. . . ประตูแกรก ลุงเงยหน้า มาพบเขา
" . . . อ้อ อนรรจ . . . มา . . . เข้า มาเลยหนา
นั่งพักก่อน ผ่อนไป เดี๋ยวได้เวลา
จักได้ซ้อม เสภา ค่อยว่ากัน . . ."
เขาไหว้ลุง แล้วรีบ ถาม ความในใจ
" . . . กตกลับมา แล้วใช่ ไหมครับนั่น
ผมจำได้ เขาต้องเรียน ลงทะเบียนพลัน
แต่เมื่อวาน ยังจำมั่น ครับ . . คุณลุง . . ."
ลุงถอนใจ แล้วบอกว่า " . . . มันมาวันก่อน . . .
. . .แต่ว่าตอน นี้ไม่อยู่ ดูจะยุ่ง
เพื่อนเขาชวน ไปข้างนอก เขาบอกลุง
คงเที่ยวกรุง กันนั้นหนา ไม่มาเสียนาน . . ."
อนรรจนึก ถึงภาพนั้น พลันยิ้มพราว
แม่สาวสาว คงกิ๊วก๊าว เคยกล่าวขาน
. . .
เขาจึงตัด สินใจ ไม่รอนาน
ก้มกราบกราน ซบแนบ แทบตักชายชรา . . .
. . . ด้วยหัวใจ ที่แน่วแน่ แท้จริงนี่
ด้วยรอยยิ้ม ปริ่มปรี่ ในสีหน้า
ด้วยความจริง ที่เฉิดฉาย ในแววตา
อนรรจเงยหน้า สารภาพ แล้วกราบอีกครั้ง
" . . . ครูครับ . . . ผมรัก . . . มรกต . . .
รักจนหมด หัวใจ ในความหวัง
ผมสัญญา . . . จักรักยิ่ง รักจริงจัง
ขอคุณครู อย่าชัง ศิษย์นี้เลย . . ."
ชายชรา ได้ฟัง ถึงนั่งอึ้ง
จับมือเขา ไว้ข้างหนึ่ง แล้วนิ่งเฉย
อีกมือลูบ เรือนผม ที่ก้มเกย
แล้วลุกเลย เดินออกไป ใกล้ระเบียง
อนรรจเดิน ตามติด ไปชิดใกล้
ลุงได้แต่ ถอนหายใจ ไม่อาจเลี่ยง
แล้วสบตา อนรรจที่จ้อง มามองเมียง
พลางค่อยกล่าว ด้วยเสียง แหบชรา
" . . .อนรรจ . . . ลุงขอถาม คุณคำเดียว
รักหลานลุง มากเชียว อย่างนั้นหนา . . ."
" . . . ครับ . . . คุณลุง ด้วยชีวิต ด้วยจิตวิญญาณ์
ขอสัญญา ต่อหน้าหมู่ ท่านครูทุกคน . . ."
ชายชรา ถอนใจ ในอิริยาบถ
" . . . เมื่อวานเจ้ากต พาเพื่อนมา น่าฉงน
มาบอกว่า ขอมา จักฝากตน
. . . แล้วแนะนำ ว่าเปนคน รักของเขา . . . "
. . . เสียงของลุง เหมือนเหือดหาย ไปไกลลิบ
อนรรจอึ้ง . . . เงียบกริบ . . . อะไรกันเล่า
ลุงไม่พูด คำใด ถอนใจเบา เบา
แล้วเดินเข้า ไปในเรือน เสมือนเฉยชา . . .
. . . อนรรจยัง ยืนที่เก่า อย่างเหงาเปลี่ยว
โดยโดดเดี่ยว กับเสี้ยวจันทร์ คล้องม่านฟ้า
แสงหรี่ริบ กระพริบพราย พร่างสายตา
. . .
. . . ชีวิตฉัน . . . คงเหลือค่า . . . เพียง เสภา . . . เท่านั้น . . .
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
25 มี.ค. 52 18:40:58
]
สายใจ - สาย . . . เสภา ( ฉบับคำกลอน ) บทที่ ๑๓
