ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีครับเจ้าของกระทู้ ผมลองเก็บชื่อต้นไม้บางส่วนมาลองเขียนดูบ้าง.... คิดเสียว่าเรามาร่วมสนุกกันนะครับ จากคุณ : วฤก - [ 5 ก.พ. 52 23:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ครับ ดีๆๆๆครับ ชอบครับ จากคุณ : แผ่นดินคือหัวใจข้าฯ - [ 6 ก.พ. 52 01:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แลเฟื่องฟ้า ดอกชบา พวงชมพู บานไม่รู้ แถมซ่อนกลิ่น สะบันงา เจ้าลำดวน ชุมแสงน้ำ เจ็ดทิวา แม่มณฑา มโนราห์ เคล้าราตรี 1. บานไม่รู้ แล้ว โรย หายไปเนี่ย ถือว่า ไม่ครบคำ 2. สะบันงา ที่ สัมผัสกับ เจ็ดทิวา นั้น ไม่นิยมใช้เสียงวรรณยุกต์เดียวกัน โดยเฉพาะ ตรงสะบันงา กำหนดให้ ใช้เสียงวรรณยุกต์อื่นที่ไม่ใช เสียงสามัญ ด้วยซ้ำ ส่วนตรงเจ็ดทิวานั้น ไม่บังคับเสียง เว้นแต่ ห้ามซ้ำเสียงกับ วรรครับ ----------------------------- ----------------------------- เจ้าลำดวน ชุมแสงน้ำ เจ็ดทิวา แม่มณฑา มโนราห์ เคล้าราตรี  มีนางแย้ม มหาหงษ์ แม่จำปี แลตันหยง ยี่หุบน้อย พลับพลึงหนา การะเวก กันเกรา  ชวนบุหงา อังสนา มะลิลา  เข็มหอมหา 1. การส่งสัมผัสข้ามบท ผิดที่ครับ การส่งสัมผัสข้ามบทนั้น ต้องส่งจากวรรคส่ง (บทกลอน จะมี 4 วรรค ในที่นี้ คือ 4 บรรทัด  บรรทัดแรกเรียก วรรค สดับ บรรทัดที่สองเรียก วรรค รับ บรรทัดที่สาม เรียก วรรค รอง บรรทัดที่สี่ เรียก วรรค ส่ง) การ สัมผัส ข้ามบท นั้น ให้ ส่งจากวรรคส่ง โดยไม่ให้เสียงนี้ เกิดขึ้นในวรรคสดับ เพราะจะ มาสัมผัสที่เดียวที่ คำท้าย วรรค รับ แล้วส่งต่อไปยัง คำท้ายวรรครอง ไปสิ้นสุดที่ คำสาม ของวรรค ส่ง โดยที่ คำท้ายวรรคส่ง ก็จะไม่ใช้ เสียงสัมผัสนี้อีก เช่น กัดกร่อน เจ็บลึก เมื่อดึกดื่น ตรมตื่น ตอกตรึง ครึ่งคืนหนาว ครั้งเธอ โอบอ้อม ถนอมราว เด่นดาว กลางหล้า นภานวล หนาวเนื้อ เพียงใด ก็ ใจอุ่น กลิ่นกรุ่น ราตรี นี้หอมหวล ดอกรัก โชยตลบ ช่างอบอวล รัญจวน จนเคลิ้ม เพิ่มใจพึง รับรู้ เชื่อใจ  ในวาจา เฟื่องฟ้า เป็นพยาน อย่างหวานซึ้ง บานเย็น บานเด่น เพ็ญรำพึง ใจจึง หวั่นไหว เชื่อในเธอ รักเร่ แย้มหยัน มิทันโรย ลมโชย ใจชาย ก็พ่ายเผลอ ดอกโศก แกล้งกัน เมื่อฉันเก้อ รักเธอ จางเจื่อน เมื่อเดือนแรม รักซ้อน ซ่อนชู้ ยังชูช่อ ดอกท้อ ทัดทาน เจ้าบานแย้ม ยอดหญ้า เจ้าชู้ ชูช่อแซม   สองแก้ม ริ้นร้อย รอยน้ำตา แล้วเดือน ก็ดับ ก็ลับดวง โหยห่วง หายไป ไม่เห็นหน้า น้ำค้าง ปนเกล็ด เม็ดน้ำตา หลั่งมา พร่างพรม ระทมธาร ดอกแก้ว ร้าวรอย ละห้อยโหย จำปี ที่โรย โปรยลมหว่าน ดาวเรือง เด่นราว จะร้าวราน สงสาร หัวใจ ไม่อาจลืม สุดท้าย การใช้ สัมผัสใน จะเป็นการเพิ่มความสลวยของคำกลอนให้มากขึ้น แก้ไขเมื่อ 06 ก.พ. 52 07:08:37 จากคุณ : greeny pony - [ 6 ก.พ. 52 07:06:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับ จากคุณ : แผ่นดินคือหัวใจข้าฯ - [ 6 ก.พ. 52 13:27:47 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาอ่านและให้กำลังใจ พร้อมทั้งชื่นชม คห. ที่ให้คำชี้แนะ น่ารักมาก ๆ เลยค่ะ จากคุณ : roslita - [ 6 ก.พ. 52 14:13:44 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาอ่านและเป็นกำลังใจให้ค่า จากคุณ : รอยยิ้มบนคราบน้ำตา (like 2 hear from u) - [ 6 ก.พ. 52 15:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เปนกำลังใจให้ ครับ สังเกต เสียงวรรณยุกต์ ที่ ท้าย วรรคสอง กับ ท้าย วรรคสาม ให้ชัดเจน จะงดงาม แล สมบูรณ์ กว่านี้ ดังนี้ ขอรับ. แฮ่. . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 7 ก.พ. 52 04:51:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านค่ะ จากคุณ : คนมีแผลพ่อแม่ไม่รัก - [ 7 ก.พ. 52 08:21:12 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นกำลังใจให้นะครับ ถ้าแต่งแนวกลอนสุภาพแบบประเพณีนิยม (สุนทรภู่ / กลอนสุภาพ) ควรคำนึงถึงเสียงวรรณยุกต์รับส่งท้ายวรรคด้วยนะครับ ถ้าแต่งกลอนเปล่าก็ไม่เป็นไร ทั้งนี้ อาจเพิ่มสัมผัสใน เป็นสัมผัสสระ หรือ อักษรก็จะเพราะขึ้นครับ ใจจริงก็ไม่อยากให้เคร่งครัดกับฉันทลักษณ์แบบนี้มากนักครับ ควรคำนึงถึงเสียง พลัง และ ความหมายจะดีกว่า ฉันทลักษณ์ของกลอนแบบเคร่งๆ (สุภาพ) ก็เพิ่งมานิยมได้ไม่นานนี้เอง ----------- ฉันทลักษณ์ ๑. ในวรรคหนึ่ง ๆ มีอยู่ ๘ คำ จะใช้คำเกินกว่ากำหนดได้บ้าง แต่ต้องเป็นคำที่ประกอบด้วยเสียงสั้น ๒. การส่งสัมผัส - คำที่ ๘ ของวรรคแรก สัมผัสกับคำที่ ๓ หรือคำที่ ๕ ของวรรคที่สอง - คำที่ ๘ ของวรรคที่ ๒ สัมผัสกับคำที่ ๘ ของวรรคที่ ๓ - คำที่ ๘ ของวรรคที่ ๓ สัมผัสกับคำที่ ๓ หรือ ๕ ของวรรคที่ ๔ - คำสุดท้ายของวรรคที่ ๔ ส่งสัมผัสไปยังคำสุดท้ายของวรรคที่ ๒ ของบทต่อไป ๓. วรรคสดับหรือวรรคแรก คำสุดท้ายใช้คำเต้น คือ เว้นคำสามัญใช้ได้หมด แต่ถ้าจำเป็นจะใช้เป็นเสียงสามัญ ก็อนุญาตให้ใช้ได้บ้าง แต่อย่าบ่อยนัก พยายามหลีกเลี่ยง ๔. วรรครับหรือวรรคสอง คำสุดท้ายนิยมใช้เสียงจัตวา ส่วน เอก โท ตรี ได้บ้าง ห้ามเด็ดขาดคือ เสียงสามัญ ๕. วรรครองหรือวรรคสาม คำสุดท้ายนิยมใช้เสียงสามัญ ห้ามใช้เสียงจัตวา หรือคำที่มีรูปวรรณยุกต์ ๖. วรรคส่งหรือวรรคสี่ คำสุดท้ายนิยมใช้เสียงสามัญ ห้ามใช้คำตายและคำที่มีรูปวรรณยุกต์ ๗. คำที่ ๓ ของวรรครองและวรรคส่ง ใช้ได้ทุกเสียง ๘. นิยมสัมผัสในระหว่างคำที่ ๕-๖-๗ ของทุก ๆ วรรค ๙. นิยมสัมผัสชิดในระหว่างคำที่ ๓-๔ ของวรรคสดับและวรรครอง ๑๐. อย่าให้มีสัมผัสเลือน, สัมผัสซ้ำ, สัมผัสเกิน, สัมผัสแย่ง, สัมผัสเผลอ, และสัมผัสเพี้ยน http://intranet.m-culture.go.th/khonkaen/wma/mp3/klonsuparp.pdf จากคุณ : ethanoic (ethanoic) - [ 7 ก.พ. 52 22:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แวะมาดูน้องใหม่ และ ชื่นชม ท่านวฤก และ ท่านอื่น ๆ ด้วยค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 16 ก.พ. 52 13:45:29 ]