ความคิดเห็นที่ 1 พอเข้าเกม อาหลานทั้งคู่ก็มาปรากฏตัวที่ห้องสวีทห้องเดิมที่อยู่ก่อนจะออฟไลน์ "อาหมวย เดี๋ยววินจะไปตั้งแผงขายของหาเงินทุนก่อนเลยนะ อาหมวยจะทำอะไร" "พอได้เล่นเกม ก็เลิกงอนทันที เด็กจริงๆหลานฉัน" หมวยคิดก่อนจะตอบ "อาจะไปติดต่อของเช่าห้องนี้ต่ออีกวันก็แล้วกัน บัตรฟรีอายังเหลืออีกแปดคืน เอาอย่างนี้สิ วินเอาแร่เหล็กที่อาปลดผนึกให้แล้วมาให้อา เดี๋ยวอาเอาไปขายที่ร้านช่างตีเหล็กให้เอง ขายเสร็จจะตามไปสมทบ" "เอ แล้ววินจะขายของของวินเท่าไรดีเนี่ย" วินเปิดกระเป๋าสำรวจไอเทมไปบ่นไป ทำให้หมวยนึกได้ว่าเธอมีทักษะตรวจสอบราคานี่นา "งั้น วินรออาติดต่อโรงแรมหน่อย แล้วเดี๋ยวเราออกไปพร้อมกัน อาจะไปซื้อป้ายราคาที่ร้านขายไอเทม ติดราคาเสร็จ วินก็ขายตามป้ายก็แล้วกัน" "งั้นอาหมวยอย่าลืมตั้งราคาซื้อของด้วยนะ วินขี้เกียจคิด" พอไปถึงร้านขายไอเทม อาหมวยก็ถามหาป้ายราคาสินค้า คุณป้าเจ้าของร้านก็บอกให้อาหมวยไปหาเอาเองหลังร้าน "ของพวกนี้ไม่ค่อยมีใครซื้อเท่าไร ลองหาดูก็แล้วกัน ป้ายังไม่ได้ส่งคืนบริษัทหรอก" พออาหมวยลับสายตา คุณป้าก็เริ่มมหกรรมขายของให้วินทันที ขนาดไม่ค่อยมีเงินแบบวิน กว่าหมวยจะออกมา วินก็ตกลงซื้อไปแล้วทั้งผ้าปูพื้น ป้ายชื่อร้าน ธงสัญลักษณ์เครื่องหมายการค้า นี่ถ้าเจ้าวินไม่มัวแต่คิดชื่อร้านกับเครื่องหมายการค้าให้ป้าคนขายวาดและลงสีให้ หมวยคงมาไม่ทันประโยคเด็ดของเจ้าของร้าน "พ่อหนุ่มซื้อยาเพิ่มพลังชีวิตไปอีกสักห้าหกร้อยขวดเอาไปขายเท่าทุนสิ ลานกลางเมืองกับร้านป้ามันไกล พอเขาได้เงินจากการขายของแล้วก็จะได้ซื้อยาเพิ่มพลังชีวิตกับพอหนุ่มเลย ไม่ต้องเดินมาหาป้าอีก" "แล้วผมจะขายเท่าทุนไปทำไมละฮะ" "อ้าว ก็เพิ่มทักษะของพ่อค้าไง ถึงไม่ได้กำไรเป็นเงิน ก็กำไรเป็นทักษะกับชื่อเสียงไง" ไม่ใช่ว่าป้าแกใจดีอะไรนักหนากับวินหรอกนะ แกแนะนำอย่างนี้กับทุกคนแหละ พ่อค้าหน้าใหม่โดนแกแนะนำจนต้องกักตุนยาเพิ่มพลังชีวิตมานักต่อนักแล้ว "ขอบคุณฮะป้า แต่ผมไม่ค่อยมีตังค์" "ไม่เป็นไร อาหมวยพอมี ให้ขายเท่าทุนเลยใช่ไหมคะป้า" อาหมวยถามเสียงหวานเสียจนป้าเหงื่อแตกซิก ก็นังหนูนี่มีบัตรลดสิบเปอร์เซ็นต์นี่นา ขืนนังหนูนี่ขายเท่าทุนแล้วฉันจะไปขายแมวที่ไหน ท้ายที่สุดแล้วอาหมวยก็ไม่ได้ขายในราคาลดสิบเปอร์เซ็นต์หรอก เจ้าวินบอกว่า การเปิดเผยว่าอาหมวยมีบัตรลดก็อันตรายพอๆกับเปิดเผยทักษะนั่นแหละ และเนื่องจากอาหมวยเชื่อมั่นว่าความงกมีผลต่อเจ้าวินมากกว่าความปากสว่าง เธอเลยบอกวินอีกนิดว่าเธอเขียนคาถาปลดผนึกกับคาถากลับเมืองได้ หลังจากลงทุนซื้อม้วนคาถาเปล่ามาแล้ว ถึงจะขายไม่ค่อยดี แต่ก็กำไรแน่นอน -------------------------------------------- ตามปกติ ลานกลางเมืองในทวีปเริ่มต้นเป็นที่ๆผู้เล่นทั้งหลายจะเอาไอเทมที่ได้มาซื้อขายแลกเปลี่ยนกัน เนื่องจากเป็นเมืองที่มีแต่ผู้เล่นหน้าใหม่ที่ต่างก็หวังจะเดินทางไปทวีปใหญ่ จึงไม่มีใครจับจองสถานที่เป็นการถาวร ใครมาถึงก็หาที่ทางปูผ้า แล้วเอาของวางขายหรือตั้งป้ายรับซื้อได้เลย "ที่นี่ยังคึกคักเหมือนเดิมนะพี่ใหญ่" มังกรขาวยังอยู่กับพี่ใหญ่พยัคฆ์ "นายเอาของที่ได้มาไปฝากพวกเด็กๆขายหมดแล้วหรือ" พี่ใหญ่พยัคฆ์ถาม หลังจากที่กลับจากถ้ำค้างคาว ทั้งคู่ก็ช่วยอัพเลเวลให้กับคนในกิลด์ได้ไอเทมกระจุกกระจิกมามากโข บรรดาสมาชิกในกิลด์แม้จะดีใจที่หนึ่งในสามผู้ก่อตั้งกิลด์กับหัวหน้าตึกอยู่ช่วยพวกเขาไม่กลับไปทวีปใหญ่เสียที แต่พวกเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่า สองคนนี่มาทำอะไรในเมืองเริ่มต้น "เรียบร้อยแล้วครับ ดูเหมือนว่า วันนี้มีคนตั้งแผงรับซื้อไอเทมจำพวกแร่กับอัญมณี เจ้าพวกเด็กๆเลยหอบมาขายกันเสียเกือบหมด" "ผู้เล่นที่รับซื้อนี่ เป็นผู้เล่นใหม่ อายุราวๆยี่สิบปี มีผมสีม่วงกับเด็กผู้หญิงอายุสิบสี่สิบห้า ใช่หรือเปล่า" "โอ๊ะ นับถือๆ การข่าวของพี่ใหญ่นี่แม่นยำจริงๆ ต่อไปผู้น้องไม่กล้าปิดบังอะไรพี่ใหญ่อีกแล้ว" มังกรขาวหันมาประสานมือทำท่าคารวะประกอบคำพูด พี่ใหญ่จึงตบรางวัลด้วยมะเหงกไปหนึ่งที "นี่แน่ ถามดีๆดันล้อเลียนตอบเป็นกำลังภายใน ก็อยากจะสวมรอยอยู่หรอกนะว่า การข่าวดี แต่ของมันเห็นอยู่ตรงหน้า ดูโน่นซะ" พี่ใหญ่พยัคฆ์ชี้แผงขายของด้านซ้ายที่คนมุงอยู่คึกคัก บรรดาคนที่มุงก็ล้วนแต่เป็นคนคุ้นหน้าคุ้นตาพวกเขาทั้งนั้น เพราะเพิ่งไปช่วยอัพเลเวลให้ เมื่อมังกรขาวมองสำรวจพ่อค้าที่อยู่ตรงกลางไม่เท่าไร เขาก็ตาโตเมื่อเห็นคนที่ช่วยขายอยู่ข้างๆ "รู้หรือยัง" พี่ใหญ่ถาม "น้องหมวยกับผู้ปกครองหรือ งั้นเราเข้าไปทักทายเสียหน่อยดีกว่า" มังกรขาวชวนอย่างร่าเริง โป๊ก "อะไรอีกเล่า พี่ใหญ่" มังกรขาวบ่นอุบอิบที่โดนเขกหัวโดยไม่รู้สาเหตุ "หนอย จะทักทายน้องหมวย นายไปตรวจสอบก่อนดีกว่าว่ามีกิลด์ไหนส่งคนมาเฝ้าสองคนนี่แล้วบ้าง" คำพูดนี้ทำเอามังกรขาวตาโต จริงสิ ถึงการรับซื้อแร่ของพวกมือใหม่จะไม่ใช่เรื่องแปลก แต่ถ้ารับซื้อในปริมาณมากขนาดที่เขาได้ยินมามันก็น่าจับตาอยู่เหมือนกัน เขาจึงเปลี่ยนเป็นเดินสำรวจรอบลานกลางเมืองทันที แล้วก็คิดไม่ผิด เดินได้ไม่เท่าไร เขาก็เจอไอล่า คนจากตึกทองคำ ของกิลด์ฮาเดส ไอล่าค้อมหัวทักทายพวกเขาทันทีที่เห็น แต่ก็ไม่ขยับ พี่ใหญ่จึงเป็นฝ่ายเดินเข้าไปถามแทน "ที่นี่มีอะไรน่าสนใจ ขนาดที่ไอล่า แห่งฮาเดสต้องมาด้วยตัวเอง" "แค่เด็กที่ท่านพยัคเฆนทร์กับมังกรขาวลงทุนอัพเลเวลให้ด้วยตนเองออกมารับซื้อก้อนแร่ ก็มากพอที่จะทำให้ต้องออกมาตรวจสอบแล้วล่ะค่ะว่า กิลด์พยัคฆ์สามเศียรจะเริ่มสะสมโลหะแล้วหรือ" ไอล่าตอบยิ้มๆ "แล้วได้ความว่าไงบ้างล่ะ" มังกรขาวถาม "ก็แปลกใจนิดๆ ที่พบว่าคนที่เอามาขายกับกลายเป็นคนของกิลด์พยัคฆ์เสียส่วนใหญ่ แต่ที่แน่ๆ เด็กสองคนนั่นน่าจะมีคนที่ได้อาชีพพ่อค้าแล้วอยู่เบื้องหลัง" "หือ" "เด็กสองคนนั่นเริ่มตั้งแผง ติดป้ายขายของตามราคาตลาด การรับซื้อก็มีป้ายราคาบอกชัดเจน แถมยังมียาเพิ่มพลังชีวิต ม้วนคาถาปลดผนึกและคาถากลับเมืองมาขายเสริมเรียกลูกค้า" "ก็ไม่มีอะไรผิดปกตินี่" มังกรขาวแกล้งแย้ง เขารู้อยู่แก่ใจเลยทีเดียวแหละว่า ใครเป็นคนกำหนดราคา "งั้นหรือ ฉันว่าน่าสนใจดีออก โดยเฉพาะ ถ้ากิลด์พยัคฆ์จะลงทุนเพาะสร้างสมาชิกอาชีพพ่อค้า แทนที่จะใช้บริการของกิลด์ขุมทรัพย์เจ็ดคาบสมุทร พันธมิตรเมื่อปีก่อน" พี่ใหญ่ถึงกับเงียบ ไอล่านี่แสบจริงๆ เขาตอบโต้อะไรไม่ได้ทั้งนั้น โวยไปก็อาจทำให้เรื่องเข้าหูกิลด์ขุมทรัพย์ เงียบก็เท่ากับแบ่งรับแบ่งสู้ แต่จะว่าไป การที่ขาดพ่อค้าระดับสูงๆทำให้กิลด์เขาโตได้น้อยกว่าที่ควรจริงๆเหมือนกัน เอาเป็นว่า เขาจะรับเรื่องนี้ไว้พิจารณาก็แล้วกัน ไอล่ามองพี่ใหญ่ที่เงียบไปยิ้มๆ ก่อนจะพูดต่อ "มีคนของกิลด์อัศวินมังกรไฟ มาดูๆอยู่เหมือนกัน แต่ตอนนี้หายไปแล้ว เด็กสองคนนั่นน่าสนใจดีเหมือนกันนะ" "ใช่ น่าสนใจดีนะ" พี่ใหญ่จงใจตอบแบบนั้น แล้วชวนมังกรขาวเดินกลับไปที่กิลด์สาขา ส่วนไอล่า เธอเปลี่ยนใจแล้ว จากที่คิดว่าเด็กสองนี่ไม่น่าสนใจเท่าไร แต่ตอนนี้ คงต้องสืบให้กระจ่าง ----------------------------------------------- จากคุณ : Deckard - [ 14 มี.ค. 52 05:37:56 ]

ความคิดเห็นที่ 2 บทที่ 9 แร่เหล็กระดับสูง ตั้งแต่กลับมากตั้งแผงขายของซื้อของครึ่งวันแรก อาหมวยก็ต้องปลดผนึกเป็นมือระวิง จริงอยู่ที่ผู้เล่นจะเอาก้อนแร่ไปขายให้ NPC ที่ร้านช่างตีเหล็กหรือจะเอาไปให้ผู้เล่นที่ได้อาชีพช่างช่วยสร้างอาวุธก็ได้ แต่การจะสร้างอาวุธต้องใช้แร่เหล็กชั้นดีถึงจะคุ้มกับค่าจ้างแสนแพง ก้อนแร่ที่ตกในทวีปเริ่มต้นนี้ มีแค่ระดับต่ำกับระดับกลางเท่านั้น จึงไม่มีใครคิดจะเก็บไว้สร้างอาวุธ การเอาไปขายให้ร้านช่างตีเหล็ก ต้องเสียค่าจำแนกแร่หน่วยละห้าเหรียญเงิน ในขณะที่ราคาแร่เหล็กชั้นต่ำราคาประมาณหน่วยละสิบเหรียญเงิน คิดแล้วหลายคนจึงเก็บไว้ก่อน พอกลางๆปีกิลด์ต่างๆเตรียมทำสงครามกัน ราคาจึงจะกระเตื้องขึ้นมาบ้าง แต่การเก็บก็มีค่าเช่าคลังเก็บของ พอเจ้าวินประกาศรับซื้อก้อนแร่ที่ยังไม่ปลดผนึก คนก็ขนมาขายกันตรึม แม้ราคาที่ได้จะถูกกว่าที่ร้านช่างตีเหล็กนิดหน่อย แต่ก็ไม่ต้องเสียค่าจำแนกแร่ และประหยัดค่าเช่าคลังเก็บของ และการที่เจ้าวินหอบก้อนแร่มาเป็นกองพะเนินนี้เอง ที่ทำให้หมวยค้นพบวิธีใช้กล่องเล่นแร่แปรธาตุได้โดยบังเอิญ ความจริงต้องบอกว่าวินต่างหากที่เป็นคนค้นพบ "โห เยอะเหมือนกันนะเนี่ย กระเป๋าอาหมวยจะใส่พอไหม" วินมองแร่เหล็กที่จำแนกแล้วกองโตบนพื้นห้อง ก่อนจะอาสา "วินช่วยเก็บใส่กระเป๋าก็แล้วกันนะอาหมวย" พออาหมวยส่งกระเป๋าให้ เจ้าวินก็เคลียร์กระเป๋าด้วยวิธีเทของออกมา เจ้ากล่องเล่นแร่แปรธาตุก็หล่นออกมาด้วย "เอ๋ อาหมวยมีกล่องแปลกๆด้วย ไหนดูสิว่าใส่ของได้เท่าไร" วินโกยแร่เหล็กใส่กล่องจนเต็มเอี๊ยด โดยที่อาหมวยไม่ทันดู เพราะกำลังง่วนกับการจำแนกก้อนแร่ที่เหลืออยู่ กว่าจะรู้เรื่องก็ตอนที่เจ้าวินพูดขึ้นมาอีกรอบ "โห อาหมวย ใส่ได้ตั้ง 500 หน่วย เจ้ากล่องนี่กินเนื้อที่แค่ช่องเดียวในกระเป๋า ประหยัดเนื้อที่ได้ตั้งสี่ช่องแน่ะ ว่าแต่ทำไม มันปิดไม่ลง" เจ้าวินทั้งนั่งทับ ทั้งกระโดดเหยียบเพื่อจะปิดฝาจนอาหมวยต้องลุกมาห้าม "เฮ้ย วินเล่นอะไร กล่องใบนี้ได้มาจากเควสเชียวนะ เดี๋ยวพังหมด" "ก็วินปิดไม่ได้นี่" "ทำไมจะปิดไม่ได้" อาหมวยเดินเข้าไปปิดฝากล่องเอง พอมืออาหมวยแตะกล่องปุ๊บ ฝาก็ปิดทันที อาหมวยยิ้มให้วินอย่างผู้ชนะได้ไม่เท่าไร กล่องเจ้าปัญหาก็เริ่มมีเสียงกุกกักๆ จนสองอาหลานถอยออกมาตั้งหลักราวๆสามวา สักพักก็ ฟุ่บ "เสียงอะไรนะอาหมวย" ทั้งสองมองหน้ากัน ก่อนจะตัดสินใจค่อยๆย่องกลับไปแง้มฝากล่องออกดู "เฮ้ย แร่เหล็กหายไปกลายเป็นก้อนแร่ก้อนนิดเดียว เมื่อกี้วินยัดลงไปเต็มกล่องเลยนะ" วินโวยวาย เมื่อเห็นแร่เหล็กระดับต่ำเต็มกล่องกลายเป็นก้อนแร่ขนาดย่อมที่ยังไม่ได้ปลดผนึก "ไหน ขออาดูหน่อยสิ" อาหมวยหยิบก้อนแร่ออกมา แล้วก็พบว่า เธอต้องใช้พลังจิตมากกว่าเดิมหลายเท่าในการปลดผนึก และเมื่อปลดผนึกแล้วก็พบว่ามันคือ แร่เหล็กระดับสูง ขนาด 50 หน่วย "อาหมวยว่าไงนะ" "มันกลายเป็นแร่เหล็กระดับสูงไปแล้วอะ" "ไชโย เรารวยแล้ว" วินตะโกน แต่อาหมวยไม่ยักคิดอย่างนั้น จริงอยู่ที่แร่เหล็กระดับสูงราคาสูงกว่าแร่เหล็กระดับต่ำเป็นร้อยเท่า แต่เธอกับวินจะเอาไปขายให้ใคร ถ้าขายให้ร้านช่างตีเหล็ก ลุงช่างก็ต้องเอาออกมาวางขาย ตอนทำงานที่ร้านช่าง ลุงช่างบอกว่า ร้านในทวีปเริ่มต้นจะมีแร่เหล็กชั้นสูงขายไม่เกินสิบหน่วยต่อเดือน ถ้ามีมากกว่านั้นก็จะจุดชนวนสงสัยทันทีว่าทำไม แร่เหล็กระดับสูงจำนวนมากถึงมาปรากฏที่ทวีปเริ่มต้น ถ้าจะขายให้ผู้เล่นระดับสูง ก็ต้องไปที่ทวีปใหญ่ก่อน พออาหมวยบอกวินเรื่องที่เธอคิด เจ้าวินกลับตัดสินใจแบบง่ายๆ "อาหมวยทำแร่เหล็กชั้นสูงจากแร่ชั้นต่ำพวกนี้ไว้ก่อนเลย ของพวกนี้เราเก็บไว้ได้ วินว่า รายได้จากยาเพิ่มพลังชีวิตกับม้วนคาถาสองอย่างนั่น น่าจะพอค่าใช้จ่ายของเราในช่วงนี้นะ" เมื่อวินออกไปตั้งแผงรับซื้ออีกรอบ อาหมวยก็สร้างแร่เหล็กชั้นสูงไป กลุ้มใจไป ว่าจะเอาไปขายให้ใคร เงินทองก็ชักจะร่อยหรอเพราะมาจมกับแร่เหล็กพวกนี้หมด กำไรสิบเปอร์เซ็นต์มันไม่ได้เยอะอย่างที่เจ้าวินคิดเสียหน่อย คิดแล้ว อาหมวยก็ตัดสินใจไปเยี่ยมเยือนร้านช่างตีเหล็กเสียหน่อย เผื่อลุงเขามีทางออกอย่างอื่นบ้าง --------------------------------------------------- "ฮ่าๆๆ" พอได้ยินเรื่องที่อาหมวยเล่า ลุงช่างตีเหล็กก็หัวเราะตัวงอ "ตกลงไม่กล้าขายจริงเหรอ" "ลุง ถ้าหมวยกล้าขาย ก็ขายให้หมดแล้ว พี่สาวที่อาคารเริ่มต้นเขาสั่งให้หมวยเก็บเรื่องความสามารถเป็นความลับไว้ก่อน" "อืมม มันก็จริง ขืนมีใครรู้เข้านะนังหนูเอ๋ย ต้องโดนพวกกิลด์ใหญ่ๆจังขังอยู่ในห้องมืด วันๆนั่งปลดผนึกกับจำแนกของ อ้อ ผลิตเหล็กชั้นสูงอีกอย่าง ไม่ได้ออกมาเล่นหรือเห็นเดือนเห็นตะวันแน่" ลุงช่างพ่นควันออกจากกล้องยาสูบในมือแบบสบายอารมณ์ อาหมวยหน้าซีดเผือด เธอไม่เคยคิดถึงเรื่องแนวโรงงานนรกเลยนะเนี่ย จะว่าไปมันก็เข้าเค้าอยู่เหมือนกัน แค่ช่วยเจ้าวินคนเดียวเธอยังต้องจมอยู่ในห้องทั้งบ่าย ขืนเป็นกิลด์ทั้งกิลด์ บรื้อ "แล้วทำไงดีอะ" "เอางี้ ในฐานะที่เป็นลูกจ้างเก่า จะบอกใบ้ให้นิดนึง ร้านนี้ได้โควต้าแร่เหล็กชั้นสูงมาเดือนละสิบหน่วย แต่ไม่ได้แปลว่าจะได้ของมาครบทุกเดือน วันก่อนโน้นหมวยแยกได้กี่หน่วยล่ะ" "ห้าหน่วย" อาหมวยนึกๆดูแล้วน่าจะมีเท่านี้แหละ ก่อนจะเกทว่าลุงบอกใบ้อะไร "งั้นหนูก็ขายให้ลุงได้ห้าหน่วยสิ แล้วเดือนก่อนๆลุงยังมีโควตาที่ขาดอีกหรือเปล่า" พอคิดได้ก็ถามเร็วเชียว "รับได้เต็มที่ยี่สิบหน่วย" ลุงตอบยิ้มๆ ที่ลุงแกใจดีกับหมวยเป็นพิเศษในวันนี้ เพราะบริษัทเกมโล่งใจมากที่ถอนภารกิจพิเศษออกไปได้เสียที แถมยังจัดโบนัสพิเศษให้ผู้มีส่วนร่วมในทุกคนที่ช่วยให้งานนี้ผ่านพ้นไปได้ แถมสั่งให้ NPC ในเมืองเริ่มต้นช่วยดูแลอาหมวยดีๆ เพราะถ้าโดนกิลด์ไหนชิงตัวไปอยู่ในโรงงานนรกอย่างไร้ทางสู้ตั้งแต่เลเวลต่ำๆ นอกจากจะเป็นการทำลายอุดมการณ์ของบริษัทเกมที่สร้างสรรค์เกมเพื่อความสนุกของผู้เล่นแล้ว ยังอาจทำลายสมดุลของเกม จนการทำมหาสงครามตอนปลายปีไม่สนุก และกำไรก็จะลดลงอีกด้วย "งั้น หนูขายรวดเดียวเลยนะ" แร่เหล็กชั้นสูงหน่วยละสองพันเหรียญเงิน แค่นี้ก็ได้มาสี่หมื่นแล้ว ลุงช่างทำการซื้อขายเสร็จก็หันมาบอก "รู้ไหม ร้านช่างนี่ ถ้าเอาของมาขายได้สองเท่าของจำนวนที่ร้านมีไว้ขายในแต่ละเดือนจะมีของสมนาคุณให้" อาหมวยหน้าเหรอ อุทานเสียงหลง "มีแบบนี้ด้วย" "ฮ่าๆขอสมนาคุณแบบนี้ ไม่ใช่จะได้กันง่ายๆหรอกนะ เพราะมีแต่ทวีปเริ่มต้นเท่านั้นแหละ ที่ไม่มีแร่เหล็กระดับสูงกับอัญมณีดีๆตกจากสัตว์อสูร ร้านช่างถึงได้ถูกจำกัดโควตา ร้านในทวีปใหญ่ ไม่มีการจำกัดโควตาหรอกนะ" อาหมวยตาวาวเลยทีเลย "แล้วของสมนาคุณคืออะไรคะ" "ถ้าเป็นคนอื่นก็ต้องเริ่มตำราจำแนกโลหะ แต่เราน่ะดันได้ไปแล้ว รวมทั้งตำราปลดผนึกจำแนกอัญมณีกับตำรางช่างพื้นฐาน ตั้งแต่ตอนทำงานเที่ยวก่อน คุณสมบัติถึงครั้งแรกก็ได้ตำราเล่มที่สี่เลย" ลุงช่างบ่นเล็กๆก่อนจะหยิบตำราเล่มหนึ่งมาส่งให้ ตำราช่างระดับสอง เชตไอเทม "เซตไอเทม" อาหมวยไม่เข้าใจ "หมายถึง ไอเทมที่จะเปล่งประสิทธิภาพที่สุดเมื่อผู้ใช้ใส่ครบชุดไงเล่า ลองเปิดดูสิ" พอเอาหมวยเปิดก็เหมือนทุกครั้ง คือมีข้อมูลปริมาณมหาศาลพุ่งเข้ามาในหัว แต่ที่ไม่เหมือนทุกครั้งก็คือ ไม่ว่าเธอจะคิดถึงไอเทมชิ้นไหน ก็จะมีเสียงบอกว่า ขาดทักษะแกะสลัก ไม่สามารถสร้างได้ ขาดทักษะช่างทอง ไม่สามารถสร้างได้ ขาดทักษะเจียรนัย ไม่สามารถสร้างได้ "ทำไม หมวยสร้างอะไรไม่ได้สักอย่างเลยละคะ" "เซตไอเทมไม่ได้ใช้แค่เหล็ก แต่ใช้ทั้งทองและอัญมณี แถมยังต้องมีลวดลายถูกต้องตามแบบ ถึงจะเป็นไอเทมที่สมบรูณ์ ก็ต้องใช้ทักษะอื่นๆด้วยเป็นธรรมดา ลองดูดีๆสิ มีบางชิ้นเหมือนกันนะที่พอจะสร้างขึ้นมาก่อน แล้วค่อยใส่อัญมณีหรือแกะลวดลายทีหลังได้ คุณสมบัติก็ดีกว่าเกราะที่มีขายในร้านนิดหน่อย ที่สำคัญใช้แต่แร่เหล็กระดับสูงในการสร้างเสียด้วย" "สร้างเสร็จแล้ว เอามาขายได้หรือเปล่า" อาหมวยถาม "ขายที่ร้านก็ได้ แต่ถ้าวางขายเอง ก็ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันไม่ได้ตกจากสัตว์อสูร จะเก็บไว้ใช้เองก็ไม่ผิดกติกาอะไร ก่อนจะใส่ลายใส่อัญมณีมันก็ของธรรมดาๆชิ้นหนึ่ง" ลุงช่างยักคิ้วให้ อาหมวยเลยขอลุงช่างใช้เครื่องมือในร้านลองของใหม่เสียเลย ก็ตำรามันบอกนี่ว่า โอกาสหลอมไอเทมสำเร็จขึ้นอยู่กับฝีมือ ไม่ได้เป็นร้อยเปอร์เซ็นต์เหมือนไอเทมพื้นๆ ลุงช่างรู้ทัน จึงตกลงโดยมีข้อแม้ว่า ถ้าให้แกสอนของชิ้นแรกแกจะรับซื้อในราคาแร่เหล็กเท่านั้น ซึ่งอาหมวยก็ต้องยอม และแล้ววันนี้ อาหมวยก็ได้รู้ว่า ทักษะควบคุมไฟไม่ได้มีไว้ใช้ทำกับข้าวอย่างเดียว ---------------------------------------- จากคุณ : Deckard - [ 14 มี.ค. 52 05:46:21 ]

ความคิดเห็นที่ 3 บทที่ 10 กิลด์ กว่าจะออกจากร้านช่างตีเหล็กมาได้ อาหมวยก็พลังจิตเหือดแห้ง แน่นอน การสร้างเสื้อเกราะหนึ่งตัวมันต้องใช้พลังจิตมากกว่าย่างหมูอยู่แล้ว แม้จะมีเตาหลอมช่วยก็เถอะ เธอตัดสินใจเดินไปสมทบวินที่ลานกลางเมือง พอไปถึงก็เห็นวินกำลังเก็บแผง โดยมีคนสี่คนคอยช่วย เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ เจ้าวินก็หันมาเห็น "มาแล้วหรืออาหมวยน้อย" "ไหน เจ้าวินมันเรียกฉันว่าไงนะ" อาหมวยงุนงงที่เจ้าวินเปลี่ยนคำเรียกหา หรืออันที่จริงต้องบอกว่าวิน กลับไปเรียกอาหมวยเหมือนตอนที่วินยังไม่เข้าอนุบาลต่างหาก ตอนนั้นวินยังแยกความแตกต่างระหว่าง "อาหมวย" ที่แม่สอน กับ "อาหมวยน้อย" ที่พ่อเรียกผู้หญิงคนนึงที่เข้ามาเล่นกับเขาบ่อยๆไม่ได้ วินก็เลยเรียกอาหมวยว่าอาหมวยน้อยตามพ่ออยู่หลายปี "อาหมวยน้อย นี่ไง พี่น้ำฝนที่พี่วินเล่าให้ฟัง" เจ้าวินปราดเข้ามา ทำท่ากลอกตาบอกใบ้เต็มที่ราวกับว่ากลัวเธอจะลืมสัญญา พอได้ยินชื่อน้ำฝน เธอก็พอจะนึกออก "ได้ไงวะ เจ้าวิน เล่าแต่เรื่องน้ำฝนได้ไง ต้องเล่าเรื่องธนูสายฟ้าอย่างข้าด้วยสิ" ชายหนุ่มอายุราวๆยี่สิบปีในชุดหนัง ห้อยธนูคันโตเดินมาตบไหล่วินก่อนจะแนะนำตัว "พี่ชื่อธนูครับ ชื่อในเกมเต็มๆคือธนูสายฟ้า" "ค่ะ" หมวยรับคำ ไม่ได้ไหว้ ดูยังไงเจ้าเด็กผมทองตาตี่นี่ก็น่าจะเด็กกว่าเธอนี่นา "ส่วนพี่ เอเรส จะเรียกพี่เอก็ได้" อาหมวยหันไปมองชายอีกคนอายุน่าจะมากกว่าคนแรกนิดหนึ่ง ในมือถือหอกกับโล่อันโต สงสัยอยากได้อาชีพอัศวิน "ส่วนพี่คือลูน่า จอมเวทย์สายรักษาในอนาคตจ๊ะ" สาวน้อยในชุดมือใหม่ยิ้มจนแก้มบุ๋ม ส่วนพี่น้ำฝน คนที่เจ้าวินพูดถึงเป็นคนแรก เเข้ามาทักเป็นคนสุดท้าย "ในเกมพี่ใช้ชื่อว่า อโดรา เทพแห่งสายฝนจ๊ะ "สวัสดีค่ะ" อาหมวยยิ้มอย่างเดียว นึกอยู่ในใจ นี่เจ้าวินมันจะให้ตูเล่นเป็นเด็กไปอีกนานแค่ไหนฟะ "พวกเราชวนวินไปกินข้าวน่ะ แต่วินมัวแต่ห่วงหมวย ตอนนี้เจอแล้ว ไปด้วยกันเลยไหม" เอบอก ดังนั้นทั้งหมดจึงตั้งขบวน เดินไปร้านอาหาร ------------------------------------------------ คราวนี้ ทั้งหมดได้นั่งที่โต๊ะหนึ่งในห้องอาหารชั้นล่างอันจอแจ เพราะไม่มีใครอู้ฟู่พอจะจ่ายค่าห้องพิเศษ เหมือนพี่ใหญ่พยัคฆ์ ระหว่างที่รออาหาร อาหมวยนั่งมองหลานชายเจรจากับเพื่อนๆแล้วก็ได้แต่นึกในใจว่า ท่าทางมันจะเอาจริงกับอาชีพพ่อค้า คุยได้ไม่กี่คำ มันก็รับซื้อของของคนทั้งกลุ่ม จัดการขายน้ำยากับม้วนคาถาให้ด้วยเสร็จสรรพ รับของโอนเงินกันที่โต๊ะนั่นแหละ พออาหารมา พวกเขาก็เลยกินไปคุยไปอย่างครื้นเครงเพราะหมดกังวลเรื่องขายของกันหมดแล้ว "พรุ่งนี้ พวกเราจะออกไปเก็บเลเวลแถวหนองน้ำมรกต วินจะไปด้วยไหม" เอชวน "อืมม น่าสน แต่วินอยู่ได้แค่วันเดียวนะ" "ทำไมล่ะ" ลูน่าถาม "พอดี อาหมวยต้องออกเกมน่ะ" วินตอบเสียงอ่อย "ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย น้องหมวยออก วินก็อยู่ต่อได้นี่" "คนที่อยู่ต่อได้ คือผู้ปกครอง ไม่ใช่เด็กในความปกครองย่ะ" อาหมวยตอบอย่างนี้ในใจ แต่พูดออกไปว่า "ถ้าเข้าออกไม่พร้อมกัน เลเวลพี่วินก็สูงกว่าหมวยมากซิคะ แล้วถ้าพี่วินไปทวีปใหญ่ หมวยจะทำยังไง" อย่าสงสัยว่าทำไมอาหมวยถึงเรียกเจ้าวินว่าพี่วินได้สนิทปากนัก มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนมีหลานหลายคน พอเจ้าคนเล็กๆเริ่มพูดได้ ลุงป้าน้าอาทั้งหลายก็ต้องเรียกหลานคนโตว่าพี่ เพื่อเป็นตัวอย่างให้น้องๆเรียกตามกันเกือบทั้งนั้น เจ้าวินก็เหมือนกัน ในฐานะหลานคนแรก มันก็เลยได้เป็นพี่วินมานานเกือบเท่าอายุน้องสาวมันนั่นแหละ "เออจริง ยังไงเจ้าวินก็ต้องติดอยู่กับหมวยนั่นแหละ แต่พวกเราไม่รอนะเฟ้ย ถึงเลเวลสามสิบปุ๊บจะไปทวีปใหญ่ทันที" ธนูบอก "วันเดียวก็วันเดียว ไม่เห็นจะเป็นไร เลยเนอะ ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นแหละ" พอน้ำฝนบอกอย่างนี้เท่านั้นแหละ เจ้าวินถึงได้หน้าดีขึ้นมาทันตา แล้วก็จัดแจงเปลี่ยนเรื่องทันใด "เมื่อพวกนายไปทวีปใหญ่ จะเล่นเดี่ยวต่อหรือจะเข้ากิลด์" "ถ้าไม่เข้ากิลด์ โอกาสได้อาชีพก็ยากมาก ข้อมูลเรื่องทักษะที่ต้องการน่ะพอมี แต่วิธีฝึกนี่สิ ไม่ค่อยมีหลุดรอดออกมาให้เห็นเท่าไร" ธนูตอบ "แล้วนายอยากเข้ากิลด์ไหนล่ะ" เอถามยิ้มๆ "เฮเดส" ทั้งสี่รวมทั้งเจ้าวินประสานเสียงกันดังลั่น ทำเอาอาหมวยชักงง "กิลด์นี้ดียังไงเหรอ อาหมวยถาม "อาหมวยน้อยไม่รู้อะไร เฮเดสนะเท่สุดๆเลย" วินโฆษณาเต็มที่ "ใช่ๆ ตอนที่รับมือกับหัวหน้ากิลด์อื่นสี่กิลด์พร้อมกันหกคนนะเท่มากๆ" ธนูช่วยเสริม "มีแค่สี่กิลด์ ทำไมหกคนล่ะ" อาหมวยซัก "ก็กิลด์พยัคฆ์สามเศียรนะสิ ขี้โกง ฉวยโอกาสตอนที่เกมยังมีช่องว่าง ตั้งคนเป็นหัวหน้าพร้อมกันสามคน ทั้งๆที่สี่รุมหนึ่งก็น่าเกลียดแล้ว นี่ใช้ตั้งหกรุมหนึ่ง" ลูน่าทั้งตอบทั้งฉวยโอกาสประณามไปด้วย "เหรอ แล้วผลเป็นไง" อาหมวยถาม "ก็แพ้นะซิถามได้" คราวนี้คำตอบมาจากนอกโต๊ะ ทั้งหมดหันขวับไปมองก็เห็นชายหนุ่มสูงวัยกว่าเอเล็กน้อยท่าทางยียวยกวนประสาทไม่เบายืนอยู่ "อ้าว พี่ชายมังกรขาวนี่ มาทานข้าวหรือคะ แล้วพี่ใหญ่พยัคฆ์ไปไหน ไม่มาด้วยกันหรือคะ" หมวยทักทายอย่างดีใจ ไม่ทันสังเกตว่าลูน่ากลืนน้ำลายเอื้อก ทำท่าเหมือนเจออะไรจุดไต้ตำตอเข้า "พี่ใหญ่เหรอ ตอนนี้อยู่แถวๆนี้แหละ เมื่อกี้ยังถามอยู่เลยว่าน้องหมวยจะออนเมื่อไหร่" มังกรขาวลากเก้าอี้จากโต๊ะข้างๆมานั่งด้วยดื้อๆ "แล้วนี่ใครเป็นใครบ้างล่ะ น้องหมวยแนะนำให้พี่รู้จักที" "อ้อ พี่ๆคะ นี่พี่ชายมังกรขาวที่ช่วยหมวยอัพเลเวลตอนที่พี่วินไม่อยู่ค่ะ" แล้วอาหมวยก็แนะนำวินและเพื่อนๆไปทีละคน ใช้ชื่อเล่นนี่แหละ ชื่อในเกมนะน่ะ ของหลานชายตัวเองยังจำไม่ได้เลย อย่าพูดถึงเพื่อนหลาน แต่ละคนก็ดูสนอกสนใจมังกรขาวดี เว้นแต่ลูน่าที่ยังทำหน้าปูเลี่ยนๆกับเอที่เหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา "ดูเหมือนน้องๆจะสนใจเฮเดสมากเลยนะ" มังกรขาวตั้งข้อสังเกต "ก็ธรรมดานี่ฮะ เฮเดสทำผลงานยอดเยี่ยมไว้ถึงสองปีติดกัน" เอโต้ตอบแทนเพื่อนทั้งกลุ่ม "ทั้งๆที่แพ้ในปีที่แล้วนี่นะ" มังกรขาวยังไม่เลิก "ก็เพราะแพ้ไงฮะ ถึงได้เห็นความสุดยอดของเฮเดส" วินเถียงทันที "ใช่ รับมือ...หัวหน้ากิลด์หกคนด้วยตัวคนเดียว" ลูน่าละเว้นคำว่าหมาหมู่ได้ทันเวลา "แถมตอนที่รู้ว่าแพ้แน่ ยังถ่วงเวลาประกาศสลายกิลด์ ทำให้สมาชิกไม่สูญเสียไอเทมสำคัญไปด้วย เสียดายที่ปิดคลังทั้งหมดไม่ทัน ไม่อย่างนั้นทั้งสี่กิลด์ก็ได้แต่ชัยชนะบนความว่างเปล่าไปแล้วล่ะ" น้ำฝนก็ไม่เบาเหมือนกัน ท่าทางจะเป็นแฟนคลับเฮเดสอย่างเหนียวแน่นอีกคน "แล้วน้องหมวยว่าไง" มังกรขาวถามยิ้มๆ อันที่จริงเฮเดสเป็นคู่ต่อสู้ที่เขายอมรับนับถือทั้งปากทั้งใจอยู่แล้ว เขาไม่ว่าอะไรหรอกถ้าใครจะคลั่งเฮเดส แต่เว้นแม่หนูที่เขาคิดจะชวนเข้ากิลด์นี่ไว้คนก็แล้วกัน "หมวยเพิ่งได้ยินชื่อเฮเดสวันนี้แหละค่ะ" อาหมวยตอบอย่างคนไม่รู้เรื่อง "แหมดี งั้นต้องรีบชวนหมวยไปเที่ยวที่กิลด์สาขาซะแล้ว จะได้รู้จักพยัคฆ์สามเศียรดีขึ้น" พอมังกรขาวพูดจบ อาหมวยก็อ้าปากค้าง ที่แท้กิลด์คู่แข่งนี่เอง มิน่า เมื่อกี้ มาคุเชียว "พี่ชายจะชวนแต่น้องหมวยคนเดียวเลยหรือครับ" เอถาม "แหม ก็อยากจะชวนทั้งหมดนั่นแหละ แต่เห็นน้องๆสนใจเฮเดสมาก ก็ไม่อยากรบกวน อีกอย่างคนที่อยากอยู่กับเฮเดส ก็มักจะแสดงความตั้งใจจริงด้วยการตั้งชื่อในเกมเป็นพวกเทพอยู่แล้วนี่ น้องๆก็คงจะเหมือนกัน ก็เหลือแต่น้องหมวยนี่แหละที่รู้ว่าไม่ใช่ พี่เลยไม่กล้ารบกวนคนอื่นไง" มังกรขาวกีดกันหน้าตาเฉย "ผมปล่อยให้อาหมวยน้อยไปกับคุณคนเดียวไม่ได้หรอกครับ" เจ้าวินปกป้องอาอย่างเต็มที่ด้วยความไม่ไว้ใจเจ้าตัวกวนหน้าใหม่นี่สุดๆ "น้องหมวยเป็นน้องของวินก็เท่ากับเป็นน้องของเราด้วย ดังนั้น เราจะช่วยวินปกป้องน้องหมวยด้วยกันใช่ไหม" เอถาม ซึ่งก็ได้รับเสียงสนับสนุนจากทุกคน "เฮ้ย" มังกรขาวเริ่มไหวตัว เขาไม่ได้วางแผนจะทำตัวเป็นผู้ใหญ่รังแกเด็กนี่หว่า โต๊ะข้างๆก็เริ่มหันมามองแล้วซุบซิบนินทาอีกต่างหาก เขาเลยตัดสินใจเผ่น แต่ก่อนจะเผ่นก็ต้องทำงานตามที่โดนสั่งมาให้เรียบร้อยเสียก่อน "งั้นเรื่องไปเยี่ยมชมสาขา ค่อยคุยกันอีกทีก็แล้วกัน ว่าแต่น้องหมวยพอจะปลีกตัวได้สักครู่ไหม พี่ใหญ่อยู่ในห้องพิเศษข้างบนนี่เอง แวะไปทักทายด้วยกันหน่อย" "ได้ค่ะ" "ไม่ได้" เสียงอาหมวยกับเสียงวินแทบจะประสานกัน อาหมวยหันมาบอกวินด้วยสายตาว่า อย่าเพิ่งยุ่ง ก่อนจะเอ่ยปากว่า "พี่วินไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ หมวยไปเก็บเลเวลกับพวกพี่ชายเขามาแล้ว แค่ห้องพิเศษตรงนี้ ไม่เป็นไรหรอก" หลังจากนั้นก็จ้องจนวินไม่กล้าล้ำเส้น แล้วค่อยหันไปหามังกรขาว "นำไปเลยค่ะพี่ชาย" พอทั้งสองขึ้นบันไดไปได้ครึ่งทาง เอก็หันมาแซววินด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ "ได้เห็นสายตาพิฆาตของน้องหมวยแล้วรู้เลยว่าทำไมวินไม่กล้าทิ้งน้อง" เมื่อเห็นวินทำเมิน เอเลยปลอบอีกหน่อย "ไม่ต้องเป็นห่วงน่า ถ้าอีกครึ่งชั่วโมงยังไม่ลงมาจะขึ้นไปตามตัวให้เอง ใช่ไหมพวกเรา" เพราะอย่างนี้แหละวินเลยค่อยสบายใจขึ้นหน่อย แต่ความจริงเรื่องนี้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงสักนิด ที่อาหมวยตัดสินใจขึ้นไป ก็เพราะตอนนี้เธอมีพลังจิตมากพอจะปลดผนึกชุดเกราะแล้ว จึงอยากจะใช้หนี้ให้หมดๆไปจะได้ไม่ต้องกังวลอีก แต่การใช้หนี้ครั้งนี้ของเธอมีผลกระทบต่อคนที่เกี่ยวข้องหลายคนหลายเรื่องอยู่ เรื่องแรก ชุดเกราะเงาระดับหกของมังกรขาว เมื่อปลดผนึกแล้วกลับกลายเป็นเกราะมังกรทมิฬระดับแปด กลายเป็นหนึ่งในสิบสุดยอดไอเทมของเกมไปเลย และเพราะมันเป็นไอเทมระดับแปด การจะใช้มันได้เต็มที่จะต้องมีเลเวลตั้งแต่ 80 ขึ้นไป พี่ใหญ่จึงลากมังกรขากลับทวีปใหญ่เพื่ออัพเลเวลทันที แต่ก่อนไปหมอนี่ก็ยังสั่งคนที่สาขาให้ชวนน้องหมวยเข้ากิลด์ให้ได้ โดยไม่บอกเหตุผล คนในกิลด์ก็ทำตามคำสั่งแต่โดยดี แต่ทว่า เมื่อนึกไม่ออกว่า ทำไม มังกรขาวต้องการตัวเด็กคนนี้นัก สุดท้าย ก็มีข่าวลือออกมาจากไหนก็ไม่รู้ว่า มังกรขาวเป็นพวกโลลิ รักเด็กไปเสียนี่ งานนี้เจ้าตัวไม่เดือดร้อน (อยู่ที่ทวีปใหญ่ วันๆฆ่าสัตว์อสูรราวกับพวกซาดิส ใครจะกล้าเล่าให้ฟัง) แต่คนตั้งตัวเป็นผู้ปกครองเด็กอย่างเจ้าวินโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ประกาศจะอัพเลเวลให้ถึงสามสิบเพื่อไปเคลียร์กับมังกรขาวที่ทวีปใหญ่ให้ได้ ---------------------------------------------------- จากคุณ : Deckard - [ 14 มี.ค. 52 06:00:03 ]

ความคิดเห็นที่ 4 บทที่ 11 ดวลเดี่ยว หมวยเดินลงบันไดมาคนเดียว มองไปรอบๆร้านอาหารแล้วก็อดนึกชมคนออกแบบเกมไม่ได้ ร้านนี้ได้บรรยากาศโรงเตี้ยมในสมัยจีนโบราณมากๆ ทั้งตัวอาคาร เครื่องเรือน และเครื่องใช้ไม้สอย เจ้าวินเคยบอกเธอว่า เกมนี้เมืองทุกเมืองมีการเปลี่ยนรูปแบบทุกปี ขึ้นอยู่กับผลโหวต ปีที่แล้ว เมืองเริ่มต้น คะแนนโหวตของศิลปะอินเดียกับจีนตีคู่กันอย่างสูสี แต่เนื่องจากหัวหน้ากิลด์พยัคฆ์สามเศียร หนึ่งในผู้ชนะสงครามเป็นพวกบ้ากำลังภายในอย่างหนักประกาศขอให้คนในกิลด์ช่วยกันโหวตแบบทุ่มสุดตัว จีนก็เลยชนะไปอย่างฉิวเฉียด หมวยมองสำรวจไปเรื่อยๆ ตอนนี้ลูกค้าในร้านเปลี่ยนหน้าไปหมดแล้ว แต่ที่โต๊ะของเธอวินยังอยู่กับเพื่อนทั้งสี่ หมวยขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นเจ้าวินมีสีหน้าเคร่งเครียดในขณะที่สุมหัวปรึกษาอะไรกันสักอย่าง "พี่วิน" หมวยเรียก วินผงะอย่างตกใจ เพื่อนๆที่เหลือก็เอาแต่มองหน้ากันไปมองหน้ากันมา จนท้ายที่สุด เอก็ต้องเป็นคนพูด "อะแฮ่ม น้องหมวยนั่งก่อนสิ" อาหมวยเดินไปนั่งตามคำบอก สายตายังจับจ้องอยู่ที่เอ บ่งชัดมีอะไรจะพูดก็รีบพูด "คือว่า พวกพี่ๆจะยกเลิก ไม่ไปหนองน้ำมรกตแล้วล่ะ" หมวยมองหน้าเอ รอให้พูดต่อ "พรุ่งนี้ พี่ๆจะไปฝึกพิเศษที่ห้องฝึกของเฮเดส" เอพูดด้วยเสียงเบาจนเกือบจะเป็นกระซิบ หลังจากที่เหลียวซ้ายแลขวาว่า แขกที่โต๊ะอื่นๆต่างก็พูดคุยกันเอง ไม่มีใครสนใจพวกเขา และเมื่อเห็นว่าอาหมวยรอฟังอย่างเดียว ไม่ยอมแสดงความคิดเห็น เขาก็เข้าเรื่อง "เราก็เลยเห็นว่า น่าจะให้น้องหมวยไปฝึกพิเศษกับพวกเราด้วย" หมวยมองหน้า "เรื่องแค่เนี้ย ทำท่าราวกับว่าเป็นเรื่องใหญ่โต" กว่าหมวยจะถึงบางอ้อ ว่าทำไมหลานชายคอยหลบหน้าหลบตาพิกลตอนที่เอบอกเรื่องฝึกก็สายไปเสียแล้ว -------------------------------------------------------- เฮเดสเป็นกิลด์ที่ไม่รับสมาชิกเลเวลต่ำๆ สาเหตุใหญ่ก็เนื่องมาจากการพ่ายแพ้เมื่อปีที่แล้ว ผู้ที่ถูกฆ่าตายระหว่างมหาสงครามถ้าเป็นหัวหน้ากิลด์จะถูกลดระดับรวดเดียว 30 ระดับ สมาชิกระดับสูงลดลง 20 ระดับ และสมาชิกธรรมดาลดลง 10 ระดับ ไม่เป็นสมาชิกของกิลด์ไหนเลยลดลง 5 ระดับ  ตามปกติกิลด์ที่หัวหน้าถูกฆ่าจะถูกยึดสมบัติ แม้แต่สมาชิกที่รอดตายก็จะถูกระบบสุ่มเลือกให้เสียไอเทมอย่างน้อยสามชิ้น แต่เมื่อปีที่แล้ว ตอนที่ฮาเดสต่อสู้กับหัวหน้ากิลด์อื่นๆพร้อมกันถึง 6 คน ทั้งๆที่มีโอกาสหนี เขากลับถ่วงเวลา เพื่อไล่สมาชิกออกทีเดียวทั้งกิลด์ และใช้ทักษะปิดคลังซ่อนขุมทรัพย์ซ่อนสมบัติกองกลางเอาไว้ได้กว่า 80 เปอร์เซ็นต์ก่อนจะถูกฆ่าตาย ผลก็คือ อดีตสมาชิกของกิลด์เฮเดสที่ตายหลังโดนไล่ออกถูกลดระดับแค่ 5 ระดับ และไม่สูญเสียไอเทมใดๆทั้งสิ้น และเมื่อเฮเดสตาย สงครามก็ยุติ ระบบจะสร้างเขตปลอดภัยตลอดทั่วทั้งเกมทันที สมาชิกที่รอดชีวิตจึงไม่มีใครทำร้ายได้ ไอเทมก็ไม่ต้องเสีย ส่วนผู้ชนะก็แทบจะไม่ได้อะไร นอกจากรางวัลจากบริษัทเกม การเสียสละของเฮเดสสามารถซื้อใจ(อดีต)สมาชิกทั้งกิลด์ ทำให้เมื่อเขาประกาศตั้งกิลด์ใหม่ในปีนี้ จำนวนคนรอเป็นสมาชิกก็เกินกว่าที่ทักษะบัญชาการของเขาจะรับไหว โชคดีที่การเปลี่ยนแพทช์ใหม่ ทำให้สามารถรวมเอาทักษะบัญชาการของรองหัวหน้ากิลด์มาใช้ในการเพิ่มจำนวนสมาชิกได้ แต่ถึงกระนั้น เฮเดสที่ถูกลดเลเวลเหลือแค่ระดับหกสิบ ก็ยังรับสมาชิกเก่าเข้ากิลด์ได้ไม่หมดอยู่ดี ดังนั้น กิลด์ใหม่ของเฮเดส จึงใช้วิธีรับคนด้วยการคัดเลือกที่เมืองโอลิมปัสในทวีปใหญ่เท่านั้น คนที่ผ่านการคัดเลือกจึงมักมีแต่พวกเลเวลสูงๆกันทั้งนั้น ว่ากันว่า ในเดือนแรกของปีนี้ คนที่เลเวลต่ำที่สุดในกิลด์ ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็น เฮเดสเองนั่นแหละ และเป็นเพราะเฮเดสต้องการให้อดีตสมาชิกที่ยังเข้ากิลด์ใหม่ไม่ได้ สามารถใช้ประโยชน์จากสมบัติกองกลางที่พวกเขามีส่วนร่วมในการสร้างสมขึ้นมาด้วย เฮเดสจึงสั่งให้สร้างค่ายฝึกทักษะในเมืองเริ่มต้นและเมืองหลักสี่เมืองในทวีปใหญ่ จากนั้นก็ทำการส่งรหัสลับสำหรับเข้าไปใช้ค่ายฝึกให้อดีตสมาชิกทุกคน และเพื่อเพิ่มจำนวนคนที่มีสิทธิเข้าคัดเลือก อดีตสมาชิกสามารถพาเพื่อนเข้าไปฝึกด้วยได้ครั้งละไม่เกินห้าคน และเมื่อสมาชิกคนใดได้เข้าเป็นสมาชิกกิลด์ใหม่แล้วก็สามารถส่งรหัสลับของตนเองต่อให้กับคนที่ตนเห็นว่าพอมีแววได้ ว่ากันว่า ค่ายฝึกนี้มีอาวุธเกือบทุกชนิดที่วางขายในทวีปใหญ่ คนที่ไม่รู้ว่าตนเองถนัดหรือชอบอาวุธประเภทไหน จึงลองเล่นได้อย่างไม่มีข้อจำกัด สำหรับนักเล่นมือใหม่ การได้พบกับคนที่มีรหัสเข้าค่ายฝึกแทบจะเรียกได้ว่า พบขุมทรัพย์ในการฝึกทักษะสายต่อสู้เลยทีเดียว "พี่ได้รหัสมาจากไหนเหรอ" เจ้าวินถามเออย่างไม่ปิดบังความอยากรู้อยากเห็น เมื่อเจอกันอีกครั้งตอนเช้าวันรุ่งขึ้น "ของอย่างนี้ใครเขาบอกกัน" เอตอบยิ้มๆ อาหมวยฟังแล้วก็แอบทำหน้าเมื่อย เกมนี้ ใครๆก็มีความลับ จู่ๆเอก็เดินเลี้ยวเข้าตรอกแคบๆ ผลักประตูไม้ผุๆเข้าไปในบ้านโทรมๆหลังหนึ่ง แต่พอทั้งหมดเข้าไปในบ้าน ก็พบว่าได้ผ่านประตูมิติเข้ามาในค่ายฝึกเรียบร้อยแล้ว พวกเขาเห็นห้องโล่งกว้างมีอาวุธเงาวับหลากหลายชนิดทั้งตั้งและแขวนเรียงรายอยู่ข้างกำแพง เอหันมายิ้ม "เห็นแล้วใช่ไหม ด้านนี้เป็นลานฝึก แต่โน่น เป็นสนามประลอง" ความจริง ในกิลด์อื่นๆก็มีลานฝึกเหมือนกัน แต่ไม่เปิดให้คนที่ไม่ใช่สมาชิกใช้ ข้อเสียของลานฝึกก็คือได้แต่ความชำนาญ ไม่ได้ทักษะ เฮเดสจึงเพิ่มสนามประลองสำหรับการดวลเดี่ยวขึ้นในค่าย การดวลเดี่ยวเป็นการต่อสู้ระหว่างผู้เล่นแบบหนึ่งต่อหนึ่ง เมื่อตกลงจะสู้กันก็สามารถฆ่ากันได้โดยไม่มีความผิด ผู้ที่ถูกฆ่าระดับจะลดลงหนึ่งระดับ และเสียไอเทมอีกหนึ่งชิ้น การฆ่าและการต่อสู้จะให้ค่าประสบการณ์และทักษะเหมือนกับการฆ่าสัตว์อสูร แต่ผู้เล่นคนไหนเล่าที่จะกล้าใช้การดวลเดี่ยวเพื่อฝึกทักษะ ใครจะไว้ใจใครได้ว่า คนที่อ้างว่าจะช่วยฝึกจะไม่ทรยศเปลี่ยนใจมาฆ่าตัวเองเพื่อชิงไอเทมและประสบการณ์ แต่ที่สนามประลองของเฮเดสไม่มีใครฆ่าใครได้ เพราะทั้งสนามประลองคือ ประตูมิติที่จะย้ายตัวผู้เล่นที่มีเลือดต่ำกว่าห้าออกนอกลานประลองทันที และเมื่อออกมาแล้วการดวลก็จะถูกยกเลิกโดยอัติโนมัติ ใครที่กล้าฆ่าผู้เล่นในค่ายฝึกของเฮเดส นอกจากจะไม่มีวันได้เข้ากิลด์แล้ว ยังจะถูกเฮเดสประกาศจับตายอีกด้วย ที่นี่จึงเป็นสวรรค์ของการฝึกทักษะสายต่อสู้จริงๆ "นู ลานยิงธนูอยู่ทางซ้าย นายไปฝึกได้เลย" เอบอก ธนูอ้าปากค้างเมื่อหันไปเห็นธนูและหน้าไม้แบบต่างๆวางอยู่ข้างสนามยิงธนู เขาวิ่งเหยาะๆจากไปทันที "น้ำฝนกับลูน่า ถึงอยากจะเป็นนักเวทย์ แต่ก็ต้องหัดใช้อาวุธไว้บ้าง เลือกเอาสักอย่างแถวนี้แล้วลองซ้อมมือกับวินก็แล้วกันนะ" ทั้งสามพยักหน้ารับคำสั่งจากเอ "ส่วนน้องหมวยมาดวลเดี่ยวกับพี่" "อะไรนะ" "ดวลเดี่ยว" "หมายความว่าไง" อาหมวยพยายามจะหาคนช่วย แต่ทั้งหมดลงไปลานฝึกหมดแล้ว "คืองี้ การฝึกที่ลานซ้อมนี้จะทำให้ใช้อาวุธคล่องขึ้นก็จริง แต่มันไม่ได้ทักษะ" เอพูดไปเดินไป ทำให้อาหมวยเดินตามไปที่สนามประลองโดยไม่รู้ตัว "แล้วไง" "แต่น้องหมวยต้องการทักษะ ก็ต้องมาฝึกที่สนามประลองไงครับ" "ทำไม" อาหมวยหน้าบูดแล้ว "ก็น้องหมวยเลื่อนระดับโดยการให้คนอื่นช่วยมาโดยตลอด แบบนี้ถ้าเจอสัตว์อสูรเข้าจริงๆก็ตายเอาง่ายๆนะสิ พี่ๆก็เลยต้องให้มาฝึกทักษะไง" "แล้วดวลเดี่ยวนี่มีกติกายังไงบ้าง" อาหมวยยังไม่ไว้ใจ "ปกติก็สู้ไปจนฝ่ายหนึ่งยอมแพ้ หรือตายกันไปข้างหนึ่งนั่นแหละ" เอบอก "หา" อาหมวยหน้าเสีย "แต่ที่นี่ไม่มีใครฆ่าใครได้จริงๆสักหน่อย ไม่เห็นต้องกลัว" เอเกลี้ยกล่อม "แล้วทำไมพวกพี่วินไม่มาดวลเดี่ยว" "รอจนซ้อมมือคล่อง เขาก็หาทางเพิ่มทักษะกันเองนั่นแหละ" เอไม่ยอมบอกหมวยว่าที่นี่มีสนามประลองแค่สนามเดียว "ทำไมคนดวลกับหมวยต้องเป็นพี่เอ ไม่ใช่พี่วิน" อาหมวยหน้าง้ำ "ก็ถ้าอยากได้ทักษะเยอะๆก็ต้องดวลกับคนที่ฝีมือพอๆกัน หรือมากกว่า ขืนให้วินมาดวลกับหมวย วินก็ทักษะไม่ขึ้นเท่านั้นแหละ" หมวยมองหน้าเอ นี่แสดงว่านายคิดว่านายกำลังทำการกุศลใช่ไหมเนี่ย ------------------------------------------------------ จากคุณ : Deckard - [ 14 มี.ค. 52 06:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 โครม "อ๋อย ทำไมโหดอย่างนี้อะ" หมวยโวยวายเมื่อโดนซัดทีเดียวก็ถูกส่งออกมานอกสนามประลองเสียแล้ว "พี่ต้องถามหมวยมากว่านะว่าทำไมอ่อนแอขนาดนั้น ตอนนี้ค่าความแข็งแรงเท่าไรแล้ว" เอเดินเข้ามาถามด้วยความวิตกกังวลก่อนจะยื่นน้ำยาเพิ่มพลังชีวิตให้ "5" "อะไรนะ 5 ได้ไง หมวยเลเวล 18 แล้วไม่ใช่หรือ ขึ้นเลเวลหนึ่งก็ได้มาสิบจุด จะเลือกเพิ่มความแข็งแรงหรือความคล่องแคล่วก็ได้ นี่อย่าบอกนะว่า ยังไม่ได้จัดการเพิ่มค่าอะไรเลย" เอโวยวายจนอาหมวยต้องตรวจสอบสถานะของตนเอง แล้วก็ "แหะๆ จริงด้วย" อาหมวยยิ้มแห้งๆ "มีอยู่ 180 จุด ยังไม่ได้เพิ่มค่าอะไรเลย" เอส่ายหน้า ก่อนจะสั่ง "จัดการเดี๋ยวนี้เลยหมวย พี่จะรอ" เอเดินกลับเข้าสนามประลอง อาหมวยมองๆแล้วก็ตัดสินใจ "ครึ่งๆละกัน" เธอจัดการเพิ่มความแข็งแรงกับความคล่องแคล่วอย่างละ 90 ทันที แต่มันไม่ได้ผล อีกไม่ถึงสองนาที หมวยก็ถูกส่งออกมาจากสนามประลองอีกแล้ว "หมวย ถ้ายังสู้ไม่ไหวก็หัดหลบเสียมั่งสิ ยืนรอให้ฟันตรงๆแบบนั้น มีกี่ชีวิตก็ไม่พอ" เอถือดาบเดินตามลงมาสอนหน้าเคร่ง "หนีแล้ว แต่ไม่ทัน คนนะเฟ้ย ไม่ใช่เทพจะได้มีน้ำมันหล่อลื่นติดอยู่ใต้รองเท้า หรืมีลมช่วยหนุนจนหนีได้ไวอย่างกะลิง" อาหมวยงึมงำเถียงเสียงลั่นอยู่ในใจ แต่พอถึงช่วงท้ายอาหมวยก็สะดุด "น้ำมัน น้ำ ลม" อาหมวยนึกถึงวิธีควบคุมลมล่างลมบนที่เชฟสอนตอนอบขนมได้ "ถ้าควบคุมให้มันหนุนอยู่ใต้เท้าจะช่วยให้วิ่งหนีเร็วขึ้นไหมนะ" ความจริงการใช้เวทย์ธาตุลมช่วยเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนไหว นักเวทย์ส่วนใหญ่จะใช้คาถาท่องนภาไปเลย แต่อาหมวยไม่เคยเรียน ก็เชฟต้องการให้เป็นเชฟนี่นา ไม่ใช่เด็กเสริฟที่วันๆวิ่งเสริฟอาหารหัวปั่น เลยไม่สอน ส่วนการใช้เวทย์ในลักษณะที่อาหมวยคิดจะใช้นี่ มันเป็นทักษะการควบคุมลมที่ยากกว่าการควบคุมลมในเตาอบมาก เพราะการใช้ลมช่วยหนุนการเคลื่อนไหวของร่างกาย คนใช้ต้องควบคุมลมให้ทันการเคลื่อนไหวพอดีเท่านั้น ช้าไปก็ไม่ได้ผล เร็วไปก็เสียการทรงตัว นักเวทย์ธาตุลมตัวจริงส่วนใหญ่ยังรอจนปรับระดับนักเวทย์ตอนเลเวลหกสิบนั่นแหละ ถึงกล้าทดลองควบคุมลมในลักษณะนี้ ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจที่แค่ครึ่งชั่วโมงต่อมา เอก็เสียน้ำยาเพิ่มพลังชีวิตไปอีกสิบกว่าขวด แต่ครั้งสุดท้าย อาหมวยก็หนีได้ตั้งเกือบห้านาทีแน่ะ "นี่ ดาบน่ะ ถือไว้ทำไม ฟันๆลงมาบ้าง หนีอย่างเดียวสัตว์อสูรมันจะตายเองเหรอ" เอตะโกนสั่ง ผ่านไปแค่ครึ่งวัน เอก็วิ่งไล่อาหมวยไม่ทันแล้ว "นี่แอบเพิ่มคว่าคล่องแคล่วทีเดียว 180 หรือเปล่านี่ ไวชะมัด" แก๊ง อาหมวยกลั้นใจถือดาบฟันลงไปตามคำสั่ง "ผู้เล่นหมวยได้ทักษะฟันระดับ 1" "นี่เคยฟันอะไรมามั่งนี่ ทำไมมันเบาแบบนี้" เอยังไม่พอใจ หมวยได้ยินแล้วก็แอบหน้าหงิก "ก็ไม่เคยน่ะสิ ไม่ได้ยินเหรอ เพิ่งได้ ทักษะฟันระดับ 1" หมวยเถียงในใจ "ฟันให้แรงกว่านี้อีกหน่อย" เอสั่งไม่หยุด เขาเปลี่ยนจากวิ่งไล่มาตั้งรับแทนแล้ว "เดี๋ยวแม่ก็ใช้ทักษะเพิ่มน้ำหนักเสียเลยนี่" อาหมวยคิดถึงทักษะธาตุดินที่เชฟเคยสอนตอนที่จะเร่งส่วนผสมให้ตกตะกอน แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้น พอหมวยแอบใช้ ก็ เคร้ง "อะไร ไม่มีแรงถือดาบแล้วหรือ หยิบขึ้นมาใหม่" เอสั่ง กว่าอาหมวยจะจับจังหวะได้ ว่าต้องเพิ่มน้ำหนักตอนที่ดาบกำลังฟันลงเท่านั้น ก็ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง แล้วผลล่ะ "ฟันแรงใช้ได้ แต่ช้าขนาดนี้ ไส้เดือนยังเลื้อยหนีทันเลย เอาใหม่ ฟันให้โดนด้วย" เอเปลี่ยนจากยืนนิ่งๆรอดาบ มาเดินหลบบ้างแล้ว อาหมวยถือดาบไล่ฟันอย่างทุลักทุเล เหงื่อหยดติ๋งๆ  "ไหนๆก็แอบใช้ตัวช่วยมาตลอดแล้ว เอาอีกหน่อยละกัน" อาหมวยใช้เวทย์ธาตุน้ำหนุนดาบให้น้ำหนักเบาลง ใช้เวทย์ธาตุลมเพิ่มความเร็ว และใช้เวทย์ธาตุดินเพิ่มแรงฟัน ซึ่งการใช้เวทย์พร้อมกันหลายธาตุมันโคตรยาก แถมเปลืองพลังจิต ไม่มีใครเขาทำกันหรอก แต่ก็นั่นแหละ เคยมีใครบอกอาหมวยเสียที่ไหนล่ะ ตลอดสามชั่วโมงต่อมา อาหมวยทั้งฟันผิด ดาบตก หกล้ม (พลังจิตหมด เวทย์ลมที่หนุนเท้าตัวเองหาย ตั้งหลักไม่ทันเลยหกล้มก้นกระแทก) จนครูฝึกระอา แต่ที่ครูฝึกไม่รู้ก็คือ ทักษะการร่ายเวทย์ของอาหมวยทะลุระดับยี่สิบไปแล้ว ทักษะการใช้เวทย์ผสมก็ขึ้นถึงระดับห้า ทั้งๆที่ยังไม่ได้อาชีพนักเวทย์นี่แหละ นอกสนามประลอง ธนู วิน ลูน่าและน้ำฝนเลิกฝึกมานานแล้ว ทั้งหมดยืนสังเกตการณ์การดวลเดี่ยวของอาหมวยด้วยสีหน้าสยดสยอง "ก็รู้อยู่แล้วว่าพี่เอโหดจะตาย พวกเราใจร้ายเกินไปไหมนี่ที่ส่งน้องหมวยไปฝึกกับพี่เขา" น้ำฝนพูดเบาๆ "นั่นนะสิ" ธนูเห็นด้วย แล้วก็ทำคอย่นเมื่อเห็นหมวยเอาโล่รับลูกเตะของเอ แต่ต้านทานไม่ไหว กระเด็นลื่วปลิวไปเกือบสองเมตร "แต่มันจำเป็น" วินตอบขึงขังทั้งๆที่เห็นเหตุการณ์นี้เต็มตาอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อถึงทักษะที่อาหมวยต้องปิดบังอยู่ ก็มีอยู่ทางเดียวให้เลือก ต้องเก่งให้เร็วที่สุด "วินทำเพื่ออาหมวยจริงๆนะ" "แล้วนั่นเขาจะดวลกันอีกนานไหมนั่น" ลูน่าพูดไม่ทันขาดคำ เอซึ่งได้จังหวะ ใช้โล่ปัดดาบของหมวยออก แล้วแทงสวนกลับทันที "โอ๊ย" หมวยถูกส่งออกมานอกสนามประลองอีกแล้ว ผู้เล่นหมวย ได้ทักษะดวลเดี่ยวระดับห้า ประลอง 57 ครั้ง แพ้ 57 ครั้ง ชนะ 0 ครั้ง หน้าอาหมวยยิ่งง้ำเข้าไปใหญ่เมื่อได้ยินเสียงประกาศจากระบบ "ว่าไงพวกเรา ฝึกกันพอแล้วหรือ" เอที่เดินตามมาสมทบ โยนยาเพิ่มพลังชีวิตให้หมวยตามความเคยชินก่อนจะ ถามวินกับเพื่อนๆ "ครับ" วินตอบ "นี่ยังมีเวลาอีกนิดหน่อย ลองออกไปเก็บเลเวลกับฝึกทักษะนอกกำแพงเมืองกันก่อนสิ ขอผมสอนหมวยต่ออีกหน่อย สองทุ่มค่อยไปเจอกันที่ร้านอาหาร" "หา นายยังจะฝึกต่ออีกเหรอ" อาหมวยร้องเสียงหลง "แน่นอน ไม่งั้นเมื่อไหร่จะเก่ง" "อาหมวยน้อย ตั้งใจฝึกนะ เดี๋ยวออกเกมไปพี่วินจะเลี้ยงไอติม" อาหมวยมองหน้าหลานชายตาค้าง "เจ้าวิน แกจะไม่ช่วยฉันเลยเหรอ" ----------------------------------------------------------- แล้วเจอกันใหม่ค่ะ จากคุณ : Deckard - [ 14 มี.ค. 52 06:17:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 โห เจ้าวิน รักอาหมวยมาก ๆ ตั้งแต่เล่นมาไม่เคยฆ่าสัตว์อสูรเลยไม่ใช่เหรอ ถ้าเอรู้เข้าจะเป็นไงล่ะนั่น - -' จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 14 มี.ค. 52 17:31:16 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนแรกอ่านก็งงงง ก้อคนไม่เคยเล่นเกมก็เงี้ยะแหละ เสร็จแล้วก็กลับไปอ่านรวดตั้งแต่เริ่มเลย หนุกดี มาอีกไวไวนะคะ จากคุณ : Mot_anoy - [ 16 มี.ค. 52 11:52:22 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อาหมวยฟลุคหลายอย่าง อิอิ จากคุณ : scottie - [ 17 มี.ค. 52 22:23:58 ]