Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    ...Dragon Delivery...#14 (1/4)

    ล้างไพ่เริ่มเขียนแต่ต้นใหม่อย่างที่เคยบอกไว้นะคะ  ของเก่าถือว่าเป็นโมฆะหมด  เพิ่มเหตุการณ์ใหม่  เปลี่ยนลำดับเรื่องใหม่เลย  แต่ว่าข้อมูลเก่าหลายอย่างไม่ได้หายไปไหน  จะกลับมาแน่ ๆ   ใครอ่านแล้วอย่าเพิ่งสปอยล์คนยังไม่ได้อ่านนะคะ

    ขอโทษทุกคนอีกทีเน้อ  Y-Y

    ###

    Dragon Delivery
    the case of the thesis grand strategy

    ###

    ๑.

    หน้าหนาวมาถึงสองสามวันก่อน    แต่หิมะยังไม่ตก   โซลโทจึงถือโอกาสนั้นเข้าป่าไปตัดไม้   เขาจ้างเกวียนให้ลากไม้ท่อนใหญ่ ๆ มาไว้ที่ร้าน   ผ่าเป็นฟืนท่อนเล็กท่อนน้อยกองสูงเท่าภูเขา   อากาศตอนเช้าและตอนเย็นตลอดค่ำหนาวจนปลายจมูกปลายนิ้วแทบแข็ง   มีแต่ช่วงกลางวันที่พอจะอุ่นขึ้นบ้าง   ท่านเจ้าของร้านเห็นอย่างนั้นจึงเริ่มสวมเสื้อหนาวที่เรนาเย็บให้ถี่ขึ้น   บางครั้งเดินไปเดินมาในร้านยังใส่   เทย์เห็นแล้วก็ส่งเสียงเฮอะออกมา

    เมื่อแรกเขาค่อนโซลโทว่าถึกทือปานนี้ไม่ต้องใส่เสื้อหนาวก็ไม่ตายหรอก   แต่ไป ๆ มา ๆ   ตัวเองกลับกางแขนเสื้ออวดชุดคลุมกันหนาวตัวยาวสีดำที่สวมอยู่    ชุดดำหนาหนัก  บุด้านในอย่างดี   ติดกำมะหยี่นุ่มนิ่ม   ขนาดนี้แล้วแม้แต่โซลโทที่ไม่ค่อยรู้สึกรู้สาอะไรนักยังดูออกว่าใครตัดให้    นึกรู้อยู่ในใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้คิดอวดเสื้อแต่จะอวดอย่างอื่นเสียมากกว่า

    "เสื้อของข้าดีกว่าของเจ้า" พ่อมดสอบตกบอกในเช้าวันหนึ่งขณะกินข้าว   ทำท่าพองขนสำทับน่าหมั่นไส้   แต่ท่านเจ้าของร้านยังไม่ทันได้ว่าอะไรสักคำ   หลานสาวท่านเจ้าของร้านอีกคนกลับเดินออกมาจากในครัว    คว้าจานของกินตรงหน้าพี่ชายไปวางแหมะไว้ตรงหน้าคนรักแทน

    "เสื้อข้าเย็บให้ไม่สวยไม่ยอมใส่   ของข้าทำให้กินก็ไม่อร่อยด้วย  ไม่ต้องกินหรอกนะเจ้าคะ" หญิงสาวบอก  พ่อมดที่ถือส้อมค้าง   แล้วหันหลังเดินกลับเข้าครัวไป

    โซลโทเห็นเทย์เริ่มทำปากสั่น ๆ   จึงเขี่ยจานคืนมาให้ตามเดิม

    เขารู้...เรนาไม่ได้โกรธพี่ชายตัวเองหรอก   ที่จริงแล้ว...ไม่มีความโกรธเลยแม้แต่น้อย   เรนากำลังสนุกกับการกลั่นแกล้งพี่ชายซึ่งนานปีทีหนจะเผยจุดอ่อนใหญ่โตขนาดนี้ต่างหาก   ว่าไปแล้ว...แม้แต่โซลโทเองยังเกือบ ๆ จะเห็นด้วยกับคนรักตนว่าเทย์ขณะนี้ช่างอยู่ในภาวะน่ารังแกขนาดหนัก  ...พ่อมดใช้เวลายี่สิบปีที่ผ่านมาหมดไปกับการเดินวนอยู่รอบ ๆ ท่านวิดา    หัวเด็ดตีนขาดอย่างไรก็ไม่ยอมพูดว่ารัก   แต่ยิ่งผ่านไปนานเท่าไร   โรครักของเทย์กลับยิ่งฝังในรุนแรง   เวลานี้ยอมคายความจริงออกมาจนได้   ผลที่เห็นก็น่าสนใจดีอยู่เหมือนกัน

    เขาไปวิทยาลัยทุกวัน   แม้ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาจะอากาศดีมาก   แต่โซลโทก็มีความเชื่อแปลก ๆ ว่าถึงฝนตกฟ้าร้อง  หิมะตก  แผ่นดินไหว  ฟ้าถล่ม   คลื่นยักษ์โหมกระหน่ำ   แคว้นทั้งแคว้นจมทะเลกลายเป็นอารยธรรมอันสาบสูญ   เทย์ก็คงไปวิทยาลัยอยู่นั่นเอง   จะว่าไป  แม้แต่ตัวโซลโท   ช่วงนี้หากหาเวลาได้เมื่อไร   ก็จะต้องไปที่หอไอดาชั้นยี่สิบเก้าให้ได้เหมือนกัน

    "ไอ้ขอรับ   เจ้าจะฆาตกรรมช้อนหรือ" เทย์ถามมาจากอีกด้านของโต๊ะ

    "เอ้อ..." โซลโทเพิ่งรู้สึกตัวว่าคิดเรื่องรักมากเกินไป   เขินจนบิดปลายช้อนสองข้างงอลงมาติดกันเรียบร้อยแล้ว   ชายหนุ่มไม่รู้จะทำอย่างไรดี   เลยดึงช้อนกลับให้ตรงตามเดิม    แล้วเอาซุกยัด ๆ ไว้ข้างจาน   ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น   เทย์เห็นอย่างนั้นก็หรี่ตาเป็นเส้นเดียว...รู้เท่าอยู่เหมือนกัน

    "ว่าแต่...พูดถึงเรื่องนี้" พ่อมดเอ่ยต่อไป "ไอ้ขอรับ   เมื่อไรข้าจะได้ห้องของข้าคืน"

    โซลโทไม่รู้เหมือนกันว่าการฆาตกรรมช้อนของตนเกี่ยวอะไรกับห้องของเทย์ด้วย   อย่างไรก็ตาม  เขาก็เข้าใจ  ...วันก่อน  เทย์เพิ่งรู้ว่าท่านชายเอลาซมาอยู่ที่ร้าน   แถมโซลโทยังยกห้องเขาให้ใช้นอนเสียด้วย   พ่อมดสอบตกเลยเกิดหวงของ  โมโหเดินลงส้นขึ้นไปดู   พอเห็นสภาพแล้วก็ต้องเบิกตา   ...ห้องของเทย์ก่อนนี้ราวกับแดนสนธยา   ประกอบขึ้นด้วยระเบียบอันไร้ระเบียบแสนลึกลับซึ่งมีพ่อมดสอบตกเข้าใจคนเดียว   ส่วนคนอื่น ๆ ที่เหลือทั้งโลกเห็นว่ารกยิ่งกว่ารังสัตว์ร้ายและไม่เข้าใจเลย   อย่างไรก็ตาม  เวลานี้รังอันแสนอบอุ่นและป่าเถื่อนก็เทย์กลับถูกอารยธรรมชั้นสูงเข้ารุกราน   ...เอลาซเป็นคนมีมารยาท  ไม่ชอบอยู่ในที่รกรุงรัง   แม้เจ็บปวดอกหักขนาดไหนยังมีแก่ใจเรียกคนมาสังคายนาห้องจนราบคาบ    ตอนนี้บนเตียงมีผ้านวมราคาแพงปูเรียบกริบ   บนราวแขวนแต่เสื้อผ้าอย่างดีมีรสนิยม   บนชั้นหนังสือ...ซึ่งแต่เดิมมีของอัดแน่นจนเห็ดแทบขึ้น...ถูกปราบทิ้งไปเสียหลายชั้น   และมีตำราหรูหราปกหนังเดินทอง  เขียนตรงสันเป็นอะไรทำนองปรัชญา  ดาราศาสตร์   รัฐศาสตร์  วรรณคดี  ประวัติศาสตร์   มาเรียงไว้แทน   บนโต๊ะทำงานมีถาดเครื่องเขียนทำจากไม้หอม   เครื่องเขียนและขวดหมึกบนถาดเรียบหรูมีระดับควรค่าแก่ผู้ดีมีตระกูล ว่าโดยสรุปแล้วก็คือ   ทุกสิ่งทุกอย่างในอดีตห้องของเทย์ล้วนส่องรัศมีอารยะและความแพงพวยพุ่งออกมาจนโชติช่วงชัชวาล   พ่อมดสอบตกเห็นแล้วช้ำใจแสบตาเป็นกำลัง   ต้องเงยหน้าขึ้นมองเพดาน   น้ำตาลูกผู้ชายแทบไหลออกมา

    "ท่านชายยังไม่ค่อยดีเลย เมื่อเช้าออกไปที่วังก็หน้าซีด ๆ" ท่านเจ้าของร้านบอกเพื่อนตน "ให้เขาอยู่ไปสักพักเถอะ"

    "มันหน้าซีดเพราะกลางคืนไม่หลับไม่นอน  เอาแต่เขียนกลอนอกหักรักคุดแปะไว้เต็มฝาน่ะสิ" เทย์ส่งเสียงเลือดเย็นไร้ความปรานี   กระแทกถ้วยชาลงบนโต๊ะราวกับแก้วเหล้า "อีกอย่างหนึ่ง...อกหักแล้วทำไมนักหนาวะ   ผู้หญิงมีมากมายเกลื่อนกล่นเต็มโลก  เป็นลูกผู้ชายแท้ ๆ ดันมายึดติดกับผู้หญิงคนเดียว"

    พ่อมดพูดจบก็กรอกน้ำชาลงคอทั้งแก้ว...ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าพูดอะไรออกไป  

    "ถ้าเจ้ากลับมาแล้ว   แต่ท่านชายยังไม่อยากออกไป   ข้าจะต่อบ้านเพิ่ม   หรือให้คนช่วยสร้างเรือนอีกหลังก็ยังได้   มีที่อยู่ถมเถ" โซลโทบอก "ว่าแต่ถ้าให้ต่อบ้านเพิ่ม...เทย์  เจ้าคิดว่าจะมีลูกกี่คน"

    ท่านเจ้าของร้านอยู่บ้านนอกมาตลอด  เคยชินกับครอบครัวขยายที่คนหลายรุ่นหลายคู่อยู่ด้วยกัน   อีกอย่างหนึ่ง   ที่บ้านเขาหนุ่มสาวคบหากันแล้วมักแต่งงานในไม่ช้า   พอพูดไป  โซลโทซึ่งใฝ่ฝันมานานก็ชักกระตือรือร้น  คิดเห็นวิมานในอากาศว่าที่บ้านจะมีคนมาก ๆ   และพอเขาแก่เฒ่าแล้วจะได้นั่งเก้าอี้โยกดูหลานเป็นฝูงเล่นกันเหมือนลุงคนใหญ่   อย่างไรก็ตาม  เทย์ซึ่งเป็นคนเมืองย่อมมีความเห็นตรงข้ามโดยสิ้นเชิง   พอเพื่อนพูดถึงลูก  เขาก็สำลักชาพรวดทันที

    "นี่ไอ้เวร  ข้าจะเอาห้องคืนเฉย ๆ  คิดไปถึงไหนแล้ววะ  ข้ายังหล่อโสดสนิท  บังอาจจะให้เลี้ยงลูกแล้วหรือ   ฝันไปเถอะโว้ย" พ่อมดโวยวาย

    "ข้าได้ยินท่านตาอวดว่าพี่จะมีเหลนให้ไม่ใช่หรือ" เรนาที่ยืนพิงอยู่ตรงกรอบประตูครัวถาม "พูดอย่างนี้ทำให้ท่านตาดีใจเก้อ   ระวังเถอะจะโดนดี"

    "เรื่องอย่างนั้นเป็นเรื่องของคุณหนูวิดาด้วย   เจ้าจะให้ข้าทำอย่างไรได้" พี่ชายเธออุบอิบในคอ

    "ที่จริง   เรื่องนั้นช่างเถอะ   แต่หลังจากวันนั้นแล้ว   พี่ไม่ไปหาท่านตาเลย   ท่านตาคิดถึงนะ"

    เทย์เกาคอแกรก ๆ   ที่จริง...เขาไม่ได้มีเจตนาจะหลบหน้าหรือทำให้ตาเสียใจหรอก   แต่คราวที่สารภาพรักกับคุณหนูวิดา   เขาทำตามเงื่อนไขของเชลาไม่ได้   กลายเป็นบอกความลับของตนทุกอย่างให้แม่มดดำฟังจนสิ้นไส้พุง   ถึงแม้จะได้ความรักตอบกลับมา   แต่ก็ทำให้ยายเชลาถือโอกาสไม่ยอมบอกวิธีกำจัดตัวเองด้วย   เทย์มีเวลาทำรายงานถึงแค่สิ้นปีเท่านั้น   นี่หน้าหนาวแล้ว...หน้าหนาวเป็นฤดูที่อยู่กึ่งกลางระหว่างปลายปีเก่ากับต้นปีใหม่   ดังนั้นเวลาถึงสิ้นปีจริง ๆ จึงเหลืออีกแค่เดือนกว่า  พอเวลาบีบคั้นอย่างนี้   เทย์ก็ชักประสาทเสียไม่แน่ใจว่าตนจะรักษาสัญญากับตาได้หรือเปล่า   และไม่รู้จะเอาหน้าไปให้ตาเห็นได้อย่างไรเหมือนกัน

    "ข้าจะไปหาตาแล้วกัน" ชายหนุ่มบอกน้องสาว   ยังปากแข็งไม่ยอมพูดปัญหาออกมา

    "ถ้าได้อย่างนั้นก็..." เรนาชะงักกลางประโยค   มีเสียงกระดิ่งประตูดังมาจากข้างล่าง   สามคนมองหน้ากันแวบหนึ่ง   ครั้นแล้วโซลโท...ซึ่งมีความหวังอย่างยิ่งว่าคนมาเยือนจะเป็นเจวาน   ก็เร่งลุกออกไป

    สองสามวันก่อนนี้   มีคนถือสารมาจากพระราชาโทปาซ   เป็นใบอนุญาตให้โซลโทประกอบกิจการรับของไปส่งได้  ที่จริงตอนนั้นท่านเจ้าของร้านเกือบลืมไปแล้วว่ามันคืออะไร  ต้องใช้เวลาจึงนึกออกว่านี่คือแผนธุรกิจของเทย์   ซึ่งทำให้เขาต้องถูกท่านชายกับพระราชาทดสอบ  คนเดินสารไม่ได้บอกว่าเหตุใดพระราชาจึงทรงยอมง่ายเช่นนี้    แม้แต่ท่านชายก็ไม่รู้  ท่านชายว่าพระราชาไม่ได้ประทับในเมือง  แต่ที่จริงแม้พระราชาไม่ประทานใบอนุญาตนี้มา   ท่านชายก็คงเขียนให้โซลโทเองอยู่ดี

    เนื่องจากไม่รู้ว่ามันมาได้อย่างไร   ชายหนุ่มจึงเดาเอาว่าคงเกี่ยวกับท่านเจวาน   ช่วงปลายเดือนก่อนถึงต้นเดือนนี้   มีคนหลายคนรวมทั้งเทย์ด้วยบอกว่าเห็นชายวัยกลางคนในเมือง   แต่ดูเหมือนเขาจะไป ๆ มา ๆ ไม่ได้อยู่ซีเลถาวร   ทั้งไม่ได้เอาโมรามาคืน   ตลอดเวลานั้น  เขาไม่กลับร้านเอชานเลยสักครั้งเดียว   ถึงโซลโทไปหาที่ห้องก็ไม่เจอตัว   ชวนให้อดรู้สึกไม่ได้ว่าผู้ช่วยลุงจงใจไม่พบ   แต่ท่านเจวานเป็นผู้ใหญ่แล้ว   หากฝ่ายนั้นไม่บอกเอง  โซลโทก็ไม่กล้าถามให้วุ่นวาย   ชายหนุ่มยังจำได้แม่นยำว่าก่อนหน้านี้ท่านเจวานเคยพูดไว้...คนทุกคนก็มีเรื่องที่บอกไม่ได้กันทั้งนั้น   อย่าว่าแต่เรื่องของท่านเจวานคงจะเกี่ยวข้องกับเจ้าหญิงและพระราชา   เป็นเรื่องใหญ่โตที่โซลโทไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้หรือเปล่าเลย

    ถึงอย่างนั้น   เขาก็อยากให้ผู้ช่วยลุงกลับร้านอยู่นั่นเอง

    แต่เมื่อลงไปเปิดประตูจริง ๆ แล้ว   โซลโทกลับพบด้วยความสยองขวัญว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูหาใช่ท่านเจวานไม่   หากแต่เป็นผู้มีความพยายามของเทพเจ้า   ราชามังกรแห่งซีเล   ท่านทาร์น  เฮเบลผู้กำลังกอดอกมองไปทางมังกรของหลานสาวซึ่งนอนหมอบนิ่งอยู่หน้าร้านโดยมีรัฟมาป้วนเปี้ยนระราน ครั้นโซลโทเปิดประตูแล้ว ชายชราก็ปรายตามามองหน่อยหนึ่ง  เป็นเหตุให้ความเย็นของอากาศโดยรอบแทบจะระเหยขึ้นมาเป็นไอร้อนทีเดียว

    "...สวัสดีขอรับ" ท่านเจ้าของร้านบอกหลังจากยืนค้างอยู่หลายวินาที

    "ข้ามาดูบันทึกประจำร้านกับบัญชีของเจ้า" อีกฝ่ายพูดเสียงต่ำ ๆ ในคอ

    "เอ้อ...ขอรับ?"

    "ข้ามาดูบัญชีร้านเจ้า   ก่อนนี้เจ้าไปที่ร้านข้า   ขอให้ข้าช่วยไม่ใช่หรืออย่างไร   ข้ามาดูว่าเจ้าทำตามเงื่อนไขที่ว่าจะบริหารร้านคนเดียวได้หรือเปล่า   แล้วค่อยพูดกัน" ชายชราบอก "แต่รู้สึกว่าตอนนี้ในร้านเจ้าจะมีหลานข้าอยู่ทั้งสองคนเลยสินะ"

    โซลโทนิ่งไปอีกครู่หนึ่ง   ครั้นแล้วจึงคิดขึ้นได้ว่าตัวเองทำผิด   ถึงจะขอความรักเรนา   แต่ยังไม่ได้บอกท่านทาร์นเลยสักคำเดียว   หากเป็นที่บ้านเขา...เรื่องนี้เป็นมารยาทสำคัญที่สุด   ต่อให้เป็นคนรักของพี่สาว   ถ้ามาคบพี่แล้วไม่บอกลุงคนใหญ่ก่อน   ไม่ช้าไม่นานต้องถูกทั้งพี่และลุงคนใหญ่ช่วยกันจัดการแน่นอน

    "ข้า...ข้าคบกับเร...เอนาเรขอรับ" ชายหนุ่มนึกได้อย่างนั้นก็เร่งบอกออกมา  ชิดเท้ายืนตัวตรง "ข้าขอโทษท่านทาร์นที่ไม่ได้บอกก่อน   ข้าผิดไปแล้ว   แต่เพิ่ง...สารภาพรัก...เมื่ออาทิตย์ก่อน    ข้าขอคบกับเอนาเรนะขอรับ"

    ชายชราชะงักนิดหนึ่ง   ไม่นึกว่าจู่ ๆ อีกฝ่ายจะโพล่งอะไรอย่างนี้   พอตั้งสติได้แล้วจึงอดเสียดสีไม่ได้

    "ขอหรือไม่ขอก็ข้ามหัวข้าไปมาตั้งแต่แรกอยู่แล้วนี่นะ"

    "ไม่ใช่ขอรับ   ก่อนนี้ข้าเป็นเพื่อนกับเอนาเรจึงไม่ได้พูด   แต่ตอนนี้คบกับเธอแล้ว   ต้องขอขอรับ   ถ้าท่านทาร์นไม่ให้   ข้าก็...ขอร้องท่านทาร์น   ต้องการให้ข้าทำอะไรจึงให้คบได้   ก็สั่งเถอะนะขอรับ"

    ชายชราส่งเสียงหึออกมา   ไม่ตอบอะไร  เพียงแต่ถอดเสื้อคลุมออกส่งให้อีกฝ่ายเอาไปแขวน   ถึงตอนนั้น  เรนากับเทย์ได้ยินเสียงตาตนดังไปถึงข้างบนก็ลงบันไดมาดู

    "ท่านตา..." หญิงสาวเรียก

    "นานา  เจ้ากลับร้านไปหน่อยเถอะ   ข้าอาจจะอยู่นาน   ไม่มีคนดูแล" ชายชราบอก "มีเรื่องจะคุยกับเจ้านี่  ...แล้วก็เจ้าเทย์"

    จากคุณ : ลวิตร์ - [ 25 ก.พ. 52 01:33:52 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com