ความคิดเห็นที่ 1 แต่แน่นอน วีรกรรมทั้งหมดนี้คุณกรกฎไม่เคยรู้ กระทั่งผ่านช่วงปีใหม่ รดาก็เริ่มได้รับทั้งคุ้กกี้อร่อยๆ ตั๋วคอนเสิร์ตที่อยากดู รวมทั้งดอกไม้สีโปรดอย่างกุลาบขาวดอกนี้ และแน่นอน ทั้งหมดนี้ เขาทำอย่างลึกลับ เหมือนที่รดาทำให้เขานั่นล่ะ รดายังคงเล่าวีรกรรมความรักของเธอให้เมยาวีฟังอย่างออกรส ขณะที่พนักงานกำลังเสิร์ฟกีวีปั่นพร้อมกับกาแฟร้อนของรดาลงบนโต๊ะ เมยาวีอดไม่ได้ที่จะค่อนแคะ "นี่ดา คืนนี้เธอจะไม่นอนหรือไง กินกาแฟตอนหัวค่ำอย่างนี้น่ะ?" "แหม... ไม่เป็นไรหรอกน่า พรุ่งนี้ร้านนี้ก็จะปิดแล้ว เสียดายจัง...กาแฟที่นี่อร่อยจะตายไป เน๊อะ" คำสุดท้ายนั่น รดาหันไปพยักเพยิดกับพนักงานที่เธอเจอทุกวันและสื่อสารกันเพียงประโยคสั้นๆ 'ขอกาแฟร้อนค่ะ' แค่นั้น แล้วเขาก็จะรีบหันไปชงคาปูชิโน่ร้อนที่เพิ่มฟองนมมากเป็นพิเศษอย่างที่เธอ เคยสั่งเมื่อมาร้านนี้ครั้งแรกๆ และตลอด 2 ปีที่่ผ่านมา เขาก็ไม่เคยทำผิดสูตรแม้แต่ครั้งเดียว แต่ก็คงไม่แปลก ก็เธอแทบจะผูกปิ่นโตกับร้านนี้อยู่แล้วนี่นะ อันที่จริง เพราะความประทับใจจากร้านนี้นั่นเองแหละ รดาจึงได้แรงบันดาลใจที่จะดูแลและชงกาแฟให้คุณกรกฎทุกๆ เช้า พนักงานคนนั้นยิ้มน้อยๆ ก่อนถอยออกไป นั่นเปิดโอกาสให้เมยาวีรุกด้วยคำถามต่อไป "นี่... เธอไม่คิดว่าอาจเป็นคุณดลอะไรนั่นบ้างเหรอ ?" คำถามนั้นทำให้รดานึกตาม นภดลเป็นเพื่อนร่วมงานในแผนกเดียวกันที่มักโทรมาชวนเธอไปรับประทานอาหารหรือชวนไปเที่ยวที่นั่นที่นี่เสมอ แต่รดาก็ปฏิเสธไปทุกครั้ง ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังไม่ลดละ วันก่อนก็ยังซื้อขนมกระหรี่ปั๊บมาฝากเธออยู่เลย รดานึกหัวเราะขบขัน คงเป็นไปไม่ได้หรอก รดาเข้าใจ ที่เมยาวีสงสัยอย่างนั้นอาจเพราะทั้งเธอและคุณกรกฎยังไม่ประกาศให้ใครๆ รู้ชัดเจนเสียทีนั่นแหละ เมยาวีคงจำไม่ได้ล่ะมัง เรื่องของขวัญปีใหม่ที่เธอแนบการ์ดอวยพรไปให้เขาด้วยตอนนั้น เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะจำลายมือเธอได้ แต่เขาจำได้!! เพราะหลังปีใหม่เพียงไม่กี่วัน เขาก็เดินเข้ามาขอบคุณเธอเบาๆ ที่โต๊ะทำงาน เธอยังจำได้ว่า วันนั้นเธอแทบไม่มีสมาธิทำงานเลยทั้งวัน จริงๆ แล้ว เมยาวีซักรดาไปงั้นเอง เธอไม่แปลกใจสักนิดที่คุณกรกฎจะสนใจเพื่อนสาวของเธอคนนี้ เพราะรดาทั้งสวย น่ารักและอ่อนหวาน ใครไม่ชอบรดาน่ะสิที่แปลก เมยาวีรูู้้สึกสบายใจที่รดาจะมีคนคอยดูแลหัวใจเสียที "แล้วกุลาบนี่ เขาเอามาให้ตอนไหน ยื่นให้กับมือเลยเหรอ ?" เมยาวีซักต่อ "เปล่า ฉันเข้าบริษัทเมื่อเช้า แล้วก็เจอกุลาบนี่ปักอยู่ในแจกันบนโต๊ะน่ะ สงสัยเมื่อคืนคุณกฎประชุมผู้บริหารจนดึกล่ะมัง" รดาอธิบาย เขาคงเอามาปักแจกันไว้ให้ตอนออกจากที่ประชุมนั่นเองแหละ "จ้า แหม.. นี่แล้วเมื่อไรจะออกเดทกันเสียทีล่ะ น่าจะเปิดตัวกันได้แล้วนะ" เมยาวีสงสัย "อืม... คุณกฎเขาสุขุมจะตายไป คงไม่อยากให้คนในบริษัทรู้มั้ง ขนาดเดินสวนกันในบริษัท คุณกฎยังทำท่าเฉยๆ เลย โอ๊ะ..." รดาตอบแล้วมองดูนาฬิกาก่อนทำท่าตกอกตกใจ "ตายแล้ว ยัยรินฝากซื้อคุ้กกี้ร้านแม่วรรณด้วยสิ ป่านนี้ปิดแล้วแหงเลย" รดาเอ่ยถึงระริน น้องสาวคนเดียวของเธอที่มักอ้อนให้พี่สาวทำนั่นนี่ให้เสมอ "อ๋อ...คุ้กกี้แบบที่คุณกฎให้มาตอนนั้นน่ะเหรอ ?" "ใช่ อร่อยมาก ยัยรินกับแม่ชอบมากๆ เลยนะ นี่สองสาวเขาขอให้ฉันซื้อไปฝากหลายทีแล้ว ฉันก็ลืมทุกที วันนี้ยังไงก็ต้องซื้อให้ได้ละ ถ้าไม่ได้นะ ยัยรินบ่นฉันแน่ๆ" "โหย.. คุณเธอจ๋า หมดแล้วมั้ง ร้านนั้นขายดีจะตายไป เขาทำวันต่อวันเลยนะ" เมยาวีบอกเพื่อน แต่รดายืนยันที่จะไปดูให้ได้ เธอว่าพลางฉวยกระเป๋ามาคล้องไหล่และรวบเอกสารบนโต๊ะมาไว้ในอ้อมกอด แน่นอน...ไม่ลืมหยิบกุลาบสีขาวนั่นแนบไว้กับเอกสารด้วย เมยาวีมองดูเพื่อนแล้วถอนใจ นี่แหละรดา... ห่วงคนอื่นเสมอ แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 52 15:11:16 แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 52 15:10:47 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 23:12:09 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 23:11:25 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 16:06:16 จากคุณ : Prim - Primrose - [ 20 มี.ค. 52 16:03:57 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สองสาวค่อยๆ หอบข้าวของพาตัวเองออกจากร้านกาแฟมายืนหน้าร้าน รดาเรียกแท็กซี่แล้วก็ดันให้เมยาวีขึ้นรถไปก่อน ส่วนเธอยืนรอคันต่อไป กระทั่งรถที่เธอรู้จักเป็นอย่างดีเข้ามาเทียบตรงหน้า... รถคุณกรกฎ!! "รดา ขึ้นมาสิ จะไปไหน ผมไปส่ง" ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นโน้มลงถามรดาผ่านหน้าต่างรถ รดาใจเต้นไม่เป็นส่ำขณะตอบเขาอย่างสั้นๆ ว่าเธอมีธุระต้องไปทางนี้ กรกฎคะยั้นคะยอให้เธอขึ้นรถไปด้วยกัน รดาตัดสินใจขึ้นไปนั่งเคียงข้างคนขับอย่างเขินอาย ไม่กล้าแม้แต่จะสบตาสารถีผู้เป็นเจ้าของหัวใจของเธอ "ปกติผมไม่เคยเห็นคุณมายืนรอรถตรงนี้นี่ วันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า ?" กรกฎถาม "เอ่อ...วันนี้รดาจะไปซื้อคุ้กกี้ให้น้องสาวน่ะค่ะ" "แหม่... เป็นพี่สาวที่ดีจัง...ร้านแม่วรรณใช่ไหม ? ร้านนั้นขนมเขาอร่อยนะ ผมก็แวะซื้อบ่อยๆ" คำตอบนั้นทำให้รดานึกถึงคุ้กกี้รูปหัวใจ 2-3 ห่อที่เธอได้รับเมื่อเดือนก่อน เธอยิ้มเอียงอาย นี่เป็นครั้งแรกสินะ ที่รดาได้อยู่ใกล้เขาถึงเพียงนี้ อยู่ใกล้กระทั่งได้กลิ่นโคโลญจ์หอมกรุ่น เธอเพิ่งรู้ว่าผิวของเขาขาวสะอาดกว่าที่คิด ผิวหน้าดูเนียนละเอียดราวกับหยกเนื้อดี เสี้ยวหน้าด้านข้างทำให้รดาสังเกตเห็นสันจมูกโด่งโดดเด่นอยู่เหนือริมฝีปาก อิ่มอมชมพู เขาดูงดงามราวกับเทพบุตร นี่ถ้าไม่มีไรหนวดเขียวที่ระบายบางๆ อยู่เหนือริมฝีปากนั่น เธอคงคิดว่าเขาคือรูปปั้นเทพเจ้ากรีกแน่ๆ "รดา...ผมคุยด้วย ไม่เห็นตอบเลย เป็นไรหรือเปล่า ?" กรกฎดึงเธอกลับจากภวังค์ "คะ ? เอ่อ...อ๋อ...ค่ะ...." รดารู้สึกเด๋อด๋าชอบกล นี่เธอแอบมองเค้าตาค้างอยู่หรือเนี่ย!!! "คุณนี่ตลกจัง ผมนึกว่าคุณจะคุยเก่งซะอีกนะ เห็นอยู่บริษัทก็จ้อกับคนนั้นคนนี้ไม่หยุดเลย" พูดจบกรกฎก็หัวเราะร่วน รดาแทบจะแทรกแผ่นดินหนี "เอ่อ...ผู้จัดการสังเกตด้วยเหรอคะ ?" รดาหันไปถาม "สังเกตสิ.. ผมเห็นตลอดแหละ แล้วก็อย่าเรียกผู้จัดการเลยนะ เรียกกฎก็พอ" กรกฎตอบแล้วหันมาสบตารดา จนรดาต้องเบือนหน้าหลบแวววิบวามในดวงตาคู่นั้น ...น่าแปลก นี่ไม่เหมือนคุณกรกฎที่อยู่ในบริษัทสักนิด "หวงจังนะครับ กุลาบนั่นน่ะ" เขาหันมาแซวท่าทีถือดอกกุลาบของรดา เธอถือมันไม่ยอมวางมือตั้งแต่ขึ้นรถ จริงๆ แล้ว นั่นเป็นอาการแก้เขินอย่างดีเชียวล่ะ รดายิ้ม...นี่เขายังจะแกล้งยั่วอีกแน่ะ... "ว่างๆ ไปทานข้าวกันนะรดา" คำชวนนั้นทำให้รดาหันไปมองหน้าเขาหน้าตาตื่น ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะชวนกระทันหัน กรกฎคะยั้นคะยอต่อ รดารับคำอย่างเอียงอาย ตลอดทางนั้นเธอคุยกับเขาได้ไม่กี่ประโยค แต่สิ่งที่เธอได้รู้เพิ่มก็คือคุณกรกฎคุยเก่งกว่าที่คิด เขาไม่ใช่ผู้ชายสุขุมอย่างที่เห็นในบริษัทแม้แต่นิด ถึงร้านแม่วรรณแล้ว รดาพึมพำขอบคุณกรกฏแล้วรวบของเตรียมลงจากรถ แต่จังหวะที่ก้าวลงนั่นเอง เสียงของกรกฎก็เอ่ยขึ้นตามหลัง "พรุ่งนี้เลยดีไหม ผมว่าง เราไปทานข้าวกันนะครับ" เขาสรุปเอาดื้อๆ รดาตอบรับและยิ้มอย่างมีความสุข รถเก๋งสีบรอนด์คันนั้นค่อยๆ เคลื่อนตัวออกไป รดาหันมามองร้านแม่วรรณที่ยังเปิดหน้าร้านเต็มที่ แม้ตู้ขนมแต่ละตู้จะเหลือขนมติดอยู่ไม่มากนักก็ตาม รดานึกได้ว่า...เธอน่าจะถามกรกฎซะเลยว่าคุ้กกี้นั่นเรียกว่าอะไร จะได้ไม่ต้องเสียเวลาอธิบายกับแม่ค้า "อ่อ คุ้กกี้รูปหัวใจที่มีไส้แยมสตรอเบอรี่เหรอจ๊ะ นั่นน่ะเรียกว่า อินเลิฟคุ้กกี้จ้ะ เราไม่ได้ทำขายแบบขนมทั่วไปหรอกนะ ลูกค้าต้องสั่งเราถึงจะทำให้ ไม่งั้นมันก็ไม่พิเศษน่ะสิ นี่จะสั่งไหมล่ะ ? จะให้สอดไส้อย่างอื่นก็ได้นะ เรามีให้เลือก" นั่นคือคำตอบของแม่วรรณ ก่อนตามมาด้วยการเสนอขายคุ้กกี้ชนิดพิเศษของเธอที่ผ่านการสร้างสรรค์เพื่อความรักของหนุ่มสาวอย่างภูมิอกภูมิใจ แต่ราคาต่อชิ้นนั่นไม่ได้ถูกๆ เสียเลย รดานึกถึงอินเลิฟคุ้กกี้ 2-3 ห่อโตๆ ที่ได้รับก่อนหน้านี้ เธอยิ้มกริ่ม เพิ่งรู้ว่า...คุณกรกฎช่างน่ารักละเอียดอ่อนถึงเพียงนี้ แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 23:09:06 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 16:11:30 จากคุณ : Prim - Primrose - [ 20 มี.ค. 52 16:08:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 "แหม...ไม่ยอมส่งข่าวเลยนะ นี่ถ้าไม่โทรมาฉันก็ไม่รู้เรื่องนะเนี่ยหล่อน เถอะๆ...ดีใจด้วยๆ ว่าแต่วันนี้ใส่ชุดอะไร ?" เสียงของเมยาวีดังลอดมาตามสาย จนรดาต้องค่อยๆ พาตัวเองเดินเลี่ยงนภดล เพื่อนพนักงานที่ตามจีบเธออยู่ และถึงตอนนี้ แม้เธอกำลังง่วนอยู่กับการคุยโทรศัพท์ เขาก็ยังยืนยิ้มปั้นจิ้มปั้นเจ๋อ รอคำตอบว่าเธอจะไปดูหนังฆาตกรรมสยองขวัญที่ฆ่ากันเละเทะทั้งเรื่องกับเขาได้ หรือเปล่า รดาทำท่าชี้ที่โทรศัพท์เพื่อให้ดลเข้าใจว่าเธอติดสายสำคัญ และเธอต้องการความเป็นส่วนตัว นั่นล่ะ เขาจึงกลับไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองด้วยท่าทางซึมๆ รดาเดินเลี่ยงไปบริเวณใกล้ๆ ห้องกาแฟด้านหลังบริษัท "ชุดอะไรล่ะเม ก็ชุดยูนิฟอร์มนี่น่ะสิ..." รดาตอบ ใบหน้ายังเกลื่อนด้วยรอยยิ้ม "เฮ้อ... ยัยดาเด็กดีจะออกเดท นี่...พาเขาไปขออนุญาตคุณแม่แล้วใช่ไหมเมื่อวานน่ะ ?" กระเซ้าจบ เมยาวีก็หัวเราะขบขัน นึกถึงสมัยเรียนปริญญาตรีที่รดาจะต้องขอให้คุณแม่ไปเป็นเพื่อนเวลาออกเดทกับ หนุ่มๆ จนหนุ่มๆ พากันนินทาไปทั้งมหาวิทยาลัยว่ารดาเป็นสาวหลงยุค "เปล่า...เขาส่งฉันแค่ร้านแม่วรรณน่ะ" รดาพยายามพูดเสียงเบา "เอ๊ะ...อะไรกัน เขาน่าจะไปส่งเธอที่บ้านสิ เธอแวะซื้อขนมนิดเดียวเองนี่นา แหม...ไม่สุภาพบุรุษเลยแฮะ" "คิดมากน่า เขาคงมีธุระด่วนพอดีน่ะ ช่างเถอะ...นี่ฉันตื่นเต้น..." รดาพูดได้แค่นั้น เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นในห้องกาแฟ เธอเงี่ยหูฟังอย่างอดไม่ได้ "นะ...เดี๋ยวว่างๆ ไปทานข้าวกัน" เสียงของกรกฎนั่นเอง... เสียงทุ้มนุ่มต่ำ ปนกับสำเนียงออดอ้อนเล็กๆ ราวกับกำลังร่ายเวทย์มนต์ปานนั้น "แหม...กฎคะ มินเห็นคุณมีสาวๆ ไปทานข้าวด้วยตั้งหลายคน แล้วไหนคุณบอกว่ามีคนชงกาแฟให้ทุกเช้าอีกล่ะคะ ?" "โธ่... ก็แกล้งพูดไปงั้นเอง ผมอยากแกล้งคุณเท่านั้นแหละ...ไม่มีใครชงให้หรอก จะมีก็แต่ป้าแมวนั่นแหละ...นะ...ตกลงไปทานข้าวกันนะ เลิกงอนได้แล้ว" รดารู้สึกมึนงงจนแทบไม่ได้ยินเสียงใดๆ ไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของเมยาวีที่ถามไถ่ถึงอาการเงียบแปลกๆ ของเธอผ่านทางโทรศัพท์ ภาพฝันที่ก่อเป็นรูปเป็นร่างมาตลอดหลายเดือนมานี้ กำลังพังครืนลงต่อหน้าต่อตา... เธอรับรู้ได้เพียงหยาดน้ำอุ่นๆ ที่เริ่มไหลรินรดแก้มเท่านั้นเอง คุณมินตรา ผู้จัดการฝ่ายบุคคล สาวสวยประจำบริษัทและขึ้นชื่อเรื่องการเป็นขาวีนจนไม่มีใครกล้าตอแยด้วย ...นั่นเขาจีบอยู่หรือ ? ป้าแมวที่เขาพูดถึงคือแม่บ้านที่ดูแลทำความสะอาดบริษัทเป็นหลัก และไม่ได้มีหน้าที่ชงกาแฟให้พนักงานระดับผู้จัดการแม้แต่น้อย 'ป้าแมวจะชงกาแฟให้เฉพาะผู้บริหารระดับสูงและลูกค้าเท่านั้นเอง' นี่เขา...ไม่เคยรู้หรือว่าเธอเป็นคนชงให้ ? แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 23:10:33 จากคุณ : Prim - Primrose - [ 20 มี.ค. 52 16:13:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ในร้านภัตตาคารริมแม่น้ำเจ้าพระยา รดารับประทานอาหารตรงหน้าอย่างไม่ค่อยรู้รส อันที่จริง เธอไม่ค่อยรับรู้แม้แต่บรรยากาศอันแสนโรแมนติคที่แวดล้อมอยู่นี่ด้วยซ้ำไป บนโต๊ะประดับด้วยแสงเทียนและกุลาบดอกใหญ่ รอบๆ ตัวมีเพียงเสียงดนตรีแว่วหวานคลอเคล้ากับเสียงคลื่นที่ไล่ริ้วมากระทบตลิ่งเป็นจังหวะ มองออกไปไกลๆ โน้น เรือลำใหญ่ที่กอรปด้วยแสงไฟระยิบ ค่อยๆ หอบพาผู้คนที่กำลังอิ่มเอมในความสุขให้ลอยละล่องอยู่กลางแม่น้ำ นี่เขาคงใช้บรรยากาศแบบนี้รับรองผู้หญิงอีกมากหน้าหลายตาหรอกมัง ไม่น่าเชื่อว่า...ภายในวันสองวันนี้ รดาได้รู้จักกรกฎเพิ่มขึ้นอย่างน่าอัศจรรย์จริงๆ ตอนนี้ รดามีเพียงคำถามที่วิ่งวนไปมาจนจับต้นชนปลายไม่ถูก และเธอคงไม่มาที่นี่...ถ้าหากไม่ติดใจสงสัยในบางเรื่องราว และเธอต้องการคำตอบ รดาลอบมองดูใบหน้าหล่อเหลาของกรกฎอยู่บ่อยครั้ง กระทั่งกรกฎรู้สึกแปลกใจ "มีอะไรหรือเปล่า อาหารไม่ถูกปากหรือครับ ?" "เปล่า ค่ะ อาหารอร่อยมากค่ะ... คุณกฎคะ คุ้กกี้ที่ร้านแม่วรรณ..." รดาพูดได้เพียงเท่านั้น เธอไม่กล้าถามต่อว่าเขาเป็นคนสั่งซื้อให้เธอหรือเปล่า "อ่อ...คุ้กกี้ที่รดาไปซื้อวันนั้นใช่ไหม ? เป็นไง ได้หรือเปล่า ?" "ค่ะ...เอ่อ...เขาเรียกว่าอินเลิฟคุ้กกี้น่ะค่ะ" รดาหยั่งเชิง แล้วเธอก็ได้คำตอบเรื่องแรก "อะไร นะ...อินเลิฟคุ้กกี้เหรอ อืม...ชื่อน่ารักดีนะ...เข้าใจคิด" กรกฎนึกทวนชื่อคุ้กกี้แล้วยิ้ม ก่อนพูดต่อ “นี่รดาอิ่มแล้วใช่ไหม ? งั้น...ผมสั่งอาหารพิเศษให้นะ” กรกฎพูดจบก็พยักหน้าเรียกพนักงานที่ยืนคอยท่าอยู่ไกลๆ โน้น เพียงไม่นาน พนักงานก็เดินเข้ามาพร้อมด้วยช่อกุลาบสีแดงสด กรกฎรับมาจากพนักงานแล้วส่งให้เธอพร้อมกับแววตาวิบวามอย่างที่เธอเห็นในรถ เมื่อวาน "ผมเห็นคุณชอบกุลาบ... แล้วนี่ก็กุลาบสวยๆ สำหรับเจ้าหญิงรดาไงครับ" รดารับช่อกุลาบมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ กุลาบแดงดอกโตที่เบียดแน่นอยู่ในช่อนั้น บ่งบอกสนนราคาที่ไม่น่าจะต่ำกว่าหลักพัน แต่รดาไม่ได้ดีใจเลยสักนิด.. กุลาบแดงหรือ ? เธอนึกถึงกุลาบขาวดอกนั้น...เพียงดอกเดียวดอกนั้น... "ค่ะ... กุลาบสวยมาก ขอบคุณมากนะคะ เอ่อ...คุณกฎคะ รดาต้องรีบกลับแล้วล่ะค่ะ วันนี้น้องสาวรดาอยู่บ้านคนเดียว คุณแม่ไปต่างจังหวัดน่ะค่ะ รดาขอตัวก่อนนะคะ" พูดจบรดาก็คว้ากระเป๋าแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้กรกฎทำหน้าตาเลิ่กลั่กและงงจนพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว จากคุณ : Prim - Primrose - [ 20 มี.ค. 52 16:14:40 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เช้าวันรุ่งขึ้น รดาเข้าบริษัทด้วยความรู้สึกที่เลื่อนลอย เธอมาเช้าตามเวลาปกติ แต่วันนี้คงไม่ต้องไปจัดการดูแลโต๊ะของใคร และไม่ต้องเตรียมกาแฟร้อนให้อย่างเคย ป้าแมว แม่บ้านของบริษัท กำลังสาละวนกับการปักกุลาบขาวลงในแจกันบนโต๊ะ พลางพยายามทำให้กุลาบนั้นตั้งตรงอยู่กลางแจกันอย่างงดงามที่สุด แต่แล้วป้าแมวก็รู้สึกได้ว่ามีใครบางคนยืนอยู่ข้างหลัง... "อุ๊ย...คุณรดา ตกใจหมดเลยค่ะ มาไม่ให้สุ้มให้เสียง" "กุลาบ... ของดาหรือคะ ?" รดาถามเพราะป้าแมวกำลังปฏิบัติการอยู่บนโต๊ะของเธอ "เอ่อ...ค่ะ" ป้าแมวทำหน้าเจื่อนเหมือนคนทำผิดที่ถูกจับได้ "ใครให้ดาหรือคะ ?" รดาไม่รีรอที่จะถาม และเริ่มนึกถึงใครบางคนที่ตามตื๊อเธอตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา แม้เขาจะดูตลกๆ และไม่ค่อยเข้าใจความเป็นเธอนัก แต่เขาก็เป็นคนเดียวที่ใส่ใจเธอ "เอ่อ...ก็..." "ป้าคะ...บอกดาหน่อย ใครคะ ?" ป้าแมวยืนอ้ำๆ อึ้งๆ จังหวะนั้นเอง รดาเหลือบไปเห็นกาแฟร้อนในถ้วยกระดาษบนโต๊ะ ฟองนมหนาจนแทบล้นปากแก้ว 'ป้าแมวจะชงกาแฟให้เฉพาะผู้บริหารระดับสูงและลูกค้าเท่านั้นเอง' บางคำพูดและบางความคิดที่ผ่านมาของรดา ค่อยๆ ย้อนกลับมาประติดประต่อให้เห็นเรื่องราวทั้งหมด 'แหม ยากตรงไหนล่ะ เขาคงเห็นฉันซื้อกุลาบขาวที่ร้านป้าทุกวันมั้ง' ทันใดนั้นเอง รดาก็ผละจากป้าแมวแล้วรีบวิ่งออกจากตรงนั้น เธอรู้แล้วว่าจุดหมายของเธออยู่ที่ไหน ทั้งที่ระยะทางใกล้แสนใกล้ ทั้งที่ใช้เวลาเดินเพียงสั้นๆ แต่รดาก็ยังอยากให้ตัวเองวิ่งได้เร็วกว่านั้น...ไปได้เร็วกว่านั้น ครั้งนี้เธอมั่นใจแล้วว่าใครกันที่เป็นเจ้าของคำตอบในทุกคำถามของเธอ... 'ความรักก็คือความรัก เพียงได้เห็นรอยยิ้มและความสบายใจของคนที่ผมรัก แค่นั้นก็พอแล้ว ยิ่งได้เห็นเธอนั่งจิบกาแฟที่ผมค่อยตวงส่วนผสม แล้วชงให้ด้วยความตั้งใจที่สุดนั่น ผมก็ยิ่งมีความสุข' รดายืนหอบอยู่หน้าประตูกรุกระจกหนาที่คุ้นตา... เธอไม่ลังเลที่จะก้าวเข้าไปแม้แต่น้อย "ขอ..... ขอ....." รดายังเหนื่อยจากการวิ่ง แต่เหนืออื่นใดนั้น จู่ๆ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นจนใจเต้นโครมคราม แล้วเธอก็นึกขึ้นได้... "นี่...ไม่ได้ปิดกิจการหรือคะ ?" "เอ๊ะ... เปล่านี่ครับ" คนหลังเคาน์เตอร์ตอบอย่างแปลกใจ ก่อนอธิบายต่อ "ผมแค่ปิดปรับปรุงร้านนิดหน่อย...เอ่อ...แล้วก็...หาซื้อวรรณกรรมดีๆ อีกหลายเรื่องเลย...คุณรดามานั่งอ่านได้นะครับ" เขารู้ชื่อเธอด้วยงั้นรึ ? รดาปรายตามองไปที่ชั้นวางหนังสือ มีวรรณกรรมหลายเล่มนอนรอเธออยู่ตรงนั้น เขารู้ดี...เธอชอบที่นี่ใช่เพียงแค่กาแฟรสละมุน 'มีหนังสือทำมือ หรือวรรณกรรมดีๆ ที่หาซื้อได้ยากเย็นตามแผงหนังสือทั่วไปให้เลือกอ่าน' และเขา...ไปเดินหาซื้อวรรณกรรม 'ที่หาซื้อได้ยากเย็น' ที่ว่านั่น... ดวงตาของชายหนุ่มมองดูเธออย่างอบอุ่นแล้วส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู ใบหน้านั้นแม้ไม่ได้หล่อเหลาคมคายอย่างคุณกรกฎ แต่ความจริงใจที่ฉายจากดวงตาคู่นั้นทำให้รดามั่นใจอย่างประหลาด เธอตัดสินใจแล้ว..... "ขอ............" รดาพูด แล้วเปลี่ยนใจในทันทีที่สายตาไปสะดุดเข้ากับป้ายชื่อที่อกเสื้อของเขา "คุณตุ่นคะ..............ดาขอกาแฟร้อนที่หนึ่งค่ะ" รดาสั่งกาแฟร้อนสุดโปรดด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มมากที่สุดในชีวิต เธอรู้ด้วยว่า เธอจะได้คาปูชิโน่ร้อนที่ผ่านการชงที่ดีที่สุดและเพิ่มฟองนมมากเป็นพิเศษ... เหมือนเคย --- จบ --- แก้ไขเมื่อ 22 มี.ค. 52 15:12:44 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 23:21:24 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 23:13:29 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 23:07:45 แก้ไขเมื่อ 20 มี.ค. 52 16:17:34 จากคุณ : Prim - Primrose - [ 20 มี.ค. 52 16:16:39 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ทายถูกว่าคนที่ร้านกาแฟแหง จากคุณ : scottie - [ 21 มี.ค. 52 00:45:22 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทายถูกเหมือนกันค่ะ เอ... รับแค่กาแฟกับหนังสือแต่ไม่เอากุหลาบกับคนชงจะได้มั้ยนี่ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 21 มี.ค. 52 17:23:06 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ^ ^ 555555 ขอบคุณคุณ scottie และคุณปิยะรักษ์นะคะ ^_______^ จากคุณ : Prim - Primrose - [ 22 มี.ค. 52 15:07:59 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ทายถูกด้วยคน น่ารักดีค่ะ จากคุณ : Super_nerd (Super Nerd) - [ 25 มี.ค. 52 22:36:08 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ทายผิดคน  แต่อ่านแล้วซึ้งมากเลยค่ะ รู้สึกทุกอย่างนี่มันอยู่ใกล้ๆตัวแต่เราไม่เห็นมันแค่นั้นเองเนอะ คุณตุ่นของคุณรดานี่น่ารักจริงๆเลยค่ะ จากคุณ : melfa - [ 25 มี.ค. 52 23:47:28 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ทายผิดละครับ...นั้นผมขอกาแฟร้อนอีกถ้วยครับ จากคุณ : PVDF - [ 26 มี.ค. 52 03:45:33 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่อยากเชื่อว่ามีคนเข้ามาอ่านเพิ่ม ^^ ดีใจจังเลยค่ะ ขอบคุณมากๆ เลยนะคะคุณ Super Nerd คุณ melfa และคุณ PVDF ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ^^ จากคุณ : Prim - Primrose - [ 28 มี.ค. 52 23:01:05 ]

ความคิดเห็นที่ 13 น่ารักจังค่ะ,, ทายถูก,, แบบ,,ว่า,, คุนตุ่นค่ะ,, ขอเปนแฟนเถอะ อิอิ จากคุณ : เป็ดน้อยลอยชาย - [ 21 เม.ย. 52 01:50:33 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ทายไม่ถูกอ่ะค่ะ นึกว่าเป็นคนชื่อดลซะอีกนะ เหอ เหอ ความโรแมนติกหดหายซะแล้วตัวฉัน จากคุณ : LaDy_gRapE (angunjah..) - [ 22 เม.ย. 52 14:49:27 ]