ก็อปมาอีกทีเห็นว่ามมีประโยชน์

ได้มีโอกาสไปเป็นอาสาสมัครกับเรดบูล สปิริต
เมื่อวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา
ในโครงการเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิต
ที่สวนพันพรรณ แม่แตง เชียงใหม่

เลยนำประสบการณ์มาแบ่งปัน
และเตือนภัยเงียบเกี่ยวกับอาหารมาบอกต่อๆ กันค่า

เรื่องค่อนข้างยาวนะคะ แต่รับรองว่าผู้อ่านทุกท่านจะได้หลายๆ อย่าง กลับไปแน่นอน
...
ไม่ใช่ประเด็นหลักของชีวิต
แต่ทำไม๊…ถึงขาดไม่ได้นะ
เงิน อัตราแลกเปลี่ยนความสุข และความสะดวกสบาย?!
...
ประเดิม ไดอารี่เล่มว่างๆ ของฉัน กับการเดินทางออกจากกรุงเทพไป 700 โล

ตอนพี่บี จาก redbull spirit โทรหา
ว่าได้ร่วมโครงการเมล็ดพันธุ์แห่งชีวิตนะ
อีฉันโยน P.O. (Purchase order) ในมือทิ้งเลยค่า
...
วันพฤหัสบดีที่ 26 กุมภาพันธ์ 2552
เขานัดพบกัน ที่หน้าโรงเบียร์ฮอลแลนด์ พระราม 2 ตอน ทุ่มนึง
มาคนสุดท้ายง่ะ นอนกันบนรถเลย
และมันก็เริ่มต้นขึ้น หลังเที่ยงคืน เหอ เหอ
โครกกกกกกกก ครากกกก ครอกกก ฟี้ วี วี่ วี้
โครกกกกกกกก ครากกกก ครอกกก ฟี้ วี วี่ วี้
โครกกกกกกกก ครากกกก ครอกกก ฟี้ วี วี่ วี้
โอ้ว...แม่เจ้า ฉันค้นพบว่าอาสาหลายคน
กรนมาราธอนมากเลยค่า คุคุ

วันศุกร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2552
เราได้พบชายผมสีเทา เดินเข้ามาทางประตู ที่นี่แม่แตง ฉันได้รู้จักเขาครั้งแรก
โจน จันได เกษตรกร บนดอยที่ไม่เคยหลังเขา
ทำให้ฉันได้พบความหมายที่แท้จริง
ของคำว่า เมล็ดพันธุ์พื้นเมือง
มันไม่ใช่แค่พืช หรือต้นไม้นะ แต่มันคือ อาหาร
สิ่งที่เรากินเข้าไปในร่างกาย
มันเป็นเลือด เป็นเนื้อ เป็นกระดูก เป็นชีวิตของเรา

คุณโจเล่าว่า ธรรมชาติสร้างความหลายหลายทางสายพันธุ์
แต่ทุกวันนี้มีเมล็ดพันธุ์หายไป 20 ชนิดต่อวัน!!
และมันเกิดขึ้นจากผูกขาดอาหารของบริษัทข้ามชาติไม่กี่บริษัท
เพราะการลงทุนด้านอาหารเป็นการลงทุนแล้วไม่ตัน

อาหารเป็นใหญ่ในโลก ใครกุมอาหารก็กุมโลกได้
บริษัทต่างๆ ถึงได้ทำจีเอ็มโอ รัฐบาลสหรัฐ รับผิดชอบในการบังคับให้ทุกประเทศ
ออกกฎหมายสิทธิบัตร เพื่อรับรองการยึดครองอาหารอย่างถูกต้องตามกฎหมาย
ได้แต่เพียงผู้เดียว

มีบริษัทที่ผลักดันให้รัฐบาลแต่ละประเทศ ต้องซื้อ
พืชจีเอ็มโอเข้าไป เป็นการนำพันธุ์ใหม่เข้ามา
เพื่อทำลายพันธุ์พื้นบ้าน ปลูกพันธุ์ใหม่สองสามปี
พันธุ์พื้นบ้านก็หาย เพราะพันธุ์ใหม่ใช้ปุ๋ยใช้ยา ให้ผลผลิตเยอะ

ผลผลิตพวกนี้ เขาทำให้เป็นหมัน ไม่สามารถเก็บเมล็ดพันธุ์
มาปลูกต่อได้อีก อยากจะปลูกก็ต้องไปซื้อ
มะละกอ เมล็ดละ 2 บาท แตงโม โลละหมื่นสอง ชาวบ้านก็ต้องพึ่งบริษัทพวกนี้ตลอดไป ชาวนากลายเป็นทาส บนผืนนาของตัวเอง ไม่มีวันรวย เพราะส่งส่วยมากเหลือเกิน

การพัฒนาสายพันธุ์ในปัจจุบัน เป็นการพัฒนาเพื่อการตลาด
ไม่ใช่เพื่อมนุษย์แล้ว มะเขือเทศพันธุ์ที่น้ำเยอะ รสชาติอร่อยมาก
ไม่มีเหลือ มีแต่พัฒนาพันธุ์ที่เนื้อเหนียว เพื่อสนองต่อความต้องการ ทางตลาด
ให้ขนส่งได้ระยะทางไกลๆ เก็บไว้ได้นานๆ ไม่นิ่มเร็ว
(จริงๆแล้วพันธุ์แท้ๆ แค่กลิ้งเบียดเสียด ในตะกล้าก็ช้ำแล้ว)

รสชาติก็ไม่ได้เรื่อง ผักพื้นบ้านมีทั้งรสฝาด เปรี้ยว เค็ม ซึ่งบ่งบอกถึงคุณค่าของอาหารด้วย
แต่อาหารพันธุ์ใหม่มีแต่จืดๆ

บรรดาปลาเลี้ยงทั้งหลาย ปลาดุก ปลาทับทิม หรือไก่ หมู
รสชาติจะแตกต่างจากของพื้นบ้านไกลลิบ ราคาก็ต่างกัน
ไก่ฟาร์มสะโพกใหญ่ รสจืด เนื้อยุ่ย โลละ 40 - 50 บาท
แต่ไก่บ้านปาไป 100 กว่าบาทและ

ถึงไม่อร่อย คนก็กินทุกวัน เพราะราคาถูก ใส่ผงชูรสก็กินได้แล้ว
กินนานๆ จนคุ้นก็จะคิดว่านี่แหละคือรสชาติของไก่ ของปลา
คนรุ่นใหม่ไม่รู้จักอาหารที่แท้จริงอีกต่อไป

พ่อ แม่เรา พัฒนาพันธุ์ที่ดีที่สุดเก็บไว้เป็นมรดก ส่งต่อให้ลูกหลาน
รุ่นเรา พัฒนาพันธุ์ที่อ่อนแอที่สุด (แต่รูปร่างสวย อยู่เองไม่ได้ต้องใช้ยา) ส่งต่อให้ลูกหลาน
เราคือมนุษย์รุ่นสุดท้าย ที่เนรคุณต่อเผ่าพันธุ์ของตัวเอง

ไม่มีใครรับประกันได้ว่าอาหารจีเอ็มโอ ปลอดภัยแค่ไหน ให้ผลเป็นยังไร
ตอนนี้มีรายงานว่าพบคนที่แพ้อาหารที่เคยกินมาตลอดมากขึ้น

ถ้าเรากินข้าวไม่ได้ เพราะเป็นข้าวจีเอ็มโอ อีกหน่อยจะกินอะไร
ตอนนี้กินจีเอ็มโอกันโดยไม่รู้ตัว และไม่มีสิทธิเลือก
มันอยู่ในส่วนผสมซอสต่างๆ รวมถึงนมที่ใช้เลี้ยงเด็ก
น้ำอัดลม ก็เป็นน้ำตาลเทียมที่ทำจากข้าวโพดจีเอ็มโอ

มันจะเกิดอะไร? ถ้าคนไทยเป็นโรคภูมิแพ้มากขึ้น เหมือนฝั่งอเมริกา
หรือออกลูกมามีสามขา สี่ขา เห็นกันชัดๆ นะ เดี๋ยวนี้เด็กหญิงวัยแปดขวบ มีเม้นส์กันแล้ว
ใครรับผิดชอบชีวิตเรา มีเหตุผลอะไรที่จะเอาชีวิตเดียวของเราไปเป็นหนูทดลองเพื่อความมั่งคั่งของคนพวกนี้
...
เมื่อพูดจบก็เดินออกหน้าต่างบ้านดินไปเลย (แกไปทำบุญที่วัดต่อ)
ปล่อยให้ฉันได้นั่งคิดทบทวน ส่งที่แกทิ้งไว้อยู่นาน

วันนึงเรากินอะไรเข้าไปบ้าง?ฉันชอบกินส้มมาก รสชาติเมื่อ 10 ปีที่แล้ว จะอมเปรี้ยวอมหวาน
แม่บอกว่าเลือกผิวที่กระดำกระด่าง จะหวานเป็นพิเศษ เอาเปลือกบางนะ เนื้อจะเยอะดี ผลมันมีขนาดต่างกันไปตามสภาพ

แต่มาวันนี้ ส้มผลสีทองสุกปลั่ง พ่นขี้ผึ้งจนมันวาว ผลโต เท่าๆกัน ราวกับถูกคัดมาทุกผล เปลือกหนา รสชาติ กลับจืด แกะเนื้อมาดู
มันยังไม่สุขเลย ด้านๆ ขาวๆ ราคาก็แพงหูฉี่

แล้วที่เรากินพืชตัดแต่งพันธุ์กรรมกันทุกๆ วัน
วันข้างหน้า ฉันจะเหมือนพืชพวกนั้นมั้ย? นะ
โตเร็ว แต่อ่อนแอ เป็นหมัน และอายุสั้น
...
การหาเงินแยะๆ มันเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตจริงหรอ?
สิ่งที่เคยเชื่อมาตลอดว่า หาเงินได้มากเท่าไหร่ชีวิต
จะมีความสุขสบายเท่านั้น
มัน ผิด!!

อาหารต่างหากที่ทำให้เอาอยู่ได้ ถึงแม้ราคาพืชผักปลอดสารพิษ
มันออกจะราคาสูง จำนวนก็น้อย
แต่มันก็ไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว ของเกษตรกรนะ มันมีเหตุ

โดย ภิญญดา โทณะวณิก

แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 52 22:03:27

จากคุณ : น้ำหมึกล่องหน - [ 5 มี.ค. 52 12:39:42 ]