สวัสดีค่ะ
ต้องขอโทษด้วยนะคะ เกิดวิกฤตการณ์ทางชีวิตนิดหน่อยทำให้ไม่สามารถแต่งนิยายได้สิบกว่าวัน55555555555555
ตอนนี้กลับมาแต่งตามปกติแล้วค่ะ เจอกันวัน เว้นสองวันโดยประมาณนะคะอาจจะช้าเร็วไม่เกินสองวัน เงิ๊กส์
จะพยายามปั่นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ จ๊วบๆ
ตอนที่1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7418986/W7418986.html
ตอนที่2
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7429208/W7429208.html
ตอนที่3
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7439003/W7439003.html
ตอนที่4
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7453474/W7453474.html
ดาวเกี้ยวเดือน ตอนที่5 ดาวเดือนเคลื่อนคล้อย
หลังเสร็จงานผู้คนก็เริ่มทยอยกันกลับมีสื่อหลายรายตามติดเจ้าของงานและคู่ควงไป โดยมีประกายดาวกอดอกมองตามไปอย่างใจเย็น เจ๊พีชเดินออกมาจากด้านหลังเวทีพลางลากประกายดาวให้พ้นจากฝูงคน
ไปงานเลี้ยงต่อไหมยายดาว
งานเลี้ยงอะไรหรือเจ๊
ก็เลี้ยงขอบคุณทีมงาน ไปนะ
คุณชายจันทร์ไปหรือเปล่า
ติดใจล่ะสิ แหมเสียงกิ๊วก๊าวของเจ๊พีชทำให้ประกายดาวอดไม่ได้ที่จะอมยิ้ม ขืนให้เจ๊พีชรู้ว่าเธอจะทำอะไรมีหวังคงได้วุ่นกันไม่จบไม่สิ้น อย่างเจ๊พีชต้องให้รู้ทีหลังน่าจะดีที่สุดแล้ว
ก็แค่อยากรู้ค่า
เสียใจ เขาไม่ได้ไปด้วยหรอก มีแต่ทีมงานช่างเสื้อ ช่างแต่งหน้า ทีมงานออกแบบเวที รู้อย่างนี้แล้วจะไปหรือเปล่า
ก็...ไปก็ได้ค่ะ ถ้าจะต้องไปเจอคุณชายจันทร์ที่งานเลี้ยงวันนี้คงไม่ดีแน่ การเจอครั้งต่อไประหว่างเธอกับเขาควรเป็นการพบเจอที่ประทับใจและอลังการที่สุดไม่ใช่งานเลี้ยงฉลองเล็กๆที่เป็นกันเองเช่นงานนี้
ไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดซะ แต่งชุดบ้าอะไรซ่อนความสวยไว้ซะมิดชิดเชียวนะยะ แล้วเดี๋ยวเจ๊จะไปรับ ขอเจ๊เคลียร์ที่นี่ก่อน
จ้าเจ๊ ประกายดาวอมยิ้มรับคำก่อนจะหมุนตัวก้าวยาวๆออกจากตัวห้างเพื่อไปยังลานจอดรถด้านหลัง
นักข่าวเดินเกาะกลุ่มเล็กประปรายอยู่ไกลๆ ซึ่งน่าจะเป็นเพราะส่งตัวเอกของงานขึ้นรถเสร็จแล้วจึงได้แยกย้ายสลายโต๋กันอย่างที่เธอเห็น ประกายดาวถอดแว่นตาหลอกๆเก็บใส่ซอง และถอดแจ๊คเก็ตตัวนอกออกด้วยความอึดอัด อากาศที่ลานจอดรถร้อนอ้าวต่างกันลิบลับกับด้านใน มีรถหลายคันที่แล่นทยอยกันออก และมีอยู่หนึ่งคันที่ชะลอความเร็วเมื่อพบภาพที่สะดุดใจ
หม่อมราชวงศ์จันทรภานุมองร่างบางผิวลออตานั้นอย่างไม่เชื่อสายตา ผู้หญิงผิวสีสวยเหมือนน้ำผึ้งจางๆ เจ้าของดวงตาสวยแปลกที่เดินชนเขาเมื่อคืน เป็นผู้หญิงคนเดียวกันกับที่เขามองส่งตามไปจนเธอขึ้นรถในคืนนั้น และภาพของเธอก็ยังติดตาอย่างประหลาด ไม่คิดเลยว่าโลกจะกลมจนได้พบเห็นกันอีกในวันนี้
ผู้หญิงเมื่อคืน... ชายหนุ่มอุทานเบาจนแทบไม่ได้ยินพร้อมกับมองจนแทบจะเหลียวหลังทำให้เด็กสาวที่นั่งคู่มาด้วยถึงกับกระแอม
ใครหรือคะพี่ชาย
หืม อะไร พี่ชายหันขวับมาอย่างตกใจ
แหม...ขับรถแทนที่จะมองทางกลับมองสาวเสียอย่างนั้น ร้ายจริงๆพี่ชายเรา
เซี้ยวใหญ่แล้วน้องหญิง กิริยาเผลอตัวเมื่อครู่หายไปอย่างสิ้นเชิงเมื่อได้หัวเราะหึหึกับคำล้อของหม่อมราชวงศ์หญิงนิมมานรดี
**************************
ประกายดาวนั่งฟังเพลงที่ทีมงานร้องกันเองด้วยความเบื่อหน่ายไม่น่าหลวมตัวมาเลยให้ตายสิน่า เจ๊พีชดูกระสับกระส่ายพอๆกันแต่ก็ไม่ย้ายก้นไปไหนสักทีไม่ว่าประกายดาวจะส่งสายตา หรือพูดชวนกลับเจ๊พีชก็ยังยืนยันให้นั่งก่อน
ท่าทีนั้นดูจะหายวับไปกับตาเมื่อเห็นผู้ชายสองคนเดินเข้ามาในงาน ผู้ชายที่เดินนำหน้ามานั้นนั้นสวมใส่กางเกงสแล็คสีดำเสื้อเชิ้ตดำแม้แต่เน็คไทก็ยังเป็นสีดำ ส่วนผู้ที่ตามหลังมานั้นใส่เชิ้ตสีอ่อนเน็คไทขาว ทั้งสองดูเหมือนจะผิดแผกไปจากทีมงานทั่วไป หลายคนยกมือไหว้กันเป็นฝักถั่วเมื่อชายทั้งสองเดินผ่าน วงหน้าขาวตัดกับชุดดำดูน่ามองแม้ในความสลัวก็ยังพอเห็นเค้าหน้าที่หล่อเข้มเต็มอารมณ์คมสันคล้ายคลึงกันเสียจนมองปราดเดียวก็ทราบว่าน่าจะเป็นญาติกันแน่นอน
เจ๊พีชแทบจะทิ้งประกายดาวไปในทันที ร่างที่ค่อนข้างใหญ่ของเจ๊เบียดผู้คนไปทักทายชายหนุ่มคนหน้าและดูเจ๊พีชจะสนใจผู้ชายที่เดินตามหลังผู้ชายคนนั้นเอามากๆจนออกนอกหน้าน่าหมั่นไส้
ผีย่อมเห็นผีฉันใดก็ฉันนั้นการที่เจ๊พีชตรงปรี่เข้าชาร์ตเหยื่อทำให้ประกายดาวนึกรู้ทันทีว่าชายหนุ่มคนหลังคงเป็นเก้งกวางเป็นแน่ หญิงสาวถอนหายใจยาวก่อนจะก้มหน้าซ่อนยิ้มเมื่อรู้เหตุและผลของการอดทนรอคอยของเจ๊พีชคนสวย
ดวงตาคมที่ดูเหมือนจะมีแต่รอยรื่นรมย์นั้นกวาดตามองไปทั่วแล้วสะดุดกึกอยู่ที่ผู้หญิงชุดสีเข้มในมุมที่แสงไฟสาดส่องพอดิบพอดี ปากได้รูปแย้มยิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงตัวกันราวเม็ดข้าวโพดพันธุ์ดีก่อนจะเสเดินไปหยิบแก้วแชมเปญขึ้นมาจิบพร้อมเดินยกมือรับไหว้ลัดเลาะมาจนถึงจุดหมาย ประกายดาวขมวดคิ้วเล็กๆนึกแปลกใจกับสายตาแพรวพราวที่ส่งมาให้ ...ช่างกล้านะอีตานี่สงสัยจะนึกว่าตัวเองหล่อเต็มที...
สวัสดีครับ ทำงานส่วนไหนหรือครับยิงตรงไม่อ้อมค้อมกันเลยทีเดียว ประกายดาวส่งยิ้มกว้างขวางกลับไปอย่างนึกสนุก
เป็นช่างภาพค่ะ คุณล่ะคะ อีกฝ่ายเลิกคิ้วนิดๆ ท่าทีปลดปล่อยเมื่อครู่คล้ายจะสำรวมระแวดระวังมากขึ้น
คุณเป็นนักข่าว? ยังไม่ทันที่ประกายดาวจะตอบประการใด เจ๊พีชก็ยื่นหน้ามาล้อด้วยน้ำเสียงที่มีความสุขเกินหญิง
อะไรกันคะ เผลอไม่ได้เชียวนะคุณพงศ์เรด้าร์จับสาวสวยทำงานได้ประสิทธิภาพมากเลยนะค้า ยายดาว นี่คุณพงศ์จันทร เจ้าของบริษัทออแกนไนซ์ที่ออกแบบการจัดงานในครั้งนี้ไงล่ะเธอ
คะประกายดาวเงยหน้ามองพงศ์จันทรพร้อมกับอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง คาดไม่ถึง อึ้งงันกันไปเลยทีเดียว เป้าหมายอันดับสองของเธอยืนหน้าหล่ออยู่ตรงหน้า ชีวิตมันช่างเป็นไปได้! ถึงว่า...หน้าตาคุ้นๆ
แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 52 18:50:09
แก้ไขเมื่อ 10 ก.พ. 52 18:48:26