Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    ดาวเกี้ยวเดือน ตอนที่5 ดาวเดือนเคลื่อนคล้อย

    สวัสดีค่ะ
    ต้องขอโทษด้วยนะคะ  เกิดวิกฤตการณ์ทางชีวิตนิดหน่อยทำให้ไม่สามารถแต่งนิยายได้สิบกว่าวัน55555555555555

    ตอนนี้กลับมาแต่งตามปกติแล้วค่ะ เจอกันวัน เว้นสองวันโดยประมาณนะคะอาจจะช้าเร็วไม่เกินสองวัน เงิ๊กส์  

    จะพยายามปั่นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ จ๊วบๆ

    ตอนที่1
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7418986/W7418986.html
    ตอนที่2
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7429208/W7429208.html
    ตอนที่3
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7439003/W7439003.html
    ตอนที่4
    http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7453474/W7453474.html



    ดาวเกี้ยวเดือน ตอนที่5  ดาวเดือนเคลื่อนคล้อย

    หลังเสร็จงานผู้คนก็เริ่มทยอยกันกลับมีสื่อหลายรายตามติดเจ้าของงานและคู่ควงไป โดยมีประกายดาวกอดอกมองตามไปอย่างใจเย็น เจ๊พีชเดินออกมาจากด้านหลังเวทีพลางลากประกายดาวให้พ้นจากฝูงคน

    “ไปงานเลี้ยงต่อไหมยายดาว”
    “งานเลี้ยงอะไรหรือเจ๊”
    “ก็เลี้ยงขอบคุณทีมงาน ไปนะ”
    “คุณชายจันทร์ไปหรือเปล่า”

    “ติดใจล่ะสิ แหม”เสียงกิ๊วก๊าวของเจ๊พีชทำให้ประกายดาวอดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม ขืนให้เจ๊พีชรู้ว่าเธอจะทำอะไรมีหวังคงได้วุ่นกันไม่จบไม่สิ้น อย่างเจ๊พีชต้องให้รู้ทีหลังน่าจะดีที่สุดแล้ว
    “ก็แค่อยากรู้ค่า”
    “เสียใจ เขาไม่ได้ไปด้วยหรอก มีแต่ทีมงานช่างเสื้อ ช่างแต่งหน้า ทีมงานออกแบบเวที รู้อย่างนี้แล้วจะไปหรือเปล่า”

    “ก็...ไปก็ได้ค่ะ” ถ้าจะต้องไปเจอคุณชายจันทร์ที่งานเลี้ยงวันนี้คงไม่ดีแน่ การเจอครั้งต่อไประหว่างเธอกับเขาควรเป็นการพบเจอที่ประทับใจและอลังการที่สุดไม่ใช่งานเลี้ยงฉลองเล็กๆที่เป็นกันเองเช่นงานนี้
    “ไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดซะ แต่งชุดบ้าอะไรซ่อนความสวยไว้ซะมิดชิดเชียวนะยะ  แล้วเดี๋ยวเจ๊จะไปรับ ขอเจ๊เคลียร์ที่นี่ก่อน”
    “จ้าเจ๊” ประกายดาวอมยิ้มรับคำก่อนจะหมุนตัวก้าวยาวๆออกจากตัวห้างเพื่อไปยังลานจอดรถด้านหลัง

    นักข่าวเดินเกาะกลุ่มเล็กประปรายอยู่ไกลๆ ซึ่งน่าจะเป็นเพราะส่งตัวเอกของงานขึ้นรถเสร็จแล้วจึงได้แยกย้ายสลายโต๋กันอย่างที่เธอเห็น ประกายดาวถอดแว่นตาหลอกๆเก็บใส่ซอง  และถอดแจ๊คเก็ตตัวนอกออกด้วยความอึดอัด อากาศที่ลานจอดรถร้อนอ้าวต่างกันลิบลับกับด้านใน  มีรถหลายคันที่แล่นทยอยกันออก และมีอยู่หนึ่งคันที่ชะลอความเร็วเมื่อพบภาพที่สะดุดใจ

    หม่อมราชวงศ์จันทรภานุมองร่างบางผิวลออตานั้นอย่างไม่เชื่อสายตา ผู้หญิงผิวสีสวยเหมือนน้ำผึ้งจางๆ เจ้าของดวงตาสวยแปลกที่เดินชนเขาเมื่อคืน เป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับที่เขามองส่งตามไปจนเธอขึ้นรถในคืนนั้น และภาพของเธอก็ยังติดตาอย่างประหลาด ไม่คิดเลยว่าโลกจะกลมจนได้พบเห็นกันอีกในวันนี้

    “ผู้หญิงเมื่อคืน...” ชายหนุ่มอุทานเบาจนแทบไม่ได้ยินพร้อมกับมองจนแทบจะเหลียวหลังทำให้เด็กสาวที่นั่งคู่มาด้วยถึงกับกระแอม
    “ใครหรือคะพี่ชาย”
    “หืม อะไร” พี่ชายหันขวับมาอย่างตกใจ

    “แหม...ขับรถแทนที่จะมองทางกลับมองสาวเสียอย่างนั้น ร้ายจริงๆพี่ชายเรา”
    “เซี้ยวใหญ่แล้วน้องหญิง” กิริยาเผลอตัวเมื่อครู่หายไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อได้หัวเราะหึหึกับคำล้อของหม่อมราชวงศ์หญิงนิมมานรดี

    **************************

    ประกายดาวนั่งฟังเพลงที่ทีมงานร้องกันเองด้วยความเบื่อหน่ายไม่น่าหลวมตัวมาเลยให้ตายสิน่า เจ๊พีชดูกระสับกระส่ายพอๆกันแต่ก็ไม่ย้ายก้นไปไหนสักทีไม่ว่าประกายดาวจะส่งสายตา หรือพูดชวนกลับเจ๊พีชก็ยังยืนยันให้นั่งก่อน

    ท่าทีนั้นดูจะหายวับไปกับตาเมื่อเห็นผู้ชายสองคนเดินเข้ามาในงาน ผู้ชายที่เดินนำหน้ามานั้นนั้นสวมใส่กางเกงสแล็คสีดำเสื้อเชิ้ตดำแม้แต่เน็คไทก็ยังเป็นสีดำ ส่วนผู้ที่ตามหลังมานั้นใส่เชิ้ตสีอ่อนเน็คไทขาว ทั้งสองดูเหมือนจะผิดแผกไปจากทีมงานทั่วไป หลายคนยกมือไหว้กันเป็นฝักถั่วเมื่อชายทั้งสองเดินผ่าน วงหน้าขาวตัดกับชุดดำดูน่ามองแม้ในความสลัวก็ยังพอเห็นเค้าหน้าที่หล่อเข้มเต็มอารมณ์คมสันคล้ายคลึงกันเสียจนมองปราดเดียวก็ทราบว่าน่าจะเป็นญาติกันแน่นอน

    เจ๊พีชแทบจะทิ้งประกายดาวไปในทันที ร่างที่ค่อนข้างใหญ่ของเจ๊เบียดผู้คนไปทักทายชายหนุ่มคนหน้าและดูเจ๊พีชจะสนใจผู้ชายที่เดินตามหลังผู้ชายคนนั้นเอามากๆจนออกนอกหน้าน่าหมั่นไส้

    ผีย่อมเห็นผีฉันใดก็ฉันนั้นการที่เจ๊พีชตรงปรี่เข้าชาร์ตเหยื่อทำให้ประกายดาวนึกรู้ทันทีว่าชายหนุ่มคนหลังคงเป็นเก้งกวางเป็นแน่ หญิงสาวถอนหายใจยาวก่อนจะก้มหน้าซ่อนยิ้มเมื่อรู้เหตุและผลของการอดทนรอคอยของเจ๊พีชคนสวย

    ดวงตาคมที่ดูเหมือนจะมีแต่รอยรื่นรมย์นั้นกวาดตามองไปทั่วแล้วสะดุดกึกอยู่ที่ผู้หญิงชุดสีเข้มในมุมที่แสงไฟสาดส่องพอดิบพอดี ปากได้รูปแย้มยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงตัวกันราวเม็ดข้าวโพดพันธุ์ดีก่อนจะเสเดินไปหยิบแก้วแชมเปญขึ้นมาจิบพร้อมเดินยกมือรับไหว้ลัดเลาะมาจนถึงจุดหมาย ประกายดาวขมวดคิ้วเล็กๆนึกแปลกใจกับสายตาแพรวพราวที่ส่งมาให้ ...ช่างกล้านะอีตานี่สงสัยจะนึกว่าตัวเองหล่อเต็มที...

    “สวัสดีครับ  ทำงานส่วนไหนหรือครับ”ยิงตรงไม่อ้อมค้อมกันเลยทีเดียว ประกายดาวส่งยิ้มกว้างขวางกลับไปอย่างนึกสนุก
    “เป็นช่างภาพค่ะ คุณล่ะคะ” อีกฝ่ายเลิกคิ้วนิดๆ ท่าทีปลดปล่อยเมื่อครู่คล้ายจะสำรวมระแวดระวังมากขึ้น
    “คุณเป็นนักข่าว?” ยังไม่ทันที่ประกายดาวจะตอบประการใด เจ๊พีชก็ยื่นหน้ามาล้อด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขเกินหญิง

    “อะไรกันคะ เผลอไม่ได้เชียวนะคุณพงศ์เรด้าร์จับสาวสวยทำงานได้ประสิทธิภาพมากเลยนะค้า ยายดาว นี่คุณพงศ์จันทร เจ้าของบริษัทออแกนไนซ์ที่ออกแบบการจัดงานในครั้งนี้ไงล่ะเธอ”

    “คะ”ประกายดาวเงยหน้ามองพงศ์จันทรพร้อมกับอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง คาดไม่ถึง อึ้งงันกันไปเลยทีเดียว เป้าหมายอันดับสองของเธอยืนหน้าหล่ออยู่ตรงหน้า ชีวิตมันช่างเป็นไปได้! ถึงว่า...หน้าตาคุ้นๆ

    แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 52 18:50:09

    แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 52 18:48:26

     
     

    จากคุณ : จอมนาง - [ 10 ก.พ. 52 18:17:14 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com