ทั้งคู่ สบตากัน พลัน ก็อึ้ง
นึกไม่ถึง เปนไปได้ กระไรหนา
ทวน ไม่คิด จะพบที่นี่ กฤติกา
เธอก็ไม่ คิดว่า จะเจอคุณ
วิทยา บอกความไป ด้วยไม่รู้เรื่อง
เลยคุยเขื่อง ". . . นี่แฟนฉัน นั้นว้าวุ่น
เรียนพละ ตกดนตรี นี้หัวซุน
เลยต้องให้ นายเกื้อหนุน ช่วยสอนเขา. . ."
คู่กรณี ยิ้มกันให้ ใจแสนฝืน
ทนกล้ำกลืน พี่วิทย์ไม่รู้ หรือไงเล่า
กฤติกา คิดอย่างใจ แค้นไม่เบา
เรื่องเก่า เก่า มาร้าวราน นานเกินใจ
มีใครคุ้น หัวใจบ้าง เหมือนอย่างนี้
แม้มันหนัก . . .แทบจักที่ จะรับไหว
เพราะเหตุการณ์ เคยผ่านมา ว่าลืมกันไป
แต่. . . ซอด้วงมุกไฟ. . . คันเดิม. . .นั้น. . .
แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 11:23:44
แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 11:23:43
แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 04:35:07
แก้ไขเมื่อ 11 ก.พ. 52 03:34:48
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
11 ก.พ. 52 03:06:31
]
ซอด้วงมุกไฟ (ฉบับคำกลอน) บทที่ ๕
