ยามอนงค์ สรงสรวล ชวนสนาน
ทรงสคราญ เล่นระเริง ระลอกเลื่อน
ร่างล่องลอยกลางนที ที่รางเลือน
ดุจเสมือน สรวงสมร อัปสรสวรรค์
วารี ก็กระไร ใสสว่าง
ช่างสล้าง กลางกมล จนถวัลย์
แม้นมีมนต์ สารพัด อัศจรรย์
จะตลบัน-ดาลให้ไป ใกล้ยุพิน
ยามน้องดำ ผุดว่าย ในกระแส
ขอเป็นแค่ สมัยา ชลาสินธุ์
ว่ายคลอเคียง ข้างแข จนแดดิ้น
แม้จะสิ้น ชีวาตย์ เพราะปรารถนา
เมื่อนวลโผ ผกร่าง กลางคมคลื่น
ก็จะฝืน ผินพักตร์ เป็นปักษา
มาเริงล้อ เล่นลม ชมลดา
จะจนกว่า เจ้าจะหน่าย คลายหฤหรรษ์
แม้นนงนุช หยุดยั้ง ที่ฝั่งน้ำ
จะเดินย่ำ เกาะสวาท หาดสวรรค์
ก็จะแปลง เป็นปู อยู่ตรงนั้น
ไว้เดินดั้น ตามนาง อย่างตั้งใจ
โอ้แม่ทรง สลักเสลา เจ้าสลวย
ขอแม่ช่วย ชายตา มาใกล้ใกล้
ขอแค่ชม เสน่ห์นาง อย่างจริงใจ
แม้ต้องไร้ ชีพลงพลัน นั้นก็ยอม
แก้ไขเมื่อ 07 ก.พ. 52 07:15:05
แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 52 19:54:53
แก้ไขเมื่อ 04 ก.พ. 52 19:10:07