ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 12 ชายไม่จริงหญิงแท้ ห้องทำงานของภาณุดูเย็นยะเยือกขึ้นทันใดจนเข็มปัทม์ต้องกระชับเสื้อสูทให้แน่นขึ้น ไม่ใช่เพราะอุณหภูมิต่ำจากเครื่องปรับอากาศที่หล่อนคุ้นชินนั่นหรอก หากเป็นความรู้สึกกลัวตามสัญชาตญาณ...กลัวในสิ่งที่ได้รับรู้ กลัวในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น “อะไรนะครับ?” เข็มปัทม์ทวนคำ เพื่อยืนยันจุดประสงค์ของอีกฝ่าย หล่อนไม่อยากเชื่อในความคิดอุตริเช่นนั้นได้ บางทีอาจหูฝาดไป “คุณเข็มปัทม์นี่เหมาะสมเลยค่ะ” ร่างบอบบางของอินทิราเดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าหล่อน ราวกับจะเพิ่มน้ำหนักให้ชัดว่ามันคือความจริง “คงแก้เผ็ดได้ผลดีมากทีเดียว หน้าสวยๆ อย่างนี้” โชคชะตาช่างกลั่นแกล้งเสียจริง แต่เห็นทีจะเป็นตลกร้ายไปหน่อย เพราะไม่เพียงทำให้พวกเขาพบกันอีกครั้งเท่านั้น หากยังนำความซวยครั้งใหญ่มาให้หล่อนด้วย “ผมไม่เข้าใจ นี่มันอะไรกันครับ ทำไมผมจะต้องทำเรื่องบ้าบอแบบนี้ด้วย” เข็มปัทม์โอดครวญ หวังว่าการเรียกร้องสิทธิครานี้คงจะได้ผล “นั่นสิครับ พนักงานเราก็มีเยอะแยะ ไม่เห็นจะต้องเป็นคุณเข็มปัทม์เลยนี่ครับ” ภาณุออกโรงช่วยหล่อนอีกแรง “ไหนๆ ทุกปีเราก็มีเซอร์ไพรส์งานปีใหม่ของบริษัทอยู่แล้ว จะเป็นไรไปคะ ถ้าปีนี้จะให้คุณเข็มปัทม์แต่งเป็นผู้หญิง แล้วให้พี่จักรพาควงออกงานซะ” “นี่คุณฟางคงไม่ได้เหมารวมไปถึงเรื่องที่คุณพิภพ...จับคุณจักรไปดูตัวใช่ไหมครับ” “งานนี้คุณพ่อคงเต้นเป็นเจ้าเข้า อยากกลุ้มข่าวลือเรื่องพี่จักรเป็นเกย์ดีนัก ก็ทำให้ข่าวมันกระฉ่อนไปเสีย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เยี่ยมไปเลย” “อืม...ไอเดียนี้ไม่เลว แต่งเป็นหญิงเหรอ คงสนุกแน่งานนี้” จักรินทร์เอ่ย ไม่น่าเชื่อว่าเจ้านายที่แสนเย็นชาของหล่อนจะบ้าบอไปกับเขาด้วย “จะบ้ากันไปแล้วรึไงครับ ผมเป็นผู้ชายนะครับ” เข็มปัทม์เริ่มยืนไม่ติด หล่อนมองว่าคนในบริษัทนี้เพี้ยนกันไปหมดแล้ว ถ้าต้องแต่งเป็นผู้หญิงล่ะก็ เรื่องจะยุ่งยากขึ้นไปอีกเป็นทวีคูณ ที่สำคัญ ความอาจจะแตกได้ทุกเมื่อ เพราะคนอย่างหล่อน ไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากมาย แค่สลัดสิ่งที่อำพรางไว้ออกไปก็เป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้ว! “เป็นผู้ชายสิคะ ยิ่งสนุก” สาวต้นคิดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “เพราะคนอย่างพี่ชายของฟางคงไม่ควงผู้หญิงจริงๆ ออกงานแน่ เป็นเซอร์ไพรส์ที่เยี่ยมยอดอะไรอย่างนี้” “ถือซะว่าทำเพื่อบริษัทของเราละกันนะครับคุณเข็มปัทม์” บุคคลที่เคยอยู่ข้างเข็มปัทม์ กลับไปยืนข้างคนอื่นเสียแล้ว ให้มันได้อย่างนี้สิ พี่ภาณุ! “ในฐานะที่ผมเป็นประธานบริษัท และคุณได้ทำงานใกล้ชิดกับผมมาระยะหนึ่ง” จักรินทร์เอ่ยด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ถือว่านี่เป็นคำสั่งก็แล้วกัน” ดั่งคำประกาศิต... เข็มปัทม์แบกร่างอันหนักอึ้งออกมาจากห้องนั้น ในหัวสมองครุ่นคิดหาหนทางต่างๆ ที่จะทำให้ตนไม่ต้องรับภาระในเรื่องเสี่ยงต่อการถูกจับได้ หากสิ่งที่ศูนย์รวมการสั่งการของร่างกายประมวลผลออกมา กลับมีเพียงอย่างเดียวคือ หล่อนไม่มีทางเลือกนอกจากยอมรับชะตากรรมนี้! <<< มีต่อค่ะ >>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 20 ก.พ. 52 03:43:22 ]

ความคิดเห็นที่ 2 “ฮ่าๆๆ งานเข้าแล้วไหมละไอ้เข็ม” พี่ตั้งทุบโต๊ะทำงานของเข็มปัทม์อย่างถูกอกถูกใจ “ให้เอ็งแต่งเป็นผู้หญิง มันก็กะเทยดีๆ นี่เองละว้า...” เพื่อนร่วมงานของหล่อนพากันหัวเราะอย่างครื้นเครง พวกเขาเข้ามาเยี่ยมเยือนห้องทำงานของหัวหน้าโปรเจกต์คนล่าสุด ตั้งแต่ได้รับตำแหน่งเมื่อหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา เสียงลือเสียงเล่าอ้างเรื่องกิจกรรมงานเลี้ยงส่งท้ายปีกระจายไปทั่วบริษัท คนต้นข่าวคงไม่พ้นนายรุจน์อีกตามเคย “สงสัยนี่จะเป็นผลงานชิ้นโบแดงของหัวหน้าโปรเจกต์ พวกข้าคิดถูกแล้วที่ยกตำแหน่งให้ ไอ้เข็มเอ๊ย...เอ็งนี่มันน่าสงสารจริงๆ ว่ะ” นัยน์ตาคมดุของพี่ป้านพราวระยับอย่างขบขัน “ปีที่แล้ว พวกกูโดนเต้นเป็นหางเครื่อง เรียกเสียงฮาไปโข คราวนี้ตาเอ็งแสดงฝีมือบ้าง คาดว่าคงฮาแตกกว่าเป็นล้านเท่า จะให้ช่วยอะไรก็บอกได้” พี่ตั้งร่วมวงคุยฟุ้ง เขายืนอยู่ตรงประตูห้องทำงานห้องใหม่ของเข็มปัทม์ พื้นที่ทั้งหมดของห้องสี่เหลี่ยมขนาดกะทัดรัด ไม่คับแคบหรือกว้างขวางจนเกินไป ผนังโดยรอบทำด้วยไม้อัดเคลือบน้ำยาอย่างดี โต๊ะทำงานบุกระจกดูแข็งแรงทนทาน มีกองเอกสารรวมไปถึงหนังสือตำราคอมพิวเตอร์จำนวนหนึ่งวางอยู่ระเกะระกะ เป็นสิ่งที่เข็มปัทม์ต้องใช้ศึกษาในช่วงนั้น ถัดไปคือโต๊ะอีกตัวหนึ่งตั้งเยื้องไปทางขวามือ ใช้วางเครื่องคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์พร้อมสรรพ ด้านหลังเก้าอี้นวมที่ใช้นั่งมีตู้สำนักงานขนาดกะทัดรัดสำหรับเก็บสิ่งของและแฟ้มเอกสาร ยังมีชุดโซฟายาวรับแขกอยู่อีกมุมหนึ่ง เป็นบรรยากาศที่เหมาะสมกับการทำงานเสียจริง! “แถมงานนี้คุณจักรินทร์ยังมาร่วมเล่นด้วย เป็นบุญตาของพวกเราจริงๆ ครับ” รอยยิ้มกว้างจากร่างสูงผอมของนายรุจน์ ขับให้ดวงตายาวรีนั้นดูตี่ลงจนแทบเป็นเส้นขีด “เอาเถอะๆ ผมว่าเราเข้าเรื่องโปรเจกต์ดีกว่าครับ ทุกอย่างก็เสร็จแล้ว เหลือแต่ตรวจทานการทำงานอีกสักรอบ ต้องขอความร่วมมือจากพี่ๆ พวกเราต้องส่งงานเข้าประมูลก่อนสิ้นปี คงไม่มีปัญหาอะไรอีก” เข็มปัทม์ตัดบท เมื่อเห็นว่าน้ำปากในเรื่องราวของหล่อนชักจะลามปามจนท่วมทุ่ง “เออ เปลี่ยนเรื่องไวเชียวนะเอ็ง” พี่ตั้งแซว “ไม่ต้องเป็นห่วง พวกกูทำงานกันเต็มที่แน่นอน เรื่องแปลงกายเป็นกะเทยงามในงานปีใหม่ยังน่าห่วงกว่า” “ไม่แน่ว่าพอเห็นแล้วอาจจะตาค้างก็ได้นะครับ เกิดสวยกว่าผู้หญิงจริงๆ ขึ้นมา” รุจน์ผสมโรง ยื่นหน้าเข้ามาร่วมวงสนทนาอย่างกระตือรือร้นเต็มที่ “ให้มันจริงเถอะย่ะ ข้าจะตั้งตารอยลโฉมเอ็งเลยทีเดียว” พี่ป้านกระหยิ่มยิ้มย่อง ทำท่าแตะสะเอวอย่างล้อเลียน “ไปหาช่างให้ดีๆ นะไอ้เข็ม เอาให้สวย อย่าให้เสียชื่อตัวแทนทีมงานของพวกเราเชียวนะโว้ย” มือหนาของพี่ตั้งเอื้อมมาตบไหล่เข็มปัทม์เบาๆ เรียกเสียงฮาให้เหล่าผู้ร่วมงานได้อีกครั้ง หล่อนได้แต่ปล่อยเลยตามเลย จนด้วยคำพูดจะตอบโต้เสียแล้ว <<< มีต่อค่ะ >>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 20 ก.พ. 52 03:44:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 “ทำไมแกถึงได้ซวยแบบนี้นะเข็ม!” นี่คือประโยคแรกของมินตรา ที่อุทานออกมาอย่างเหลืออดหลังจากได้ฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้นจากเข็มปัทม์ “จะทำยังไงดี? มิ้น” หล่อนปรึกษาด้วยสีหน้ากลุ้มใจอย่างอับจนหนทาง เข็มปัทม์มาค้างคืนที่บ้านของมินตรา ตั้งแต่เล่าปัญหาจนจบ เป็นเวลากว่าชั่วโมงที่ทั้งสองต่างยืนเงียบเพื่อครุ่นคิด ในห้องนอนที่เปิดเครื่องปรับอากาศเสียเย็นฉ่ำ แต่พวกเขากลับเดินไปเดินมาด้วยจิตใจอันร้อนรุ่ม ตรงกันข้ามกับบรรยากาศอย่างสิ้นเชิง จะเรียกว่าบ้านคงไม่ถูกนัก เพราะนี่เป็นห้องแถวที่มินตราซื้อไว้เพื่อเปิดเป็นร้านดอกไม้นั่นเอง ซึ่งเพื่อนรักของหล่อนใช้สถานที่แห่งนี้เป็นที่อาศัยหลับนอนไปด้วยในตัว “เอางี้เข็ม ยังไงซะ แกคงจะเลี่ยงงานนี้ไม่ได้ เพราะฉะนั้น...” คนตัวบางพูดด้วยดวงตาเป็นประกาย “ชั้นจะลงมือแต่งตัวให้แกเอง!” “ไม่เห็นมันจะมีอะไรดีขึ้นมาเลยนะแก” ความหวังของเข็มปัทม์ตกวูบ หล่อนเอามือกอดอกอย่างเอือมระอา “ก็มันไม่มีทางเลือกนี่ยะ นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดแล้ว ฉันจะไปขอความช่วยเหลือจากพี่ซอนย่าอีกแรง แกลืมไปแล้วรึไงว่าเรามีที่ปรึกษามือฉมังอยู่ใกล้ๆ” จอมวางแผนค้อน ปัดมือเข็มปัทม์ที่กอดอกออก “พูดอย่างนี้แสดงว่ามีแผนอะไรใช่ไหม?” “ไม่ใช่หรอก ชั้นแค่คิดว่าในเมื่อต้องแต่ง แกก็แต่งให้เป็นกะเทยไปเลยหมดเรื่อง” “อย่างนี้จะโดนจับได้ไหมเล่า” “ใครบอก? อย่าลืมสิ ทุกคนเข้าใจว่าแกเป็นผู้ชาย เพราะฉะนั้น อย่างมากเขาก็มองว่าแกเป็นผู้ชายที่แต่งตัวเลียนแบบผู้หญิง พรางเข้าไปอีกทบหนึ่ง” “ยังไม่เข้าใจอยู่ดี” “แกปลอมตัวเป็นผู้ชายอยู่แล้ว ก็พรางด้วยคราบกะเทยอีกชั้น ยิ่งเหมือนกะเทยมากเท่าไรยิ่งดีต่อตัวแกเท่านั้น เพราะมันจะเบี่ยงประเด็นเรื่องผู้หญิงไปได้ แกโดนข่าวลือว่าเป็นเกย์ใช่มั้ย เพิ่มข้อหากะเทยไปด้วยอีกอันก็ไม่ได้ทำให้เสียหายนักหรอก” “อย่างนี้นี่เอง หลักทางจิตวิทยาใช่ไหม?” เข็มปัทม์ทึ่งในความคิดของมินตรา เธอกลายเป็นจอมวางแผนที่ไม่ว่าเมื่อไรก็หาทางออกให้หล่อนได้เสมอ ปัญหาหนักหาทางคลี่คลายได้แล้ว แต่ยังมีประเด็นอีกอย่างที่เข็มปัทม์ยังแก้ไม่ตก มันรบกวนจิตใจหล่อนอยู่ลึกๆ ตั้งแต่ออกมาจากห้องทำงานของภาณุในวันนั้น ‘คนอย่างพี่ชายของฟางน่ะไม่คิดจะควงผู้หญิงจริงๆ ออกงานแน่’ เข็มปัทม์ใจเต้น! งานปีใหม่ในสัปดาห์หน้า นอกจากจะต้องเรียกเสียงฮาโดยการแต่งตัวเป็นผู้หญิงแล้ว หล่อนจะต้องเป็นคู่ควงออกงานของเจ้านายเพื่อแก้เผ็ดคุณพิภพ...ด้วยอย่างนั้นหรือ? <<< มีต่อค่ะ >>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 20 ก.พ. 52 03:46:10 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ปฏิบัติการแปลงโฉมรอบสอง ในรูปลักษณ์ของชายไม่จริงหญิงแท้จึงเริ่มขึ้น ด้วยการเลือกหาชุดราตรีที่เหมาะสมสำหรับสวมใส่ไปงานเลี้ยงเคียงคู่เจ้านายหนุ่ม ชุดแบบไม่เรียบหรือหรูหราจนเกินไป ที่สำคัญ ต้องอำพรางไม่ให้เข็มปัทม์ถูกจับได้โดยง่ายอีกด้วย “ฉันว่าชุดนี้เหมาะกับแกที่สุดแล้วล่ะ” มินตราหยิบชุดหนึ่งจากราวไม้ ด้านในห้องแต่งตัวของร้านปอยผม ซึ่งพี่ซอนย่านำมาแขวนเรียงกันให้เลือก “เอาจริงเหรอ” เข็มปัทม์นำชุดมาทาบกับลำตัว แล้วเข้าไปลองสวมในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า มันเป็นชุดราตรีสีชมพูยาวกรอมเท้า ดูเรียบร้อยด้วยเพราะตัวเสื้อเป็นเกาะอกทำด้วยผ้าเนื้อหนาทั้งชุด ด้านบนมีผ้าขนสัตว์สีขาวคลุมทับตลอดปิดถึงคอ ซึ่งสามารถอำพรางส่วนของหน้าอกได้ ไม่เปิดโป๊ เพียงแค่เห็นส่วนของลำแขนเท่านั้น ตั้งแต่ส่วนเอวจับจีบเป็นแนวพาดเฉียง ดูเก๋รับกับส่วนของกระโปรงซึ่งทิ้งตัวระบายยาวฟูฟ่อง ซ้อนทับด้วยผ้าโปร่งเป็นชั้นๆ มีดอกไม้ผ้าขนาดเล็กปักรอบชายกระโปรง “โอ้โห! ใส่ได้พอดีตัวเลย” คนเลือกชุดเอ่ยชม “เข้ากับแกมาก ดูปลอดภัยอีกด้วย อย่าหาว่ายังงั้นยังงี้เลยนะ ถ้าเจ้านายแกเห็นต้องหายใจไม่ทั่วท้องแน่ๆ” “น้อยๆ หน่อยย่ะ” เข็มปัทม์เอ็ดเพื่อน ก่อนจะหันไปถามเจ้าของชุด “ชุดพี่ซอนย่าสวยขนาดนี้ จะคิดค่าเช่ายังไง บอกมาได้เต็มที่เลยค่ะ” “เช่าอะไรกัน เจ๊ให้หนูเข็มยืมเป็นกรณีพิเศษจ้ะ ไม่คิดค่าชุด” สาวประเภทสองน้ำใจงามส่ายหน้าปฏิเสธ เธอเผยรอยยิ้มหวานอย่างเอ็นดู “แต่ว่า...” “ไม่ต้องมาแต่...ถือเป็นของขวัญปีใหม่จากเจ๊ละกัน คิดแค่ค่าแต่งหน้าทำผมก็พอ” พี่ซอนย่ายังคงยืนยันอย่างหนักแน่นด้วยน้ำเสียงหวานกึ่งแหบพร่า “แต่...” “เถอะน่า...แกอย่ามากเรื่อง” มินตราตัดบท กระซิบกับหล่อนเบาๆ “พี่เค้ามีน้ำใจก็รับไว้ ค่อยหาโอกาสตอบแทน ชุดดีๆ แบบนี้หาง่ายซะที่ไหน หรือว่าแกอยากถูกจับได้” “เดี๋ยวพี่จะเตรียมเครื่องประดับอย่างอื่นไว้ให้ แล้วจะเย็บชุดให้เซฟขึ้นอีกหน่อย โดยเฉพาะผ้าขนสัตว์นี่ ติดตะขออย่างดี ไม่หลุดให้ความแตกแน่นอน” ไม่มีประโยชน์ที่จะเถียงมือสนับสนุนทั้งสองคนอีก เข็มปัทม์ได้แต่พร่ำขอบคุณผู้ช่วยที่แสนดีกับหล่อนตลอดมา ซาบซึ้งจนไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรดีแล้ว เมื่อคิดว่าจะต้องสวมชุดราตรีแสนสวยนี้ออกงาน หล่อนก็ชักตื่นเต้น แอบขบคิดในใจ ถ้าจักรินทร์ผู้แสนเย็นชาคนนั้นมาเห็น จะหายใจไม่ทั่วท้องอย่างที่มินตราบอกรึเปล่านะ? <<< มีต่อค่ะ >>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 20 ก.พ. 52 03:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แล้วเวลาแห่งการรอคอยก็มาถึง งานปีใหม่ของบริษัทดูโอ โปรดักชั่นจัดขึ้นในค่ำคืนก่อนวันส่งท้ายปี บรรยากาศของอพาร์ตเมนต์เสือยิงฟันดูเงียบสงัด เนื่องจากผู้พักอาศัยส่วนใหญ่ต่างทยอยเดินทางกลับบ้านหรือไม่ก็ไปพักผ่อนหย่อนใจในต่างจังหวัด เว้นแต่ห้องพัก 312 ที่ยังคงครึกครื้นไปด้วยสามสาว เข็มปัทม์พินิจตัวเองในกระจกอย่างตะลึงงัน มองซ้ายที...ขวาที ด้วยไม่คิดว่า หญิงสาวร่างงามระหงคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้น จะใช่หล่อน! จากฝีมือการแต่งตัวของทีมสนับสนุนทั้งพี่ซอนย่าและมินตรา หล่อนอยู่ในชุดราตรีเกาะอกสีชมพูหวานตัวเดียวกับที่เลือกในวันก่อน สวมผ้าขนสัตว์คลุมทับปิดยาวไปตลอดไหล่บางจนถึงลำคอระหง ติดตะขอเกี่ยวไว้อย่างแน่นหนา เสริมด้วยเข็มกลัดด้านในกันหลุดอีกชั้น ลำแขนที่โผล่พ้นตัวเสื้อขาวผ่องตัดกับความมืดของราตรีกาล เอวคอดกิ่ว สะโพกมน และเรียวขายาวสวย ถูกพรางด้วยตัวกระโปรงระบายยาวจนหมดสิ้น ไม่เว้นแม้แต่ผ้าแถบผืนหนาที่ปิดทับทรวงอกอิ่ม ซึ่งถูกปลอมแปลงของธรรมชาติด้วยฟองน้ำอัดนิ่มหลายชั้น ใบหน้าหมดจดถูกแต่งแต้มด้วยสีสันเข้มข้นอย่างผู้เชี่ยวชาญ หมายให้ละม้ายสาวประเภทสอง ริมฝีปากบางถูกทาด้วยลิปสติกสีแดงมันวาว เข้ากันกับพวงแก้มชมพูระเรื่อ เปลือกตาแต้มอายแชโดว์ด้วยโทนสีร้อน เสริมแต่งด้วยกากเพชรแวววาว ติดขนตาปลอมงอนยาว ปัดมาสคาร่า กรีดอายไลน์เนอร์สีเข้มเขียนขอบตากลมให้คมขำ พร้อมต่างหูทับทิมหรูหราเป็นเครื่องประดับ ผมที่ตัดซอยสั้นอย่างชาย ถูกทดแทนด้วยวิกผมสีน้ำตาลแดงยาวถึงกลางหลัง ดัดปลายเป็นลอนใหญ่ๆ อย่างประณีต แต่เพื่อไม่ให้ผิดวัตถุประสงค์ของคนออกแบบเสื้อจึงจัดเก็บผมด้วยการเกล้าขึ้นสูง ปล่อยเส้นผมเป็นส่วนๆ ให้ห้อยระย้าลงมาตามลำคอ เข็มปัทม์สวมรองเท้าสีขาวส้นแหลมสูงรับกับตัวชุด ทำให้โครงร่างโปร่งบางในชุดราตรีตัวใหญ่ของหล่อนดูสมส่วนมากขึ้น หากคราบกะเทยนั้นไม่อาจข่มให้ความสวยของเครื่องหน้าถดถอยลงไปแต่อย่างใด ประกายความงดงามของหล่อนฉายรัศมีเจิดจรัส ดั่งดวงดาวสุกสกาวบนท้องฟ้าในยามค่ำคืน นานเท่าไรแล้ว...ที่หล่อนไม่ได้แต่งตัวสวยอย่างนี้ นานเท่าไรกัน...ที่หล่อนไม่ได้เห็นตัวเองในสารรูปของผู้หญิง! แม้จะแปลกตาไปด้วยสภาพกึ่งเพศที่สามก็ตาม “ยังกะเจ้าหญิงแน่ะเข็ม!” มินตราชมไม่หยุดปาก “ต้องขอบคุณฝีมือพี่ซอนย่าต่างหาก ที่เสกให้ฉันสวยขนาดนี้ แกก็ด้วย...ทั้งสองคนคงเป็นนางฟ้าลงมาโปรด” เข็มปัทม์เอ่ยขอบคุณ พลางหันไปหยอกเย้ามินตรา “ว่าแต่เมื่อไรจะแต่งตัวจ๊ะนางฟ้า” “บริษัทเขาไม่ได้เชิญเราสักหน่อย ไม่เห็นต้องไปเลย” คนตัวบางค้อนขวับ “แต่พี่ภาณุชวนนี่นา” เข็มปัทม์ยิ้มกระเซ้า “ต้องรบกวนพี่ซอนย่าแต่งยัยมิ้นให้สุดฝีมืออีกคนนะคะ ถือเป็นเดทสองต่อสองกับเลขานุการหนุ่มเลยทีเดียว” ช่างเสริมสวยคนงามยิ้มพรายอย่างขบขัน ชุดราตรีสายเดี่ยวสีม่วงอ่อนของมินตรา เป็นเดรสแบบสั้นทำด้วยผ้าไหมเนื้อดี ตัวสายคล้องไหล่ร้อยด้วยมุกเป็นเส้น แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า เข้าคู่กันกับรองเท้าส้นสูงสีดำ “บ้าน่า ไม่ต้องห่วงคนอื่นเลย ชั้นน่ะตามไปทีหลังกับพี่ภาณุก็ได้ แกนะแหละ อย่าลืมว่าเราไม่ได้ไปพร้อมกันอยู่แล้วนะยะ” ประโยคสุดท้ายของมินตรา ทำให้อารมณ์ของเข็มปัทม์เริ่มจะขุ่นมัวด้วยความหมั่นไส้ พานนึกไปถึงคำพูดของคู่ควงออกงานจอมเผด็จการ เขาบอกหล่อนก่อนเลิกงาน ‘ผมจะไปรับคุณที่อพาร์ตเมนต์เอง แต่งตัวให้สวยๆ ล่ะ’ จักรินทร์พูดด้วยสีหน้าราบเรียบตามแบบฉบับของเขาอีกตามเคย ไม่ไต่ถามสักนิดถึงความยากลำบากของหล่อน จะไม่ให้เจ็บใจได้อย่างไร อีตาบ้า ได้ทีก็สั่งเอาๆ เชียวนะ! <<< มีต่อค่ะ >>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 20 ก.พ. 52 03:49:09 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กริ๊ง... เสียงโทรศัพท์ประจำห้องดังขึ้น “เจ้านายสุดหล่อของหล่อนมาแล้วแน่ะยัยเข็ม ฮึๆ” มินตราผู้รับโทรศัพท์ เอ่ยล้อเลียนก่อนกระซิบว่า “นี่ถ้าไม่ติดว่าแกปลอมตัวเป็นชายนะ ฉันจะเชียร์เขาแล้ว” ไม่ทันที่เข็มปัทม์จะได้ตอบอะไร คุณเพื่อนตัวดีก็เปิดประตูเดินนำหน้าไปเสียแล้ว หล่อนจึงได้แต่พึมพำบอกลาพี่ซอนย่า ก่อนจะเร่งฝีเท้าก้าวตามออกไป “สวัสดีค่ะ” เข็มปัทม์ได้ยินเสียงเพื่อนพูด เมื่อถึงชั้นล่างของอพาร์ตเมนต์ เธอตรงเข้าไปทักชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มกว้าง “ดิฉันมินตรา...เป็นเพื่อนของเข็มปัทม์ค่ะ วันนี้มาช่วยแต่งตัวเฉพาะกิจ” “ยินดีที่รู้จักครับคุณมินตรา ผมจักรินทร์ครับ คงไม่ต้องแนะนำตัวมากมายสินะ ว่าแต่คุณเข็มปัทม์ล่ะครับ” ร่างสูงทักตอบตามมารยาท เข็มปัทม์เห็นแผ่นหลังของเจ้านาย จึงพบว่าเขาแต่งกายด้วยชุดสูททักซิโด้สีดำ กระนั้นเบื้องหลังของชายหนุ่มยังคงงามสง่าราวกับเจ้าชาย พลันหัวใจของหล่อนกลับเต้นแรงระรัว หญิงสาวค่อยๆ ก้าวเดินอย่างมั่นคงไปหยุดยืนตรงหน้าเขา จักรินทร์ดูหล่อเหลาและเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์เยี่ยงบุรุษเพศ คงดีกว่านี้หากใบหน้านั้นจะระบายไปด้วยรอยยิ้มบ้าง ไม่ใช่เรียบเฉยอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ ดวงตาคมเข้มดึงดูดของเขาปะทะเข้ากับร่างในชุดราตรี เหมือนเวลาหยุดอยู่กับที่... เข็มปัทม์ทำอะไรไม่ถูกเอาเสียเลย เมื่อเห็นสายตาของเขามีประกาย บางอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ดวงตาสีนิลจ้องหล่อนอย่างไม่วางตา ละเรื่อยตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ราวกับจะสำรวจทุกซอกทุกมุม “สวย...” ริมฝีปากหยักได้รูป กระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้ม “สวยมาก...” เล่นเอาคนถูกชมร้อนไปทั้งตัว! เมื่อออกมาจากอพาร์ตเมนต์ จักรินทร์และเข็มปัทม์ก็ไม่ได้เสวนาหรือพูดจาอะไรกันอีก หญิงสาวในสภาพกึ่งหญิงกึ่งชายนั่งรถมากับชายหนุ่ม รถสปอร์ตสีแดงอิฐดูโฉบเฉี่ยวขัดกับบุคลิกคนมาดขรึมอย่างเขา ทำให้หวนนึกไปถึงรถลีมูซีนสีดำมันปลาบ คันที่เขารีบขึ้นไปโดยไม่สนใจหล่อนในวันแรกที่ทั้งสองได้เจอกัน อย่างนั้นน่าจะเหมาะกับเขามากกว่า... “หัวเราะอะไรน่ะคุณ” คนที่ไม่รู้ตัวว่าอยู่ในความคิดเอ่ยถามขึ้น เมื่อจู่ๆ ได้ยินเสียงเข็มปัทม์หัวเราะออกมาท่ามกลางความเงียบ “เปล่าครับ ผมแค่คิดอะไรเพลินๆ ครับ คุณจักร” หญิงสาวปฏิเสธ ใครจะกล้าบอกวีรกรรมตอนเจอเขาครั้งแรกกันเล่า จักรินทร์จึงกลับไปใช้สมาธิกับการขับรถต่อ “ผมเคยบอกใช่ไหมว่า ถ้าคุณเป็นผู้หญิงคงจะสวยไม่น้อย” ชายหนุ่มหันมามองหน้าหล่อนแวบหนึ่ง “แต่ไม่คิดว่าพอแต่งจริงๆ จะสวยมากขนาดนี้” “ขอบคุณครับ แต่คงเป็นเพราะชุดสวยมากกว่า” เข็มปัทม์เสมองออกไปข้างนอกรถ รู้สึกร้อนหน้าขึ้นมากะทันหัน จักรินทร์นึกยังไงถึงชมหล่อน ดูไม่เป็นตัวเขาเลย “มันขึ้นอยู่กับไม้แขวนต่างหากล่ะ” ชายหนุ่มเปรียบเปรย “ถึงชุดจะสวยแค่ไหน แต่ถ้าไม้แขวนไม่ดีล่ะก็ คงไม่มีความหมาย” “ไม้แขวนอันนี้ไม่ได้มีคุณภาพขนาดนั้นหรอกครับ ไม่ใช่ไม้แขวนสำหรับชุดนี้แท้ๆ ด้วยซ้ำ” ร่างบางพยายามถ่อมตัวอย่างเก้อเขิน เจ้านายมาไม้นี้ ทำเอาหล่อนทำตัวไม่ถูก ให้เป็นแบบเดิมยังดีเสียกว่า เล่นแบบนี้ก็ชักหวั่นขึ้นมาว่าเขาจะสนใจหล่อนในฐานะเกย์! “แต่ไม้แขวนเทียมอันนี้ สามารถทำให้คนที่ได้พบเห็นถึงกับตะลึง จนหายใจไม่ทั่วท้องก็แล้วกัน ผมว่าคุณดูสวยมากกว่าผู้หญิงแท้ๆ บางคนเสียอีก” จักรินทร์เอ่ยประโยคหวานหน้าตาย น้ำเสียงติดจะราบเรียบ โครงหน้าหล่อเหลาไม่มีรอยยิ้มเผยออกมาแม้แต่น้อย ไม่มีวี่แววว่าล้อเล่น! เขาพูดจริงหรือ? เข็มปัทม์ไม่อาจรู้ได้ว่าชายหนุ่มตั้งใจชมจริงๆ หรือเพื่อต้องการปลอบใจตามหน้าที่ หากคำพูดนั้นก็ทำให้หล่อนดีใจได้เพียงชั่วครู่ หล่อนอดคิดไม่ได้...ถ้าเขารู้ความจริงว่า เข็มปัทม์ พิทักษ์ภักดี เป็นผู้หญิงแท้ ความเป็นผู้ชายต่างหากที่เป็นของเทียม เขาจะยังพูดจาหวานๆ กับไม้แขวนอันนี้ได้อีกไหม... <<< มีต่อค่ะ >>> จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 20 ก.พ. 52 03:51:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จักรินทร์เลี้ยวรถเข้ามาหยุดตรงบริเวณลานจอดรถของโรงแรม อันเป็นสถานที่จัดงาน เข็มปัทม์เหลือบมองป้ายโรงแรม Vijakkarn Oriented Grand Hotel แล้วรับรู้ได้ทันทีว่า ความหรูหราและใหญ่โตของสถานที่แห่งนี้อยู่ในระดับห้าดาวเลยทีเดียว ธุรกิจโรงแรมเป็นหนึ่งในธุรกิจเล็กๆ ของเครือวิจักต์กานต์กรุ๊ป “ผมลืมบอกคุณไปอย่างนึง” เขาพูดขณะปลดสายเข็มขัดนิรภัย “คุณควรจะเลิกพูดแบบผู้ชายได้แล้ว อย่าลืมสิตอนนี้คุณแต่งตัวเป็นผู้หญิงนะ” “มันไม่ชินนี่ครับ” เข็มปัทม์ทำเป็นไขสือ ทั้งที่จริงอยากกลับไปพูดแบบผู้หญิงใจจะขาด “ก็แค่แทนตัวว่า ฉัน ใช้หางเสียงว่า ค่ะ แล้วดัดเสียงให้เล็กลง เพราะเสียงคุณมันก็ไม่ได้ใหญ่มาก และที่สำคัญ ทำท่าทำทางให้ดูตุ้งติ้งกว่านี้สักนิดด้วย” เจ้านายตัวโตเริ่มบงการ “เอ่อ...ก็ได้ค่ะ” เข็มปัทม์รู้สึกกระดาก เป็นครั้งแรกที่ได้พูดคุยในลักษณะนี้กับเขา หล่อนแอบค้อนในใจ อีตาบ้า เรื่องแบบนี้รู้ดีนักเชียว “ใช่แล้ว แบบนั้นล่ะ ดีทีเดียว” เขาชมเข็มปัทม์อีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกไป แล้วเดินอ้อมมายังฝั่งหล่อนเพื่อเปิดประตูให้ ทำหน้าที่ของสุภาพบุรุษ “คืนนี้ ช่วยเป็นผู้หญิงของผมนะครับ คุณเข็มปัทม์” จักรินทร์โค้งให้ตามมารยาท พร้อมกับยื่นแขนออกมาเพื่อให้หล่อนควง ริมฝีปากเขาแย้มยิ้มอย่างล้อเลียน รู้สึกว่าในระยะหลังนับแต่ได้กินบะหมี่ด้วยกัน เวลาที่อยู่ตามลำพังกันสองคน หญิงสาวจะเห็นรอยยิ้มของเขาอยู่บ่อยครั้ง แถมยังรู้สึกอีกว่า จักรินทร์เป็นผู้ชายที่ขี้เล่นไม่น้อย เขาคงถอดหน้ากากออกมาทีละนิดแล้วสิ “เฮ้ย!” ด้วยความซุ่มซ่ามตามแบบฉบับ ยังไม่ทันได้คล้องแขนชายหนุ่ม เข็มปัทม์ก็ดันเสียหลัก เผลอสะดุดชายกระโปรงชุดราตรีของตัวเอง   จักรินทร์จึงต้องโผเข้ามารับร่างหล่อนเอาไว้ แต่ด้วยน้ำหนักที่ไม่สมดุล แทนที่เขาจะเป็นหลักยึด กลับกลายเป็นว่าหล่อนดึงเขาให้เอนล้มไปด้วยกันเสียนี่ แผ่นหลังของหญิงสาวสัมผัสกับความเย็นเฉียบของบริเวณกระโปรงรถ โดยมีร่างสูงของชายหนุ่มคร่อมไว้ ในขณะที่วงแขนแข็งแรงนั้นยันตัวออกห่างได้ทัน ทว่า... หล่อนกลับทำได้เพียงหยุดชะงักค้างด้วยความตกใจ ไม่มีเสียงร้องใดๆ เล็ดลอดออกมาอีก คิดอะไรไม่ออก เมื่อได้กลิ่นหอมของโคโลญจน์ผู้ชายรวยรินมาติดจมูก รู้สึกถึงอะไรบางอย่างปิดริมฝีปากของหล่อนไว้อย่างแน่นหนา! อะไรบางอย่างอุ่นๆ ที่ดันทะลึ่งมาประกบกับริมฝีปากของเข็มปัทม์ได้อย่างเหมาะเจาะ แนบแน่นเสียจนหล่อนหายใจไม่ออก ทั้งที่ร่างของทั้งสองไม่ได้แนบชิดกันแต่อย่างใด ริมฝีปากของเขา! /(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/----(^0^)----/(^0^)/ โปรดติดตามตอนต่อไป จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 20 ก.พ. 52 03:54:13 ]

ความคิดเห็นที่ 8 กรี๊ด พอเหมาะพอเจาะขนาดนั้น จากคุณ : Mnemosyne - [ 20 ก.พ. 52 09:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาอ่านครั้งแรกแบบรวดเดียว สนุกดีค่ะ แต่ว่าบทที่ 7 เปิดlink ไม่ได้ค่ะ จะรบกวนทำlink ใหม่หรือ ส่งให้อ่านได้มั้ยคะ จากคุณ : หริชา (หริชา) - [ 20 ก.พ. 52 11:58:27 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แหมๆๆๆ ถึงกับตะลึงตาค้างกันไปเลย ฮ่าๆ หรือว่าจักรินทร์จะเป็นเกย์จริงๆ ดูรู้เรื่องหญิงๆ เยอะดีทีเดียว จากคุณ : ชญาลี - [ 20 ก.พ. 52 13:48:25 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถึงคคห.ที่ 9 คุณหริชาเจ้าคะ พอดีผู้เขียนเพิ่งตรวจสอบเลยพบว่า ลิงค์ของตอนที่ 1-7 หลุดเข้าไปอยู่ในคลังกระทู้เสียแล้ว เลยมาแก้ลิงค์ให้ใหม่นะคะ ตอนที่ 7 หมอนทอง http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2008/12/W7317958/W7317958.html ตอนที่ 6 + ตอนที่ 1-5 ฉบับปรับปรุงใหม่ http://topicstock.pantip.com/writer/topicstock/2008/12/W7301446/W7301446.html จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 20 ก.พ. 52 15:19:41 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไปอ่านที่เวปคุณณารา ก็เลยตามมาอ่านที่นี่ด้วย รู้สึกว่าพระเอกตอนนี้ เหมือนมีเค้าจะรู้ว่านางเอกเป็นหญิงตั้งแต่แรก...เนอะ จากคุณ : zoraya - [ 20 ก.พ. 52 18:46:08 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พอรู้ความจริงจะโกรธเข็มปัทม์หรือตัวเองนะ จากคุณ : scottie - [ 20 ก.พ. 52 21:52:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จักรินทร์นี่ชวนให้คิดเรื่อยเลยว่าจะสนใจหนูเข็มในมาดผู้ชายกับลูกน้องคนอื่นไม่เห็นสนใจอย่างนี้ จากคุณ : mimny (mimny) - [ 20 ก.พ. 52 23:51:50 ]

ความคิดเห็นที่ 15 บรรยายซะคิดว่านายจักรน่าจะรู้ความลับแล้วซะอีก เป็นคนที่มีบุคลิก น่าสนใจจริงๆ จากคุณ : nasa nasa - [ 21 ก.พ. 52 10:07:28 ]

ความคิดเห็นที่ 16 จูจุ๊บกันแล้ว อิอิ เอ ท่าทางจักรินทร์จะเป็นเกย์หรือเปล่าหว่า สนใจเข็มปัทม์เพราะคิดว่าเป็นผู้ชาย เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก - [ 21 ก.พ. 52 10:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 17 waiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii kisssssssssssssssssssssssssssss จากคุณ : Tyra - [ 26 ก.พ. 52 06:01:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนที่ 12 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7576643/W7576643.html จากคุณ : ก่องปิลันธน์ - [ 28 ก.พ. 52 17:28:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เมื่อได้กลิ่นหอมของโคโลญจน์ผู้ชายรวยรินมาติดจมูก << ต๊าย...เสน่ห์กลิ่นกายของบอสพวยพุ่ง   ทำไมไม่จับกดตรงนั้นซะเลยคะเข็ม (อินจัด ฮ่าๆ) พอเลื่อนมาอ่านข้างล่าง แทบกรี๊ดเลยทีเดียว (พี่จักเสร็จน้องเข็มชัวร์ >__<) จากคุณ : ปุงปิง - [ 4 มี.ค. 52 21:57:32 ]