. . . วันหนึ่งอนรรจ จึงค่อยกล้า มากล่าวขาน
" . . .หายไปนาน นะครับ เพื่อนคนเก่ง
เลยไม่มี ดนตรีซ้อน ตอนร้องเพลง
ร่วมบรรเลง ขับขาน เหมือนนานวัน
เขาบอกคุณลุง ไหมครับ จะกลับเมื่อไร . . . "
ลุงถอนใจ " . . . ทำยังไง ได้เล่านั่น
มันจะกลับ เมื่อไหร่ ไม่รู้มัน
เมื่อก่อนนี้ หลายวัน โทรเลขมา
ด้วยเหตุผล อย่างไร ไม่รู้ดอก
เห็นมันบอก ว่าขอเลื่อน เปนเดือนหน้า
ลุงก็ยัง สงสัย อย่างไรนา
ที่บอกว่า จะลงทะเบียน เรียนหน้าร้อน
คงจะหยุด อยู่บ้าน ไปนานหน่อย
พ่อแม่มัน ก็คงปล่อย ลูกสาวก่อน
เฮ้อ . . . อย่าไป สนใจมัน มาหมั่นกลอน
เสภาเรา เสียก่อน ต้องว่ากัน . . ."
ลุงตัดบท แล้วหยิบ หนังสือเสภา
มายื่นให้ ตรงหน้า อนรรจนั่น
" . . . ซ้อมกันเถอะ เลือกเอาเอง ก็แล้วกัน
เพราะตอนนั้น เขามิได้ ให้รู้ก่อนเลย
จะเอาบท ตัดพ้อ หรือยอพระเกียรติ
หรือชมโฉม งามละเมียด ขับขานเอ่ย . . ."
อนรรจรับ หนังสือมา ท่าคุ้นเคย
แล้วเอื้อน . . เอย อย่างเศร้าสร้อย ดังคอยนาง . . .
" . . . โอ้พิม นิ่มนวล ของเณรแก้ว
เจ้าไปแล้ว จะรํฦก ถึงพี่บ้าง
งามปลื้ม แม่จะลืม น้ำใจจาง
แต่ครุ่นคราง ครวญคิด ถึงค่อนคืน
ทำไฉน จึงจะได้ แม่พิมชม
ให้เคลื่อนคลาย อารมณ์ ร่ำสะอื้น
รักนาง พ่างเพียง จะกล้ำกลืน
หญิงอื่น หมื่นแสน ไม่นำพา
ได้ร่วมหมอน พี่จะช้อน เชยชมชื่น
ทุกค่ำคืน มิได้ขาด เสน่หา
ทำไฉน จึงจะได้ สนทนา
กับพิมแก้ว แววตา หนอ อกเรา . . .
ถึงจะอยู่ ซอกห้วย หุบเหวผา
จะเสาะหา ไปให้พบ ตำแหน่งเจ้า
คำนึง ถึงนาง ไม่บางเบา
ไก่ก็เร้า เร่งรับ ในราตรี . . "
. . . อนรรจเอง ไม่รู้สึก ตัวดอกว่า
ขับเสภา น้ำตารื้น ขึ้นปริ่มปรี่
ลุงเองเหมือน รู้แก่ใจ ในทันที
แต่นิ่งเสีย โดยมิมี ปฏิกิริยา . . .
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 52 18:53:39
แก้ไขเมื่อ 23 มี.ค. 52 18:04:42
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
23 มี.ค. 52 17:55:46
]
สายใจ - สาย . . . เสภา ( ฉบับคำกลอน ) บทที่ ๑๒
