[เรื่องนี้ไม่เหมาะสมที่บุคคลอายุต่ำกว่า 18 ปีจะอ่านเพราะมีความรุนแรงทางด้านเนื้อหา]

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก การย้ายสถานที่เป็นอะไรที่ไม่ชอบเอาเสียเลย ฉันก็เกลียดการเปลี่ยนแปลง ฉันรู้สึกกลัว ๆ ว่าจะไม่มีเพื่อน กลัวจะเข้ากับคนอื่นๆไม่ได้ กลัวว่าจะเรียนไม่เข้าใจ กลัวไปหมด อยากกลับไปที่โรงเรียนเก่า อยากอยู่กับเพื่อนกลุ่มเดิม ๆ ทำไมนะ

ฉันถึงต้องมานั่งทำความรู้จักคนใหม่ ๆ จะทักใครก็ไม่กล้า จะให้เข้าไปทักคนที่เราไม่รู้จักได้ยังไงกัน

ฉันเดินเข้ามาในมหา’ลัยแล้ว แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าตึกที่เรียนมันอยู่ตรงไหน

“น้อง ๆ ปี 1 มารวมกันทางนี้ครับ” ฉันหันหน้าไปตามเสียงนั้น เห็นผู้ชายหน้าตาดี ขาว สูง ตะโกนพูดกับนักศึกษากลุ่มใหญ่ ให้ตายสิทำไมฉันถึงใจเต้นเร็วอย่างนี้นะหรือว่าฉันจะชอบเขา ยังไม่ทันจะคิดมากไปกว่านั้นเสียงใส ๆ ก็ดังขึ้นมาอีก “ใครอยู่คณะบัญชีตามพี่มาคณะอื่น ๆ ก็ตามพี่ที่เหลือไปนะครับ” ฉันเดินตามจนมาหยุดอยู่ที่ตึกสีขาว 4 ชั้นมีป้ายเขียนว่าคณะบัญชี

“พี่ชื่ออาร์ตอยู่คณะบัญชีเหมือนกันปี 2 ถ้าน้อง ๆ มีปัญหาอะไรก็มาปรึกษาพี่ได้นะครับ” หลังจากพี่อาร์ทพูดเสร็จทุกคนต่างก็แยกย้ายกันเข้าห้องเรียนตามตาราง แต่ฉันเดินช้า ๆ เพื่อที่จะได้มองพี่เค้านาน ๆ ฉันคิดว่าคงเดินช้าไปหรือไม่ก็มองพี่เค้านานเกินไป พี่อาร์ทสุดหล่อเลยหันมามองฉัน สายตาของพี่เค้าเหมือนจะบอกว่าชอบฉันเลย เฮ้อแต่คงไม่ใช่หรอกไม่เคยมีผู้ชายคนไหนมาสนใจฉันเลย เพราะอย่างนี้ฉันถึงยังไม่เคยมีแฟนซะที

พี่อาร์ตเดินเข้ามาใกล้ฉันแล้วพูดว่า “น้องชื่ออะไรครับ” “เอ่อ ชะ...ชื่อหมิวค่ะ” ฉันพูดตะกุกตะกักเพราะหน้าพี่เค้ากับหน้าฉันใกล้กันนิดเดียว ทำให้หน้าของฉันแดงพอ ๆ กับลูกตำลึงเลย “เลิกเรียนกี่โมงครับ น้องหมิวอยากจะไปดูให้ทั่วมหาลัยไหมเดี๋ยวพี่พาไป” พี่เค้าพูดแล้วก็ยิ้ม คนอะไรก็ไม่รู้ หน้าตาก็ดี ยิ้มก็น่ารัก แถมยังสุภาพด้วย ฉันเลยตอบตกลงอย่างไม่ต้องคิด

ฉันกับพี่อาร์ตคบกันมา 3 เดือนแล้ว เพื่อน ๆ ในห้องต่างก็อิจฉาฉันกันทั้งนั้น เพราะพี่อาร์ทเป็นคนดังคนหนึ่งในมหาลัยเลยทีเดียว พี่อาร์ทขับรถเก๋งสุดหรูมารับฉันถึงหน้าคณะฉันโบกมือลาเพื่อน ๆ และเข้าไปนั่งเบาะหน้ารถข้างพี่อาร์ท

“วันนี้ไปอพาร์ตเมนต์พี่ไหม” ฉันตอบตกลง เพราะฉันเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่เค้าอยู่ยังไง เมื่อเข้าไปข้างในอพาร์ตเมนต์ ฉันรู้สึกตื่นตาตื่นใจเพราะว่าของตกแต่งสุดหรูทั้งหลายที่จัดได้อย่างลงตัว ผนังด้านนึงเป็นกระจกสามารถมองออกไปข้างนอกได้ ฉันคิดว่าถ้ามองเวลากลางคืนมันคงเป็นภาพที่สวยเหมือนในละคร

สุดท้ายคืนนั้นฉันกับพี่อาร์ตก็มีอะไรกัน มันเป็นครั้งแรกของฉันถึงแม้ใจหนึ่งจะกลัว แต่อีกใจหนึ่งฉันก็อยากจะลอง พี่เค้าบอกว่า “ไม่ต้องกลัวหรอกหมิว คนที่เค้าเป็นแฟนกันเค้าก็มีอะไรกันทั้งนั้น”

หลังจากคืนนั้นฉันกับพี่เค้าก็ย้ายไปอยู่ด้วยกัน เมื่อเราอยู่ด้วยกันแล้วก็มีอะไรกันเกือบทุกคืน โดยไม่ได้ป้องกัน เรามีความสุขกันมาก

3 เดือนผ่านไป

“การทำบัญชีกระดาษทำการ 10 ช่อง” อาจารย์หน้าชั้นพูดไปเรื่อย ๆ ในขณะที่ฉันรู้สึกอยากอาเจียน ฉันเดินกึ่งวิ่งไปขออนุญาตอาจารย์ไปเข้าห้องน้ำ

“อุแวะ...อ้วกกก” ฉันอาเจียนลงในชักโครกอยู่พักใหญ่ถึงได้ลุกไปล้างหน้าล้างปาก วินาทีที่มองหน้าตัวเองในกระจกความคิดที่ว่าตัวเองท้องแวบเข้ามาในหัว ฉันปฎิเสธ ไม่น่าจะใช่ หลังจากนั้นฉันก็คิดมากมาตลอด

จนกระทั่งผ่านไป 2 สัปดาห์ ฉันอาเจียนบ่อยขึ้น หน้าท้องเริ่มนูนขึ้นมาเล็กน้อย ฉันตัดสินใจไปหาหมอเพื่อตรวจ และหมอก็บอกในสิ่งที่ฉันภาวนาไม่ให้เกิดขึ้นมาตลอดนั่นคือ

ฉันท้อง !!!

เย็นวันนี้ฉันตัดสินใจบอกพี่อาร์ต เค้าตกใจมากและพูดว่า “พี่ยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว พี่ยังอยากเรียน อยากมีอนาคต” ฉันเองก็บอกว่า “ฉันก็เหมือนกัน” พูดจบเราต่างคนต่างเงียบ พยายามคิดแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น สุดท้ายการตัดสินใจของเราก็ไปจบลงที่คลินิกทำแท้งเถื่อน

3 ปีแล้วสินะหลังจากที่เกิดเหตุการณ์นั้น วันนี้เป็นวันรับปริญญาของฉัน หลังจากวันนั้นเราก็เลิกรากัน ทุกวันนี้ฉันยังรู้สึกผิดที่ตัดสินใจฆ่าเด็กบริสุทธิ์ที่ยังไม่ได้มีโอกาสลืมตาดูโลก บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ผิดสำหรับใครๆ แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่ความถูกหรือผิด แต่มันเป็นความจำเป็นที่ต้องกระทำ ฉันผิดเองที่รีบร้อนเรียนรู้ความสัมพันธ์แบบนั้นทั้งๆที่ยังไม่พร้อม ทุกวันนี้ความลับนี้ยังมืดดำอยู่ในใจฉันและฉันก็ยินดีที่จะเก็บมันเอาไว้อย่างนี้ตลอดไป พร้อมกับความรู้สึกที่ติดตามความผิดบาปครั้งนี้ไปตลอดกาล...

จากคุณ : ArpatAnthakan - [ 18 ก.พ. 52 20:21:31 A:117.47.127.236 X: ]