06 มีนาคม 2552
คนของความรู้สึก...
นานเท่าไหร่แล้วนะที่เราไม่ได้พูดคุยกัน เธอยังสบายดี...ใช่มั้ย?
อยากแสดงความยินดีกับความสำเร็จอีกก้าวหนึ่งในชีวิตของเธอ ดีใจที่เธอไขว่คว้าความฝันได้ดั่งใจปรารถนา
ฉันรู้...ดนตรีเปรียบเสมือนลมหายใจของเธอ ไม่ว่าจะสุข หรือ ทุกข์ ตัวโน้ตทุกตัวยังเป็นเพื่อนแท้สำหรับเธอเสมอ ...
ฉันไม่เคยลืม... บทเพลงอันไพเราะ..ยามเธอกรีดนิ้วไปตามสายกีต้าร์ตัวโปรด
ฉันไม่เคยลืม... ดวงตาอบอุ่น...ยามเธอทอดมองมา และ...
ฉันไม่เคยลืม... ความห่วงใยอาทรจากเธอที่มีต่อฉัน
ทุกครั้งที่อยู่ใกล้...ฉันรู้สึกราวกับว่า... ตัวเองกำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความฝัน...ฝันที่ไม่อยากตื่น เพราะหวาดกลัวว่า
วันเวลาแห่งความสุขเหล่านั้นจะอันตรธานหายไป
ผมจะไม่มีวันเลิกรักคุณ
ใช่คำนี้หรือเปล่านะ ...ที่เธอเอ่ยบอก...ในวันที่เราสัญญาว่าจะก้าวเดินไปข้างหน้าด้วยกัน ...
ฉันมิเคยหวาดหวั่น แม้สองข้างทางจะเต็มไปด้วยอุปสรรคขวากหนาม ท้องฟ้าจะมืดสนิท..ไร้แม้แสงสว่างจากดวงดาวสาดส่องชี้นำทาง......ขอเพียงมีเธอเดินเคียงข้าง จูงมือฉันไว้...ไม่ปล่อยให้ฉันเดินหลงทางแต่เพียงลำพัง...เท่านั้น...
ตลอดเวลาที่ผ่านมา...ฉัน...ไม่เคยปรารถนาสิ่งใดจากเธอ...นอกจากหัวใจรักที่มั่นคง อย่างคำสัญญาที่เธอเคยให้ไว้
เพียงหัวใจรักที่มั่นคง ...เท่านั้น ...
ฉันขอเธอมากไปหรือเปล่า ?...ตอบฉันหน่อยเถอะนะ...คนดี
ไม่โกรธเธอหรอกนะ หากเธอเลือกจะล่าความฝัน มีความสุขกับมัน จนลืมไปว่า... ใครบางคนกำลังรอเธออยู่
รอเธอด้วยความอดทนตลอดมา ...แม้ว่าความหวังจะเลือนลางหายไปทุกขณะ
ฉันไม่เคยรับรู้ถึงความอ้างว้าง ไม่เคยสัมผัสความทุกข์ทรมาน ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดจากบทเพลงเหล่านั้น... จนกระทั่ง
วันหนึ่ง...
ฉันเลือกจะคืนอิสระให้เธอ จำยอมเดินจากไปทั้งน้ำตา...พร้อมทั้งบอกกับตัวเองว่า...
ฉันจะไม่มีวันเลิกรักเธอ
ในยามที่ไม่มีเธอเคียงข้าง ... อ้างว้าง...และอ่อนแอ ในค่ำคืนที่มืดมิด ...ฉันเดินหลงทางแต่เพียงลำพัง ...จนกระทั่ง...
ติดกับดักกรงขัง...โดยไม่รู้ตัว
ขอโทษนะคนดี ...หากวันนี้...ฉันมิอาจย้อนวันเวลาให้ระหว่างเรากลับมาเหมือนเดิมได้ ...
โซ่ตรวนพันธนาการที่มัดตรึงไว้...ยิ่งดิ้นรนเท่าไหร่ก็เหมือนยิ่งถูกรัดให้แน่นมากขึ้น ...เจ็บปวดเกินกว่าจะให้เธอมารับรู้ได้
อย่าน้อยใจเลยนะ...หากเธอจะไม่ได้อ่านแม้สักตัวอักษรจากฉัน ...อย่าเสียใจ...หากเธอจะไม่ได้ยินแม้แต่เสียงสะอื้นของนักโทษประหารอย่างฉัน ...และ...อย่าร้องไห้ หากเราจะไม่ได้พบกันอีก
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยที่เธอมีให้...ความรัก และความปรารถดีจากเธอจะคงอยู่ในความทรงจำตลอดไป
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ใด..จะไกลกันคนละฟากฟ้า หรือใกล้กันเพียงสายตามองเห็น ...ขอเธอโปรดรับรู้ว่า ... ฉันถูกจองจำแต่เพียงร่างกาย หัวใจทั้งดวงยังเป็นอิสระ และ...
"ฉันจะไม่มีวันเลิกรักเธอ ขอสัญญา ...
จาก...
เปลวเทียนสีน้ำเงิน
*
แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 52 21:44:55
แก้ไขเมื่อ 06 มี.ค. 52 21:43:18