. . . ไม่รู้จะ จ้องมอง ฉันทำไม
ก็แค่ศิษย์ ดนตรีไทย ลำดับท้าย ท้าย . . .
มรกต สะบัดหน้า เกศากระจาย
ไม่เหลือบมอง แม้ปลาย สายหางตา
" . . . นี่. . .เจ้ากต . . . มานี่ เดี๋ยวนี้ได้ไหม
เดินข้ามหัว ผู้ใหญ่ กระไรหนักหนา . . .
ลุงตบข้าง ที่นั่ง พลางเจรจา
" . . . มานี่มา อย่าดื้อซี เดี๋ยวตีตาย . . .
. . . เออ . . อนรรจ นี่มรกต หลานลุงเอง
มันชอบเร่ง ลุงให้ แก่ง่าย ง่าย
เห็นมันมา แต่สูงเท่า หัวเข่าควาย
ลูกน้องชาย ฝากมาให้ เคี่ยวไปเรียน
ก็โชคดี ปีนี้ ผ่านปีสอง
กะแร่งกะหร่อง จบสายวิทย์ แต่จิตเปลี่ยน
มาสอบได้ มะหาชะลัย ได้พากเพียร
มาเลือกเรียน ศิลปะ จะบ้าฤๅ . . ."
แล้วลุงก็ หันผ่าน บอกหลานว่า
" . . .นี่ พี่อนรรจ เขามา ศึกษาหนังสือ
ให้ลุงช่วย สอนไป ได้ฝึกปรือ
วิชาถือ ขับเสภา มาสอนกัน
. . .เออ . . .เขาร้อง เพลงไทย ก็ได้นะ
ถ้าแกจะ ขอความรู้ พี่เขานั่น
เราก็คน ดนตรีไทย ใช่อื่นครัน
ก็คุยกัน ลุงอยู่ด้วย ช่วยนำทาง. . ."
อนรรจยิ้ม ให้เธอ อย่างสุภาพ
มรกต เมินวาบ เหมือนเหินห่าง
บ่นเบา เบา " . . .อีกแล้ว. . ." ไม่แคล้วระคาง
" . . .ไม่เบื่อบ้าง หรือลุงคะ นะ . . .พวกนักร้อง . . ."
ยิ้มของอนรรจ เลยค้าง กลางอากาศ
มรกต กระวีกระวาด เดินเข้าห้อง
กระชากลูกบิด ปิดดังปัง เขานั่งมอง
รู้สึกสยอง เออ. . .หนอ. . .ฉัน มันผิดฤๅ
ลุงมองตาม แล้วบ่นให้ นายอนรรจ
". . .ขอโทษที อย่าไปขัด อย่าไปถือ
อ้ายเด็กนี่ หากผีเข้า เราหืออือ
มันจะดื้อ ตระแบงไป ในอีกทาง
เสียแรงอยู่ บ้านดนตรี นี้แต่เด็กน้อย
กลับไม่ค่อย เอาใจใส่ กระไรบ้าง
ลูกศิษย์ลุง หลายรุ่น วุ่นระคาง
มันชอบขวาง เขม่นเขาไป ได้ทุกคน
เจ้านี่นะ มันจะยอม ซ้อมดนตรี
ต่อเมื่อที่ ลุงแทบกราบ ราบทุกหน
ม่ายก็บีบ คอแทบตาย ร้ายเหลือทน
แต่แปลกนะ . . . เมื่อมันด้น ฤๅ เดี่ยวซอ. . .
ลุงนั่งฟัง ไกล ไกล อย่างไม่เข้าข้าง
แต่ก็ต้อง ชมมันบ้าง ว่า. . .เพราะ. . .หนอ
มันเล่นได้ หลายอย่าง ในทางซอ
สงสัยจะ ได้จากพ่อ ที่เคี่ยวมัน
คุณรู้แล้ว ก็อย่าถือ มันเลยหนา
คิดเสียว่า แค่พอ หัวร่อขัน
มันจะบ้า ไปบ้าง ก็ช่างมัน
เรารู้กัน ไม่เปนไร อย่าใจร้อน. . ."
. . . . . . .
อนรรจกลับ ไม่หัวเราะ เพราะกำลังฝัน
เสภา พลัน ต่อจากเพลง พม่าห้าท่อน
เมื่อตอนนั้น ขุนแผน แสนอาทร
พบ แก้วกิริยา นอน ชมโฉมไว้
. . .เหมือนคนที่ จู่ จู่ เพิ่งรู้สึก
อนรรจตรึก ตรองย้ำ ยังจำได้. . .
*. . .คิ้วคาง บางงอน อ่อนละไม
รอยไร เรียบรับ ประดับดี
ผมเปลือย เลื้อยลง จนประบ่า
งอนปลาย เกศา ดูสมศรี. . .*
. . .อนรรจยิ้ม กับภาพฝัน หวั่นฤดี
มีตัวตน. . .จริงฤๅนี่ . . .แก้วกิริยา.
แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 52 00:46:27
แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 52 16:51:58
แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 52 16:51:57
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
6 มี.ค. 52 16:48:31
]
สายใจ - สาย . . . เสภา ( ฉบับคำกลอน ) บทที่ ๕
