"เอ๊ะ. . . ! " เสียงอุทาน ของภรรยา
หันขวับมา วิทยา พับจดหมายก่อน
" เปนอย่างไร กฤตของพี่. . ." มีอาทร
กฤติกาถอน สะอื้นพลัน แล้วหันมา
" นี่. . . พี่วิทย์ กฤตเพิ่ง จะแกะห่อ
ดูสิหนอ ของอะไร ใครให้หนา. . . "
วิทยา นิ่งงัน สุดพรรณนา
เมื่อ อาจารย์ กฤติกา เปิดฝานั้น
*ดำสนิท ราวกับนิล เจียระไน
ประดับพราว ด้วย มุกไฟ ไว้เปนขั้น
เหลื่อมยอดเปลว ทิ้งจังหวะ ระยะกัน
สอดสร้อยสรรค์ กนก ลาย เลื่อมพรายเพรา
กฤติกา ร้องไห้ ใจจะขาด
น้ำตาหยาด หยดผ่าน ก้านซอเก่า
เธอหยิบซอ มากอดไว้ แนบใจเนาว์
ก่นโศกเศร้า กับสามี พี่วิทยา
". . . สั่งให้เก็บ ซอด้วง มุกไฟ . . .ไว้ให้ลูก
โธ่ . . . พี่ทวน คงพันผูก มากหนักหนา . . . "
เธอกอดซอ ถอนสะอื้น กลืนน้ำตา
". . . พี่รักกฤต เกินค่า. . .กว่าจะรู้. . ."
. . . . .
แลภายหลัง จากนั้น เนิ่นนานมา
วิทยา ค้นพบ ประสบอยู่
เศษกระดาษ ชิ้นน้อย ค่อยหยิบดู
มันซุกอยู่ ในซอกกล่อง ช่องวางซอ
เปนลายมือ ทวน แน่ แน่ แท้จริงนี่
ลงวันที่ แต่กาล เนิ่นนานหนอ
ก่อนเรียนจบ วิทยา น้ำตาคลอ
มันบรรจุ ด้วยข้อ ความ สั้น สั้น. . .
. . . ฉันรัก ซอด้วงมุกไฟ มากมายนัก
แต่ฉันรัก กฤติกา มากกว่านั้น
ฉันจึง ตั้งใจ ไว้นานวัน
ที่จะมอบ ซอสำคัญ ให้เธอมา . . .
และฉันรัก กฤติกา มานานมาก
แต่ฉันรัก เพื่อนยาก ฉันมากกว่า
รักเธอให้ มากกว่าฉัน นะ. . . วิทยา
ฝากหัวใจ กฤติกา. . .ให้. . .เพื่อนรัก.
. . . . . . . . . . . . . . . . .
จ บ บ ริ บู ร ณ์ .
(ซะที. . .)
ดังนี้ ขอรับ.
แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 08:39:21
แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 04:31:48
แก้ไขเมื่อ 27 ก.พ. 52 04:27:03
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒
- [
27 ก.พ. 52 04:11:17
]