ตะวันสีแดงหม่นเกือบจะลับฟ้า รถสปอร์ตเปิดประทุนสีดำเข้มแล่นเข้ามาจอดที่หน้าบ้านสีขาวหลังเล็กในซอยหนึ่งของกรุงเทพมหานคร เมื่อดับรถเสร็จหญิงสาวสวย ผมยาวหยักศก ใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงยีนส์สีฟ้าอ่อนเข้ารูปค่อย ๆ ก้าวลงมาจากรถ แล้วเดินเข้าไปในบ้านอย่างไม่รีบเร่ง
เมย์คะ แต่งตัวเสร็จหรือยังเอ่ย พี่มารับแล้วนะคะ หญิงสาวผมหยักศกพูดพลางชะเง้อคอมอง
เสร็จแล้วค่ะ พี่อ้อน สาวผิวขาว ผมยาวเหยียดตรง เดินลงมาจากบันไดอย่างร่าเริง
พี่อ้อนว่าชุดนี้สวยหรือเปล่าคะ เมย์หมุนตัวไปมาทำให้กระโปรงสีขาวพลิ้วไหวอยู่รอบตัว ดวงตาประกายระยับด้วยความคาดหวัง
สวยค่ะ สวยทั้งคนทั้งชุด อ้อนพูดและยิ้มด้วยความเอ็นดู
ผ่านไปไม่ถึงชั่วโมงรถสปอร์ตสีดำเงางามก็มาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ สนามหน้าบ้านหลังนี้ถูกเปลี่ยนให้เป็นปาร์ตี้ขนาดย่อม ผู้หญิงมากมายเดินขวักไขว่ แต่เมื่อเมย์และอ้อนเดินไปถึงหน้างานสายตาทุกคูก็ต่างจับตามอง
เมื่อหญิงสาวผมสีทองซึ่งเป็นเจ้าของงานเข้ามาทักทาย ผู้หญิงหลายคนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ เมย์และอ้อนต่างกรูเข้ามาพูดคุย ทำให้เมย์และอ้อนแยกจากกัน ผ่านไปได้เพียงไม่นานใครบางคนใกล้ ๆ อ้อนเอ่ยขึ้นว่า
จำได้ไหม ก้อยที่เคยเป็นแฟนเราน่ะ มาคบกับเราเพราะอยากได้เงินเรา พอเรารู้เข้าก็เลยเลิกไป เสียใจจริง ๆ อุตส่าห์รัก อยากได้อะไรก็ให้หมดไม่นึกว่าจะมาหลอกกัน ทุกคนที่ฟังต่างพยักหน้าด้วยความเห็นใจ
อ้อนพลันคิดถึงตัวเองว่า พี่เองก็รักเมย์หมดใจ เมย์เองก็คงไม่หักหลังพี่แบบนั้นใช่ไหมคะ แต่เมื่อมองไปที่เมย์ อ้อนเห็นรอยยิ้นที่สดใสเหมือนดวงตะวัน มอบให้ใครต่อใครที่รายล้อมเมย์อยู่ เสี้ยวส่วนลึก ๆ ...คลางใจ
หญิงสาวทั้งสองกลับมาถึงบ้านสีขาวหลังงาม พอถึงห้องนอน เมย์ก็เข้ามากอดคออ้อนแล้วค่อย ๆ จูบอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากแนบชิด ลิ้นกระหวัดเกี่ยวเลี้ยวลดไปตามซอกมุมแห่งความพอใจ ความเย็นของเครื่องปรับอากาศกลายเป็นความอ้าวอบ อ้อนค่อย ๆ เปิดเปลือยกลีบกุหลายชั้นแล้วชั้นเล่า จนกระทั่งถึงเกสร อ่อนไหว หอมหวาน และทันใดนั้นฟ้าก็เริ่มคะนอง ไม่นานนักก็ปลดปล่อยหยาดฝนให้โปรยปรายชุ่มฉ่ำ
เมื่อทุกอย่างสงบนิ่งเมย์ก็ถามขึ้นว่า พี่อ้อนรู้ไหมคะว่าตาพี่เหมือนอะไร อ้อนทำหน้าครุ่นคิด เอไม่รู้สิคะ คงเหมือนท้องฟ้ามั้ง เมย์ยิ้มแล้วบอกว่า ผิดค่ะ ตาพี่เหมือนดาวตะหาก ตอนแรกที่เมย์เจอพี่อ้อนเมย์คิดว่า ทำไมตาของคน ๆ นี้เหมือนมีดาวเป็นล้าน ๆ ดวงอยู่ข้างในนะ อ้อนหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า เหรอคะ พี่นึกว่าเหมือนท้องฟ้าเสียอีก แล้วเมย์รู้ไหมคะว่าตาของเมย์เหมือนอะไร อะไรเหรอคะ เมย์ถามด้วยความอยากรู้ เหมือนกระต่ายไงคะ ซุกซน ขี้เล่น พอไม่สนใจก็มาคลอเคลีย พออยากจะจับก็วิ่งหนี แต่ถึงอย่างนั้นพี่ก็รักกระต่ายตัวนี้นะคะ ต่างฝ่ายต่างยิ้มให้กันและกันแล้วเผลอหลับไป...
แสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปได้เพียงไม่นาน รถสปอร์ตสีดำคันเดิมก็แล่นเข้ามาจอดหน้าบ้านสีขาวหลังเล็ก อ้อนก้าวขาลงมาจากรถ แต่แล้วสายตาก็ชะงักที่หน้าต่างบานหนึ่ง เงาคนสองคนกำลังยืนจูบกัน ความปวดร้าวเริ่มแทรกซึมเข้าสู่หัวใจ อ้อนแข็งใจเดินไปจนถึงหน้าประตูบ้าน ก็ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิบอย่างมีความสุขดังออกมาจากในบ้านยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดให้ทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น เรื่องที่ได้ยินจากปาร์ตี้เมื่อวานซืนเด่นชัดเหมือนเมฆเริ่มก่อตัวในวันที่ท้องฟ้าสดใส
เมื่ออ้อนเดินเข้าไปข้างในบ้าน สายตาก็ไปหยุดที่หญิงสาวสวย สูงโปร่ง ตาสีน้ำตาลอ่อนดูน่าหลงใหล แต่สิ่งที่เตะตาที่สุดนั้นคือมือของเมย์และหญิงสาวคนนั้นจับกันอยู่
********************************************************************
วันนี้เพื่อนที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศแวะมาหาเมย์ ด้วยความที่จากกันไปหลายสิบปีทำให้ทั้งคู่กอดและหอมแก้มกันด้วยความคิดถึงอย่างที่สุด แล้วนั่งจับมือคุยกันถึงเรื่องเก่า ๆ อย่างออกรส
ความสุขที่ได้เจอเพื่อนเก่าฟุ้งกระจายอยู่ในบรรยากาศรอบ ๆ ตัว เหมือนรุ้ง เหมือนทุ่งหญ้าที่มีแต่ผีเสื้อหลากสีบินเล่นหยอกล้อกัน แต่สายตาเมย์ก็เหลือบไปเห็นอ้อน มือที่จับเพื่อนก็คลาย ผีเสื้อ ทุ่งหญ้าหายไป เหลือเพียงดวงดาวนับล้านดวงส่องแสง สว่างไสว ยิ่งกว่าทุ่งหญ้ายามอาทิตย์ฉายแสง
พี่อ้อนกลับมาเมื่อไหร่คะ ไม่ให้สุ่มให้เสียงเลย เมย์ถามพร้อมกับรอยยิ้ม บรรยากาศดีแสนดี รอบกายดูรื่นรมย์ไปเสียหมดเพราะมีความรักทั้งจากเพื่อนและคนรัก
ได้สักพักแล้วค่ะ อ้อนตอบพร้อมกับหันหน้าหลบเพื่อปกปิดความเสียใจที่เหมือนจะกลายเป็นจริงอยู่ตรงหน้า
งั้นเมย์คุยไปก่อนนะคะ พี่ขอตัวไปอาบน้ำ พูดเสร็จอ้อนก็รีบเดินขึ้นบันไดไปโดยไม่ได้หันกลับมามองคนรักอีก จึงไม่ทันเห็นแววตาประหลาดใจอยู่ในดวงตาของเมย์
เกือบสามทุ่มเมย์จึงเดินไปส่งเพื่อนที่หน้าบ้าน ล่ำลาด้วยรอยยิ้ม แต่เมื่อเดินเข้าไปในห้องนอน ความไม่สบายใจกระพือโหมเหมือนไฟ ค่อย ๆ ลุกไหม้กลืนกินความสุขไปทีละเล็กทีละน้อย
อ้อนนั่งนิ่งความคิดที่แสนเจ็บปวดล่องลอยไปไกลแสนไกลจนกระทั่งได้ยินเสียงของคนรัก
พี่อ้อนคะ ไม่สบายใจเรื่องอะไรรึเปล่าคะ มีอะไรจะคุยกับเมย์หรือเปล่า เมย์ถามด้วยความสงสัย ตั้งแต่คบกันมาไม่เคยมีเรื่องอะไรที่จะทำให้รู้สึกเหินห่าง และลำบากใจเหมือนในวันนี้
อ้อนคิดว่าถ้าเมย์รักเงินของพี่จริง ๆ ต่อให้พี่แกล้งบอกกับเมย์ว่าพี่ท้อง เมย์ก็คงไม่รู้สึกอะไร คงไม่เจ็บปวด หรือแม้แต่มีน้ำตา แล้วอ้อนก็ค่อย ๆ หันมาพร้อมกับแววตาสีดำสนิท มุ่งมั่น และตัดสินใจพูดในสิ่งที่อาจทำให้ตัวเองเจ็บปวดที่สุดออกไป
เมย์คะ พี่ท้องได้สามเดือนแล้ว พูดเสร็จพร้อมกับจ้องเมย์ เพื่อค้นคว้าหาคำตอบจากท่าทีที่เกิดขึ้น
พี่ท้องได้สามเดือนแล้ว เหมือนอยู่ ๆ ก็ถูกดูดลงไปในหลุมดำ มืดหม่น ลึกสุดลึก มือนับร้อยนับพันของปีศาจค่อย ๆ ล้วงเข้ามาที่หน้าอกข้างซ้ายแล้วควักสิ่งที่สำคัญที่สุดไปตลอดกาล
น้ำตาหยาดเล็ก ๆ เริ่มซึมที่ขอบหางตาของเมย์ เพียงแต่เมย์บอกตัวเองว่าต้องอดกลั้น อย่าร้องไห้ให้พี่อ้อนเห็น
งั้นพี่อ้อนแต่งงานกับเขาเถอะค่ะ เมย์ฝืนพูดออกไปอย่างยากลำบาก ทุก ๆ คำที่พูดออกไปเหมือนหัวใจแตกเป็นเสี่ยง ๆ ความเสียใจซ่อนตัวอยู่ภายในค่อย ๆ เคลื่อนมาอยู่ที่ริมฝีปาก ที่ขอบตา ถ้าต้องฝืนทนพูดคุยกัน สิ่งเหล่านั้นมันคงทะลักทลายออกมาอย่างไม่สามารถหยุดได้
พี่อ้อนนอนเถอะค่ะ ดึกมากแล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า เมย์พูดพร้อมกับค่อย ๆ ผลักตัวอ้อนให้นอนลงและห่มผ้าให้
หลังจากเมย์เดินออกไปจากห้อง อ้อนนอนตะแคง มือซ้ายปิดปากแน่น มือขวาเช็ดน้ำตาที่ไหลรินไม่ขาดสาย แต่กระนั้นเสียงสะอื้นก็ยังคงเล็ดลอดออกมาเป็นระยะ น้ำตาเองก็ดูเหมือนว่าเช็ดเท่าไหร่ก็เช็ดไม่มีวันหมด หัวใจ ร่างกาย ไร้ความหมาย จะทำยังไง จะอยู่ไปเพื่อใคร คำถามมากมายภายในหัว เวียนวน สับสน ทำไมเมย์ไม่โกรธ ทำไมผลักไสพี่ให้กับคนอื่น ความรักที่พี่ให้ทำไมมันไร้ความหมาย แต่ทุกคำถามกลับไร้ซึ่งคำตอบ
ร้องไห้อยู่นานจนเหมือนร่างกายจะไร้ซึ่งน้ำตา เหมือนหัวใจกลายเป็นหิน และสุดท้ายอ้อนก็เผลอหลับไป ด้วยหัวใจที่อ่อนแอและร่างกายที่อ่อนแรง
********************************************************************
เมื่อเมย์เดินออกมาจากห้อง ประตูค่อย ๆ ปิดลงทันใดนั้นเขื่อนก็พังทลาย ฝนจากดวงตาคู่สวยไม่หยุดตก หัวใจเหมือนโดนบีบทีละนิด ๆ จนแหลกสลาย เหมือนโดนใครเอามีดมาแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่าเนิ่นนาน จนเกือบรุ่งเช้า จึงได้ค่อย ๆ เปิดประตูห้องแล้วทยอยเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าคู่ใจ
ก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา เมย์ค่อย ๆ ก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูอ้อนว่า ลาก่อนค่ะพี่อ้อนที่รักของเมย์
อ้อนสะดุ้งตื่นเมื่อฟ้าสาง มีประโยค ๆ หนึ่งวนเวียนก้องอยู่ในหัว ลาก่อนค่ะพี่อ้อนที่รักของเมย์ อ้อนรีบลุกจากที่นอน มองไปด้านขวาไม่มีรอยที่บ่งบอกว่าเมื่อคืนมีคนมานอนเคียงข้าง ความตกใจเข้ามาเยือนอย่างกะทันหัน อ้อนรีบไปดูตู้เสื้อผ้า มองไปที่ฝั่งซ้ายไร้ซึ่งเสื้อผ้าของเมย์!
หยาดน้ำตาเริ่มไหลอีกครั้ง แต่เพียงต่างจากเมื่อคืนตรงที่ว่าไม่ได้มาจากความผิดของคนรัก แต่มาจากความโง่เขาของตัวเอง เพิ่งได้รู้ว่าสิ่งที่มีค่าที่สุดหายไปอย่างไม่มีวันหวนย้อนคืนมาตลอดกาล...
จากคุณ :
ArpatAnthakan
- [
18 ก.พ. 52 20:21:15
A:117.47.127.236 X:
]
ลองใจ [เรื่องหญิงรักหญิง]
