ถึง เธอ(คนที่ฉันยังรัก)
เธอรู้ไหมว่าความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม แต่เธอและความรักของเธอกลับทำร้ายฉันอย่างทารุณ ฉันเคยเฝ้าถามเธอว่า เพราะอะไร เธอเงียบ สีหน้าจากรำคาญเป็นกังวลใจ ฉันถามเธออีกว่า ที่ผ่านมามีความหมายกับเธอบ้างไหม เธอหันมามองฉันด้วยสายตาที่อ่านไม่ออกและตอบว่า มันมีความหมายถ้าคุณเป็นคนที่ฉันรัก แต่... เธอรู้ไหมว่าฉันสงสัยอยู่ในใจสุดท้ายฉันก็เอ่ยปากถามเธอว่า ถ้าไม่รักมาคบกันทำไม? เธอตอบฉัน คนเรามีสิทธิ์ที่จะเลือกใคร เลือกทำอะไร หรือฉันจะเลือกทุกคนเลยก็ได้ คุณก็แค่หนึ่งในนั้น ฉันจะบอกคุณให้คุณรู้ไว้ว่าคุณน่ะไม่มีความหมายกับฉัน และฉันก็เบื่อคุณ ขอให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน เธอพูดจบพร้อมกับเดินจากฉันไป เธอรู้บ้างไหมว่าฉันปวดร้าวแค่ไหน ฉันยังสงสัย ยังไม่เข้าใจ เธอคือคนที่ใช่สำหรับฉัน (และอาจจะของใคร ๆ ) แต่ฉันไม่ใช่สำหรับเธอ ใช่ไหม?
หลังจากเธอไปฉันนั่งอยู่นาน ฉันเดินออกจากร้านในหัวฉันยังคิดถึงตอนที่เธอจากไป รู้ไหม? ฉันมาถึงท่ารถเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่ฝนเริ่มตกแล้ว กลิ่นหญ้าที่เพิ่งตัดลอยมาเตะจมูกอยู่เป็นระยะ ฉันอยากให้เธอมาอยู่เคียงข้างและสูดกลิ่นหญ้าและมองสายฝนพร้อมกันแต่มันคงไม่มีวันจะเป็นไปได้อีกแล้วใช่หรือเปล่า?
กลับมาถึงบ้านเดินเข้าห้องนอน ล้มตัวลงบนเตียงรู้สึกไม่อยากอาบน้ำ ไม่อยากทำอะไร ฝนยังคงตกอยู่ ฉันนอนตะแคงข้างและมองไปยังอีกฟากของเตียงที่เคยมีเธอ ฉันยังคงคิดถึงตอนที่คบกัน ทุกอย่างดูราบรื่น เราชอบทุกอย่างคล้ายกัน ตอนนั้นฉันคิดว่าเราอาจจะได้อยู่กับเธอด้วยกันตลอดไป แล้ววันนั้นที่เธอโทรมาเรียกฉันออกไปเจอกันที่ร้านประจำตอนห้าโมง เสียงเธอฟังดูแปลก ๆ แต่ฉันคิดว่าคงไม่มีอะไร ฉันบอกได้แล้วเจอกัน เธอวางสาย ฉันรีบไปอาบน้ำ สระผม แต่งตัวนานเป็นพิเศษเพื่อที่จะให้ดูดีให้เธอไม่อายใครเวลาฉันเดินเคียงข้างเธอ เมื่อเข้ามาในร้านเห็นเธอนั่งรอที่โต๊ะในสุดโต๊ะประจำของเราอยู่ก่อนแล้ว ฉันโบกมือทักเธอ แต่เธอกลับนั่งนิ่งดู เฉยเมย ฉันรีบเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตรงข้ามกับเธอ ฉันถามเธอว่า วันนี้เป็นอะไรรึเปล่า เธอบอกว่า ไม่เป็นไร จากนั้นเธอเริ่มพูดถึงเรื่องของเรา ฉันนั่งฟังเธอเหมือนเด็กฟังนิทานจากพ่อแม่ก่อนนอน ประโยคสุดท้ายที่เธอพูดออกมาว่า เราอย่าคบกันอีกเลย ฉันตกใจที่อยู่ ๆ เธอพูดออกมา ทั้ง ๆ ที่ผ่านมาเราไปกันได้ด้วยดี หรือคำว่าดีมันเป็นแค่ความคิดฉันเพียงคนเดียว?
คิดถึงตอนนี้น้ำตาฉันก็ไหล ความคิดบอกว่าอยากจะหายไปจากโลกนี้ ฉันหลอกตัวเองว่านี่อาจเป็นเพียงความฝัน ฝันร้ายที่พอฉันตื่นขึ้นมายังพบว่าเราไม่ได้เลิกกัน เวลาผ่านไปจากค่ำเป็นเช้า จากเช้าสู่เย็น ฉันตื่นขึ้นมาในขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะลับฟ้า มองขึ้นไปด้านหนึ่งเป็นสีแดงสวยงามยิ่งนัก อีกด้านเป็นสีฟ้าสวยสดใส ฉันคิดว่าความรักทำไมต้องมีเหตุผล ฉันหาเหตุผลที่รักเธอไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำไมถึงรักเธอ ยังคงรักเธอแม้ว่าตอนนี้เธอจะจากฉันไป เธอรักใครบ้างไหม(แต่คงไม่ใช่ฉัน) แล้วความรักของเธอล่ะมีเหตุผลบ้างไหม?
จำเป็นด้วยหรือที่เราต้องจำกัดความของความรู้สึกต่าง ๆ ขนาดเธอยังจากฉันไปอย่างไม่มีเหตุผล แล้วฉันยังจะหาเหตุผลของความรักไปทำไม คน ๆ หนึ่งเข้ามาในชีวิต อีกคนจากไปเป็นอย่างนี้อยู่เสมอ เหตุใดฉันจึงต้องเสียใจกับคนที่เพิ่งจากไปด้วยเล่า ทั้ง ๆ ที่เกิดมาก็ตัวคนเดียวก็ยังสามารถอยู่มาได้ แต่ตอนนี้ฉันอยากให้เธอมาเคียงข้างแม้ว่ามันจะเป็นแค่ฝันก็ตาม
ฉันยังมีชีวิตอยู่ตอนนี้ ยังคงต้องอยู่ต่อไป ต้องพบเจอกับคนมากมาย ในวันข้างหน้าฉันคิดว่าอาจจะได้มีใครซักคนที่จะอยู่เคียงข้างฉันตลอดไปซักคน ฉันไม่อาจรู้ว่าความคิดนี้จะเป็นจริงหรือไม่ หรืออาจจะเป็นเพียงแค่ความคิดลม ๆ แล้ง ๆ ของฉันเพียงแค่นั้น ฉันกับเธอเราจากกันด้วยความไม่เข้าใจ ฉันคิดว่าในเมื่อวันข้างหน้าเราคงไม่เจอกัน ฉันไม่อยากให้เราจบแบบนี้ไม่อยากให้เราหมางใจกัน ฉันตัดสินใจเขียนจดหมายฉบับนี้หาเธอและอยากจะบอกเธอว่า ฉันขอบคุณสำหรับเวลาที่เราเคยมีความสุขด้วยกัน เธอไม่ต้องตอบฉันก็ได้ ฉันแค่อยากให้เราจบกันด้วยดี อย่างน้อยให้ฉันได้บันทึกในความทรงจำของตัวเองว่าเสี้ยวชีวิตหนึ่งของฉันกับเธอยังเคยมีคำว่า เรา
คิดถึงและยังรักเธอเสมอ
จากฉัน
จากคุณ :
ArpatAnthakan
- [
18 ก.พ. 52 20:22:24
A:117.47.127.236 X:
]
ความรักไม่มีเหตุผล [รูปแบบจดหมาย]
