ความคิดเห็นที่ 1 นี่ถ้าเขียนบทกวีเป็นภาษาไทย คงไม่ได้อ่านหรอกค่ะ Why people care more For people they do not know? ถ้าหมายถึงอีกกระทู้หนึ่ง และคนนี้ก็เป็นหนึ่งในน้อยคนที่คิดต่าง เขียนบางอย่าง และทำให้คุณแอนนี่จิตตก ก็คงจะบอกว่าเจ้าประโยคนั่น คุณแอนนี่ทำให้คนนี้คิดว่าคุณกำลังตัดสินคนอีกแล้วค่ะ เพราะชวนให้คิดเหลือเกินว่าคนนี้มีส่วนทำให้คุณแอนนี่เชื่อ และเขียนประโยคนั้นออกมา มองให้ลึกสักนิด คุณแอนนี่อาจจะเข้าใจได้ว่า ที่คนน้อยคนเขียนนั้น ไม่ใช่ว่าแคร์คนไม่รู้จัก ตรงกันข้าม แคร์คุณแอนนี่ ไม่อยากให้ด่วนตัดสินคนต่างหาก ก็ขอโทษมากๆ ตรงนี้ อยากให้ทำอย่างไรเพื่อจะช่วยผ่อนคลายความรู้สึกก็บอกเถิดค่ะ ยินดีทำเท่าที่จะศักยภาพจะทำได้ ขอโทษอย่างยิ่ง ที่กระทำสิ่งที่ทำให้คุณแอนนี่ต้องคิดว่า นี่ฉันสมควรต้องถูกกระทำเช่นนี้หรือ ไม่คิดจะถามฉันหน่อยหรือ ขอโทษที่ก้าวก่าย จุ้นจ้าน ทำให้เสียความรู้สึก บอกด้วยความจริงใจว่าได้แต่เสียดาย ถ้าคนเพียงไม่กี่คนจะต้องทำให้คุณต้องรู้สึกเสียใจ และไม่อยากอยู่ที่นี่อีก ถ้ารู้ว่าการก้าวก่ายจะส่งผลเช่นนี้ ดิฉันคงยับยั้งชั่งใจไว้ค่ะ (แต่คงไม่ไปลบข้อความออกหรอกนะคะ) ทั้งหมดที่เขียนมา ถ้าเข้าใจผิด ก็ขอโทษ และรบกวนให้ลืมมันไปเสียนะคะ ^_^ จากคุณ : scottie - [ 25 มี.ค. 52 20:28:14 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผมได้อ่านกระทู้น้องกระต่ายแล้วนะครับ และก็มีโอกาสได้ติดตามอ่านความคิดเห็นของเพื่อนๆ ที่มาคุยกันในกระทู้ อยากบอกว่าส่วนตัวคิดเห็นเหมือนกับคุณสก๊อตตี้ครับ ตรงที่ว่า เพื่อนๆ ที่มา คุยกันในประเด็น "ด่วนตัดสิน" นั้น ไม่ได้ "แคร์" คนที่ไม่รู้จักเหล่านั้นเลย หากแต่แคร์คุณแอนนี่ ต่างหาก ถึงได้เสนอความคิดเห็นออกมาอย่างนั้นเพื่อแลกเปลี่ยนมุมมองกัน และถ้าจะว่ากันตาม ตรง ก็คงมีคนหวังว่าจะนำเสนออีกมุมให้คุณแอนนี่ได้เห็นเพิ่มเติมจากที่เห็นอยู่แล้วบ้าง  ไม่ใช่ ว่าใครถูกใครผิด หรือไม่ใช่ว่าเราคิดต่างกันโดยสิ้นเชิง เพียงแต่โลกนี้มันมีหลายมุม ถ้าเราเป็น เพื่อนกัน และกล้าคุยกันอย่างเพื่อน เราก็อยากจะเสนอมุมอื่นๆ ให้เพื่อนฟังบ้าง ก็เท่านั้น ไม่ใช่คิดว่าคุณแอนนี่ไม่ควรรู้สึก และไม่ใช่ว่าไม่เคารพในความรู้สึกของคุณแอนนี่ต่อสัตว์โลก ที่น่าสงสารเหล่านั้น ผมมั่นใจว่าเพื่อนทุกคนเข้าใจและร่วมรู้สึกต่อสัตว์เหล่านั้นไปกับคุณแอนนี่ ด้วยครับ และไม่มีใครคิดว่าความเป็นห่วงเป็นใยต่อสัตว์เหล่านั้นเป็นสิ่งไม่สมควรเลย การพูดคุยแลกเปลี่ยนกัน ไม่ได้ทำให้สังคมของพวกเราเสียความสงบสุขไปหรอกครับ ตรงกันข้าม กลับทำให้พวกเราแต่ละคนเห็นมุมมองต่างๆ มากขึ้น เข้าใจกันและกันมากขึ้น และความรู้สึกของ พวกเราต่อกันก็จะยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นด้วย ผมเข้าใจได้ว่าคุณแอนนี่อาจจะรู้สึกท้อแท้ ลำพังการต่อสู้เพื่อสัตว์ที่น่าสงสารเหล่านั้นก็เหนื่อย ทั้งกาย เหนื่อยทั้งอารมณ์ความรู้สึกมากอยู่แล้ว เมื่อมาระบายสภาพการณ์ชวนหดหู่แล้วได้รับฟัง ความคิดเห็นกับเพื่อนๆ แบบนี้ คงจะยิ่งรู้สึกอ่อนล้าหนักเข้าไปอีก ผมเองอยากบอกว่า การเลิกเขียนไม่ได้แก้ปัญหาอะไร ไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกของใครดีขึ้นหรอก ครับ และไม่ใช่ทางเลือกที่ดีที่สุด (ไม่ใช่ทางเลือกที่น่าจะนึกถึงเลยด้วยน้า)  ผมอยากจะเสนออีก ทางเลือกหนึ่งคือ คิดอย่างที่คุณคิด เขียนอย่างที่คุณคิด แต่ในขณะเดียวกัน เมื่อมีเพื่อนๆ ที่กล้า พูดคุยแลกเปลี่ยน เสนอมุมมองที่ต่าง (ผมถือว่านั่นเป็นของขวัญที่วิเศษสุดแล้วถ้าผมจะมีโอกาส ได้รับบ้าง) แทนที่จะปล่อยให้มันทำให้เราท้อแท้อยู่อย่างเดียว ลองให้มันทำให้เราท้อเป็นบางเรื่อง แต่ชื่นใจเป็นบางมุม ผมเชื่อมั่นว่าข้อความที่เขียนด้วยมิตรภาพอย่างในกระทู้ที่แล้ว ย่อมมีแง่มุม ให้เราเก็บเกี่ยวมาเป็นกำลังใจได้แน่นอนครับ วันนี้เขียนแบบมึนๆ คงไม่ค่อยเป็นเรื่องเป็นราวเท่าไหร่ ไม่รู้จะสื่อได้อย่างใจซักแค่ไหน ได้แต่ หวังว่าคุณแอนนี่คงจะคลายความเศร้าลง และมองเห็นความรู้สึก ความหวังดี ที่เพื่อนๆ เราแถวนี้ มีให้แก่กันเสมอมาและเสมอไปครับ ป.ล. แก้คำเกินครับ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 52 00:10:17 จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 25 มี.ค. 52 21:59:32 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้าใจว่าเนื้อความในบทกวีนี้หมายถึงเรื่องในกระทู้นั้น บอกตรง ๆ คิดว่าตัวเองเป็นต้นเหตุของความไม่สบายใจของคุณแอนนี่ เพราะเป็นคนที่เอ่ยประเด็นเรื่อง 'judge' ออกมาเอง ถ้าเคยพูดอะไรแล้วทำให้คุณแอนนี่รู้สึกไม่ดี หมดกำลังใจ ไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อไปอีก ก็ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ คงไม่พูดอะไรมาก เพราะคุณ scottie กับคุณพีทได้พูดไปหมดแล้ว แต่อยากบอกว่าเข้าใจความหวังดี ความตั้งใจดีของคุณแอนนี่ในเรื่องนั้นดี ซึ่งไม่ทราบว่าสายไปไหม แต่ก็หวังว่าจะช่วยให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง แม้จะเป็นเพียงนิดเดียวก็ยังดี ไม่ว่าคุณแอนนี่อ่านความเห็นที่กล่าวมา ซึ่งตัวเองบอกได้เต็มปากได้ว่า ทุกคนหวังดีและแคร์คุณแอนนี่จริง ๆ เพียงแต่การแสดงความห่วงใยของแต่ละคนอาจมีวิธีที่ต่างกันออกไป แล้วคุณแอนนี่จะพิจารณาและตัดสินใจอย่างไร ส่วนตัวเคารพในความคิดเห็นและการตัดสินใจของคุณแอนนี่ และต้องขอโทษสำหรับไม่ว่าอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อีกครั้งค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 25 มี.ค. 52 22:41:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ผมมาไม่ทันอ่านกระทู้ต้นฉบับ...แต่อ่านความเห็นอื่นๆ ในนั้นทั้งของคุณปิยะรักษ์, คุณ scottie, ฯลฯ แล้วเห็นถึง "ความปรารถนาดีที่มีต่อคุณแอนนี่" อย่างที่คุณพีทบอกครับ มาให้กำลังใจคุณแอนนี่(และแอบอิจฉาที่มีกัลยาณมิตรที่ดีขนาดนี้)...หายเศร้าเถิดครับ จากคุณ : ลงมือทำไม่มีคำว่าแต่ - [ 26 มี.ค. 52 09:33:29 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เข้ามาขอบคุณทุกท่านอย่างลูกแกะกลับใจค่ะ สารภาพว่าแอบ 'น้อยใจ' คุณส้มจริงๆนั่นล่ะ ไม่ใช่ใครอื่นเลยค่ะ ที่ 'น้อยใจ' เพราะชอบคุณส้มมากค่ะ ปกติถ้าโดนคนอื่นที่เราไม่สนใจว่าเข้า ก็จะฟังเหตุผล ถ้าเหตุผลดีก็ยอมรับ อนาคตก็อาจเป็นเพื่อนกัน แต่ถ้าเหตุผลห่วย ก็จะอัดกลับไปเลย เถียงกันอีกสองสามที ถ้าต่างฝ่ายต่างชอบพอในเหตุผล ก็อาจเป็นเพื่อนกันได้อีก แต่กรณีนี้บังเอิญชอบคุณส้มเป็นการส่วนตัว พอโดนดุเลยน้อยใจค่ะ มันน้อยใจจริงๆนะคะ อ่านข้อความสุดท้ายของคุณสก๊อตตี้เข้าไปอีก พอปิดคอมฯก็นั่งน้ำตาไหลเลย หยุดไม่ได้ รู้สึกเจ็บลึกมากๆที่ตรงหัวใจ (ป่าวเวอร์นะคะ เป็นคนเซนส์สิทีฟไปหน่อย) ตื่นเช้ามาก็กลายเป็นกลอนบทนี้ล่ะค่ะ นิสัยแอนนี่ไม่มีอะไรค่ะ สมัยก่อนเพื่อนจะชอบเรียกเราเป็นหนูน้อยสารภี เพราะนิสัยเหมือนหนูน้อยสารภีจริงๆค่ะ ส่วนอาจารย์ที่คณะจะเรียกเป็นโฮลเด้น โคลด์ฟิลด์ แต่ส่วนตัวรู้สึกว่าตัวเองเหมือนหมาค่ะ เล่นไพ่ไม่ได้ ถ้าเล่นก็คงเป็น dogs at cards เพราะจะเผลอกระดิกหาง แสดงความรู้สึกออกมาให้คนอื่นจับได้หมดเลย (ฮา) ขอบคุณคุณก๊อตตี้ คุณพีท (ผู้น่ารัก) คุณส้ม และคุณลงมือทำฯ ที่อุตส่าห์สละเวลาเข้ามาปลอบใจนะคะ แอนนี่รู้สึกซาบซึ้งและรู้สึกผิดมากๆเลยค่ะ จากคุณ : annie (หมูอมโรค) - [ 26 มี.ค. 52 12:28:10 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เสริฟน้ำเย็นๆ ให้คุณแอนนี่อีกรอบ   จากคุณ : เซโก้4 - [ 26 มี.ค. 52 13:39:48 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โล่งใจไปทีครับ ดีใจมากๆ ที่คุณแอนนี่รู้สึกดีขึ้นแล้ว เพื่อนกันก็คุยกันแบบนี้มั้งครับ มีแบบลึกๆ เข้มๆ ปะปนมาบ้าง แต่ก็คงเพราะเรากล้าที่จะคุยกันครับ ^^ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 26 มี.ค. 52 17:53:58 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ค่อยยังชั่ว คลื่นลมสงบ นึกว่าจะตายหมู่ซะแล้ว จากคุณ : scottie - [ 26 มี.ค. 52 21:03:00 ]

ความคิดเห็นที่ 9 การสนิทกับส้มมีความเสี่ยง (ห้ามตั้งกระทู้ถามหาเกินวันละสองทู้) แบบว่ายิ่งสนิท ยิ่งโดนดุนะคะ คุณแอนนี่ เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน อิอิ (รับรองโดยเพื่อนที่รู้จักกันมาหลายปี :D ) จากคุณ : waidhaya - [ 26 มี.ค. 52 21:27:18 ]

ความคิดเห็นที่ 10 แอบมาถอนใจโล่งอกอีกเฮือก และยืนยันตาม คห. 9 ค่ะ (จริง ๆ นา) อ่านความเห็นของคุณแอนนี่แล้วอึ้งไปสิบวิด้วยความไม่คาดคิด ^ ^" บางครั้งตัวจริงของคนที่เราคิดว่ารู้สึกชอบอาจเป็นแค่เสี้ยวเดียวที่เห็น อีกส่วนที่เหลือ ที่เราไม่เห็น แล้วมารู้ทีหลังแล้วอาจจะไม่ชอบก็ได้นะคะ เหมือน ๆ กับเวลาปอกหัวหอมโดยไม่รู้ว่าหัวหอมมันมีหลายชั้น แถมยังมี sulfenic acid ที่ทำให้เคืองตาได้อีกต่างหาก ปอกไป ปอกมา น้ำตาร่วงเอา ๆ เพราะไม่รู้ว่าหัวหอมมีคุณสมบัตินี้อยู่ บางที การไม่คาดหวังบ้างอาจจะทำให้สบายใจมากกว่าเยอะน้า ^ ^ ป.ล. ถึง คห. 9 ... คนนะ(เฟ้ย) ไม่ใช่เครื่องดื่มชูกำลัง /เหล่ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 26 มี.ค. 52 22:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ แต่อ่านกระทู้นี้แล้วรู้สึกดีจัง จากคุณ : สนิทใจ - [ 26 มี.ค. 52 22:29:32 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มาอ่านบทกวีตั้งแต่เมื่อวานแล้วค่ะ อ่านแล้วก็รู้สึกว่าเพราะจัง แต่แอบใจหายเพราะคิดว่าคงมีเบื้องหน้าเบื้องหลัง แต่ไม่ทราบว่าเรื่องอะไร มาอ่านวันนี้รู้สึกสบายใจไปด้วยอีกคนค่ะ จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) - [ 26 มี.ค. 52 23:20:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จะไม่ให้ชอบคุณส้มได้อย่างไรคะ ขนาดทำให้น้อยใจ ยังอุตส่าห์ทำให้แอนนี่เกิดอารมณ์ศิลปิน แต่งออกมาเป็น poem แบบมั่วๆได้ กลับมานั่งอ่านแม้จะไม่เพราะ แต่ก็เต็มไปด้วยความหมาย แอบรู้สึกภูมิใจเล็กๆอีกต่างหาก ก็ใช้เวลาเขียนแค่สิบห้านาที ได้เท่านี้แม้จะมีผิดเยอะแต่ก็รู้สึกภูมิใจอะค่ะ หลงตัวเองน่าหมั่นไส้อีกแล้ว ลืมไป ขอบคุณค่ะคุณกุลธิดา คิดว่า poem ไม่ค่อยเพราะหรอกค่ะ ผิดเยอะด้วย คุณกุลธิดาคงเห็นอยู่แล้ว ขอบคุณที่ช่วยให้กำลังใจนะคะ i can use some moral support ค่ะ แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 52 23:57:48 แก้ไขเมื่อ 26 มี.ค. 52 23:51:23 จากคุณ : annie (หมูอมโรค) - [ 26 มี.ค. 52 23:48:11 ]