ผมกำลังมองเจ้าเสือน้อยที่อยู่บนฝ่ามือของผม

ชื่อเต็ม ๆ ของเจ้านี่คือ " เทะโนริ ไทก้า " ภาษาอังกฤษเขาเรียกว่า " Palmtop Tiger " ถ้าจะ
เรียกเป็นภาษาไทยง่าย ๆ คงจะเรียกว่า " เจ้าเสือน้อย "

ความเป็นมาเป็นไปของเจ้าเสือตัวนี้ ก็เป็นอะไรที่บ้า ๆ บอ ๆ ตามแบบฉบับของผม ถ้าจะให้
เริ่มเรื่อง คงจะเริ่มจากที่ผมท่องห้องเฉลิมไทยแล้วไปสะดุดใจกับอนิเมะที่เพิ่งออกใหม่ ซึ่ง
เพื่อนสมาชิกต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันถึงความสนุกสนานของเจ้าเรื่องนี้ ซึ่งมีชื่อว่า
" Toradora ! " ผมเกิดความสนใจจึงได้เข้าอยู่ตูบ เสาะแสวงหามาดูและก็พบว่ามันเป็นอะไร
ที่สนุกสมคำร่ำลือจริง ๆ ผมเลยติดใจและไล่ติดตามเรื่องนี้ จนในที่สุดก็กลายเป็นแฟนของ
เรื่องนี้ไป

Toradora ! ก็เป็นเรื่องชีวิตในวัยเรียนที่มีทั้งเรื่องสนุกสนาน ตลกโปกฮา แล้วพัฒนากลาย
เป็นเรื่องรักสี่เส้าเคล้าปัญหาชีวิตไปอย่างแนบเนียน ขุดหลุมล่อเราด้วยความตลกฮากระจาย
ในช่วงแรกแล้วก็กระชากเราเข้าสู่ดราม่าปัญหาชีวิตในช่วงหลัง เรียกได้ว่าหนังคนละม้วน
เลยล่ะ

แต่ไหน ๆ ก็เป็นแฟนซะแล้ว ถึงเนื้อเรื่องจะผลิกผันไปขนาดไหน ผมก็ต้องทำหน้าที่แฟนที่ดี
ดังนั้นผมจึงได้เสาะแสวงหาสิ่งละอันพันละน้อยที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้มาสะสมแบบไม่ต้องรอ
ให้ใครมาจัดรายการเตี๊ยมต้มคนดู ผมจึงท่องเน็ทเก็บข้อมูลทั้งหลายที่เกี่ยวกับเรื่องนี้มาศึกษา
วิเคราะห์เจาะลึกถึงเนื้อหาและแก่นของเรื่องนี้ ( พูดให้หรูหราไปงั้น ๆ แหล่ะ ความจริงก็เป็น
แค่พวกบ้าการ์ตูนธรรมดา ๆ เอง )

และผมก็ได้เจอกับเจ้าเสือน้อย

เจ้าเสือน้อยตัวนี้เป็นโมเดลกระดาษที่พอผมเห็นปุ๊บก็สะดุดตาหลงรักทันที มันน่ารักดีจริง ๆ
เล็ก ๆ จุ๋มจิ๋ม หน้าตาก็ฮาใช้ได้ ผมเลยตัดสินใจเอาเจ้าเสือตัวนี้มาเลี้ยงเล่น ๆ สักตัวเพราะดูท่า
น่าจะทำได้ง่าย ๆ ชิ้นส่วนก็ไม่ได้มีมากมายอะไร แค่กระดาษแผ่นเดียว ผมจัดการนำเจ้าเสือน้อย
ไปปรินท์ลงกระดาษโฟโต้อย่างดี พอปรินท์เสร็จก็เอามาดูพลางกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ รู้สึกสนุก
จนอดยิ้มไม่ได้ที่จะได้ทำเจ้าเสือตัวนี้

แต่มันไม่ง่ายอย่างที่คิด

เริ่มจากการตัดกระดาษ ตามแบบมันเป็นอะไรที่ซอกเล็กซอกน้อยซิกแซ็กไปมาตัดยากมาก ๆ
ผมต้องตั้งสมาธิในการตัดกระดาษอย่างเต็มที่ เกร็งกรรไกรจนเมื่อยมือไปหมด แต่เพ่งสมาธิใน
การตัดถึงขนาดนั้นแล้ว ผมก็ยังเผลอตัดกินลึกเข้าไปในเนื้อจนได้ ยากจริง ๆ พอตัดเสร็จก็ต้อง
เริ่มติดกาวสร้างแต่ละชิ้นส่วน

ความมึนเริ่มเข้าครอบงำ

แต่ละชิ้นที่ตัดออกมา มันเป็นแค่กระดาษแบน ๆ แต่เราจะต้องนำมาพับและติดกาวให้เป็น
รูปทรงขึ้นมา ตรงนี้นี่แหละที่ทำเอาผมงงงวย ไม่รู้ว่าจะพับยังไง จะติดกาวยังไง ก็เลยอาศัย
ลูกเดา ค่อยพับและติดกาวไปทีละนิด ๆ จึงค่อยเห็นรูปร่างขึ้นมาพอให้ทำต่อไปได้อย่างงง ๆ
พับผิดบ้าง ติดกาวไม่อยู่บ้าง กาวเลอะจนสีลอกบ้าง สาระพัดเรื่องปวดหัว แต่ในที่สุด ผมก็
สร้างชิ้นส่วนได้ครบทุกชิ้นส่วน ผมยิ้มอย่างดีใจ คิดว่าพอเอาชิ้นส่วนมาประกอบกันเสร็จ ก็จะ
ได้เจ้าเสือน้อยมาเลี้ยงแล้ว



ผมนอนก่ายหน้าผากมองเพดานห้องอย่างท้อแท้

เครื่องในเจ้าเสือน้อยกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ ผมปวดหัวและท้อแท้จนต้องยอมแพ้ เลิกทำ
แล้วหนีมานอนก่ายหน้าผากทำใจในความยากเย็นของมัน

พอลงมือประกอบชิ้นส่วนแค่นั้นแหละ ผมก็เจอปัญหาใหญ่ ผมไม่รู้ว่าไอ้ชิ้นส่วนแต่ละอัน
มันคือส่วนไหนกันบ้าง แล้วแต่ละส่วนเอามาต่อกันยังไง ในต้นฉบับก็ไม่ได้เขียนวิธีทำหรือ
หมายเลขบอกตำแหน่งเอาไว้เลย แล้วจะเอาอะไรไปติดกับอะไรถึงจะถูกล่ะ ผมก็เลยต้องลอง
เอามาทาบ ๆ กันดูแบบสุ่ม ๆ มันก็ไม่ได้เป็นรูปเป็นร่างเสือน้อยซะที จับแพะชนแกะอยู่ตั้งนาน
กว่าจะรู้ว่าส่วนไหนต้องเชื่อมกับส่วนไหน และพอรู้แล้วก็กลับพบว่าบางชิ้นส่วนไม่สามารถ
ทากาวให้เชื่อมติดกันได้ โดยเฉพาะส่วนท้อง ส่วนขาและส่วนหาง เพราะส่วนต่าง ๆ เหล่านี้
ไม่มีที่ให้ล้วงเข้าไปกดกระดาษให้ติดแน่นเลย ผมเพียรพยายามทากาวและติดเท่าไร มันก็ไม่อยู่
ซักที จนในที่สุด ผมก็ยอมแพ้ หนีมานอนทำใจ

เฮ้ออออออออออออ..............

ผมถอนหายใจยาวหลังจากเวลาผ่านไปนานมาก ก่อนจะลุกจากเตียง เข้าไปปลุกปล้ำกับเสือน้อย
อีกครั้ง หลังจากต่อมกำลังใจได้ผลิตฮอร์โมนกำลังใจมาทดแทนส่วนที่สูญเสียไปจนได้ปริมาณ
พอสมควรแล้ว

แหม ผ่านร้อนหนาว ปัญหาอุปสรรคมากมายมาได้จนป่านนี้  กะอีแค่โมเดลกระดาษแค่นี้ จะทำ
ไม่ได้เลยเหรอ ผมค่อย ๆ ใช้ความใจเย็น เอาประสบการณ์ชีวิตที่ผ่านมาปรับใช้เพื่อแก้ปัญหา
ที่เกิดขึ้นทีละจุด หาวิธีนั้นวิธีนี้มาแก้ปัญหาไปเรื่อย ๆ จนในที่สุด ผมก็สามารถทำเจ้าเสือน้อย
ได้สำเร็จ



ผมวางเจ้าเสือน้อยลงคืนที่เดิมหลังจากหยิบขึ้นมาดู สัมผัสความลำเข็ญที่เคลือบไปทั่วตัวของมัน
แต่น่าแปลก ถึงมันจะลำเข็ญแค่ไหนแต่ผมกลับยิ้มอย่างรู้สึกสนุกทุกทีที่นึกถึงตอนนั่งทำมัน
ขึ้นมา


ว่าแล้วก็ลองทำเพื่อนให้เจ้าเสือน้อยดีกว่า

จากคุณ : garnet19th - [ 5 มี.ค. 52 00:45:53 ]