.
อาจฟังดูตลก และไม่เจียมตัวนัก
หากจะบอกว่า ... 'ฉันฝันอยากเขียนหนังสือให้คนทั้งโลกอ่าน'
อาจฟังดูตลกมากขึ้น และน่าสมเพชอยู่ในที
หากจะบอกอีกว่า ... 'ฉันเขียนหนังสือให้คนทั้งโลกอ่าน -- มานานแล้ว'
แต่ ... ไม่ตลกเท่าไร (สำหรับฉัน) ที่เพิ่งจะรู้สึกตัวแบบนั้น
เขียนหนังสือมานาน
แต่กลับไม่เคยรู้สึกว่า 'กำลังเขียนอะไร' ใดเลย
อาจเพราะเมื่อก่อน ตอนฉันเขียน
ฉันคาดหวังอย่างอื่นมากกว่าเพียง ... 'ได้เขียน'
...
ฉันเป็นนักเขียน ?
ไม่ ... เปล่าเลย
ฉันไม่เคยมีหนังสือเป็นของตัวเอง แม้เพียงเล่มเดียว
ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่
ฉันไม่เคยเขียนคอลัมน์ไหน ให้หนังสือเล่มใด
ไม่ว่านิตยสาร หนังสือพิมพ์ หรืออื่น ๆ
ฉันมีบล็อกเล็ก ๆ เป็นของตัวเอง
และมีข้อความไม่กี่มากน้อย
ซึ่งฉันว่า
นั่นก็มากเพียงพอแล้ว
สำหรับความฝัน
สำหรับการเขียนหนังสือให้คนทั้งโลกอ่าน
...
ใช่ ฉันไม่ใช่นักเขียน
นั่นจำเป็นด้วยหรือ ?
ต้องรอให้มีชื่อเสียงก่อน ...
ฉันจึงสามารถเขียนหนังสือให้กับคนทั้งโลกได้หรือไร ?
ทำไมถึงต้องรอให้เป็นนักเขียน ... แล้วจึงเขียน ?
'แรงบันดาลใจกับลมหายใจ มักเลือนหายไปในวินาทีที่เราไม่รู้ตัวเสมอ'
ยังเหลือเหตุผลอะไรให้ฉันต้องรอ ?
...
คนทั้งโลกจะอ่านไหม ?
นั่นฉันไม่รู้
และฉันคิดว่า อาจไม่จำเป็นต้องรู้
ฉันอยากเขียน ... ฉันเขียน
และหากนั่นนับเป็นหน้าที่
หน้าที่นั้นย่อมมีเพียง ...
เขียน ...
เขียน ...
เขียน ...
และ ... เขียน
...
แน่นอน
เมื่อฉันมีหน้าที่เขียน
คนทั้งโลกย่อมมีหน้าที่อ่าน
แต่ไม่ใช่กงการหรือธุระใดของฉัน
ที่จะไปบีบบังคับคนทั้งโลก
อ่านหรือไม่ เป็นเรื่องของพวกเขา
เป็นเรื่องของคนทั้งโลก
ฉันเขียน
คนทั้งโลกอ่าน
เท่านี้ ... แล้วก็เท่านั้น
(กับความฝัน จะเอาสักเท่าไรกัน ?)
...
และ ... ใช่ ...
ชั่วขณะนี้ ที่ฉันเขียน
ฉันก็ไม่ได้เดินขึ้นบันไดไปสู่ความฝัน
หากแต่ฉันอยู่ท่ามกลางความฝันนั้นแล้ว
.
จากคุณ :
in my heart
- [
28 ก.พ. 52 02:42:28
]