 |
๐๐................... ไม่มีเมฆสีเงิน ...................๐๐ ( บทที่ 5 - 6 )
บทที่ 5
ยุ่นนั่งหลังร้าน จะนั่งที่ไหนก็มีค่าเท่ากันสำหรับยุ่น..มีแต่ความมืด..วันนี้มีลูกค้าเข้าร้านตลอดเวลา คงไม่ดีนักถ้าเขานั่งเกะกะอยู่ทั้งวัน ลูกน้องที่ช่วยขายของกลับไปแล้วเหลือน้ำผึ้งคอยต้อนรับลูกค้าอยู่คนเดียว
เดี๋ยวนะ! เสียงน้ำผึ้งแวบเข้ามา แล้วก็เหลือแต่ความเงียบเช่นเดิม...น้ำผึ้งไม่ได้ทำกับข้าวให้ยุ่นกินอย่างที่บอก แต่ก็หาของกินเล่น เครื่องดื่มให้จนอิ่ม..และงง..กับเจ้าน้ำผลไม้เจือแอลกอฮอล์รสหวานซ่า...ยุ่นกำลังรู้สึกซ่าตาม
ยุ่นเดินออกทางหลังร้าน อ้อมกลับไปด้านหน้าและข้ามถนนมานั่งริมหาดโดยคนใจดีที่ยุ่นออกปากขอความช่วยเหลือ...บางทียุ่นก็ไม่อยากเป็นภาระให้ใครต้องลำบากเพราะเขา แรกๆ ยินดี ดีใจที่มีคนเมตตา แต่แล้วสักพักก็รู้สึกเกรงใจและถอยหนี..มันเป็นอย่างนี้มานานแล้ว
เมื่อยุ่นเริ่มตาบอดใหม่ๆ คนที่เป็นทุกข์ไม่น้อยไปกว่ายุ่นคือตี๋..ตี๋เป็นเพียงคนเดียวที่เชื่อตั้งแต่แรกเมื่อเขาเริ่มรู้สึกผิดปกติ แต่เพราะเป็นเด็กจึงช่วยอะไรไม่ได้..เหมือนตี๋จะค่อยๆ ตาบอดลงไปพร้อมกับยุ่น คอยไถ่ถาม คอยช่วยเหลือ เป็นแขนเป็นขาให้ทุกทีที่มีเวลา จนบางทียุ่นรู้สึกรำคาญ และบางทีพ่อของตี๋ตามมาลากตัวกลับบ้านบ่อยๆ
สองสามปีต่อมาที่ยุ่นอยู่กับความมืด ไปไหนไม่ได้ ช่วยแม่ขายของและเลี้ยงน้องเท่าที่จะทำได้..ตี๋เป็นหนุ่มขึ้น เสียงแตกใหญ่ไม่น่ารักเช่นเดิม และห่างหายไปเพราะการศึกษา ยุ่นก็เป็นหนุ่มตัวโตขึ้น..แม่ต้องคอยเตือนให้โกนหนวดโกนเคราบ่อยๆ พ่อยุ่นเป็นเชื้อสายจีนแต่มีหนวดเคราขนครึ้มทั้งตัว ยุ่นก็เช่นกัน
ตั้งแต่ตาบอดยุ่นไม่ค่อยมีความอาย อาจเพราะไม่เห็นอะไร ไม่เห็นใครก็ได้..เริ่มจากร้องเพลงกล่อมน้องนอน แล้วยุ่นก็ร้องไปเรื่อยทั้งเวลาทำงานบ้านหรือเวลาอยู่หน้าร้าน..ใครๆ ชอบขอให้ยุ่นร้องเพลง และไม่มีใครผิดหวัง..ยุ่นไม่เคยสังเกตว่าตัวเองเสียงเพราะ จนกระทั่งตามองไม่เห็นจึงรู้ตัว
วันหนึ่งตี๋มาหาพร้อมกับกีตาร์โปร่งตัวหนึ่ง
ผมให้ยุ่น ตี๋พูดเรียบๆ
แล้วผมจะเล่นเป็นหรือ? ยุ่นถามอย่างเกรงใจ
ผมสอนให้
ตั้งแต่วันนั้นตี๋ก็เข้ามาสนิทเหมือนเมื่อตอนเป็นเด็ก สอนคอร์ดกีตาร์ง่ายๆ ให้ บอกตำแหน่งคอร์ดตามวรรคเพลงต่างๆ จากหนังสือ
นี่ๆ ยังงี้ๆ ตี๋เห็นยุ่นเก้ๆ กังๆ จึงโอบจากด้านหลัง จับมือจับนิ้วยุ่นลงบนสายกีตาร์ตามตำแหน่งที่ถูกต้อง
เฮ้ยๆ ทำอะไรกัน! พี่ชายตัวแสบกลับจากทำงานพอดี
ทำอะไร? ยุ่นย้อนถามทั้งที่เข้าใจความหมายที่พี่ชายพูด
อย่ารินะมิง! เสียงสำทับตามมา
ตี๋กระเถิบออกห่าง ไม่ได้แสดงอาการอะไรให้ยุ่นรู้ คงสอนต่อไปจนค่ำ
สองสามวันต่อมายุ่นไม่รู้สึกผิดปกติอะไรเพราะมัวเห่อกับการฝึกซ้อมแบบงูๆ ปลาๆ นั้น จนเดือนหนึ่งผ่านไปจึงเริ่มผิดสังเกต...ตี๋หายไป
ตี๋หายไปไหน ทำไมหายไป..ทำไมเขาไม่สังเกตเห็น..ยุ่นคิดใคร่ครวญในความมืด ยุ่นรู้สึกสงสารตี่มาก..นี่เขาไม่ได้ใส่ใจตี๋เลยหรือ ทั้งๆ ที่ตี๋ดีกับเขาอย่างนั้น...
คนเดินผ่านไปมา ลูกค้าที่เข้ามาซื้อของคือครูสอนร้องเพลง สอนกีตาร์ให้ยุ่น เขาขอเพลง ฟังเพลง ติ แนะนำจนยุ่นร้องเพลงเก่ง พี่ผู้หญิงคนหนึ่งเล่นกีตาร์เก่งมากแวะเวียนมาสอนกีตาร์ให้ยุ่นบ่อยๆ
เค้าชอบมิงอะดิ! ใครจะมาเสียเวลาครึ่งค่อนวันกับมิง..ร้องเพลงก็งั้นๆ เสียงไม่ได้เพราะอะไรนักหนา..มิงรูปหล่อต่างหาก พวกเขาหลอกแต๊ะอั๋งยังไม่รู้ตัวอีก พี่ชายจอมอคติ ถากถางวิจารณ์..ยังดีที่ไม่พูดต่อหน้าเหมือนวันนั้น...ที่ตี๋หายไป
ยุ่นคิดถึงตี๋...ก็เพราะกีตาร์ตัวนั้นกับการจับมือสอนเก้ๆ กังๆ จากตี๋ ทำให้ยุ่นมีอาชีพในทุกวันนี้..ตี๋เสียอีกกลับเล่นกีตาร์ไม่เป็น
เหมือนยุ่นเป็นคนใจดำ หรือเขาใจดำจริงๆ จึงไม่สนใจตี๋เท่าที่ควร..ไม่ใช่นะ..ก็ตาบอด..จะทำอะไรได้มากนักเล่า..ยุ่นเข้าข้างตัวเอง...แต่คืนนี้ เวลานี้ ยุ่นคิดถึงเพื่อนตัวเล็กในอดีตของเขาเหลือเกิน
แค่น้ำผลไม้สี่ห้าขวดคงไม่ทำให้มึนเท่าไหร่ แต่เพราะยุ่นคลำเปิดตู้เย็นหยิบเองขวดหนึ่ง ซ่ากว่าที่น้ำผึ้งหยิบให้ ทำให้รู้สึกเอาเรื่องเหมือนกัน
เหมือนจะนั่งไม่อยู่ ยุ่นเอนกายลงนอนบนพื้นทราย คิดถึงชีวิตตัวเองที่ผ่านมา..ปัจจุบันยุ่นรู้สึกดีกับชีวิต ถึงแม้จะตาบอดแต่ก็มีงานทำ สามารถเลี้ยงตัวเองได้ไม่เป็นภาระกับใคร มีเพื่อนดี มีคนเมตตา โดยเฉพาะน้ำผึ้ง มิตรใหม่ที่ยุ่นรู้สึกแปลกๆ ด้วย..อยากใกล้ชิด..อยากพูดคุยด้วย แม้ไม่รู้ว่าหน้าตาเธอเป็นเช่นไร..แต่ก็ไม่สำคัญไม่ใช่หรือสำหรับยุ่น
ฤทธิ์แอลกอฮอล์กำเริบ มันพาความมึนงงง่วงงึมเข้ามาหา ความมึนงงที่ไม่เพียงอยู่ในกระแสเลือดและปฏิกิริยาของร่างกาย แต่พาให้ใจของยุ่นงุนงงสับสนพอๆ กัน...น้ำผึ้งแฝงอยู่ในกระแสเลือดของเขา มันคุกรุ่นรุนแรง..เลือดของความเป็นหนุ่มกำลังเดือดพล่าน!..น่าแปลกที่มีเงาของอีกคนหนึ่งตามมา..เงาจากอดีต..อ้อมแขนที่โอบกอดเขา สัมผัสครั้งแรกที่เคยได้รับ..ครั้งหนึ่ง ครั้งเดียวในวันนั้น..ยุ่นรู้สึกเคลิ้มกับความสุขในจินตนาการ...
เส้นเลือดในกายเบ่งพองขึ้น มันกดประสาทให้ง่วงงุน สมองเริ่มกลับลำหมุนช้าๆ และแรงขึ้นตามลำดับ..เส้นเลือดพองขึ้นๆ..ในความรู้สึกเลือนลางนั้นเหมือนมีใครเข้ามาลูบคลำเล้าโลม
ยุ่นสะดุ้งรับความกำซ่านที่เกิดขึ้น..จากใคร จากอะไร ยุ่นไม่มีโอกาสรู้..เขาขยับร่างกายไม่ได้ หนักอึ้งไปทุกส่วน..คล้ายฝัน..คล้ายจริง
ความรู้สึกนั้นมากขึ้น มากขึ้นทุกที..จนในที่สุดก็แตกสลายไปพร้อมกับสติสัมปชัญญะสุขสมของเขา...
.
จากคุณ :
ดาเรน   
- [
9 ก.พ. 52 12:27:51
]
|
|
|
|
|
|
