ความคิดเห็นที่ 1 ชอบค่ะ จากคุณ : annie (หมูอมโรค) - [ 21 ก.พ. 52 12:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีครับ คุณสุนันยศาลา สุนันยา สารภี ....นี่แหละชีวิต และหาใช่ฟ้าลิขิตขีดเส้นฝัน ทอดทางเท้ายาวไกลไว้ฝ่าฟัน กำลังใจสำคัญอย่าโรยแรง ....ไม่มืดมิด หรอก  ไม่มืดมิด ฟากฟ้าไฟดวงนิดยังฉายแสง ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่าระแวง ทุกหนแห่งเธออยู่ข้างกำลังใจ .........พนมวัลย์... จากคุณ : พนมวัลย์ - [ 21 ก.พ. 52 17:42:31 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่ได้ขอบคุณ ที่เขียนบทกลอนต้อนรับสมาชิกเลขที่93แห่งสุนันยศาลาเลย ถือโอกาสนี้ขอบคุณก็แล้วกัน บทกลอน ทางชีวิต นั้น ให้อารมณ์ความรู้สึกนึกคิด กระทบใจ และเศร้ามาก จนเกือบจะคล้อยตามไปด้วย ต้องฝืนสังขารแต่งสองบทนี้ แก้อารมณ์กันหน่อย จากคุณ : พนมวัลย์ - [ 21 ก.พ. 52 17:47:05 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ทางที่เดิน มันมืดมน ไปทุกด้าน เหมือนมีม่าน บังตา ปิดเอาไว้ ไร้ซึ่งแสง มองไม่เห็น สิ่งใดใด ไร้ซึ่งเสียง จากผู้ใด ใครสักคน ทางที่เดิน ของฉัน ก็ไม่ต่าง ช่างเคว้งคว้าง มืดมิดไป ทุกแห่งหน ทางซ้ายขวา ไม่มี ใครสักคน ต้องทุกข์ทน ฟ้ามืดมน เพียงลำพัง นานมาแล้ว ที่ฉันเดิน เส้นทางนี้ แต่ไม่มี แม้สักวัน จะกลับหลัง จะไร้เสียง ไม่เป็นไร ไม่อยากฟัง ไร้ซึ่งแสง ไม่เป็นไร ไม่ต้องการ ฉันยังคง ก้าวไปต่อ แม้ท้อแท้ วันนี้แพ้ รีบลุกขึ้น อย่างห้าวหาญ ล้มบ่อยบ่อย ลุกบ่อยบ่อย ชักชินชาญ เริ่มชำนาญ ทางชีวิต ที่มืดมน ^^ --------------------------------------------------------- เป็นกำลังใจให้นะค่ะ มันมืดๆก็เดินไปเถอะนะค่ะ มันยังพอมีหวังกับอะไรที่อยู่ข้างหน้าบ้าง ย่อมดีกว่าย่ำอยู่กับที่อยู่แล้วไม่ใช่หรอค่ะ ^^ จากคุณ : seamaza (seamaza) - [ 21 ก.พ. 52 17:49:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ทางชีวิต.. ใครลิขิตใครสร้างทางแห่งฝัน จะสุขสม ตรมเศร้า ร้าวจาบัลย์ ใครหรือนั่นเขียนไว้ให้เราเดิน ... มาทักทายค่ะพี่สุนันยา จากคุณ : teansri - [ 21 ก.พ. 52 18:23:26 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ในวันที่หัวใจไร้แรงหนุน วันที่ขุ่นแฝงหม่นระคนเศร้า วันที่ซึมหมองตรมระทมเหงา วันที่ไม่มีเราไม่มีใคร คิดว่าอยู่คนเดียวในโลกกว้าง คิดว่าอยู่อ้างว้างกลางฟ้าใหญ่ คิดว่าถูกทิ้งร้างบนทางไกล ไม่สนใจไม่อาทรเหมือนก่อนกาล ในภวังค์หนึ่งแห่งห้วงที่เงียบงัน พลันนั้นสัมผัสได้สายประสาน เยื่อใยไมตรีที่เบ่งบาน พลันนั้นกลับสุขอย่างไม่เคย เป็นความเอื้ออาทรกันและกัน เป็นแรงฝันแรงใจไร้ถ้อยเอ่ย เป็นฝนฉ่ำปลุกชีวาพางอกเงย ชดเชยอารมณ์โศกสลายคลอน เป็นเธอที่ยื่นมือเข้ามา กับรอยยิ้มเปื้อนหน้าแววตาอ่อน ซับน้ำตาที่แอบเอ่อระอุร้อน แล้วเชยช้อนให้เผลอเผยอยิ้ม อ้างว้างทั้งปวงก็ปลดปล่อย เหงาหงอยก็กลายได้เอมอิ่ม รับรู้สายสัมพันธ์อันอ่อนนิ่ม เต็มอิ่มเพราะสองเรา ไม่เหงาแล้ว แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 52 18:39:55 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 52 14:49:04 จากคุณ : greeny pony - [ 21 ก.พ. 52 19:14:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทางชีวิต ลิขิตใคร ขีดให้หรือ ฤาใครสื่อ เส้นแบ่ง แพร่งแห่งหน ทางชีวิต ย่างก้าวเดิน เผชิญตน มุ่งหมายค้น หาทาง ฤาหาใคร เมื่อมุ่งก้าว ย่างกาย บ่ายลัดเลาะ ทางนั้นเหมาะ ต้องจิต คิดไฉน เมื่อก้าวแล้ว อย่าพรั่น หวั่นใดใด แม้ทางไกล ไม่ระย่อ ท้อดำเนิน หากหมายมั่น มุ่งมาด ปรารถนา ทางข้างหน้า ลดเลี้ยว ฤาเชี่ยวเขิน พึงเดินต่อ เถอะนะ ละสะเทิ้น มิไกลเิกิน เดินถึง ซึ่งที่รอ ทางชีวิต ทิศชีวา หายากไหม อย่าด่วนได้ เร่งรุด สะดุดหนอ เพียรดำเนิน ก้าวย่าง อย่างมิย่อ รถที่ขอ จอดรอรับ จับขบวน.. มาแจมดึกไปหน่อยนะคะ พี่สุนันยา อิอิ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 52 08:13:45 จากคุณ : พ่อระนาด - [ 22 ก.พ. 52 02:02:59 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ annie (หมูอมโรค) ขอบคุณ ที่แวะมาค่ะ ช่วงนี้ ไม่เห็น แต่งกลอนเลย ทำไรอยู่คะ  คิดถึงนะคะ           จากคุณ : สุนันยา - [ 22 ก.พ. 52 07:06:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณนพวัลย์ สวัสดีค่ะ ขอบคุณค่ะ ที่แวะมา ทักทายกัน ช่วงนี้ไม่ เห็นเลย ไม่ว่างเหรอคะ ... หากมิใช่ เพราะฟ้า มาลิขิต ขีดเส้นทาง ชีวิต ที่ผิดผัน คงเป็นพรหม ขีดเส้นให้ ได้ฝ่าฟัน สร้างความฝัน ไกลห่าง ทางที่เดิน คนเคยใกล้ ไกลห่าง ร้างแรมหาย ไม่เยี่ยมกราย คล้ายดัง คิดห่างเหิน ทางชีวิต ลิขิตใคร ใยหมางเมิน ปล่อยให้ต้อง เผชิญ เดินเดียวดาย/... . . จากคุณ : สุนันยา - [ 22 ก.พ. 52 11:08:01 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ^^^ คุณสุนันยาคะ รู้ตัวว่าแต่งแล้วไม่รุ่งค่ะ เลยหันไปเอาดีทางอื่นแทน (ใช้คำสวยๆพริ้วๆอย่างนักกลอนไม่เป็นค่ะ เฮ้อ!) จากคุณ : annie (หมูอมโรค) - [ 22 ก.พ. 52 13:56:47 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ seamaza (seamaza)สวัสดีค่ะ ขอบคุณ ที่ให้กำลังใจ นะคะ ......................................... หนทางไกล ปลายทาง ยังมืดมิด นี่หรือทาง ชีวิต ที่คิดฝัน เดินทางไหน คล้ายดัง เหมือนทางตัน ไม่รู้อีก กี่ร้อยวัน จะผ่านพ้น ทนสู้ทน จนใจ ให้ทดท้อ เดินทางต่อ  ฤาไหว ใยสบสน พรหมลิขิต  ทางชีวิต ที่วกวน ร้าวกมล คนใจเหงา ให้ร้าวราน มองหาเพื่อน ร่วมทาง ยังร้างหาย ชีพแทบวาย ดับดิ้น สิ้น สังขาร ฝืนใจต่อ แม้ต้องท้อ ทรมาน ดังต้องโทษ ประหาร พาลระทม มองทางไหน ไม่เห็น เส้นทางฝัน แต่ต้องจำ ด้นดั้น แม้ขื่นขม ทางชีวิต แม้สุดเหงา เศร้าตรอมตรม ถึงซานซม ตรมหดหู่ จะสู้ทน/... จากคุณ : สุนันยา - [ 22 ก.พ. 52 18:03:55 ]

ความคิดเห็นที่ 12 นันซีนะ ฟ้าใช่ไหม ให้กำหนด ขีดเส้นทางเขคี้ยวคด ปลดทางฝัน ให้หมองหม่น ทนเหงา เศร้าจาบัลย์ แทบหมดแรง ฝ่าฝัน ให้ฝัน..เป็นจริง/.. หวัดดีจ้ะ น้องเทียนสี ดีใจจัง ที่แวะทักทาย . . . จากคุณ : สุนันยา - [ 22 ก.พ. 52 18:12:17 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ  greeny pony สวัสดีค่ะ ขอบคุณ นะคะ ที่แวะเวียนมา คนเคยห่วง ก็ห่างหาย ไม่เห็นหน้า ข่าวคราวไม่ ส่งมา พาใจเหงา ใยทิ้งห่าง ไม่เห็น แม้เป็นเงา ปล่อยให้เรา เดินเดี่ยว ไม่เหลียวมอง จะอย่างไร ใจนี้ ยังคงสู้ ถึงไร้คู่ ร่วมทาง บางครั้งหมอง ถึงจะเศร้า ไม่สม ภิรมย์ปอง น้ำตานอง มีบ้าง ยังต้องทน มองหาทาง สร้างฝัน ของวันใหม่ หวังทางที่ สดใส ใหม่อีกหน แม้ทุกข์ท้อ อย่างไร เจียมใจตน พร้อมดิ้นรน สร้างฝัน วันที่รอ/... . . จากคุณ : สุนันยา - [ 22 ก.พ. 52 19:29:08 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทางชีวิต ลิขิตไหน ใครขีดเส้น ฟ้าลิขิต หรือพรหมเห็น เป็นแค่ฝัน บางชีวิต สุดยากแค้น แสนรำพัน บางชีวิต กับสุขสันต์ เหลือพรรณา หวัดดี จ้ะ น้องน้อย คิดไม่ออก คงได้ สั้นๆแค่นี้ เอง หมอง บื้อจัง วันนี้ วันอาทตย์ วุ่น มากๆเลยจ้ะ . . จากคุณ : สุนันยา - [ 22 ก.พ. 52 19:32:04 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณ annie (หมูอมโรค)ขา ... แหม..จะถ่อมตัว อะไร ปานนั้นคะ สุเคยอ่านกลอนของคุณ แล้ว ก็เห็นดีนี่ ไม่มีไร เสียหาย นี่คะ ของสุ ยัง ขาดๆเกินๆ ก็ ยังแต่งเรื่อยๆเลยค่ะ อิอิ..อาศัยว่า ใจรักค่ะ. จากคุณ : สุนันยา - [ 22 ก.พ. 52 19:35:13 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาร่วมเขียนเวียนอ่านธารอักษร ร่วมออดอ้อนบนทางใจทั้งใต้เหนือ สุดทางรักร้อนรุ่มมิคลุมเครือ สิ่งที่เหลือจะแต่มเติมเช่นเดิมนะ จากคุณ : กุหลาบเวียงพิงค์ - [ 23 ก.พ. 52 16:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ทางชีวิต...จริงหรือ...คือลิขิต ฉากชีวิต..ของใคร...ใช่ใครเขียน ชีวิตใคร...รู้เห็น..เป็นบทเรียน จะขอเปลี่ยน... ชีวิต..ลิขิตใคร จะขอเลือก...เส้นทาง.. อย่างองอาจ และกำหนด..บทบาท..ตัวเองได้ เกิดมาเป็น...ชีวิต...ถูกผิดใด จะรับไว้...ทั้งหมด...กำหนดเอง สวัสดีค่ะ..คุณสุนันยา...วันนี้มาแจมแล้วนะคะ ^^ จากคุณ : auntiesai - [ 24 ก.พ. 52 10:07:44 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ  กุหลาบเวียงพิงค์ สวัสดีค่ะ สุดทางรัก ทางร้าง เมื่อห่างหาย ทางสุดกท้าย เคยชื่น เป็นขื่นขม จึงจะต้อง ปวดร้าว เศร้า ตรอมตรม รับแต่ความ ระทม ต้องซมซาน/... ขอบคุณ ที่แวะมาค่ะ . . แก้ไขเมื่อ 24 ก.พ. 52 18:59:50 จากคุณ : สุนันยา - [ 24 ก.พ. 52 17:23:21 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สวัสดีค่ะ คุณ ทราย ขอบคุณ มากค่ะ ทางชีวิต ...ขีดไว้...ให้รันทด หรือเป็นกฏ...จากฟ้า...พาโศกศัลย์ ต้องร้าวรอน...นอนเศร้า ...เฝ้าจาบัลย์ เมื่อไหร่จะ...ถึงวัน...ที่ฉันรอ จะเลือกทาง...เส้นไหน ...ยังไหวหวั่นน เพราะชีวิต...ผกผัน...นานเลยหนอ แล้วจะอยู่...อย่างไร...ให้เพียงพอ สุดจะท้อ...สุดจะถอย...ให้น้อยใจ..(ค่ะ คุณทราย ขา) . . . จากคุณ : สุนันยา - [ 24 ก.พ. 52 17:31:52 ]