" คุณน่ะ ขับเสภา มาแต่เมื่อไหร่ "
" ครับ ใกล้ ใกล้ มัธยมปลาย ได้รู้ภาษา
". . . ก็หลายปี แล้วนี่ มีลีลา
มิน่า . . . มีลูกเล่น เห็นพราวพร้อย . . ."
อนรรจ นิ่ง ยิ้มให้ ในคำถาม
" . . . นอกจาก เสภา งาม ก็คงไม่น้อย
ลุงมองคุณ เปนฅน ศิลปะ ดังจะคอย
อยากถามหน่อย รู้อะไร ให้ว่ามา . . ."
" ก็พวกเพลง รับร้อง ทำนองเสนาะ
ผมก็ร้อง มิได้ไพเราะ มากหนักหนา . . ."
แต่ดังเหมือน ถูกใจ ชายชรา
" . . .บ๊ะแล้ว. . .หวา. . . ร้องเพลงไทย ได้หรือคุณ. . ."
ลุงตบเข่า ฉาดฉาว " . . .เข้าใจละ
คุณรอลุง เดี๋ยวนะ แม้. . .แต่ ฅนละรุ่น . .
มาซ้อมร้อง เพลงไทย หัวใจละมุน
เหมือนเคยคุ้น มานานไง. . .นั่น . . . ใจตรงกัน "
ลุงรีบลุก หันหลังกลับ กระฉับกระเฉง
ด้วยวิญญาณ พร้อมบรรเลง ด้วยจิตต์มั่น
สักครู่หนึ่ง หยิบซออู้ อย่างรู้กัน
ซอไม้จริง ไม้ชิงชัน กระโหลกดำ
". . . คุณได้เพลง อะไร ยังไงเล่า "
". . .ครับ คุณลุง เชิญเลือกเอา ผมรับร่ำ. . ."
". . .พม่าห้าท่อน เปนเพลง บรรเลงประจำ
แสนคมขำ คุณ ได้ไหม ให้ลองเอา . . . "
แทนคำตอบ อนรรจหันหน้า มาปิดสมุด
ก่อนจะขุด วิญญาณปี่พาทย์ ผงาด อย่างเก่า
ลุงกรีด โน้ต ตัวเดียวเปรียบ เทียบเสียงเรา
บัดดลนั้น ร้องลำเนา เข้าเสียงกลืน . . .
. . . . . . .
" . . . โจนลง กลางชาน ร้านดอกไม้
ที่ขุนช้าง ปลูกไว้ อยู่ดาษดื่น
รวยรส เกสร เมื่อค่อนคืน
ชื่นชื่น ลมชาย สะบายใจ
กระถาง แก้ว เกด พิกุลแกม
ยี่สุ่นแซม มะสังดัด ดูไสว
สมอรัด ดัดทรง สมละไม
ตะขบข่อย คัดไว้ จังหวะกัน
ตะโกนา ทิ้งกิ่ง ประกับยอด
แพงพวยทอด อินพรม นมสวรรค์
ต่างดอก ออกช่อ ขึ้นชูชัน
แสงพระจันทร์ จับแจ่ม กระจ่างตา . . ."
. . . . . . .
อนรรจ ฉงน เมื่อเสียงซอ คลอหยุดลง
ทั้งที่เขา ร้องส่ง สามท่อนกว่า
ไม่มีการ รับดนตรี ที่ผ่านมา
เสมือนว่า จะรอกัน อย่างนั้น. . .หรือไร. . .
" ทั้งสามชั้น ลุงรอ ต่อเสียงร้อง
เสียงคุณพร้อง พอพอกับ ขับเสภาได้
ได้ลูกศิษย์ อย่างนี้ ดีกระไร
ทั้งเพลงไทย ทั้งเสภา น่าสอนกัน. "
แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 52 00:23:49
แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 52 21:57:50
แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 52 20:02:25
แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 52 19:35:39
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
4 มี.ค. 52 18:29:01
]
สายใจ - สาย . . . เสภา ( ฉบับคำกลอน ) บทที่ ๒
