**********ศิลปะของเยาวชน***********
.................................................................
๑.
เป็นศิลปะของเยาวชนแล้วไงจ๊ะ
ฉันมานะเจียระไนด้วยใจฝัน
ประดิษฐ์ศิลป์ประดับศาสตร์กวาดรางวัล
ฝ่าและฟันขวากหนามก้าวข้ามมา
๒.
เยาวชนจะทำได้อย่างไรจ๊ะ
เจ้าแค่เสี้ยวเศษสวะที่ไร้ค่า
ก้อนกรวดธุลีตีราคา
ยังมากกว่าปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
๓.
หมายมือเอื้อมดาวพราวฟ้า
เอื้อมจนสุดแขนล้าฤๅจะสม
อยู่ในโลกความจริงยิ่งจ่อมจม
ความท้อแท้แผ่ปมปิดหนทาง
๔.
คิดจะสร้างศิลปะประดับฝัน
คนสามัญเขาเมินซ้ำเดินห่าง
แผ่นดินบอกไร้ค่าแพ้ตรายาง
ศิลป์ที่สร้างเศษเสี้ยวธุลีดิน
๕.
ไปให้พ้นกรอบกั้นพันธนาการ
เหงื่อจากงานจักประกายขึ้นฉายศิลป์
ใครวัดค่าโคลนขุ่นฝุ่นราคิน
อย่ามาหมิ่นศิลป์อนรรฆเพียงลักษณ์โทรม
๖.
ข้าเพรียกเรียกว่าสง่าศิลป์
ใส่จินตนาการล้านแรงโหม
ปั้นดินเหนอะหนะปลอบปละโลม
ประโคมดาวดินให้ยินดี
๗.
แผ่นดินบอกข้าว่างานศิลป์
เพียงชิ้นก็จักเป็นศักดิ์ศรี
ผ่านเกณฑ์ศิลปิน-สิ้นชีวี
เพิ่งเป็นที่รู้จักของนักชม
๘.
กฎเกณฑ์กดข้าว่าเยาว์นัก
เตือนด้วยคำรักอันขื่นขม
ไว้สูงวัยใส่วุฒิคุณอุดม
ค่อยก้มเก็บดินมาปั้นดาว
๙.
เด็กไปหรือไง?วะ!ไอ้กฎ
คำเอ็งขบถบาดใจหนาว
ข้าฮึดฮัดแต่ทว่าน้ำตาพราว
กรวดร้าวจะปั้นเล่นเป็นมณี
๑๐.
กระเบื้องทรายหินดินเผา
เศษแก้วเก่าเก่าหมองศรี
ฝุ่นละอองเรณูธุลี
รุจีน้ำค้างกลางคืน
๑๑.
ผสมเหงื่อซึมดื่มด่ำ
หยดย้อยหยาดย้ำหยิบยื่น
ด้านชาชอกช้ำกล้ำกลืน
ทนฝืนแรงขยี้ที่มือ
๑๒.
ร้าวรานฤๅเท่าเรารันทด
น้ำตาหยดเป็นทางเพราะสร้างชื่อ
ข้าเข็นครกขึ้นเขาเล่าเลื่องลือ
เพื่อจะรื้อกรวดร้าวเป็นดาวเดือน
สวัสดีครับ มิตรสหาย เพื่อนรักนักกลอนทุกท่านที่เช้าเยี่ยมชม
ผลงานเก่าๆขอเอามาเล่าสู่กันฟังครับ
จากคุณ :
พนมวัลย์ 
- [
3 ก.พ. 52 18:21:52
]
**ศิลปะของเยาวชน**
