“แม่.. หวัดดี... กลับมาแล้ว”
“แม่.. หวัดดี... กลับมาแล้ว”

เสียงร่าเริงของเด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายดังแข่งทักทายผู้เป็นแม่ หลังกลับจากโรงเรียนเลิก
ฉันได้ยินก็รู้ถึงความอิ่มใจของผู้เป็นแม่ และ....

“แม่.. หวัดดี... กลับมาแล้ว”
“แม่.. หวัดดี... กลับมาแล้ว”

“แม่.. หวัดดี... กลับมาแล้ว”
“แม่.. หวัดดี... กลับมาแล้ว”

“ไอ้เชี๊ยะ.. จะเงียบได้ยัง”
!!!!!!!!!!!

แหะ....  ความอิ่มใจของฉันอยู่ได้ไม่นาน กลายเป็นอารมณ์ขำๆ ของเด็กข้างบ้านที่ทั้งซนทั้งแก่น ที่เอาคำทักทายมาล้อเล่น จนผู้เป็นแม่ต้องอบรมสั่งสอนกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน  อืม... นี่ก็เกือบเดือนแล้วสินะที่ฉันเริ่มคุ้นเคยกับเสียงต่างๆ รอบบ้าน ซึ่งอาทิตย์แรกฉันเหนื่อยกับการจัดของเข้าบ้านใหม่ โดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบกาย ซึ่งกว่าจะอยู่กับที่ที่คุ้นมือ เล่นเอาฉันวิ่งขึ้นวิ่งลง แต่ป็นการดีที่ทำให้น้ำหนักหายไปหลายกิโล

เย็นวันหนึ่ง ...
“เจ้ ๆ.. มาดูกบเร็ว” เสียงน้องชายดังเรียกฉันให้มาดู
“เออ.. มีกบจริงๆ ด้วย”  ลูกกบ สามสี่ตัว กระโดดเย็งๆ วิ่งหาที่กำบังหลบสายตาฉันและน้อง
“อ้าว.. พึ่งเห็นเหรอ” เสียงพี่ชายทักมา  “เฮียเห็นมาหลายวันแล้ว มีตัวแม่ด้วยนะ”

ณ ห้องชั้น 2 ตอนเย็น
“อ๊ะ.. แมว”
“ไหน ๆ”
“นั่นไง ตัวสีขาว”
“อ๊ะ.. วิ่งปรู๊ดลงไปแล้ว”
แมวสีขาวตัวหนึ่งกำลังเดินย่องๆ ขึ้นมาชั้นสอง ซึ่งประตูห้องชั้นสองเป็นกระจก มองออกไปก็เห็นภาพย่องๆ ของแมว และ..แน่นอนแมวมันก็เห็นเราด้วย

วันต่อมา เวลาเดิมที่เดิม
“อ๊ะ.. แมว”
“เอ.. ไม่ใช่ตัวสีขาวนี่ ตัวนี้สีนิล”
“อื้ม..มาทักทายแล้ววิ่งลงไปชั้นล่างแล้ว”

วันที่สาม เช้า ชั้น1 หลังบ้าน
“อ๊ะ..แมวสีดำ”
ต่างคนต่างจ้องหน้า ประเมินท่าที แล้วเจ้าแมวสีดำก็เดินเชิดผ่านหน้าฉันไป พอพ้นระยะที่ฉันจะเอื้อมได้ มันก็รีบวิ่งแจ้นออกไปหน้าบ้าน

สรุป..บ้านฉันมีแมวมาเยี่ยมเยือนวันละสามสี ผลัดกันมาเช้ากับเย็น
เห็นจนกระทั่ง.. ชินตาทั้งคนและแมว

ส่วนแม่กบเป็นการพบปะที่ประหลาดสุด
... ขณะยกบานกระจกที่พิงอยู่กับผนังบ้านออก เพื่อทำความสะอาด ก็แลเห็นตัวน้ำตาลเทาๆใหญ่เท่าเมาส์รุ่นเก่านอนอยู่ตัวหนึ่ง..
“อืม.. ไม่กระดุกกระดิกเลย นิ่งสนิท ไร้ลมหายใจเข้า-ออก”
“อืม.. ไหนดูสิ ตายยัง นี่ๆ..” ฉันเอาไม้กวาดสะกิดตัวมัน
ยังนิ่ง ๆๆ.. สงสัยหนังจะหนาไม่รู้สึกแฮะ สะกิดใหม่อีกที มันคงรำคาญเลยขยับตัวให้นิดหน่อย พอทำความสะอาดได้
“ขอบใจนะ” ฉันบอกขอบคุณที่มันขยับตัวให้  และปิดกำบังให้เหมือนเดิม  
(เนื่องจากกระจกบานนี้ได้พิงไว้ใกล้ๆ กับศาลตี่จู้เอี้ย ทำให้เข้าใจว่าเป็นกบของศาล)

สามวันต่อมา.. เพื่อพิสูจน์อะไรบางอย่าง ฉันจึงไปยังบานกระจกเดิม แล้วขยับออกดู  ปรากฎว่า....เธอหายไปแล้ว....  พร้อมลูกๆ ของเธอ สงสัยจะหนีไปบ้านใหม่ซะแล้ว โธ่โธ้ .. คงจะงอนเรา
พึ่งรู้จักกันไม่นานเลย ขอให้โชคดี นะ

.......................................................................................

สวัสดีคะ เพื่อนๆ ทุกคน ..แหะๆ หายหน้าหายตาไปนานนนน.. เลย   เพราะสัมผัสฯ ได้ย้ายเข้าไปอยู่บ้านหลังใหม่กว่าจะชินอะไรหลายอย่าง เลยห่างหายไปนาน
คิดถึงเพื่อนๆ ทุกคนคะ

…………………………………………………………….

ปล. ขณะนี้สัมผัสฯ มีปัญหาเรื่องยุง มันชุกชุมมาก ใครมีวิธีการจัดการอย่างไร ช่วยบอกทีนะคะ

จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 4 ก.พ. 52 21:40:09 ]