วนกลอนนิราศที่เขียนมา ก็ดูเหมือนพยายามจะให้คล้ายนิราศอยู่เหมือนกันนะครับ (ล้อเล่น อิอิ ) แต่ว่า เอ่อ ..คือ ยังขาด สัมผัสระหว่างบท 1. บท มี 4วรรค ........... ............(เสียงท้ายวรรคใช้ได้ทุกเสียง ไม่นิยมสามัญ) ...........(ห้ามใช้เสียงตรี- สามัญ) ............(ให้ใช้เสียงท้ายวรรค สามัญ-ตรี เท่านั้น) ตัวอย่าง เช่น ....................(วรรคแรก ไม่มีนะ) นิราศร้างห่างไทยอาลัยแสน ต้องจากถิ่นที่อยู่สู่ต่างแดน เหมือนจากแคว้นแมนฟ้าไปหาภัย ................................. จบ 1 บท  ผมจำชื่อผู้แต่งไม่ได้ ผมจะลองต่อบทสองแบบมั่วๆนะ  ซึ่งต้องรับ -ส่ง สัมผัสระหว่างบทจากบทแรกนะ เพื่อนเคยขึ้นไว้วรรคแรกแล้วว่า หัวลำโพงหกโมงเย็นเป็นฤกษ์เหมาะ เลือกนั่งเบาะริมหน้าต่างหันข้างได้ (สัมผัส กับ ภัย ใน บท แรก) จะเดินทางกลางคืนขมขื่นใจ หวูดรถไฟเพียงฟังวังเวงจริง ................................ จะไปเยี่ยมเยียนญาติขาดติดต่อ ลาแม่พ่อห้อยพระไว้ไม่เกรงกริ่ง ทั้งจากนางจากบุตรสุดประวิง ใช่ทอดทิ้งทั้งหวงทั้งห่วงใย ................................. ยังไม่รู้จะไปมาเล หรือจะไปเชียงรายออกต่างประเทศ มั่วๆไป เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเท่าไหร่ คุยกันแค่นี้ก่อนนะครับ จากคุณ : พนมวัลย์ (พนมวัลย์) - [ 1 ก.พ. 52 18:51:15 ]

ความคิดเห็นที่ 15 นิราศเชียงใหม่แต่ทำไมมีแต่แม่ฮ่องสอน หงิหงิหงิหงิ ไปปางอุ้งมาเหรอค่ะ ภาพสวยดี อยากไปมั้งจัง จากคุณ : sugarhut - [ 1 ก.พ. 52 23:00:11 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รูปสวยมากเลยครับ สำหรับนิราศ ไม่มีความรู้ครับ แต่เนื้อหา เหงาเศร้าและสยิวดีนะครับ แล้วก็ เค้ก ดูอร่อยมากกกก จากคุณ : นายตัวต่อ - [ 2 ก.พ. 52 21:36:58 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตบมือแปะ ๆ รูปก็สวยค่ะ มาให้กำลังใจ อิอิ แก้ไขเมื่อ 02 ก.พ. 52 21:51:32 จากคุณ : นู๋งี่เง่า~* - [ 2 ก.พ. 52 21:48:31 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตามมาชม จากคุณ : คน 4ร (dharma) - [ 2 ก.พ. 52 21:59:15 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เหอ เหอ..นิราศนี้.. สัมผัส...ถึงความแปลก .. เนื้อหากะรูป ไมมันเข้ากันอย่างนี้เนี่ย..เอิ๊กๆ สงสัย..จขกท.ชอบของแปลก ไอ้เราก็ชอบคนแปลกๆ.. -*- เป็นกำลังใจให้ต่อไปนะก๊ะ จากคุณ : uhoo_dolphin - [ 2 ก.พ. 52 22:01:00 ]