ผู้ฟัง ทั้ง สามคน เหมือนมนตร์สะกด
เสียงซอด้วง สด สด บาดใจหนอ
ทวน ระวัง ฟังเสียง สำเนียงซอ
เหมือนเธอพ้อ. . .ที่ความเก่า เราเคย รัก
พญาโศก สามชั้น เดี่ยว ทางโอด
เปนเพลงโปรด เธอกับฉัน มั่นตระหนัก
เธอต้องการ บอกอะไร ในใจนัก
ฤๅเพราะความ เคย รู้จัก แต่ก่อนกาล
ซอด้วงกรีด เสียงสูง. . . เคยจูงมือ
เสียง ต่ำ พร่า. . . ก็คือ คำถามขาน
คันชักระยิบ ถี่กระชั้น คิดถึงวันวาน
พอเพลงผ่าน ลงจบ . . .เพื่อนปรบมือ
เสียงปรบมือ หนักแน่น แม้นสามคน
กฤติกา ตื้นกมล หัวอกตื้อ
เบือนหน้าไป กรีดน้ำตา ทางขวามือ
ไม่ต้องรื้อ ความเก่าก่อน แล้วถอนใจ. . .
ชัยวัฒน์ชม ". . .ไม่เสียแรง แข็ง เอกพละ. . .
ประหลาดนะจ๊ะ ไม่น่า เปนไปได้
เมื่อตอน ข้อสอบออก เธอลอกใคร
เหตุไฉน วิชาดนตรี นี้ ได้ เกรด เอ . . ."
ทวนหันขวับ กลับมาถาม ความทันที
". . .จริงหรือนี่ ตรงกันหรือ ฤๅ กระเท่ห์. . ."
". . .จริงค่ะพี่. . ." เธอยิ้มให้ ไม่เกเร
ทวนสบตา กฤติกา. . .เส กระดากอาย
เพียงเท่านี้ พี่คงให้ หัวใจ ความรัก
แม้เนิ่นนาน พลันประจักษ์ ความรักได้
ให้ความรัก. . .กับคนที่รัก . . .อย่างเต็มหัวใจ. . .
อย่างสมค่า ความรักไว้. . .ในใจครัน.
แก้ไขเมื่อ 26 ก.พ. 52 00:58:31
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
24 ก.พ. 52 17:15:28
]
ซอด้วงมุกไฟ (ฉบับคำกลอน) บทที่ ๑๓
