ความคิดเห็นที่ 1 บทที่ 5 ถ้ำค้างคาว หลังจากฝูงหมาป่า การเดินทางในช่วงหลังก็เรียกได้ว่าแทบจะราบรื่น พี่ใหญ่พยัคฆ์เดินนำหน้า ทุบหัวสัตว์อสูรที่บังเอิญซวยจัดหลงเข้ามาในเส้นทาง มังกรขาวก็มีหน้าที่คุ้มกันอาหมวย ส่วนคนได้รับการคุ้มกัน ก็แวะเวียนเก็บดอกไม้ใบหญ้าข้างทางเป็นระยะๆ มังกรขาวนึกว่าอาหมวยมีอารมณ์สุนทรีย์ ชอบของสวยๆงามๆเหมือนเด็กหญิงทั่วไป จึงไม่ได้ห้ามปรามที่อาหมวยแทบจะผวาเข้าไปหาต้นไม้ดอกไม้แปลกๆเกือบจะตลอดทาง ได้แต่คอยคุ้มกันอยู่ห่างๆ โดยหารู้ไม่ว่า ไอ้ที่อาหมวยเก็บมา ถ้าไม่เป็นสมุนไพรที่ใช้ทำยา ก็เป็นสมุนไพรที่ช่วยเพิ่มรสชาติอาหาร กว่าจะถึงจุดพัก อาหมวยก็เลเวลขึ้นไปเป็นเลเวลสิบ และเก็บสมุนไพรเสียจนเกือบเต็มกระเป๋า (ไม่กล้าเก็บลงกล่องเครื่องมือ กลัวความลับแตกเพิ่ม) พี่ใหญ่พยัคฆ์สำรวจเนินดินจนแน่ใจเรื่องความปลอดภัยแล้วจึงสั่งให้อาหมวยตั้งเต้นท์ ชายหนุ่มสองคนพักในเต้นท์เดียวกัน ส่วนอาหมวยก็มีเต้นท์ส่วนตัวของตัวเองมาต่างหาก ก็ทำงานในร้านขายไอเทมตั้งหนึ่งวัน จะไม่รู้ได้ไงว่า การออกมาผจญภัยต้องเตรียมอะไรมาบ้าง "เดี๋ยวพี่ใหญ่จะไปล่าสัตว์มาทำอาหาร เจ้ามังกือ ไปเก็บฟืน" พูดจบก็มองหน้าอาหมวยนิดนึง ก่อนจะสั่ง "ส่วนน้องหมวยไปที่ลำธารโน่น" เขาชี้ไปทางด้ายซ้าย พอหมวยมองตามก็เห็นลำน้ำเล็กๆอยู่ไม่เกินสองร้อยเมตร "ไปจัดการเติมน้ำใส่กระติกให้เต็มทุกกระติก ถ้าน้ำมีสีหรือกลิ่นแปลกๆ ก็ไม่ต้องตักนะ เพราะมันหมายความว่า น้ำนั่นไม่สะอาด ใช้ดื่มไม่ได้" สั่งการเสร็จก็ออกไปเลย มังกรขาวหันมายิ้มให้กำลังใจ ก่อนจะบอก "พี่ชายไปไม่นานหรอกเดี๋ยวจะกลับมาช่วย" อาหมวยยักไหล่ ก่อนจะหันไปมองกระติกน้ำเกือบยี่สิบใบที่กองอยู่ที่พื้น "สงสัยพี่สองคนนี่จะกลัวอดน้ำแฮะ พกมาเสียเยอะเลย เราเองมีแค่สามกระติกเอง" ว่าแล้วคว้ากระติกสองใบตรงไปที่ลำธาร หมวยตรวจสอบน้ำตามที่ได้รับคำสั่ง แต่เนื่องจากทักษะจำแนกของเธอทะลุเลเวลสิบไปนานแล้ว จึงแยกได้ว่าน้ำในลำธารมีกลิ่นสมุนไพรบางชนิดอย่างเจือจาง เธอตึงเดินตามหาต้นตอจนไปเจอว่านงูขาว ส่วนผสมของยาแก้พิษอีกตัวหนึ่ง อาหมวยจัดการเก็บว่านแบบถอนรากถอนโคน แล้วจึงค่อยตักน้ำ ตักไปได้นิดเดียวก็นึกขึ้นได้ว่า รากของว่านงูขาวเองก็มีพิษนี่นา งั้นน้ำในลำธารนี้ก็กินไม่ได้จนกว่าจะมันจะไหลผ่านไปหมด แต่พอหันไปมองกระติกเปล่าที่รออยู่บนเนินแล้ว อาหมวยก็ตัดสินใจ "มีสมุนไพรอยู่พอดี ตักมาก่อนแล้วแก้พิษเอาก็แล้วกัน ไม่งั้นกว่าจะเสร็จคงดึกแย่" กว่ามังกรขาวจะหอบกิ่งไม้กองโตมา อาหมวยก็ตักน้ำและแก้พิษของน้ำในกระติกจนหมดแล้ว "มาหมวย เดี๋ยวพี่สอนก่อไฟ" มังกรขาวเอากิ่งไม้มาเรียงเป็นกอง แล้วล้วงชุดไฟขึ้นมาอวด หมวยยิ้มแห้งๆ "นึกว่าจะใช้ทักษะจุดไฟเสียอีก" ไม่ทันจะสาธิต พี่ใหญ่พยัคฆ์ก็ติดต่อเข้ามา "เจ้ามังกือมาช่วยกันแถวนี้หน่อย" มังกรขาวดูแผนที่ในเมนูแล้วก็เผ่นไปในทันใด ลืมชุดไฟไว้ด้วย อาหมวยลองหยิบชุดไฟมาลองใช้ แต่กิ่งไม้มันไม่ยอมติดไฟสักที เธอจึงใช้ทักษะจุดไฟมันเสียเลย เมื่อพี่ใหญ่กับมังกรขาวแบกร่างชายแปลกหน้าในชุดเกราะรุ่งริ่งกลับมาสองคน หมวยก็ก่อไฟกองใหญ่เรียบร้อยแล้ว เธอมองพี่ใหญ่เอายาแก้พิษกรอกปากชายสองคนนั่นอย่างเงียบๆ พักเดียวสองคนนั่นก็ฟื้นคืนสติขึ้นมา "ขอบคุณพี่ใหญ่" คำแรกที่ชายทั้งสองเอ่ยปาก หมวยเลิกคิ้ว "คนรู้จักกันหรือนี่" พอพวกเขาฟื้น พี่ใหญ่กับมังกรขาวก็ลากเขาไปซักถามที่อีกด้านหนึ่งทันที แต่ก่อนไป พี่ใหญ่ยังไม่ลืมส่งเนื้อหมูป่าก้อนใหญ่ 2 ก้อนให้อาหมวย “ช่วยย่างเนื้อนี่ ตอนที่พี่ใหญ่คุยกับเจ้าสองคนนี่ด้วยนะ” หมวยแอบมองพวกเขาพูดคุยกันอย่างเคร่งเครียด แต่เมื่อรู้ว่าพวกเขาใช้ช่องลับคุยกัน ยังไงก็ไม่มีทางได้ยิน เธอก็หันมาตั้งอกตั้งใจย่างหมู เธอใช้เทคนิคเกือบทุกอย่างที่เชฟสอน ตั้งแต่ใช้ทักษะแทรกแผ่นดิน (ทักษะชั้นสูงของนักเวทย์ธาตุดิน เป็นทักษะเริ่มต้นของวิชาดำดิน) เพื่อแทรกเครื่องเทศเข้าไปในเนื้อหมูแทนการหมัก ทักษะแช่แข็ง (ทักษะขั้นที่สองของนักเวทย์ธาตุน้ำ มันยากมากเลยนะที่จะแช่แข็งเฉพาะเนื้อส่วนที่อยู่ตรงกลาง) เพื่อคุมให้เนื้อด้านในค่อยๆสุกพร้อมกันอย่างช้าๆ และทักษะควบคุมไฟ (ทักษะขั้นที่สองของนักเวทย์ธาตุไฟ) เพื่อจะย่างผิวนอกให้เกรียมๆโดยไม่ไหม้ สรุปแล้ว อาหมวยใช้พลังจิตเกลี้ยงไปหลายรอบเพียงเพื่อจะย่างหมูให้กรอบนอกนุ่มใน และมีน้ำฉ่ำๆตอนหั่นออกมาเป็นชิ้นๆเท่านั้นเอง จริงๆนะ "นี่น้องหมวยย่างหมูเป็นครั้งแรกจริงๆหรือนี่" วานรขนไฟ หนึ่งในคนที่ได้รับบาดเจ็บถามหลังจากที่แทบจะเลียจาน อาหมวยพยักหน้ารับ ก็ย่างหมูครั้งแรกจริงๆนี่นา ตอนที่ทำงานในร้านอาหารได้ย่างแต่ไก่ "พี่ใหญ่ แค่ความสามารถในการทำอาหารของน้องหมวยนี่ ผมยอมติดตามเพื่ออัพเลเวลให้น้องหมวยจนถึงเลเวลหกสิบเลยเอ้า" อินทรีคะนองบอก ตอนนี้อาหมวยรู้แล้วว่าสองคนนี่เป็นสมาชิกกิลด์เดียวกันกับพี่ใหญ่และมังกรขาว พอดีโชคร้ายที่ไปเจอหมูป่าระดับสี่สิบทั้งๆที่ถูกพิษอยู่ แต่โชคดีที่พี่ใหญ่ไปเจอเข้าเลยรอดตายมาได้ พี่ใหญ่บอกสองคนนี้แค่ เขากำลังช่วยอาหมวยอัพเลเวลอยู่ แม้อินทรีคะนองจะแปลกใจว่าสมาชิกระดับสูงของกิลด์จะมาเสียเวลากับผู้เล่นระดับต่ำๆทำไม แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะเปลี่ยนใจแล้ว "น้อยๆหน่อย แกเพิ่งจะเลเวล 35 เองไม่ใช่หรือ จะช่วยน้องเขาจนถึงเลเวลหกสิบได้ไง" มังกรขาวขัดคอ ตาขวางๆ "ก็มันกะจะติดสอยห้อยตามไปกินของอร่อยตลอดชีวิตไงเล่า พี่มังกรก็" วานรขนไฟช่วยเฉลย โดยไม่ได้รู้ตัวเลยว่า ทำให้เพื่อนโดนมองตาขวางมากขึ้น "หมวยส่งน้ำให้พี่ใหญ่หน่อยสิ" พี่ใหญ่พยัคฆ์ตัดบท แต่พอหมวยส่งน้ำให้ แทนที่เขาจะดื่ม กลับล้วงอะไรก็ไม่รู้มาจุ่มลงไปในน้ำ เหมือนจะทดสอบหาอะไรสักอย่าง "ไม่เห็นจะมีอะไรผิดปกติ นายสองคนแน่ใจนะว่าโดนพิษจากน้ำที่ลำธารนี้" ทั้งคู่พยักหน้ารับรองแข็งขัน จนพี่ใหญ่หันมาถามหมวย "น้องหมวยตักน้ำจากลำธารนี้หรือ" หมวยแค่พยักหน้า ขืนอธิบายเพิ่มว่า ทำไมน้ำไม่เป็นพิษก็ความลับแตกอีกละสิ พี่ใหญ่ชวนสองคนนั้นกลับไปตรวจสอบที่ลำธาร แต่เนื่องจากว่านงูขาวโดนถอนไปหลายชั่วโมงแล้ว แถมน้ำที่เคยมีพิษก็ไหลไปปลายน้ำหมดแล้ว พี่ใหญ่จึงรู้แค่ว่า น้ำในลำธารเป็นน้ำสะอาดธรรมดาๆ "จริงๆนา พี่ใหญ่ พวกผมสองคนหมดเรี่ยวหมดแรงลุกเดินเกือบไม่ได้ จนได้ยาแก้พิษจากพี่ใหญ่นี่แหละ" วานรขนไฟกับอินทรีคะนองช่วยกันยืนยัน "ช่างมันเถอะ อาจเกิดจากสัตว์อสูรมีพิษสักตัวก็ได้ และตอนนี้มันก็ไปแล้ว" มังกรขาวตัดบท พี่ใหญ่ก็ไม่พูดอะไรต่อ แม้แววตาจะยังครุ่นคิดไม่เลิก ตลอดเวลาที่พวกนี้นั่งปรึกษากัน อาหมวยขอตัวเข้าเต้นท์ไปแอบจัดสมุนไพรลงกล่องอุปกรณ์ปรุงยากับชุดทำครัวอย่างสบายอารมณ์ที่ยังรักษาความลับส่วนใหญ่ได้ดีอยู่ และ อ้อ วันนี้พลังจิตของอาหมวยเพิ่มมาเกือบหนึ่งร้อยจุดแล้ว ผลงานส่วนใหญ่ได้มาตอนย่างหมูนั่นแหละ -------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard - [ 27 ก.พ. 52 06:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พอถึงเช้า พี่ใหญ่ก็บอกอาหมวยว่าวันนี้จะรวมตัวไปช่วยวานรขนไฟกับอินทรีคะนองทำภารกิจที่ถ้ำค้างคาว อาหมวยไม่สนใจหรอกว่ามันจะเป็นที่ไหน ก็เธอมีหน้าที่เป็นปลิงอย่างเดียวนี่นา "หมวยตอนอยู่ในถ้ำค้างคาวระวังตัวให้ดี แล้วอย่าออกห่างจากพี่เกินสามก้าวเด็ดขาด" มังกรขาวสั่งอย่างจริงจังจนหมวยมองหน้า "อะแฮ่ม คืองี้นะน้องหมวย ในถ้ำค้างคาวน่ะ มีปีศาจค้างคาวอยู่สามประเภท พวกแรก ค้างคาวดูดเลือดสีน้ำตาล ระดับ 15-20 พวกนี้อย่างเดียวก็มีเป็นพันตัวแล้ว พวกที่สอง ค้างคาวดูดเลือดสีดำ ระดับ 20-30 พวกนี้มีเวทมนต์ธาตุความมืดด้วย มีอยู่หลายร้อยตัวเหมือนกัน พวกสุดท้ายคือค้างคาวดูดเลือดสีทอง ระดับ 35 มีอยู่แค่ 12 ตัว พวกนี้ใช้เวทมนต์ธาตุแสงกับธาตุไฟ เพราะฉะนั้น น้องหมวยเกาะติดพี่มังกือ เอ๊ย มังกรไว้ให้ดีๆนะจ๊ะ" วานรขนไฟ พยายามอธิบายเหมือนจะช่วย แต่ทำไมไม่รู้ อาหมวยถึงเห็นพี่ใหญ่พยัคฆ์ทำหน้าเหมือนจะเตือนวานรขนไฟว่าอย่าก่อเรื่อง "พี่ชายรู้ละเอียดจังนะคะ" "อ้าว รับภารกิจมาก็ต้องสืบข่าวกันหน่อย" วานรขนไฟยังโอ่ "แต่แปลกนะคะ ที่แบบนี้ไม่ควรจะอยู่ในทวีปเริ่มต้นเลย หมวยว่ามันยากไปสำหรับมือใหม่" "ภารกิจนี้ไม่ใช่สำหรับมือใหม่หรอก" อินทรีคะนองบอก "มีแต่คนที่รับภารกิจมาจากทวีปใหญ่ถึงจะมีกุญแจเปิดปากถ้ำ เข้าไปในถ้ำค้างคาวได้" หมวยทำตาโต "งั้นหมวยก็เข้าไปด้วยไม่ได้สิคะ" "ฮ่าๆๆ" วานรขนไฟหัวเราะ "แค่น้องหมวยอยู่ในปาร์ตี้เดียวกับเราก็มีสิทธิเข้าไปแล้ว เพราะเท่ากับว่าน้องหมวยร่วมรับภารกิจด้วย" "อ๋อ เหรอคะ" หมวยหยุดนิดนึงก่อนจะถามต่อ "พี่วานรบอกได้ไหมคะว่าภารกิจนี้มันคืออะไร เผื่อ หมวยจะช่วยอะไรได้" วานรขนไฟหัวเราะหึๆอยู่ในคอ แม้ว่าไม่คิดว่าหมวยช่วยอะไรได้ แต่ก็เก็บความรู้สึกได้สนิท เพราะความเกรงใจพี่ใหญ่ "ภารกิจนี้เราต้องไปเอาอักษรรูนที่ถ้ำค้างคาวน่ะน้องหมวย" "อักษรรูน" หมวยทวนเสียงสูงเป็นเชิงถาม "เป็นอักขระที่นักเวทย์โบราณจารไว้บนก้อนหิน จึงเป็นก้อนหินที่มีอาคมในตัวเอง ใช้เสริมพลังให้กับอาวุธหรือชุดเกราะได้เหมือนอัญมณีนั่นแหละ แต่ผลลัทธ์ดีกว่ามาก" พี่ใหญ่ช่วยตอบแทน ก่อนจะอธิบายแผนการในวันนี้ให้ฟัง "ที่เราเข้าไปตอนกลางวัน เพราะเป็นช่วงที่ค้างคาวหลับ เราจะพยายามเข้าไปให้เงียบที่สุด แล้วขโมยอักษรรูนออกมา" "คงเป็นไปได้ยาก ค้างคาวหลายพันตัวเลยนะพี่ใหญ่ คงมีที่นอนไม่หลับบ้าง" อินทรีคะนองค้าน "วันนี้เราจะใช้ทั้งความเงียบและความเร็ว ตัวไหนตื่น เชือดให้เร็วที่สุด อย่าเปิดโอกาสให้มันส่งสัญญาณเรียกพวกพ้องเด็ดขาด" ---------------------------------------------- พวกเขาใช้เวลาแค่ชั่วโมงเดียวก็เดินมาถึงผาค้างคาว อาหมวยแหงนคอตั้งบ่า พยายามมองหาปากถ้ำจากหน้าผาที่สูงชันและราบเรียบราวกระจก "หึๆ หาอย่างนั้น ไม่เจอหรอกน้องหมวย" วานรขนไฟบอกก่อนจะล้วงคฑาสีทองออกมาจากอกเสื้อ เขายกคฑาขึ้นแล้วพูดว่า "ด้วยอำนาจแห่งดวงตะวัน ผาแห่งความมืดจงเปิดทางให้แก่ข้า" ทันใดนั้น ลูกแก้วที่หัวคฑาหมุนติ้วจนไปหยุด ณ ตำแหน่งที่รับแสงอาทิตย์ได้มากที่สุดแล้วกระจายแสงไปตกที่หน้าผา แล้วช่องทางเข้าถ้ำค้างคาวก็เปิดออกอย่างช้าๆและเงียบกริบ เมื่อทั้งกลุ่มผ่านเข้าไป ทางเข้าก็ปิดลงจนมืดสนิท แต่จู่ๆคฑาของวานรขนไฟก็เปล่งแสงเรืองๆ พวกเขาใช้คฑาแทนไฟฉายส่องทาง ค่อยๆย่องเข้าไปในถ้ำค้างคาวอย่างเงียบๆ พี่ใหญ่ให้มังกรขาวกับอินทรีคะนองคอยประกบอยู่ข้างตัวหมวย เพื่อป้องกันไม่ให้หมวยเดินเปะปะไปชนค้างคาวเข้า ตลอดทางอาหมวยได้ยินเสียงประกาศจากระบบบอกว่า ผู้เล่นในกลุ่มได้สังหารค้างคาวดูดเลือดสีน้ำตาลเป็นระยะๆ พอมาถีงโถงชั้นในใจกลางถ้ำ เธอก็เลื่อนระดับมาเป็นเลเวล 12 ทำไมถึงรู้ว่าเป็นใจกลางถ้ำ ก็เพราะค้างคาวดูดเลือดสีทองที่นอนห้อยหัวอยู่เหนือหีบใบใหญ่นั่นไง วานรขนไฟยกคฑาขึ้นเหนือศีรษะ อาหมวยมองตาม และตื่นตาตื่นใจไปกับแสงระยิบระยับที่สะท้อนมาจากหินงอกหินย้อยภายในถ้ำ "บัดซบ ค้างคาวดำ มันรวมกลุ่มเป็นวงอยู่ที่เพดานถ้ำ" วานรขนไฟสบถอย่างแผ่วเบา พอมองตาม อาหมวยก็เห็นวงกลมสีดำสนิทวงใหญ่ที่ไม่มีแสงสะท้อนจากหินงอกหินย้อยแทรกออกมา ขณะที่มองสำรวจนี้เอง เธอเห็นแสงสีแดงคู่หนึ่งสว่างวาบขึ้น อาหมวยสะกิดให้มังกรขาวดู พริบตาเดียว แสงสีแดงก็เพิ่มขึ้นทีละคู่ ทีละคู่ "ซวยแล้ว มันตื่น" มังกรขาวส่งเสียงรอดไรฟันก่อนจะส่งตัวอาหมวยให้ไปหลบอยู่ในซอกหินได้ทันเวลา ฝูงค้างคาวดูดเลือดสีดำรวมตัวบินต่อกันเป็นสายพุ่งลงมาโจมตีไม่ขาดสาย ทั้งสี่คนหันหลังชนกัน ใช้อาวุธในมือรับการฟาดฟันสุดชีวิต ค้อนยักษ์ของพี่ใหญ่โจมตีได้ผลมากที่สุด แต่ละครั้งที่ฟาดลง อาหมวยก็จะได้ยินเสียงประกาศจากระบบว่า พี่ใหญ่สังหารค้างคาวได้ แต่การใช้ค้อนยักษ์ต้องพึ่งพากำลังมหาศาล เพียงไม่นาน เสียงประกาศก็ลดความถี่ลง และอาหมวยก็เห็นแสงกระพริบจากการใช้ยาเพิ่มพลังชีวิตบ่อยขึ้น ดาบกับโล่ของมังกรขาวดูจะใช้ได้รองลงมา แม้ว่าต้องโจมตีสองสามครั้ง ถึงจะฆ่าค้างคาวได้หนึ่งตัว แต่ก็ยังไม่ถึงกับเหน็ดเหนื่อยหรือต้องใช้ยาเพิ่มพลังชีวิตบ่อยเหมือนพี่ใหญ่ อินทรีคะนองใช้กระบองสามท่อน อาวุธที่ไม่ค่อยมีใครใช้เท่าไร เพราะควบคุมยาก ส่วนใหญ่เขากวัดแกว่งกระบองให้เป็นโล่ต้านการโจมตีของค้างคาว ถึงเขาแทบจะทำอะไรค้างคาวไม่ได้ แต่ก็พอป้องกันตัวเองได้ อย่างไม่ทุกลักทะเลนัก ผิดกับวานรขนไฟ เขาเป็นนักเวทย์ธาตุแสง พอค้างคาวบุกได้สักพัก เขาก็บังคับคฑาให้ปล่อยแสงสว่างบาดตาสู้กับความมืดทันที ฝูงค้างคาวตกอยู่ในภาวะชะงักงันทันที แม้ว่าเวลาจะสั้นแค่ห้าวินาที พวกเขาทั้งสี่คนฆ่าค้างคาวไปได้ไม่น้อย น่าเสียดายที่พลังจิตไม่พอ วานรขนไฟใช้เวทย์นี้ไม่ได้อีกแล้ว ตอนนี้เขาได้แต่ใช้คฑาและดาบในมือฟาดฟันค้างคาว จะปล่อยแสงอ่อนๆออกมาเป็นระยะๆ ก็ต่อเมื่อเข้าตาจนจริงๆเท่านั้น ขณะที่ทั้งสี่รับมือกับฝูงค้างคาวดูดเลือดสีดำ อาหมวยก็จับตาสังเกตค้างคาวสีทองที่อยู่เหนือหีบ เธอพบว่า เมื่อค้างคาวสีดำตายไปได้จำนวนหนึ่ง ก็จะมีค้างคาวสีทองตัวหนึ่งลืมตาขึ้นเห็นเป็นประกายสีเขียวสว่างวาบ พอตัวที่สามลืมตา อาหมวยก็ลองนับดูว่าต้องมีค้างคาวดำตายกี่ตัวค้างคาวสีทองตัวที่สี่จึงจะลืมตา พลั่ก ก๊าซ ฉึก กำลังนับอยู่ดีๆ ก็มีค้างคาวหล่นมาตรงหน้า พอมันเห็นอาหมวยก็ร้องลั่นพุ่งเข้ามาหาทั้งๆที่บาดเจ็บอยู่ อาหมวยใช้มีดเขี้ยวพิษแทงสวนไปด้วยความตกใจ ถึงแค่เฉี่ยวๆ แต่เพราะมีดมีพิษ ค้างคาวที่บาดเจ็บอยู่จึงตายแหงแก๋อย่างช่วยไม่ได้ อาหมวยจึงได้ทักษะแทงมาเป็นครั้งแรก พอมองซากค้างคาว เธอก็ลืมเรื่องนับหันมาใช้ทักษะจำแนกแทน "หนังค้างคาว 1 ผืน เขี้ยวสองอัน นิล อัญมณีเสริมธาตุความมืด 1 เม็ด เงินอีกสองเหรียญทอง มีแค่เนี้ย" อาหมวยบ่นเล็กน้อยเมื่อสัตว์อสูรระดับไม่ต่ำให้ของมาแค่นี้เอง "เฮ้ย" อาหมวยตกใจน่าดู เมื่อหันไปอีกทีก็พบว่า ค้างคาวสีทองลืมตากันหมดแล้ว พอหันไปทางพรรคพวกของตัวเอง ก็ค่อยโล่งใจหน่อยที่ตอนนี้เหลือค้างคาวสีดำอยู่ไม่กี่ตัว ทันทีที่ค้างคาวสีดำตัวสุดท้ายโดนฆ่า กลุ่มค้างคาวทองก็ขยับปีก อาหมวยร้องขึ้นดังลั่น "ระวัง ค้างคาวทองมาแล้ว" ค้างคาวสีทองตัวเท่าแม่ไก่ทั้งสิบสองตัวบินพุ่งตรงไปหาคนทั้งสี่ราวกับลูกกระสุน คราวนี้นักเวทย์อย่างวานรขนไฟทำอะไรไม่ได้ เพราะมันใช้ธาตุผสมระหว่างแสงกับไฟ เวทย์ใดๆที่วานรขนไฟใช้ จะกลายเป็นการเพิ่มพลังให้มันทั้งสิ้น และค้างคาวพวกนี้ก็ฉลาดกว่ากลุ่มแรกมากนัก พอบินมาถึงพวกมันแต่ละตัวก็พ่นไฟเข้ากลางกลุ่ม พอพวกเขาหลบ มันก็สร้างกำแพงไฟแยกคนทั้งสี่ออกจากกันทันที ระหว่างที่ทุกคนสู้กับฝูงค้างคาวอย่างทุลักทุเลอยู่นี้เอง อาหมวยก็ฉวยโอกาสลอบเข้าไปใกล้หีบสมบัติ ซึ่งต้องนับว่าเป็นการฉวยโอกาสอย่างได้จังหวะพอดี กำแพงไฟที่ฝูงค้างคาวสีทองสร้างขึ้น นอกจากจะส่องให้เห็นสะพานหินที่พาดข้ามบ่อน้ำกรดแล้ว ไอร้อนและเสียงร้องเกรี้ยวกราดจากมันยังกันไม่ให้ค้างคาวสีน้ำตาลเข้ามาในโถงชั้นในอีกด้วย ถ้าอาหมวยเคลื่อนไหวก่อนหน้าหรือหลังจากนี้นิดเดียว ก็ต้องตายอย่างหมดทางช่วย ถ้าเคลื่อนไหวก่อน ค้างคาวทองยังไม่ทันพ่นไฟ ขอแค่ขยับออกจากซอกหิน ค้างคาวสีน้ำตาลก็จะกรูกันเข้ามาทันที ถ้าช้าไป กำแพงไฟดับ ก็มีสิทธิเดินตกบ่อน้ำกรดที่กลืนไปกับความมืดจนไม่มีใครมองเห็น พอไปถึงเธอก็เปิดหีบดูทันที ขณะที่กำลังตื่นตาตื่นใจกับอักษรรูนเรียงเป็นแถวยาวสี่แถว และตำราปกสีเทาเหลือบทองอีกหนึ่งเล่มในหีบ มังกรขาวก็หันมาเห็นอาหมวยพอดี "หมวยหยิบอักษรรูนไปตัวหนึ่งแล้ววาร์ปกลับเมืองทันที" เขาสั่ง "ต้องการแค่ตัวเดียวเองเหรอ" หมวยคิด เธอตัดสินใจขอแง้มดูตำราหน่อยนึง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อสิ่งที่เกิดขึ้น มันไม่เหมือนตอนที่เธออ่านตำราต่างๆในร้านช่าง ร้านยา หรือร้านไหนๆในเมือง ตอนนั้น แม้จะรู้สึกว่ามีข้อมูลมหาศาลวิ่งเข้าไปในหัว แต่พอมันหยุด ตำราก็ยังอยู่เหมือนเดิม (ก็มันเป็นของประจำร้าน) แต่นี่ นอกจากจะมีข้อมูลวิ่งเข้าหัวอย่างมหาศาลแล้ว ตัวตำราเองกลับกลายเป็นกลุ่มควัน พัดพาอักษรรูนทั้งหมดลงไปในกล่องเครื่องมือช่าง แล้วก็มีเสียงประกาศจากระบบดังขึ้น ผู้เล่นหมวย เรียนรู้อักษรรูนสำเร็จ ได้รับอักษรรูนทั้งชุดจำนวน 24 ตัวอักษร หมวยมัวแต่ตกใจ เลยไม่ได้สังเกตว่าอีกทางเริ่มจะรับมือค้างคาวสีทองไม่ไหวแล้ว "หมวย ได้อักษรรูนหรือยัง" มังกรขาวตะโกนถาม เพราะฝาหีบสมบัติบังไม่ให้ใครเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น "ได้แล้วค่ะ หมวยกลับเมืองเลยนะคะ พี่ๆตามมาได้เลย" --------------------------------------------- จากคุณ : Deckard - [ 27 ก.พ. 52 06:25:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 บทที่ 6 ส่งภารกิจ แสงวาบขึ้นที่น้ำพุกลางเมือง อาหมวยกลับถึงเมืองโดยสวัสดิภาพ เธอรีบหลบเข้ามุมอับคว้าอักษรรูนตัวหนึ่งออกมาจากกล่องเครื่องมือมาใส่ไว้ในกระเป๋าทันที (ขืนเปิดต่อหน้าก็ความลับแตกกันพอดีว่า เธอมีกล่องเครื่องมืออยู่ในความครอบครอง) ทำเสร็จไม่ถึงอีดใจ ก็มีแสงวาบตามมาอีกสี่ครั้งติดๆกัน พอตรวจสอบว่าลูกทีมมาถึงกันหมดแล้ว พี่ใหญ่ก็ชวนเข้าร้านอาหารทันที ตอนแรกหมวยก็งงๆบอกว่ายังไม่หิว ทั้งสี่เลยหัวเราะกันยกใหญ่ มังกรขาวถึงกับเอามือมาโยกศีรษะก่อนจะบอก "พี่ใหญ่เขาหาที่ ที่มีความเป็นส่วนตัวนั่งคุยกันต่างหากเล่า" พวกเขามารวมตัวกันในห้องพิเศษขนาดเล็กเหมือนเดิม พอพนักงานเดินออกไปวานรขนไฟก็ทวงอักษรรูนทันที "นี่ไง" หมวยวางอักษรรูนไว้บนโต๊ะให้ทุกคนเห็น พี่ใหญ่หยิบขึ้นมาดูก่อน พลิกไปพลิกมาสองสามทีก็ส่งต่อให้คนอื่นๆดูต่อไป "ไม่เหมือนของคนอื่นๆที่ได้ อ่านว่าอะไรก็ไม่รู้" อินทรีคะนองพูดหลังจากดูเป็นคนสุดท้าย "z" หมวยหลุดปาก "อะไรนะ" มังกรขาวถามทันที "ถ้าเทียบกับภาษาอังกฤษ อักษรรูนตัวนี้คือ z มีคุณสมบัติทำให้อาวุธหรือชุดเกราะถูกทำลายไม่ได้ แต่ถ้าผสมกับอักษรรูนตัวอื่นจนครบอักขระคาถาจะสร้างอาวุธที่ร้ายกาจได้ชิ้นหนึ่ง" หมวยตอบยืดยาว จากการที่ผจญภัยมาด้วยกันเธอปกปิดคนกลุ่มนี้ไม่ลงจริงๆ อย่าว่าแต่ความจริงเธอยังมีอีก 23 ตัว "หมวยอ่านได้หรือ" พี่ใหญ่ถาม "ได้ค่ะ" "แล้วรู้ได้ไง" วานรขนไฟถามทันที จึงโดนพี่ใหญ่ปรามทันที "วานร รู้อยู่แล้วไม่ใช่หรือว่า การเรียนทักษะ ไม่ใช่เรื่องที่จะถามทุกคนได้" วานรจึงต้องถอยทั้งๆที่สายตายังแสดงความไม่ไว้ใจอย่างเต็มเปี่ยม อาหมวยเองก็รู้สึกผิด แต่การจะเอารูนมาแบ่งให้เท่าๆกัน เธอก็ทำไม่ได้ ถ้าก่อนจะได้เรียนอักษรรูน เธอคงทำได้โดยไม่ลำบากใจ แต่หลังจากเรียนรู้แล้ว ทำให้เธอรู้ว่าการแบ่งแบบนั้น นอกจากมันจะไม่เท่าเทียมกัน เพราะอักษรรูนแต่ละตัวมีพลังไม่เท่ากันแล้ว มันยังเป็นการปิดโอกาสทุกคนที่จะได้อักษรรูนเพียงพอที่สร้างไอเทมที่เหมาะสมกับตนเองด้วย เธอจึงตั้งใจว่าถ้ามีโอกาส เธอจะเอารูนที่ได้มาสร้างไอเทมที่พี่ๆพวกนี้อยากได้คนละชิ้นเลยทีเดียว "ตอนนี้ได้รูนมาแล้ว รีบๆกินเสีย เสร็จแล้วก็ไปส่งเควสกันเลย" พี่ใหญ่ตัดบท ------------------------------------------ วิหารแห่งเทพในทวีปเริ่มต้นเป็นเพียงห้องแถวซอมซ่อเล็กๆ ตั้งอยู่ในตรอกที่แทบไม่มีใครเดินผ่าน คนในทวีปเริ่มต้นเอง แทบไม่มีใครรู้ว่ามีวิหารตั้งอยู่แถวนี้ ก็ขนาดแผนที่ที่แจกให้ผู้เล่นมือใหม่ยังระบุที่ตั้งของวิหารด้วยวงกลมจุดเล็กๆสีดำกับตัว ว. โดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติมเลย  แต่วานรขนไฟยืนยันว่า เควสนี้ส่งได้ทุกวิหาร ทั้งหมดจึงเดินทางมาที่นี่ แอ๊ดดด เมื่อเปิดประตูเข้าไป ทั้งหมดก็แทบผงะกับกลิ่นอับชื้นของวิหาร พวกเขามองไปรอบๆก็ไม่เห็นว่ามีหน้าต่างสำหรับระบายอากาศเลยสักบาน ทั้งห้องมีแต่รูปปั้นเทพีฝุ่นจับอยู่องค์เดียว ในขณะที่ทุกคนเหลียวไปสบตากันเหมือนจะถามว่า เอายังไงกันดี อาหมวยก็เดินไปคุกเข่าบนเบาะที่อยู่หน้ารูปปั้น พอเข่าแตะเบาะ แสงสว่างในห้องก็เพิ่มขึ้นทีละนิด กลิ่นหอมสดชื่นก็เริ่มเข้ามาแทนที่กลิ่นอับ "อืมม นานนักหนาแล้วที่ไม่มีคนมาหาข้า" รูปปั้นกลับกลายเป็นสิ่งมีชีวิต "ข้าขอสักการะองค์เทพี" นักเวทย์คนเดียวในกลุ่มเริ่มทันที "ข้าไม่คุยกับเจ้า ข้าจะคุยกับมนุษย์น้อยผู้นี้" "อ้าว ซวยแล้วไง เดี๋ยวก็โดนหมอนั่นเหม็นหน้าเพิ่มขึ้นหรอก" หมวยคิดในใจ แต่ที่พูดออกไปคือ "ทำไมละคะ" "เพราะเจ้าคุกเข่าให้กับเรา จึงเป็นผู้นบนอบอย่างแท้จริง มันเป็นกฎ" องค์เทพีตอบด้วยเสียงเคร่งครึมแต่แอบหลิ่วตาให้อาหมวยตอนสุดท้าย ก่อนจะทำท่าบอกให้ลุกขึ้นยืนได้ "ขี้เล่นเหมือนกันแฮะ NPC คนนี้" "พวกเราจะมาส่งภารกิจค่ะ" หมวยบอก "ไหนล่ะ" พอองค์เทพีถาม วานรขนไฟถึงได้ล้วงคฑาแห่งแสงซึ่งเป็นเครื่องหมายของการรับภารกิจส่งมาให้หมวยอย่างลังเล แล้วหมวยก็ส่งต่อให้องค์เทพีอีกทีหนึ่ง "โอ้ พวกเจ้ามาไกลมาก" เว้นไปนิดนึงก่อนจะพูดต่อ "ยกเว้นแม่หนูนี่สินะ แล้วไหนละอักษรรูน" หมวยหยิบอักษรรูนส่งให้ "อืมม z รูนตัวสุดท้าย ระดับสูงสุด ไม่ธรรมดาเลยนะแม่หนู" "พวกเราทำภารกิจด้วยกัน" พี่ใหญ่ขัดขึ้น เพราะเริ่มเห็นว่าวานรขนไฟชักจะเริ่มทนไม่ได้ ซึ่งก็น่าเห็นใจไม่น้อย เพราะเขาเป็นคนรับภารกิจมาจากทวีปใหญ่ ต้องผ่านหลายด่านกว่าจะได้คฑาแห่งแสงที่เป็นกุญแจเปิดถ้ำมา กว่าจะเดินทางข้ามทวีป กว่าจะลุยถึงถ้ำค้างคาว ลงทุนลงแรงไปเยอะ แต่เทพีดันชมแต่น้องหมวยที่ทำตัวเป็นปลิงตลอดทาง "อักษรรูนบอกข้าว่า นางคือนาย" คำตอบของเทพีทำให้ทุกคนต้องยอมรับว่า อาหมวยคือคนเดียวที่เข้าถึงหีบสมบัติจริงๆ "พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่า รางวัลของภารกิจนี้คืออะไร" องค์เทพีถาม "ไอเทมพิเศษจากอักษรรูน" วานรขนไฟตอบทันที "เงื่อนไข" องค์เทพีถามต่อ "ตามระดับรูนที่ได้มา" วานรขนไฟตอบอีกครั้ง เขาเริ่มตื่นเต้น เมื่อนึกขึ้นได้ว่า อาหมวยหยิบรูนระดับสูงสุดมา นั่นก็แสดงว่าเขาขอไอเทมที่ต้องการได้แน่ "จำไว้ ไอเทมที่บรรจุอักษรรูนทุกชิ้น มีเงื่อนไขเรื่องระดับของผู้เล่น เมื่อรู้แล้วก็ขอมา" องค์เทพีประกาศ ก่อนจะใช้ช่องลับกระซิบบอกหมวย "นี่ ข้าต้องเอารูนที่เจ้าเก็บไว้มาสร้างของให้คนพวกนี้นะ" "ค่ะ" หมวยตอบรับเบาๆ โล่งใจเล็กๆที่สามารถลบความรู้สึกผิดที่ต้องปกปิดว่าตัวเองเก็บอักษรรูนตัวอื่นไว้ด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ เธอก็ไม่ได้เอาเปรียบใครแล้วล่ะ วานรขนไฟที่เตรียมตัวมาอย่างดี เขาขอไม้เท้าขาว ที่มีคุณสมบัติเพิ่มพลังชีวิต เพิ่มพลังจิตอย่างละหนึ่งร้อยจุด เพิ่มความเร็วในการร่ายเวทย์ เพิ่มความต้านทานจากการโจมตีด้วยพลังเวทย์ทุกชนิดสิบเปอร์เซ็นต์ ไม้เท้านี้ผู้เล่นจะใช้ได้เมื่อผู้เล่นมีเลเวล 35 ขึ้นไป วานรขนไฟที่เลเวล 36 จึงใช้ได้พอดี อินทรีคะนองก็เป็นอีกคนที่เตรียมตัวมา เขาขอกระบองอสนีบาต มีคุณสมบัติเพิ่มความคล่องแคล่วสิบจุด แต่ละครั้งที่โจมตีมีโอกาสหนึ่งในสี่ที่จะเกิดเวทย์ลูกไฟ มีโอกาสเกิดเวทย์สายฟ้าฟาดสิบห้าเปอร์เซ็นต์ เพิ่มพลังโจมตีสามเท่า และสามารถขโมยพลังชีวิตจากสัตว์อสูรได้สิบจุด กระบองนี้จำกัดให้ผู้เล่นระดับ 35 ขึ้นไปใช้เท่านั้น มังกรขาว ไม่ได้เตรียมตัวมา จึงไม่แน่ใจว่าจะขออะไร องค์เทพีจึงเลือกโล่มังกรให้ โล่นี้สามารถลดการโจมตีจากพลังเวทย์ทุกสายครึ่งหนึ่ง และผู้โจมตีมีสิทธิถูกพิษ 20 เปอร์เซ็นต์ นอกจากนี้ยังเพิ่มความแข็งแรงระดับละหนึ่งจุด โล่นี้จำกัดระดับผู้ใช้ที่ 40 พี่ใหญ่พยัคฆ์ก็ขอให้องค์เทพีเลือกให้เช่นกัน เขาเลยได้ ค้อนมหาวินาศที่เพิ่มพลังทำลายสี่เท่า ทุกครั้งที่ทุบสัตว์อสูร จะดูดเลือดมาเป็นของตนเอง 50 จุด และมีโอกาสสิบเปอร์เซ็นต์ที่จะเกิดพายุโทนาโดมากวาดล้างสัตว์อสูรที่รุมล้อมรอบตัว จำกัดเลเวลผู้เล่นที่ 60 พอหันมามองอาหมวย องค์เทพีก็ถามว่า "เลเวลเท่าไรแล้ว" อาหมวยตรวจสองสถานนะตัวเองก่อนจะตอบ "18 แล้วค่ะ" "งั้นก็อีกนานกว่าใช้ไอเทมดีๆได้ จะเอาไปเก็บไว้ก่อน หรือจะเอาของทดแทน" หมวยนิ่งคิดนิดนึง คาถารูนก็ได้มาจากตำราแล้ว อักษรรูนก็ยังเหลืออีกตั้งครึ่ง สร้างเองก็ได้ ไม่เห็นต้องกลัวว่าจะไม่ได้เลย แต่ของทดแทนนี่น่าสนใจกว่าเยอะเลย "เอาของทดแทนค่ะ" อาหมวยตอบเสียงใส องค์เทพีก็เลยให้กล่องเล่นแร่แปรธาตุมา "ฉันเองก็ไม่รู้ว่าใช้ทำอะไรได้บ้าง เอาไปเล่นดูก็แล้วกัน" -------------------------------- ตอนออกจากวิหาร วานรขนไฟอารมณ์ดีขึ้นมาก หนึ่งเพราะได้ไอเทมที่ฝันใฝ่มานาน สองเพราะเขาเห็นว่า อาหมวยได้ของที่ไม่ได้เรื่องพอๆกับแรงงานที่ลงไปตอนช่วยกันทำเควส "ผมกับเจ้าอินทรีจะกลับทวีปใหญ่ทันทีเลยนะพี่ใหญ่" วานรบอก "อ้าว จะกลับแล้วรึ นึกว่าจะได้ลุยด้วยกันนานกว่านี้อีกสักหน่อย" "ถ้าพี่ใหญ่ยังไม่กลับทวีปใหญ่เร็วๆนี้ อีกไม่นานก็คงได้เจอกันอีกแน่" "ทำไมรึ" "ผมอาจจะนำทางคนอื่นที่สนใจทำภารกิจนี้กลับมาทำอีกไงครับ" "เอ๋ แต่ภารกิจนี้มันรับซ้ำไม่ได้นี่" มังกรขาวท้วง "ก็เหมือนที่นายช่วยคนอื่นอัพเลเวลไง บางทีผมก็ทำตัวมีประโยชน์ได้เหมือนกันนะ" วานรหัวเราะร่วน ซึ่งในภายหลังทั้งวานรขนทองและอีกสามคนในกลุ่มก็ได้ช่วยคนอื่นๆทำภารกิจนี้อีกหลายครั้ง แต่ละครั้งก็ได้อักษรรูนแค่หนึ่งหรือสองตัว ไม่เคยได้อักษรรูนระดับสูงเท่าที่อาหมวยหยิบออกมา และไม่มีตำราอักษรรูนปรากฎ ด้วยข้อจำกัดของอักษรรูนที่ได้ คนที่ทำภารกิจแทบจะไม่มีใครได้ไอเทมเลิศเลอเพอร์เฟคเหมือนกลุ่มของพวกเขาอีกเลย พอได้ไอเทมไม่ดีนัก วานรก็จะปลอบใจคนที่มาทำภารกิจว่า กลุ่มเขาโชคดีกว่า แค่ตรงที่ได้คนดวงดีอย่างหมวยเป็นคนเปิดหีบเท่านั้นเอง ไม่มีใครรู้ว่า เกมนี้กำหนดให้มีตำรารูนและอักษรรูนครบชุดแค่ปีละหน เมื่อมีคนได้ไปแล้วก็จะไม่มีปรากฏอีกจนกว่ามหาสงครามจะผ่านไป คนที่ได้ปีก่อนๆต่างก็เก็บไว้เป็นความลับทั้งสิ้น จึงไม่มีใครในกลุ่ม รวมทั้งอาหมวยเองที่รู้ว่า ของที่มีค่าที่สุดได้โดนเธอจิ๊กไปเสียแล้ว คือ คนอื่นไม่รู้ว่ามีของ แต่อาหมวยดันนึกว่าของมีเยอะ ไม่ค่อยมีค่าเท่าไร ยิ่งคนพวกนี้ช่วยชาวบ้านทำเควสบ่อยๆ น่าจะได้ไปครอบครองตั้งนานแล้วไง "หมวยเองก็ต้องไปแล้วเหมือนกันค่ะ" อาหมวยบอกเมื่อเห็นวินโบกไม้โบกมืออยู่ไกลๆ "แล้วจะเข้ามาอีกเมื่อไหร่" มังกรขาวถาม "คืนวันจันทร์ของเวลาในโลกจริงค่ะ" "ปิดเทอมอยู่ไม่ใช่เหรอ" พี่ใหญ่ถาม "ไม่เกี่ยวกับหมวยนี่ค่ะ ยังไงก็ต้องเรียนค่ะ เอาไว้หมวยมีพลังจิตถึงเมื่อไหร่จะส่งข่าวให้พี่ๆทราบทันทีเลยนะคะ" พูดจบก็วิ่งไปหาวิน เธอหันมาโบกให้พี่ชายที่แสนดีสองคนในเกมเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะชวนวินไปออฟไลน์ในโรงแรม --------------------------------------- จากคุณ : Deckard - [ 27 ก.พ. 52 06:35:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 7 ขุมทรัพย์ของวิน วินกระโดดโลดเต้นในห้องสวีทอย่างถูกอกถูกใจ หมอนี่ถึงกับลองกระโดดดึ๋งๆทดสอบความเด้งของเตียงด้วยซ้ำ ซึ่งอาหมวยก็ไม่ว่าอะไร ตราบใดที่เจ้าวินยังไม่ลามปามมาที่ห้องของเธอ "วินขนของที่ยังไม่ได้ปลดผนึกออกมา อาจะปลดผนึกให้" คำสั่งนี้เรียกความสนใจจากวินได้ชะงัดนัก หมอนี่หยุดกระโดด แล้ววิ่งแจ้นมาหาอาหมวยทันที "อาหมวยปลดฝนึกได้?" "เออ จะเอาไอเทมมาให้ปลดผนึกไหม" อาหมวยชักรำคาญ "เรียนได้ไงอ่า" คำถามนี้ทำเอาหมวยชะงักไปห้าวินาที การบอกเจ้าวินให้เก็บความลับ ก็เหมือนสั่งว่าห้ามพูด แต่ลืมบอกไปว่าห้ามเอาไปทำฟอร์เวิร์ดเมลล์นั่นแหละ เจ้าวินรู้ คนทั้งโลกก็รู้ "ไม่ถามก็ได้ ไม่นึกว่าอาหมวยจะขี้งกกับวิน" หมวยมองหลานชายนั่งงอนแก้มป่องอย่างขำๆ "อะไรฟะ เพิ่มอายุจนตัวโตขนาดนี้ ยังจะงอนเหมือนเด็กอีก ที่เงียบไป เพราะกำลังนึกอยู่เฟ้ยว่าจะบอกยังไง เพราะเควสมันปิดไปแล้ว" "เควสปิดแล้ว" "อืมม" "งั้นก็ไม่ต้องบอกละกัน ขืนวินรู้วินเสียดายตายเลย" บทมันจะเลิกงอน มันก็เข้าใจอะไรง่ายๆขึ้นมาเชียว "ไอเทมน่ะ จะปลดผนึกไหม หรือจะออกเกมเลย" "ก็ได้ๆ มาแล้วๆ" เจ้าวินรีบวิ่งไปเอากระเป๋ามาเปิดคุ้ยๆเอาไอเทมออกมาวางเป็นกองพะเนิน อาหมวยนั่งปลดผนึกให้วินจนเมื่อยมือเลยเหมือนกัน เพราะวินเก็บเงินได้ไม่เยอะเท่าไร ได้ไอเทมอะไรมาก็เลยโยนๆเก็บไว้ก่อน จะขายก็ไม่กล้ากลัวขาดทุน จะปลดผนึกก็เสียดายเงิน อาหมวยเลยเหมือนนางฟ้ามาโปรด แค่นับเงินที่ประหยัดได้ เจ้าวินก็แทบลอยแล้ว "วินใช้อาวุธอะไร" จู่ๆอาหมวยก็ถามขึ้น วินผงกหัวจากโซฟาขึ้นมามองนิดหน่อยก่อนจะตอบ "ตอนนี้วินใช้ดาบสองมือ อาหมวยต้องไปเห็นวินสู้กับสัตว์อสูร เท่อย่างนี้เลย" เจ้าวินยกนิ้วโป้งสองมือประกอบการชมตัวเอง อาหมวยมองหลานอย่างปลงๆ ตั้งแต่เล็กจนโต มันไม่ค่อยจะขี้โม้เลย "อาหมวยถามทำไมเหรอ" "ว่าจะดูๆอาวุธให้" อาหมวยตัดสินใจไม่บอกวินว่าสร้างอาวุธเองได้ ดูจากพฤติกรรมปัจจุบัน ขืนบอก ไม่เกินสามวันในเกม ทุกคนรู้หมดแน่ "อยากได้แบบไหนล่ะ" "อยากได้แบบมีเวทย์น้ำแข็งอะ เวทย์ไฟก็ดี จริงๆแล้วเวทย์อะไรก็ดีหมดเลย ว่าแต่ อาหมวยจะเอามาจากไหนอะครับ" ดูมัน คุยมาตั้งนาน เพิ่งจะครับตอนอยากได้ของ "สองวันที่ผ่านมา อาไปเข้ากลุ่มกับพวกเลเวลสูงๆ เก็บได้ของมาหลายอย่างเหมือนกัน แต่วินต้องเอาของมาแลกนะ ไม่ใช่ให้ฟรี" "อาหมวยจะเอาอะไรเหรอ" หมวยมองกองไอเทมที่เพิ่งปลดผนึกเสร็จ ก่อนจะเลือกเศษแซฟไฟน์ อัญมณีก้อนเดียวที่วินมี สำหรับเวทย์น้ำแข็ง แล้วก็เลือกแร่เหล็กระดับกลางไปอีกสามสี่ก้อน "เดี๋ยวมา" อาหมวยเดินกลับเข้าห้องตัวเอง ปิดประตู ก่อนจะหยิบกล่องเครื่องมือช่างออกมา จัดการหลอมดาบสั้นระดับสองให้วิน ตอนนี้วินเลเวล 22 แล้ว ของที่ควรใช้จึงเป็นของระดับสอง รอให้ขึ้นเลขสามก่อน แล้วจะหลอมอาวุธระดับสามให้ใช้ พอหลอมเสร็จก็เอาแซฟไฟน์ของวินกับทับทิมที่ได้จากงูเกล็ดทองมาผสานเข้ากับตัวดาบ เล่มแรกได้เป็นดาบลมเหนือ พลังโจมตี 60 เวทย์น้ำแข็งระดับหนึ่ง พลังความเย็น 5 จุด ทำให้ศัตรูเคลื่อนไหวช้าลง 5 เปอร์เซนต์ และมีโอกาสถูกแช่แข็ง 5 เปอร์เซ็นต์ ส่วนเล่มที่สองคือดาบอัคคี ที่เคยทำตอนอยู่ร้านช่างตีเหล็ก มีพลังโจมตี 60 เวทย์ไฟระดับหนึ่ง พลังความร้อน 10 จุด แผลที่ถูกฟันจะไม่สามารถปิดหรือห้ามเลือดได้ อาหมวยมองดาบสองเล่มอย่างพอใจ ก่อนจะเดินเอาไปให้วิน "วิน วิน" มันหลับไปแล้ว "เจ้าวิน" อาหมวยต้องเพิ่มพลังเสียงบวกพลังเท้าอีกนิดหน่อยถึงจะปลุกเจ้าวินสำเร็จ พอตื่นปุ๊บ เจ้าวินก็ผวาเข้าหาดาบทั้งสองเล่ม ปากก็พร่ำสรรเสริญอาหมวยว่ารู้ใจมันราวกับมีรักยมคอยบอก อาหมวยเลยได้แต่นึกในใจ "ทั้งรักทั้งยม ก็คือไอ้ตัวหัวสีม่วง ผมชี้ๆที่กำลังสรรเสริญฉันอยู่นี่ไงเล่า" ------------------------------------------- จากคุณ : Deckard - [ 27 ก.พ. 52 06:41:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 "ไหนละสาวที่วินพูดถึง" อาหมวยเปลี่ยนเรื่อง "อาหมวยมาช้าเอง น้ำฝนเขาก็เลยออฟไลน์ไปแล้ว แต่คราวหน้าอาหมวยได้เจอแน่ แล้วก็อย่าลืมนะ อาหมวยต้องเรียกวินว่า พี่วิน" "ท่าทางมันจะเอาจริงแฮะ" อาหมวยคิด "อาหมวย" เจ้าวินท่าทีมาใช้เสียงอ้อน จนอาหมวยระวังเต็มที่ "อาหมวยช่วยปลดผนึกให้น้ำฝนฟรีๆ เหมือนที่ทำให้วินได้ไหมครับ" เห็นหน้าหลานรักแล้วปฏิเสธไม่ลง เลยพยักหน้าไป แต่มันไม่ใช่แค่นั้น "อาหมวย รวมเพื่อนๆในกลุ่มวินด้วยได้ไหม" คราวนี้อาหมวยคิดหนัก แววความลับแตกมาแล้วตู "ไม่ได้เหรอ" เจ้าวินส่งเสียงละห้อยสุดชีวิต เมื่ออาหมวยไม่ยอมตอบ "ไม่ใช่ไม่อยากช่วย แต่ NPC เขาสั่งว่า อย่าให้ใครรู้จนกว่าอาจะได้อาชีพ ไม่งั้นอาจไม่ปลอดภัย" อาหมวยบอกตรงๆ เจ้าวินนิ่งคิดไปพักนึงก็ "วิน ขอโทษนะ อาหมวย วินลืมนึกไปว่า ยังมีพวกสั่วๆคอยรังแกคนได้เลเวลต่ำๆอยู่ วินเล่นเกมมากกว่าอาหมวยแท้ๆ มัวแต่คิดว่าจะช่วยเพื่อนจนลืมความปลอดภัยของอาหมวยไป งั้นวินอาหมวยไม่ต้องช่วยใครแล้วล่ะ ช่วยวินคนเดียวพอ" ช่างเป็นคนดีจริงๆ ยังไงก็ไม่ลืมตัวเอง พอขอโทษเสร็จ ลูกพ่อค้าอย่างเจ้าวินก็เริ่มคิดอีกทาง "อาหมวยรู้ป่าวว่า วันนี้อาหมวยประหยัดเงินให้วินไปเท่าไร" "ไม่ได้นับ" "เกือบสองพันเหรียญเงิน" "แล้วไง" "สำหรับมือใหม่ มันไม่ใช่น้อยๆเลยนา" "แล้วไงล่ะ" "วินกำลังหาทางทำเงินอยู่ไง สำหรับมือใหม่ เงินหมายถึงชุดเกราะกับอาวุธที่ดีขึ้น แล้วไหนยังจะพวกน้ำยาต่างๆ ของจำเป็นทั้งนั้น ต้องหาเงินเยอะๆ" วินคิดจนคิ้วขมวดก่อนจะพูดต่อ "จะให้อาหมวยรับจ้างปลดผนึกก็ไม่ได้ อาหมวยยังเลเวลต่ำไป ขืนทำอย่างนั้น ต้องโดนตามรังควานแน่ๆ" ว่าแล้วก็ลุกไปเดินวนอยู่พักใหญ่ "วินรู้แล้ว วินจะรับซื้อไอเทมที่คนมักขายกันทั้งๆที่ยังไม่ปลดผนึกอย่างแร่กับอัญมณี อาหมวยเข้าหุ้นกับวินนะ ลงเงินกันครึ่งๆ วินไปตั้งแผงรับซื้อ อาหมวยปลดผนึก ต้องทำเงินได้อี้อแน่ๆเลย" อาหมวยพยักหน้าอย่างงุนงง "ไชโย อาหมวยนี่ขุมทรัพย์ของวินจริงๆ" อาหมวยมองเจ้าวินที่กำลังกระโดดโลดเต้นอย่างหนักใจ ขนาดแค่ทักษะเดียวที่เธอเปิดเผยให้เจ้าวินรู้ เด็กๆอย่างวินยังหาทางทำเงินจากมันได้ แล้วพี่ใหญ่พยัคฆ์กับมังกรขาวที่เป็นนักเล่นเกมมือเก่าจะคิดได้ไกลกว่าแค่ไหน สองคนนั่นคิดอะไรตอนที่ช่วยเธออัพเลเวล เมื่อมาคิดย้อนหลัง คิ้วของอาหมวยก็ยิ่งขมวด สองคนนั่นปิดบังไม่ให้วานรขนไฟกับอินทรีคะนองรู้ว่าเธอมีทักษะอะไรบ้าง พวกเขาใช้ม้วนคาถาปลดผนึกของเอง ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ส่งให้เธอปลดผนึกทั้งกอง สองคนนั่นต้องรู้แน่ๆว่า ผลกระทบของมันมีแค่ไหน แล้วพวกเขาต้องการแค่ให้เธอปลดผนึกชุดเกราะเท่านั้นจริงๆ หรือมีจุดประสงค์อื่นแอบแฝง และเมื่อคิดถึงทักษะทั้งหมดที่เธอมี อาหมวยเริ่มมองเห็นภาพแล้วล่ะ มันอันตรายขนาดไหนถ้าพวกนักเล่นเกมสั่วๆรู้เข้าว่าเธอทำอะไรได้บ้าง ----------------------------------------------- พอก่อนนะวันนี้ แล้วเจอกันใหม่ จากคุณ : Deckard - [ 27 ก.พ. 52 06:45:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 มาตามกลิ่นธูป อิอิ จากคุณ : ไม่รู้ไม่ชี้ไม่ดีไม่สน - [ 27 ก.พ. 52 13:29:00 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หมวดดันไปยอมวินซะงั้น ว้า จากคุณ : scottie - [ 28 ก.พ. 52 00:10:10 ]