ความคิดเห็นที่ 2 ดราฟแรก ท้อฟฟี่ กรี๊ดดังมากกกก เพราะโดนชีวิตมัน อินเลิฟอยู่กับนักแต่งเพลงอารมณ์ติสต์อยู่พอดี.... ....แต่..... "พี่กายคะ คือท้อฟฟี่คุยกับครูมา มันมีหลายอย่างล็อคไปแล้วว่าต้องมีในหนัง ท้อฟฟี่ชอบ ฝุ่น ที่พี่กายคิดให้มากเลยนะ ชีวิตหนูเลยชัดๆ น้ำตาจะไหล.... แต่หนังท้อฟฟี่ นางเอกต้องชื่อโรส โปรดิวเซอร์ชื่อดล พระเอกไม่เด็กนะคะ บ้านที่ไปจู๋จี๋กันต้องอยู่อยุธยา ...ตอนจบต้องใช้ไม้เบสบอลด้วยนะคะ" "โถ่อีหนู....แล้วเพิ่งจะมาบอกพี่....ได้ๆจัดให้" เราตั้งใจแล้วว่าต้องช่วยน้องให้เสร็จ เลยได้ ดราฟที่สอง เรื่อง ทำนองสุดท้าย (แก้คำผิด) แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 52 21:07:40 จากคุณ : Ingmar - [ 28 ก.พ. 52 20:00:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 โอวววว...สงสัยเพราะมีคำหยาบเลยโพสดราฟแรกไม่ติดตอนแรก ดราฟที่สอง มีการเปลี่ยนชื่อพระเอกให้ชื่อผึ้งเพื่อที่จะได้เข้ากับโรสที่เป็นชื่อดอกไม้ มีการใช้เพลงจากอัลบัม Give ของ Smallroom มาสามเพลง ตามนั้น จากคุณ : Ingmar - [ 28 ก.พ. 52 20:13:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ดราฟที่สอง ทำเป็นสกรีนเพลย์ เรื่อง ทำนองสุดท้าย Scene 1 ห้องบันทึกเสียง / กลางวัน-กลางคืน โรส(ร้องเพลง) " .......และสิ่งสุดท้ายด้วยเหตุและผล ก็คือความหวังในวันมืดมน และคงเป็นแสงและเงาที่เคยทาบผ่าน ภาพลวงตาของชั้นบรรยากาศ ความเป็นจริง ดูคล้ายโบยบินจากไป อย่างที่ฉันได้ตรองผ่านความคิดอ่าน ไม่เนิ่นนานกลับได้ความกระจ่าง เราคงเพียงแต่เผลอไประวัง...." - เสียงร้องเพลงน้ำเสียงเศร้าๆ กำลังดำเนินไป ภาพจอคอมพิวเตอร์ คลื่นเสียง เวฟ แล่นไปกับเส้นคลื่นที่ขึ้นลง ภาพภายนอกของห้องบันทึกเสียง มี ดล (โปรดิวเซอร์ชายวัย 35 ปี) หันหลัง นั่งหน้าคอนโซลควบคุมเสียง หน้าห้องอัดเสียง - โรส (หญิงสาว สวยเด่น เท่ อายุ 22 ปี) กำลังยืนร้องเพลงอยู่หลังไมโครโฟน โรสกำลังเศร้าน้ำตาคลอขณะร้องเพลง - ดลหน้านิ่ว หยุดเพลงแล้ว ใช้ไมค์จากห้องควบคุมเสียง บอกตำหนิโรส ดล " น้องโรสครับ....พี่บอกแล้วไม่เอาเศร้า อารมณ์เพลงมันต้องแบบ ผู้หญิงคนนี้คิดได้แล้ว ได้ความกระจ่าง...เข้มแข็ง เดินต่อไปได้ ไม่ใช่มาร้องไห้อกหักอยู่ เก็ทป่าว" - โรสหน้าเสีย ยกมือไหว้ขอโทษ - การบันทึกเสียงดำเนินต่อไป โรส(ร้องเพลง) "....... อย่างที่ฉันได้ตรองผ่านความคิดอ่าน ไม่เนิ่นนานกลับได้ความกระจ่าง เราคงเพียงแต่เผลอไประวัง...." - ดล กอดอกเครียด ขมวดคิ้ว หน้านิ่วๆ ดล "...พี่ขออีกทีน้องโรส...ขอเข้มแข็งๆหน่อย" - นาฬิกาหมุนไปเรื่อยๆ สี่โมง หกโมง สามทุ่ม ห้าทุ่ม โรส(ร้องเพลง) " ....... อย่างที่ฉันได้ตรองผ่านความคิดอ่าน ไม่เนิ่นนานกลับได้ความกระจ่าง เราคงเพียงแต่เผลอไประวัง...." - ดลถอนใจ และตัดสินใจจะหยุด ดล "...เอาล่ะ พอก่อนวันนี้ โรส ถ้ามีอะไรในใจล่ะก็ไปเคลียรซะให้เรียบร้อย เสาร์หน้าเราค่อยมาลุยกันใหม่นะ.....พี่รู้ว่าโรสจะเป็นมืออาชีพนะ" - โรสนั่งนิ่งเศร้าในห้องบันทึกเสียง ทีมงานคนอื่นๆเก็บของเดินออกไปกันหมดแล้ว - ไฟในห้องบันทึกเสียงดับมืดลง โรสน้ำตาไหลออกมา แล้วสะอื้นร้องไห้ในความมืด Scene 2 ภาพวีดีโอเดโมของโรส / กลางวัน / หนึ่งปีก่อน - ภาพวีดีโอเดโม(เพื่อนำเสนอตัวเอง) ของโรสกำลังร้องเพลงอย่างสดใสและสนุกสนาน เต็มไปด้วยพรสวรรค์ และเสน่ห์อย่างเหลือหลาย โรส(ร้องเพลงในวีดีโอ) "..ประคองให้รักนั้นให้งอกงามท่ามกลางผืนทรายที่ขาวนวล ไม่ชวนใครข้องใจ อย่ารบกวน ถ้าเธอยังไม่รู้สึก รักใครอย่างแท้จริง ให้เธอสัมผัสความรักที่สวยงามในความทรงจำ เพราะเธอเท่านั่นที่ได้ตั้งใจ เพราะเธอได้ปลูกความงามที่แท้จริง และยังคงอยู่ตลอดไป....." - ขณะที่วีดีโอของโรสดำเนินไป ก็มีเสียงวิเคราะห์วิจารณ์ของ ดลและทีมงาน เกี่ยวกับวีดีโอแนะนำของโรสนี้ ทีมงาน(Off scene) "โห...พี่ดลไปได้น้องมาจากไหนเนี่ย เสียงดี หน้าตาดีขนาดนี้ ทำไมไม่ไปอาร์เอสแกรมมี่เนี่ย" ดล(Off scene) "น้องเขาส่งเดโมมาเองเลย...เขาเลือกค่ายเราเพราะไอ้เชี่ยผึ้งว่ะ" ทีมงาน(Off scene) "จริงดิ" โรส(พูดในวีดีโอ) "...โรสชอบเพลงที่คุณผึ้งแต่งมาก โดยเฉพาะเพลงที่ร้องเมื่อกี้ ถ้าโรสจะเป็นนักร้อง โรสอยากร้องเพลงที่คุณผึ้งแต่งค่ะ....." Scene 3 ลานจอดรถหน้าผับ / กลางคืน - โรสกำลังจอดรถยนต์พลางคุยโทรศัพท์มือถือ แล้วชะโงกหน้ามองทั่วลานจอดรถหาใครคนหนึ่ง โรส "...มาถึงลานจอดรถแล้ว คุณผึ้งอยู่ไหนคนไหนล่ะใส่เสื้อสีอะไร.....อ่ะ...ฮัลโลๆๆๆๆ" - ปรากฏอย่างฉับพลันไม่ทันตั้งตัว มีผู้ชายคนหนึ่งใส่เสื้อยืดสีขาววิ่งออกมาแล้วก็มีกลุ่มวัยรุ่นวิ่งตามออกมารุมทำร้าย ชายเสื้อขาวล้มลงแล้วก็โดนกระทืบซ้ำอยู่นานสักพักกลุ่มวัยรุ่นจึงพากันผละออกไป - โรสตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาก แต่ก็ย่องๆเดินไปดูคนเจ็บเหยื่อกระทืบที่ยังนอนโอดโอยอยู่ด้วยมนุษยธรรม - คนเจ็บ (ชายวัย 21 ปี หน้าตาดีมาก) เงยหน้ามองโรสแล้วยิ้มทั้งปากแตกๆ ผึ้ง "...ผมผึ้งเองครับ...ใส่เสื้อสีขาว โอย.....ช่วยหน่อย...อูยยย" Scene 4 ในรถยนต์ที่ขับมุ่งหน้าสู่อยุธยา / กลางคืน - โรสกำลังขับรถยนต์ พลางหันไปมองผึ้งที่นั่งพิงเบาะหลับตาอยู่ โรสพยายามชวนคุยไม่ให้ผึ้งหลับเพราะกลัวจะหลงทาง โรส "ไหวมั้ยเนี่ยคุณ...ไปหาหมอก่อนมั้ย" ผึ้ง "...ผมอยากกลับบ้าน...ช่วยพาไปหน่อยเถอะผมยังไหว..." โรส "บ้านไกล๊ไกลเนอะ..........คุณผึ้งต่างกับที่โรสคิดไว้แยะเลย ตอนแรกนึกว่าแก่ว่านี้ซะอีก ทำไมถึงแต่งเพลงเก่งจัง" ผึ้ง(ยิ้ม) "โรสชอบผมใช่มั้ย...ที่เลือกค่ายเราเพราะผมใช่หรือเปล่า" - โรสตั้งตัวแทบไม่ถูก เมื่อถูกถามตรงๆแบบนี้ โรส ".....ใช่" - รถยนต์ยังคงแล่นต่อไป Scene 5 บ้านสวนของผึ้ง / กลางดึก - โรสประคองผึ้งขึ้นบันไดบ้าน แล้วพาเดินเข้าไปวางที่เตียง ผึ้งครางโอยเมื่อตัวกระทบเตียง - ผึ้งพยายามถอดเสื้อยืดขาวเปรอะออกแต่ถอดไปติดแค่ที่หัวก็ถอดไม่ไหวแล้ว โรสยืนดูอยู่ก็ตัดสินใจเข้าไปช่วยถอดออก โรสรู้สึกเขินอายมากเมื่อถอดเสร็จก็ลุกขึ้นจะเดินหนี ผึ้ง "อ้าว...แล้วกางเกงผมล่ะคุณ ผมจะถอดเองยังไง" - โรสไม่พูดอะไร เดินหนีไปอย่างรวดเร็ว Scene 6 บ้านสวนของผึ้ง / เช้า - โรสตื่นขึ้นบิดขีเกียจที่โซฟา แล้วจึงเดินไปดูผึ้งที่นอนหลับอยู่ทั้งกางเกงยีนส์มอมๆ(ที่ถอดเองไม่ไหว) - โรสดูนาฬิกาข้อมือเห็นว่าสายแล้ว จึงส่งเสียงปลุก โรส "คุณ คุณ ฉันจะกลับกรุงเทพล่ะนะ คุณอยู่คนเดียวได้มั้ย โทรหาคนมาอยู่ด้วย ดีกว่านะ คุณ คุณ นี่....." - โรสเห็นว่าผึ้งเงียบนิ่งผิดสังเกตจึงเข้าไปจับตัวเขย่าๆ ผึ้งครางอย่างงัวเงียตอบรับนิดหน่อย ปากผึ้งซีดมากๆ โรส "คุณไข้ขึ้นนี่น่า...บอกให้ไปหาหมอแล้วก็ไม่เชื่อ ทำไงล่ะทีนี้ฉัน" - โรสไปหยิบผ้ากับอ่างน้ำเข้ามา ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดคราบเลือดตามหน้า ตามตัวของผึ้งอย่างเบามือ ตามตัวผึ้งมีแต่รอยช้ำเขียวๆ ผึ้งครางเบาๆ - โรสนั่งมองกางเกงยีนเขรอะๆ บนตัวผึ้งอย่างตัดสินใจ แล้วก็เริ่มต้นแกะกระดุมกางเกง - กางเกงยีนส์ของผึ้งถูกโยนลงข้างๆเตียง ซึ่งใกล้ๆนั้นมีกรอบรูปของผึ้งกับแฟนสาว Scene 7 บ้านสวนของผึ้ง-ร้านหมูปิ้งในตลาด / กลางวัน - โรสนั่งกินมาม่าคัพอยู่ที่ชิงช้าหน้าบ้านสวน ผึ้งก็เดินกระย่องกระแย่งออกมาในท่าที่แขนติดอยู่ในเสื้อ(แบบถอดออกไม่ได้อีกแล้ว) โรส "อ้าว....ลุกได้แล้วเหรอ" - ผึ้งมองดูถ้วยมาม่าในมือของโรส ผึ้ง "ไปหาอะไรหรูๆกินกันดีกว่าคุณ ผมเลี้ยงเอง....แต่มาช่วยผมเปลี่ยนเสื้อก่อน" - โรสเซ็งนิดนึงที่ผึ้งพามาร้านหมูปิ้งในตลาด แต่เมื่อได้ลองชิมก็ยิ้มออกเพราะอร่อยจริงๆ ผึ้งเห็นโรสยิ้มก็ยิ้ม แต่ก็ต้องเอามือแตะปากเพราะเจ็บปากแตกอยู่ โรสหัวเราะอาการของผึ้งเสียงดัง โรส(Off Scene) "ผึ้งไปทำอะไร..ทำไมพวกนั้นมากระทืบผึ้งล่ะคะ" ผึ้ง(Off Scene) "ผมมันเชี่ยไงครับ" โรส(Off Scene) "(หัวเราะเสียงดัง)" Scene 8 ห้องนอนของผึ้ง-โต๊ะอาหารใต้แสงเทียน / กลางคืน - ในห้องนอน โรสช่วยผึ้งใส่เสื้อยืด โดยที่ผึ้งก็แกล้งทำให้มันเป็นงานยากโดยไม่จะเป็น ครางโอดโอยตรงนั้นตรงนี้ และยังยื่นจมูกเข้าใกล้ๆตัวโรส โรส "นี่  ทำอะไร..โรสจะไม่ช่วยแล้วนะ" ผึ้ง "ก็โรสหอม...หอมเหมือนดอกกุหลาบเลย" โรส(เขิน) "หอมบ้าอะไรมีแต่เหงื่อ..น้ำก็ไม่ได้อาบตั้งแต่เมื่อคืนวาน" - โรสเขินเดินหนีออกไปจากห้อง ทิ้งผึ้งไว้กับเสื้อที่ใส่ได้ครึ่งๆกลางๆ ผึ้งถอนหายใจเซ็งแล้วใส่เสื้อเองอย่างคล่องแคล่วอย่างไม่น่าเชื่อ - ผึ้งเหลือบเห็นกรอบรูปตัวเองแฟนบนพื้นอยู่หมิ่นๆกับใต้เตียง จึงเอาเท้าเขี่ยให้ซ่อนเข้าไปใต้เตียงลึกๆ - โรสกับผึ้งกินข้าวใต้แสงเทียนด้วยกันที่โต๊ะกลางแจ้งหน้าบ้าน ผึ้งก็คอยส่งสายตาหวานๆ ไปให้ ส่วนโรสก็รู้สึกเขินมาก โรส "กินข้าวเสร็จโรสว่าโรสกลับดีกว่า ไว้ค่อยมาคุยกันเรื่องแต่งเพลงกันต่อวันหลังก็ได้" ผึ้ง "โอยห้ามกลับ...ฟิลกำลังดีเลย....คอยแป้บนะ...." - ผึ้งเดินไปหยิบกีตาร์ออกมา ผึ้ง "แฮ่ม....เพลงนี้แต่งสดให้โรสครับ....." - ผึ้งดีดกีตาร์ร้องเพลงขึ้น ผึ้ง(ร้องเพลง) "ดอกไม้ในใจของเธอเป็นสีอะไร อยากจะขอดอมดมสักนิดจะได้มั้ย ดอกไม้ในใจของเธอกลิ่นหอมกับฉันกว่าใคร ได้โปรดเปิดดวงใจให้ฉันได้ชื่นชม อยากรู้จริงๆ ผืนดินกว้างใหญ่ในใจเธอเป็นเช่นไร ขอบฟ้ากว้างไกลโอบใจเธอไว้อบอุ่นแค่ไหน...." - โรสเหมือนต้องมนต์สะกด ผึ้งยิ่งพากีตาร์เข้าไปใกล้โรส ผึ้ง(ร้องเพลง) "....ดอกไม้ในใจเธอเบ่งบานกว่าดวงดาวดวงใด ดอกไม้ในใจของเธอคงน่าชื่นชม อยากจะดอมดม ให้ได้สุขสม ให้ได้ชื่นชม ดอกไม้ในใจของเธอ...." - (ภาพแช่ไว้ที่ข้างเตียง) กางเกงของผึ้งถูกโยนลงมากอง โรส(Off Scene) "....อ้าว...ถอดคล่องเชียว ไม่เจ็บแผลแล้วเหรอ" ผึ้ง(Off Scene) "โอย....ก็อย่าโดนแผลผมซิครับ" .......มีต่อ..... จากคุณ : Ingmar - [ 28 ก.พ. 52 20:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 Scene 9 ภายในออฟฟิศของดล / กลางวัน - โรสใบหน้าแช่มชื่นร่าเริงแบบสุดๆ เปิดประตูเข้ามาหาดลที่กำลังนั่งหน้าไม่สบายใจอยู่ในห้อง โรส "พี่ดลมีอะไรจะคุยกับโรสคะ" - เมื่อโรสนั่งลงแล้ว ดลก็พูดอย่างจริงจัง ดล "พี่อยากเตือนโรสเรื่องไอ้ผึ้งนะงานของโรสกำลังจะไปได้ด้วยดี พี่ไม่อยากให้มีปัญหาขึ้นมา" โรส "โรสแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ค่ะ พี่ดลไม่ต้องเป็นห่วง" ดล "(ถอนหายใจ)" - เสียงแว่วมาจากข้างนอก แพรว(Off Scene) "ก็แพรวแค่จะเอาของมาฝากพี่ดลเขานี่ อะไรกันผึ้ง ผึ้งเป็นอะไร" ผึ้ง(Off Scene) "พี่ดลเขางานเยอะนี่ แพรวจะมากวนพี่เขาทำไม" - แพรว(สาวสวยที่ท่าทางไฮโซ วัย 20 ปี(คนเดียวกับในรูป)) เปิดประตูเข้ามาจนได้ โดยที่ผึ้งเดินตามเข้ามาหน้าเสียๆ แพรว "สวัสดีค่ะพี่ดล แพรวไปอิตาลี่มาแล้ว ได้แผ่นพี่ดลสั่งมาครบเลยนะ อ้าว...คุยงานอยู่เหรอ ขอโทษค่า" - ดลหน้าตกใจ ส่วนผึ้งซีดยิ่งกว่า ดล "แพรวนี่โรสนักร้องใหม่ค่ายพี่.....เอ่อส่วนแพรวนี่เป็น...เอ่อ...(มองหน้าผึ้ง)" ผึ้ง "....แพรวเป็นแฟนผมครับ" - รอยยิ้มบนใบหน้าของโรสหายวับไปโรสขอตัวแล้วเดินออกไป - ดลมองผึ้งอย่างกินเลือดเนื้อ ผึ้งสลด ส่วนแพรวดูไม่รู้เรื่องอะไรเลย Scene 10 คอนโดของโรส(กลางเมือง) / กลางคืน - โรสกำลังซ้อมเนื้อเพลงในหูก็เสียบหูฟังไอพ๊อด แต่ทำไปได้สักครู่ก็ร้องไห้ - กินข้าวก็อดร้องไห้ไม่ได้ - นั่งส้วมก็ร้องไห้ - นอนบนเตียงก็ร้องไห้ พอดีโทรศัพท์มือถือของโรสดังขึ้น เป็นเบอร์ 02 โรสปาดน้ำตาแล้วก็รับสาย Scene 11 ที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะข้างสถานที่เที่ยวกลางคืน – รถยนต์ของโรสที่ขับอยู่บนถนน / กลางคืน - โรสขับรถพลางมองหาใครคนหนึ่ง - ผึ้งนั่งพิงตู้โทรศัพท์ในสภาพสะบักสะบอม คิ้วแตกเลือดไหลและเขียวช้ำไปหมด ตาปรือๆ       จนโรสมาพยุงลุกขึ้น - โรสขับรถมองดูผึ้งที่สภาพแย่อยู่ โรสรู้สึกโกรธและอยากจะร้องไห้ โรส "โทรหาฉันทำไม ทำไมไม่โทรหาแฟนคุณ" ผึ้ง "...ผมขอโทษ" โรส(โกรธมาก) "ฉันถามว่าโทรหาฉันทำไม" ผึ้ง "...ก็ผมไม่อยากให้ แพรวรู้ว่าผมไปที่นั่นอีก" โรส(โกรธ) "ทำไม....คุณไปหากิ๊กอีกคนรึไง...ถึงไม่อยากให้เขารู้" ผึ้ง "........อือ(เบาๆ)" โรส(โกรธมาก ร้องไห้) "....พวกนั้นน่าจะกระทืบคุณให้ตาย ไอ้เลว" ผึ้ง "........อือ ผมมันเชี่ย" Scene 12 คอนโดของโรส(กลางเมือง) / กลางคืน - โรสกำลังโทรศัพท์ที่ปลายสายเป็นผึ้ง โรส(โกรธ) "ไม่ต้องโทรมาอีกจะได้ไหม ที่แล้วมาก็ให้มันจบๆไป ฉันมันโง่เอง ฉันจะถือว่าทำทานให้หมาข้างถนน.....ไม่คิดถึงโว้ย....ฉันเกลียดคุณ...." - โรสวางโทรศัพท์แล้วก็กุมหน้าร้องไห้ Scene 13 เจเอเวนีวส์ / กลางวัน-เย็น - โรสนั่งที่ร้านกาแฟคุยกับรุ่นน้องคนหนึ่ง รุ่นน้อง "ดีใจด้วยนะพี่ที่ได้ออกเทปแล้ว....ของผมสิ เขาติว่าคาร์แรคเตอร์ผมไม่ชัด เซ็งเลย สงสัยต้องไปสมัครพวกเอเอฟก่อนมั้งถึงจะได้ออกเทปกับเขา" - พอดีมือถือของโรสดังขึ้น โรส "ค่ะพี่ดล....โรสคิดว่าพร้อมแล้วนะ วันเสาร์พรุ่งนี้นะคะ เจอกันค่ะ บาย" รุ่นน้อง "อัดใกล้เสร็จรึยังพี่โรส" โรส "เหลือเพลงเดียว......" - โรสเหลือบไปเห็น ผึ้งควงมากับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ใช่แพรว ผู้หญิงคนนั้นน่าตาสวยน่ารักสไตล์เด็กเสี่ย  โรสถึงกับอึ้งๆ ปล่อยให้รุ่นน้องพูดไปคนเดียวโดยไม่ได้ฟังเลย - ทั้งคู่นั่งอยู่จนเย็นค่ำ รุ่นน้องยังคงพูดไม่หยุด โทรศัพท์โรสเรียกเข้าอีก พอโรสรับได้ยินเสียงจากปลายสายก็ถึงกับชักสีหน้า โรส "......อ่ะหา......โรงพยาบาลอะไรนะคะคุณพยาบาล" Scene 14 ที่เคาท์เตอร์จ่ายเงินโรงพยาบาล-ห้องผู้ป่วยพิเศษ / กลางคืน เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล(ถามเพื่อบันทึก) "ไม่ทราบว่าคุณรุจิรา  เป็นอะไรกับคนไข้คะ" โรส(อึ้ง) "......เป็นเพื่อนค่ะ" - โรสล้วงเงินออกมาแล้วจ่ายไปห้าพันบาท - โรสเปิดประตูเข้าไปในห้องผู้ป่วย เห็นผึ้งนอนเจ็บอยู่ คราวนี้ดูอาการหนักกว่าคราวก่อน - ผึ้งหันมายิ้ม ผึ้ง "......ผมรู้คุณต้องมา...." - โรสเดินเข้าไปหน้านิ่งๆ ในมือมีไม้เบสบอล ผึ้งยังคงยิ้มสบายใจ - โรสง้างไม้เบสบอลในมือขึ้นฟาดผึ้งลงไปหลายทีด้วยความแค้น โดยที่ผึ้งร้องโอดโอย ผึ้ง "......โอ้ย....พอแล้ว....ผมจะไมยุ่งกับคุณอีกแล้ว ผมขอโทษ....โอย...พอแล้ว" - โรสหยุดฟาด หอบเหนื่อย Scene 15 ห้องบันทึกเสียง / กลางวัน โรส(ร้องเพลง) ".......และสิ่งสุดท้ายด้วยเหตุและผล ก็คือความหวังในวันมืดมน และคงเป็นแสงและเงาที่เคยทาบผ่าน ภาพลวงตาของชั้นบรรยากาศ ความเป็นจริง ดูคล้ายโบยบินจากไป อย่างที่ฉันได้ตรองผ่านความคิดอ่าน ไม่เนิ่นนานกลับได้ความกระจ่าง เราคงเพียงแต่เผลอไประวัง...." - ดลชูนิ้วเยี่ยมให้ แล้วทุกคนก็ปรบมือ - โรสยิ้มกว้างอย่างเป็นสุข จบ จากคุณ : Ingmar - [ 28 ก.พ. 52 20:29:14 ]

ความคิดเห็นที่ 7 หลายท่านที่ทนอ่านได้มาจนถึงตรงนี้ อาจจะสังเกตเห็นว่าไม่เห็นจะโรแมนติกตรงไหนเลย.....จริงค่ะรู้สึกเหมือนกัน แต่หลายปีมานี้เราหมกมุ่นอยู่กับเรื่องโรแมนติกเรื่องหนึ่ง แม้ตอนนี้เพื่อนคนหนึ่งที่เคยคบกันก็ได้เลิกคบกันไปแล้ว แต่ความทรงจำทั้งหลายก็ยังอยู่ คอยโลดแล่นเป็นแรงบันดาลใจให้รายละเอียดที่เป็นจริงและสำคัญกับเรื่องเรื่องนั้นอยู่......T_T ตอนนี้เราเขียนอยู่ค่ะ เรื่องนั้น จะทำให้เสร็จก่อนไปออสเตรเลีย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7563783/W7563783.html (หน้าด้านโปรโมทเล็กน้อยละกัน) ปล. ถ้าเพื่อนคนนั้นได้อ่านอยู่ "เราบอกไม่อยากเห็นหน้าแกอีกก็จริง แต่ฉันก็ยังอยากให้แกไปส่งฉันนะ" (แก้คำผิด) แก้ไขเมื่อ 28 ก.พ. 52 21:09:31 จากคุณ : Ingmar - [ 28 ก.พ. 52 20:34:37 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านค่ะ หักมุมดีตอนท้าย อิอิ จากคุณ : scottie - [ 28 ก.พ. 52 20:36:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ดราฟแรก มันไม่ติดเลย เอาใหม่..... เรื่อง ฝุ่น Scene 1 - เพชร(หญิงสาวหน้าตาสวยเด่น ท่าทางมั่นใจ อายุ 22 ปี) ก้าวลงจากแท็กซี่แล้วหยุดยืนคิดอย่างยุ่งยากใจ ก่อนที่จะก้าวสู่ตัวอาคาร(เล็กๆแต่เก๋)ของ Stone Head Record - โตน(โปรดิวเซอร์เจ้าของค่าย ร่างท้วมเคราเฟิ้ม วัย 35 ปี) จิบกาแฟอยู่ข้างหน้าต่างกระจกชั้นสอง มองลงไปเห็นว่า เพชรตัดสินใจเดินเข้ามา โตนก็ยิ้มพอใจแล้วจิบกาแฟ......แต่...พรวด..โตนต้องพ่นกาแฟจนหกเลอะเพราะเห็นเพชรเดินย้อนกลับออกไปจากอาคาร เพชรกำลังจะไปโบกแท็กซี่ - เพชรรับโทรศัพท์มือถือ เพชร "ฮัลโล" โตน "เพชร...จะกลับไปไหน..มาถึงแล้วไม่ใช่เหรอ ขึ้นมาหาพี่ก่อน นี่มองมาพี่อยู่ชั้นสอง" - เพชรมองขึ้นไปบนชั้นสองเห็นโตนโบกมือให้เหยงๆ เพชร "พี่โตน...เพชรว่าเพชรทำไม่ได้หรอก..." โตน "พี่มีเพลงให้เพชรฟัง...มาฟังก่อน นะ นะ" Scene 2 - ค่าย Stone Head Record เป็นค่ายอินดี้ ที่ผลิตศิลปิน แนวเมทัลร็อค อีโมร็อค ฮาร์ดคอร์ ทั้งหมดเป็นศิลปินชายท่าทางดิบเถื่อนทั้งนั้น เห็นได้จากโปสเตอร์ที่แปะรอบๆภายในออฟฟิศ - เพชรกำลังสวมหูฟัง หลับตาฟังเสียงเพลงด้วยความเงียบเชียบราวกับกำลังปล่อยหัวใจให้แล่นไหลอยู่กับสิ่งที่กำลังได้ฟัง - โตน และลูกน้องอีกสองคน (อ๋ากับปอนด์ นักดนตรีในค่ายที่ท่าทางดิบเถื่อนฮาร์ดคอร์) ต่างก็คอยลุ้นจากท่าทางของเพชร - เพชรลืมตาขึ้นแล้วเอาหูฟังออก น้ำเริ่มตาคลอๆเบ้าตา โตน "ไอ้ฝุ่นมันเขียนเพลงนี้ทิ้งไว้ก่อนมันจะลาออกไป พี่ก็คิดถึงใครไม่ออกเลยนอกจากเพชร ที่จะมาร้องเพลงนี้ได้...แต่พี่ก็ได้ยินว่า....เอ่อแกรมมี่ก็คุยๆกับเพชรอยู่..." เพชร "พี่โตน...เพชรจะเซ็นสัญญากับพี่โตน...เพชรจะร้องเพลงนี้..." - น้ำตาของเพชรไหลออกมา แล้วเพชรก็สะอื้นร้องไห้   - โตนเอื้อมมือไปลูบหัวเพชรเป็นการปลอบโยนเบาๆ โตน "พี่สาบานเลยเพชร...พี่จะทำสุดฝีมือเลย..ให้สมกับที่เพชรเลือกค่ายพี่" ปอนด์ "ถ้าไอ้ฝุ่นรู้ว่า เพชรจะมาร้องเพลงนี้ให้ มันคงจะดีใจ" - โตนเอื้อมมือไปตบหัวปอนด์เป็นการลงโทษ ที่พูดเรื่องไม่ควรพูด อ๋าเองก็อยากจะซ้ำหัวปอนด์อีกสักที ปอนด์เอามือลูบหัวตัวเองป้อยๆ อย่างรู้สึกผิด ......มีต่อ..... จากคุณ : Ingmar - [ 28 ก.พ. 52 20:42:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 - ที่เสม็ดเพชรก็เสร็จฝุ่น โดยที่ยังไม่ได้แต่งเพลงเป็นชิ้นเป็นอันเลยสักเพลง - เพชรกลับมาที่ค่าย โตนเรียกคุย ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจะเป็นนักร้องต่อไปใช่มั้ย เพชรก็แสร้งบอกว่าไม่ได้มีอะไรเกินเลยกับฝุ่น เพชรบอกอยากออกเทปอยากเป็นมืออาชีพ โตนก็เบาใจ - แต่เพชรกับฝุ่นชอบจู่ๆก็หายไปไหนก็ไม่รู้แล้วก็จู่ๆก็โผล่กลับมาบ่อยๆ จนทุกๆคนก็ดูออก - โตนลำบากใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก โตนต้องตัดสินใจโทรเรียกแพรวแฟนตัวจริงของฝุ่นมา ทั้งๆที่ลูกน้องทักท้วง เพราะว่าเพชรกำลังจะได้อัดเพลงแรก  แต่โตนบอกลูกน้องว่าเพชรจะไม่เป็นไร เพชรต้องเป็นมืออาชีพ - เมื่อพบแพรว(อายุประมาณ18)ที่กำลังท้อง ฝุ่นแนะนำกับเพชรว่าแพรวเป็นแฟน - โลกของเพชรพังทลายลง....ฝุ่นวิ่งหนีออกไป - โตนด่าทอฝุ่น ทุกคนสงสัยว่าเพชรจะกลับมาอีกมั้ย - หนึ่งปีผ่านไป โตนพยายามเรียกเพชรกลับมาร้องเพลงๆหนึ่ง ที่ฝุ่นเคยแต่งไว้ - เพชรมองไปที่ต่างๆใน สโตน เฮด ที่เต็มไปด้วยซอกมุมที่เคยแอบไปจู๋จี๋กันแล้วก็เจ็บใจ - เพชรร้องเพลงๆนั้นได้สำเร็จ เนื้อเพลงเกี่ยวกับผงฝุ่นที่เข้าตาทำให้ดวงหมองลงมองเป้าหมายแรกไม่ชัด ทำให้ขัดเคืองและเสียน้ำตา..... - ฝุ่นมาแจกลายเซ็นที่แผงเทป ฝุ่นเดินเข้ามาส่งซีดีให้เพชรเซ็นต์ - เพชรถามฝุ่นว่าได้ลูกผู้ชายหรือผู้หญิง ฝุ่นบอกผู้หญิง  และก่อนไปฝุ่นก็ชมเพชรว่าเก่งและเป็นมืออาชีพมาก .....จบดราฟแรก.... (โพสไม่ติด สงสัยมันยาวไป) จากคุณ : Ingmar - [ 28 ก.พ. 52 20:58:40 ]

ความคิดเห็นที่ 13 รู้สึกว่าจะโพสท่อนกลางของดราฟแรกไม่ได้ ไม่ว่าจะอย่างไร ....ช่างมันแล้วกันนะคะ เรื่องมันก็ประมาณๆ เมื่อย้อนเวลากลับไปหนึ่งปีก่อน ฝุ่นพาเพชรไปแต่งเพลงที่เสม็ด โดยที่พี่โตนห้ามไม่ทัน แต่ในดราฟแรกคาร์แรคเตอร์ฝุ่นจะเด็กติสต์เศร้ากว่าในดราฟสอง ส่วนเพชรก็ชอบเพลงฝุ่นคล้ายๆกับดราฟสอง ......ขอบคุณที่ทนอ่านค่าาาาา จากคุณ : Ingmar - [ 28 ก.พ. 52 21:18:20 ]

ความคิดเห็นที่ 14 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 1 มี.ค. 52 11:33:17 ]