:ฉันเหลือเวลาไม่มากแล้ว ... :
เพลงบรรเลงแสนไพเราะ โดยเฉพาะเวลาที่ร่างกายไม่ได้ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว
เสียงรอบกายดูจะหรี่ลงเหลือแต่ทำนองพริ้วแผ่วที่ลอยล่องอยู่ในมวลอากาศ
ลูกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายนะ ฉันลูบท้อง สัมผัสได้ถึงชีวิตเล็กในตัวฉันที่เริ่มดิ้น
แล้วแม่จะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดี
โทรศัพท์ส่งเสียงกรีดร้องขึ้นท่ามกลางบรรยากาศสุขสงบ ฉันดันร่างอุ้ยอ้ายให้ลุกขึ้น
ก้าวเชื่องช้าไปยังตัวการด้วยความหงุดหงิดปนสงสัย ใครกันหนอ
สวัสดีครับ ปลายสายพูดด้วยอาการรัวเร็ว ดูเหนื่อยอ่อน
บางสิ่งบางอย่างในน้ำเสียงทำให้ฉันรู้สึกตื่นตระหนกอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ
สามีคุณสโรชาใช่ไหมครับ
คะ ฉันเสียงสูง ไม่ค่ะ ดิฉันชื่อสโรชา ภรรยาของเขา
ฉันได้ยินเสียงปลายสายสบถ ไม่ตลกนะครับคุณ ถ้าคุณไม่ใช่ก็รีบตามสามีของคุณสโรชามาให้ทีได้ไหมครับ เรื่องด่วนมาก
ฉันไม่ได้ล้อเล่นหรืออะไรทั้งนั้น ฉันเริ่มอารมณ์เสีย ฉันก็บอกคุณอยู่นี่ไงว่าฉันชื่อสโรชา คุณมีอะไรก็บอกมาสิคะ
คราวนี้ฉันได้ยินแต่เสียงโครมจากการกระแทกของโทรศัพท์ ผู้ชายคนนั้นวางหูไปแล้วอย่างไร้มารยาทที่สุด
ฉันหมุนตัวอีกครั้งเพื่อกลับไปนั่งที่เดิม เพลงบรรเลงยังคงกระจายความอบอุ่นของมันไปทั่ว
:ฉันรู้สึกว่า ในไม่ช้า เขาก็จะมาหาฉัน:
อย่าดิ้นแรงสิลูก ฉันบอกกับชีวิตน้อยในท้องอย่างรักใคร่ อีกไม่นาน ลูกก็จะได้อยู่ในอ้อมอกของแม่แล้ว
อาการนั้นสงบลงทันทีราวปาฏิหาริย์ คล้ายว่าลูกของฉันรับรู้และเข้าใจดียิ่งถึงสิ่งที่ฉันกำลังบอกกล่าว
ฉันยิ้มเป็นสุขและหลับตาที่อ่อนล้า อยากจะนอนพักสักครู่หนึ่ง ...
อีกแล้ว! เสียงโทรศัพท์เครื่องเดิมที่ฉันรู้สึกรำคาญมันเพิ่มขึ้น มันกรีดร้องปิ่มว่ากำลังจะขาดใจ
ฉันลุกขึ้นและก้าวไปยังโต๊ะไม้ มือขยับ ...
สวัสดีครับ เขาเข้ามาอย่างเงียบเชียบ แววตาแดงก่ำ กลิ่นเหล้าโชยเข้าจมูก ผมปารเมศ
ครับ น้ำเสียงเขายังคงราบเรียบ แต่มีแววเศร้าสลด ผมเพิ่งทราบเมื่อครู่ ... ผมจะรีบไปครับ
เมศคะ ฉันเอ่ยเรียก แต่เขาเพียงแค่หันมามอง แล้วรีบเดินหายลับประตูไป
เขาเป็นอะไรหรือ
:ฉันได้แต่ภาวนา:
อาการปวด ปวดเหมือนจะขาดใจ ฉันรู้สึกว่าตัวกำลังจะแตกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ... เวลามาถึงแล้ว
ทนอีกนิดนะลูก ฉันกัดฟัน พยุงร่างที่ตอนนี้หนักอึ้งกว่าเดิมหลายเท่าไปยังประตูห้องนอน
เมศ ฉันเรียกสุดเสียงที่มี เมศคะ ฉันคิดว่าลูกพร้อมแล้ว
เงียบ ... ไม่มีเสียงตอบ ... เขาไปไหน
ลมหายใจเริ่มติดขัด ความเจ็บปวดที่ข่มเอาไว้โถมเข้าคลุมร่างจนไม่เหลือที่
ฉันพาร่างที่สั่นเทาไปที่โทรศัพท์ซึ่งฉันเคยชิงชังอยู่เมื่อครู่ ... และล้มลง
:ทำไม:
มืดมนไปหมด ฉันไขว่คว้าเกาะกุมกายตนก็พบแต่ความว่างเปล่า ... ฉันเป็นอะไรไป
ได้โปรด นั่นเขา เสียงที่ไม่ว่าจะกี่หมื่นกี่แสนชาติภพ ฉันก็ยังจำได้ คุณยังไปไหนไม่ได้ อย่าทิ้งผมไปสโรชา ลูกกำลังรอคุณกลับไปหาเขา
ฉันรู้ว่าตัวเองร้องไห้ แต่น้ำตาของฉันเล่า อยู่ที่ไหน
หมอครับ ฉันได้ยินเขาสะอื้น ไม่จริงใช่ไหมครับ
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังแทรก ทว่าแหบพร่า ดิฉันพยายามแล้ว แต่ ... ภรรยาของคุณคงฝืนไม่ไหวแล้วจริงๆ เสียใจด้วยนะคะ
เขาร้องไห้อย่างหนัก ฉันอยากปลอบโยนเขา แต่เขาอยู่ที่ไหน
ความสงสัยวาบขึ้น ภาพแล้วภาพเล่าวิ่งผ่านจิตใจ
ทำไมฉันถึงได้ ...
... ฉันขอโทษ
:เวลาของฉันหมดแล้ว:
แก้วตาของลูกใสกระจ่างราวกระจก แต่กลับไม่อาจสะท้อนเงาเลือนรางที่เหลืออยู่ของฉันได้
เขาจะมองเห็นฉันหรือไม่ ฉันได้แต่หวังเท่านั้น
แม่รักหนูนะ คนดีของแม่
นี่คงเป็นคำพูดสุดท้าย ...
ฉันเห็นเขายิ้ม มองมาทางฉัน ฉันยิ้มตอบให้เท่าที่จะสามารถทำได้
ฉันต้องไปแล้ว
แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 52 20:45:48
แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 52 20:28:05
แก้ไขเมื่อ 18 ก.พ. 52 20:26:19
จากคุณ :
รวาธิน 
- [
18 ก.พ. 52 20:20:27
]
ด้วย ... เวลา
