" . . . ลุงคะ กตว่า จะกลับบ้าน
ตอนปิดเทอม นาน นาน สักครั้งนั่น . . ."
" . . .ก็เอาสิ ใครไปว่า อะไรกัน
พ่อแกนั้น คิดถึงแก แต่เนิ่นนาน . . ."
" . . .ปรกติ จิกลับไป นานไหมฮะ . . ."
อนรรจได้ยิน จะ จะ จึงกล่าวขาน
มรกตตอบ ด้วยใจหาย ในเหตุการณ์
" . . .ก็ไม่นาน คงกลับมา สัปดาห์หน้านี้ . . .
ว่าจะมา ลงทะเบียน เรียนซัมเมอร์
คงได้เจอ . . . คุณบ้างนะ . . . ถ้ามาที่นี่ . . "
อนรรจคราง " . . . ว้า . . . ไม่ได้ ซ้อมดนตรี . . .
ตั้งอาทิตย์ นึงนี่ จะทำยังไง . . .
. . .ผมคงร้อง เพลงไม่มี สีซอรับ
เหงา . . นะครับ . . . คงขับ เสภาไม่ได้
ถ้าขอไป ด้วยคนหนา จะว่าอย่างไร . . ."
มรกต เริ่ม หวาดไหว หัวใจระรัว
. . .นึกถึงภาพ ที่พบกัน มานานนัก
นึกถึงภาพ ที่รู้จัก ที่ยิ้มหัว
นึกถึงครา ที่ดุฉัน นั้นน่ากลัว
แต่ใจตัว . . . ก็คำนึง . . . คิดถึง . . . เธอ . . .
. . .แล้วจู่ จู่ ลุงก็รู้ อยู่ใช่ไหมนั่น
มาพูดกัน ซึ่ง ซึ่ง หน้า เวลาเผลอ
กำลังอึ้ง . . . สับสนใจ กระไรนะเออ . . .
ก็ได้เจอ เสียง เข้ม เข้ม เต็ม เต็ม ออกมา
เขาหัวเราะ เบา เบา ". . . เราพูดเล่น . . .
อย่าคิดเปน เรื่องจริงหนอ ล้อดอกหนา . . ."
เขาหัวเราะ . . . แต่เธอมี ปฏิกิริยา
สะบัดหน้า เดินออกไป ในทันควัน
อนรรจเอง ก็รู้สึก ลึก ลึก . . . สะใจ
เป็นไปได้ อย่างนี้ ก็ดีแล้วนั่น
สิ่งที่กร่อน หัวใจ ในทุกวัน
จักได้หาย จากใจฉัน นั้นเสียที . . .
. . . . .
ค่ำวันนั้น มรกต เหลืออดทน
ขึ้นไปที่ ระเบียงชั้นบน ก่น น้ำตาปรี่ . . .
. . .สะกดอารมณ์ ที่พลุ่งพล่าน ลาญ ฤดี
ด้วยโมโห ตัวเองที่ . . . เกือบหลุดไป. . .
ถ้า. . .นายนั่น ไม่บอกมา ว่าพูดเล่น
ฉันคงเห็น เป็นจริงจัง ก็ยังได้
คงหลุดพลาด อนุญาต ให้เขาไป
ก็แย่สิ เพราะหัวใจ . . .อ่อนไหวเอง.
แก้ไขเมื่อ 29 มี.ค. 52 18:19:02
แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 03:58:04
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
19 มี.ค. 52 19:07:32
]
สายใจ - สาย . . . เสภา ( ฉบับคำกลอน ) บทที่ ๑๑
