If
  Rudyard Kipling (1865 - 1936)

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or, being lied about, don't deal in lies,
Or, being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise;
If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with triumph and disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to broken,
And stoop and build 'em up with wornout tools;
If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: "Hold on";
If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings - nor lose the common touch;
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run -
Yours is the Earth and everything that's in it,
And - which is more - you'll be a Man,  my son!




       1909

        แม้น
สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าจุฬาภรณวลัยลักษณ์  ทรงแปล  
นพ.ชัยชน โลว์เจริญกูล ประพันธ์คำร้อยกรอง

แม้นผู้คน  ร้อนรุ่ม  รุมตำหนิ
ยังดำรง  คงสติ  มิพรึงพรั่น
แม้นผู้คน  ครหา  สารพัน
ยังเชื่อมั่น  ในตน  ทนไตร่ตรอง
แม้นยามรอ  ทนรอ  มิท้อหน่าย
ยามถูกคน  ใส่ร้าย  ไม่สนอง
แม้นถูกชัง  ยังอภัย  เวรไม่จอง
ไม่ลำพอง  อวดฉลาด  ประกาศคุณ

แม้นยามฝัน  ไม่ละเมอ จนเพ้อพก
ยามดำริ  มิวิตก  อยู่หมกมุ่น
แม้นปรีดา  หรือปราชัย  ใจสมดุล
มิว้าวุ่น  เผชิญนิ่ง  สิ่งลวงตา
คนเกเร  ใช้เล่ห์ร้าย  ทำลายสัจจ์
ยังยืนหยัด  ทนคำฉาว  ข่าวมุสา
งานเหนื่อยยาก  หากย่อยยับ  ลงกับตา
ยังก้มหน้า  สร้างความหวัง  ที่พังภินท์

แม้นเดิมพัน  ความสำเร็จ  อย่างเด็ดขาด
กลับผิดพลาด  สูญสลาย  มลายสิ้น
ยังพลิกฟื้น  ยืนสู้  กู้ชีวิน
มิถวิล  ปริเปรย  เอ่ยแม้คำ
แม้นเนื้อเลือด  เหือดแห้ง  แรงอ่อนล้า
มายาวนาน  เกินกว่า  จะกลืนกล้ำ
ยังประคอง  ความมุ่งมั่น  อันพึงทำ
มาหนุนนำ  เพียรก่อ  ต่อใจกาย

แม้นยังคง  ความดีงาม  ท่ามกลางราษฎร์
ยามเคียงเบื้อง  ยุคลบาท  ยังเรียบง่าย
แม้นมิ่งมิตร  ฤาอริ  มิระคาย
ผองชนพึ่ง  พาได้  ไม่ผูกพัน
แม้นทดแทน  ทุกนาที  ที่หลงผิด
ด้วยมงคล  ชีวิต  จิตตั้งมั่น
ย่อมเนาโลก  ร้อนเร่า  อย่างเท่าทัน
ที่สำคัญ  จะเป็นมนุษย์  สุดสมบูรณ์


  กันยายน 2551

จากคุณ : flycatcher - [ 13 ก.พ. 52 14:13:49 ]