Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com


    The Last Letter จ ด ห ม า ย ฉ บั บ สุ ด ท้ า ย

    06 มีนาคม 2552



    คนของความรู้สึก...



    นานเท่าไหร่แล้วนะที่เราไม่ได้พูดคุยกัน เธอยังสบายดี...ใช่มั้ย?


    อยากแสดงความยินดีกับความสำเร็จอีกก้าวหนึ่งในชีวิตของเธอ ดีใจที่เธอไขว่คว้าความฝันได้ดั่งใจปรารถนา

    ฉันรู้...ดนตรีเปรียบเสมือนลมหายใจของเธอ ไม่ว่าจะสุข หรือ ทุกข์ ตัวโน้ตทุกตัวยังเป็นเพื่อนแท้สำหรับเธอเสมอ ...



    ฉันไม่เคยลืม... บทเพลงอันไพเราะ..ยามเธอกรีดนิ้วไปตามสายกีต้าร์ตัวโปรด

    ฉันไม่เคยลืม... ดวงตาอบอุ่น...ยามเธอทอดมองมา และ...

    ฉันไม่เคยลืม... ความห่วงใยอาทรจากเธอที่มีต่อฉัน


    ทุกครั้งที่อยู่ใกล้...ฉันรู้สึกราวกับว่า... ตัวเองกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน...ฝันที่ไม่อยากตื่น เพราะหวาดกลัวว่า
    วันเวลาแห่งความสุขเหล่านั้นจะอันตรธานหายไป


    “ ผมจะไม่มีวันเลิกรักคุณ ”


    ใช่คำนี้หรือเปล่านะ ...ที่เธอเอ่ยบอก...ในวันที่เราสัญญาว่าจะก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยกัน ...


    ฉันมิเคยหวาดหวั่น แม้สองข้างทางจะเต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนาม ท้องฟ้าจะมืดสนิท..ไร้แม้แสงสว่างจากดวงดาวสาดส่องชี้นำทาง......ขอเพียงมีเธอเดินเคียงข้าง จูงมือฉันไว้...ไม่ปล่อยให้ฉันเดินหลงทางแต่เพียงลำพัง...เท่านั้น...


    ตลอดเวลาที่ผ่านมา...ฉัน...ไม่เคยปรารถนาสิ่งใดจากเธอ...นอกจากหัวใจรักที่มั่นคง อย่างคำสัญญาที่เธอเคยให้ไว้


    เพียงหัวใจรักที่มั่นคง ...เท่านั้น ...

    ฉันขอเธอมากไปหรือเปล่า ?...ตอบฉันหน่อยเถอะนะ...คนดี



    ไม่โกรธเธอหรอกนะ หากเธอเลือกจะล่าความฝัน มีความสุขกับมัน จนลืมไปว่า... ใครบางคนกำลังรอเธออยู่
    รอเธอด้วยความอดทนตลอดมา ...แม้ว่าความหวังจะเลือนลางหายไปทุกขณะ


    ฉันไม่เคยรับรู้ถึงความอ้างว้าง ไม่เคยสัมผัสความทุกข์ทรมาน ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดจากบทเพลงเหล่านั้น... จนกระทั่ง

    วันหนึ่ง...

    ฉันเลือกจะคืนอิสระให้เธอ จำยอมเดินจากไปทั้งน้ำตา...พร้อมทั้งบอกกับตัวเองว่า...


    “ ฉันจะไม่มีวันเลิกรักเธอ ”


    ในยามที่ไม่มีเธอเคียงข้าง ... อ้างว้าง...และอ่อนแอ ในค่ำคืนที่มืดมิด ...ฉันเดินหลงทางแต่เพียงลำพัง ...จนกระทั่ง...


    ติดกับดักกรงขัง...โดยไม่รู้ตัว


    ขอโทษนะคนดี ...หากวันนี้...ฉันมิอาจย้อนวันเวลาให้ระหว่างเรากลับมาเหมือนเดิมได้ ...

    โซ่ตรวนพันธนาการที่มัดตรึงไว้...ยิ่งดิ้นรนเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งถูกรัดให้แน่นมากขึ้น ...เจ็บปวดเกินกว่าจะให้เธอมารับรู้ได้


    อย่าน้อยใจเลยนะ...หากเธอจะไม่ได้อ่านแม้สักตัวอักษรจากฉัน ...อย่าเสียใจ...หากเธอจะไม่ได้ยินแม้แต่เสียงสะอื้นของนักโทษประหารอย่างฉัน ...และ...อย่าร้องไห้ หากเราจะไม่ได้พบกันอีก


    ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่เธอมีให้...ความรัก และความปรารถดีจากเธอจะคงอยู่ในความทรงจำตลอดไป


    ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ใด..จะไกลกันคนละฟากฟ้า หรือใกล้กันเพียงสายตามองเห็น ...ขอเธอโปรดรับรู้ว่า ... ฉันถูกจองจำแต่เพียงร่างกาย หัวใจทั้งดวงยังเป็นอิสระ และ...


    "ฉันจะไม่มีวันเลิกรักเธอ” ขอสัญญา ...




    จาก...

    เปลวเทียนสีน้ำเงิน




    *

    แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 52 21:44:55

    แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 52 21:43:18

     
     

    จากคุณ : teansri - [ 6 มี.ค. 52 21:40:20 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com