ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีคับมาอ่านกลอนแรกนะคับ ยินดีที่ได้พบกานคับ แก้ไขเมื่อ 03 มี.ค. 52 05:49:14 จากคุณ : จันทร์แห้ง (จันทร์แห้ง) - [ 3 มี.ค. 52 05:23:32 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ความรักเป็น  อย่างไร  ไม่เคยรู้ เพราะไร้คู่  เคียงกาย  ไม่เีคยเห็น รักนั้นคือ  ตอบลำบาก  ช่างยากเย็น เพราะไม่เห็น  จะมีใคร  ซึ้งใจเรา อยู่มานาน  หลายปี  ไม่มีรัก ศรไม่ปัก  กลางใจ  อย่างใครเขา หรือมีพรหม ลิขิต  ชีวิตเรา ใ้ห้ต้องเหงา  ไร้คู่เรียง  เคียงชีวัน จากคุณ : cenyou - [ 3 มี.ค. 52 05:33:08 ]

ความคิดเห็นที่ 3 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 3 มี.ค. 52 09:19:35 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชีพอาจเป็นเพียงแสงพราววาวน้ำค้าง ลาลับล้างห่างสิ้นหายเมื่อสายศูรย์ อาจมีบ้างบางครั้งคราวร้าวอาดูร บำเหน็จปูนบุญนำพาชีวายืน จากคุณ : สีน้ำน้อย (sugarhut) - [ 3 มี.ค. 52 14:29:17 ]

ความคิดเห็นที่ 5 รักฉันเป็น ดุจหยาด น้ำค้างพร่าง มิแรมร้าง ให้ใจ ต้องหน่ายแหนง น้ำค้างพรม รินรดใจ ไม่เคลือบแคลง ไม่แห้งแล้ง ดั่งกับคน ที่ไร้รัก จากคุณ : annie (หมูอมโรค) - [ 3 มี.ค. 52 18:38:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คุณจันทร์แห้ง เจ้าเดิมหรือเปล่า ขอรับ แหะ แหะ ขอรับ ถ้าใช่ ก็ดีใจมากมาย ไม่ได้พบปะพูดคุยเสียนานโขเลย ที่อาศรมชาวโคลง ตอนนี้ กำลังย้อนอดีต หา "โคลงในใจ" http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W7550071/W7550071.html ว่าง ๆ แวะไปร่วมวงได้เลย ขอรับ แหะ แหะ สวัสดี ขอรับ จากคุณ : นายทิวา - [ 4 มี.ค. 52 15:50:25 ]

ความคิดเห็นที่ 7 น้ำค้างพรมพร่างพราย ดูรายล้อม ชื่นห่มห้อม ล้อมเพียงครู่ แค่ตรู่สาง แสงตะวัน ขลับเช้า เจ้าเลือนจาง ชุ่มฉ่ำงามพลางหาย กลายร้อนแรง จากคุณ : nampikpatu - [ 5 มี.ค. 52 13:58:14 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอวางกลอนแบบ..หลวมๆ...ครับ คับ..มากหายใจไม่ออก... ฤๅจะเช่นหยาดน้ำค้าง...? ๐ คงเหมือนหมอก, น้ำค้าง..ตอนสางตรู่ แดดทอดสู่หม่นพรางก็จางหาย ก่อนหยาดเพชรแพรผืนถูกกลืนกลาย ค่อยค่อยร้างระเหยหาย..กับสายลม ๐ ฉ่ำชื้นบนยอดหญ้า..ค่อยพร่าเลือน สิ้นดาวเดือน, งามระยับ-ย่อมลับล่ม งามเอย..งามละม่อมเคยจ่อมจม มาจะล้มลงวายเมื่อปลายคืน ๐ ระเหิดระเหย-ร้าง..น้ำค้างหยาด ก่อน..บำราศดินแดนทั้งแผ่นผืน ระเหยห่างหว่างพลบ..จนกลบกลืน- คือหยาดน้ำใจรื่น..เคยตื่นรับ ๐ ฤๅจะเช่นน้ำค้าง..ตอนสางรุ่ง เพียงเรื่อรุ้งแสงพลอดก็มอดดับ สิ้นผกายเกล็ดแก้วเคยแวววับ เหลือหม่นหมองโจมจับ..ลำดับนั้น ๐ ลมอุษาพลิ้วผ่าน..ฝ่าลานหญ้า เมื่อรูปรอยคุณค่าเริ่มพร่า-สั่น จะเริดร้างรูปตระการแห่งวานวัน เพื่อจะตรึงติดมั่น...ในสัญญา ๐ เสียงวิหคครวญคร่ำ..ลมร่ำสาย เมื่อใจคล้ายเหม่อลอยละห้อยหา ราวอกใจคร่ำครวญ..เมื่อจวนลา แต่นี้จักเหว่ว้า..จนกว่าวาย ๐ สะทกสะท้อนใน..หัวใจนี้ เมื่อภาพที่ใฝ่ฝันจะพลันหาย มาจะเลือนลับไปทั้งใจกาย เหลือเพียงสายเยื่อใย..หัวใจมี ๐ ดูเถิดวันคล้อยดวง..ใกล้ล่วงลับ เหงาก็จับแน่นในหัวใจที่- โหยหารูปอาลัย..ผู้ใยดี กับไมตรีเคยมอบ-รับตอบกัน ๐ จะรุมเร้าความย้อน..ครั้งก่อนกี้ กับรูปที่อกอ้อม..เคยกล่อมขวัญ สองแขนโอบกอดเนื้อ..อุ่นเนื้อ..ปัน- ความผูกพัน..เอมอิ่ม..ให้ลิ้มรส ๐ ลำดวนเอ๋ย..เมื่อพรากไปจากถิ่น แม้น-กรุ่นหอมรวยริน..คงสิ้นบท หาก-แรงฤทธิ์พิสวาท..ฤๅอาจลด อันอาจปลดปลงหวังลงทั้งเป็น ๐ ดูเถิด..หมอก, น้ำค้าง..ตอนสางตรู่ แดดทอดสู่โลมต้อง..ก็มองเห็น- หยดหยาดเพชรเป็นระเบียบ..กลางเยียบเย็น ย่อมจักเร้นเลือนสลาย..กับสายลม ๐ ดูเอาเถิด..อกใจที่ไห้หวน รับรู้ส่วนเช้าชื่นด้วยขื่นขม ลำดับเรื่องบีบคั้นให้รันทม- ก็ห้อมห่มโอบเอื้อ..เป็นเนื้อเดียว จากคุณ : สดายุ... - [ 9 มี.ค. 52 12:54:28 ]