เพียงปราดแรก ที่สายตา พบบรรยากาศ
ทวนหวิวหวาด หวั่นหัวใจ แทบใกล้บ้า
เปนไปได้ ปานฉะนี้ ฤๅ กฤติกา
สี ซองา มิได้ห่วง ซอด้วงมุกไฟ
ทั้งได้ยิน หางเสียง เพียงหลอนหลอก
" ไง . . . พี่บอก ว่าซอพี่ เสียงดีไฉน
ดีกว่าซอ กระดำกระด่าง ช่างกระไร
ของนายทวน นั่นไง ต่างชั้นกับเรา . . ."
ทวนชะงัก นิ่งขึง ตรึงกับที่
กฤติกา ยังรอรี ไม่เห็นเขา
ค่อยวางซอ สลักสล้าง อย่างแผ่วเบา
ทะนุถนอม จริงนะเจ้า ทวนค่อนคิด. . .
ทวนหูอื้อ นัยน์ตาลาย ไปเสียแล้ว
ปรายตาสบ สายตาแพรว ด้วยข้องจิต
มองไปโน่น ซอด้วงมุกไฟ มิได้ใกล้ชิด
วางไว้ติด ซุกริมห้อง เจียวน้องยา
แล้วมาต่อ เพลงกับใคร ใช้ซอเขา
ลืมสัมพันธ์ มั่นก่อนเก่า ของเราสิหนา
ช่างทำได้ พี่หมางจิต. . .หนอ. . .กฤติกา
ใช่สิคะ. . .ซองาสง่า. . . กว่าซอด้วงมุกไฟ. . .
ทวนบรรจง เดินเงียบ เงียบ เลียบริมห้อง
ค่อยหยิบกล่อง ซอของเขา มิให้เจ้าไหว
กฤติกา หันตระหนก แสนตกใจ
". . .พี่ทวนคะ ! . . .อย่าร้อนใจ . . .กฤต. . .มีอธิบาย. . ."
. . .
ทวนกลั้นเสียง มิให้สั่น ". . . ก็ . . .ช่างมันเถิด . . .
ถึงความฝัน อันบรรเจิด ของพี่จักสลาย
ไม่จำเปน ที่น้อง ต้องสาธยาย
เพราะมันสาย. . . เกินไปแล้ว. . .หนอแก้วตา. . ."
. . .
แล้วสำทับ " . . .จักซ้อมเพลงใด ให้มีขอบเขต
แล้วอย่าลืม ไปเรียนพิเศษ นะกฤตหนา. . ."
ขาดคำพลัน หันหน้าเมิน เดินออกมา
. . .จากชีวิต. . .กฤติกา. . .ตั้งแต่. . .บัดนั้น. . .
แก้ไขเมื่อ 19 ก.พ. 52 19:33:39
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
19 ก.พ. 52 19:08:43
]
ซอด้วงมุกไฟ (ฉบับคำกลอน) บทที่ ๑๐
