. . . ที่นี่ . . . มรกตมานั่ง ตั้งนานแล้ว
เดินตามแถว ผ่านประตู มาอยู่ นิ่ง นิ่ง
อย่างเลื่อนลอย อย่างอ้างว้าง อย่างเกินจริง
มาแอบอิง ซุกอยู่ที่ เก้าอี้ข้างหลัง

เธอเดินมา ตามถนน อย่างฅนง่าย ง่าย
ไร้จุดหมาย ไร้สติ ที่จะสั่ง
ด้วยความ ในใจ นั้น พลันประดัง
จนกระทั่ง มาถึงงาน สถานที่ใน

เดินลัดรั้ว เข้าไป จึงได้สังเกต
มองรอบรอบ ขอบเขต เขากั้นไว้
เห็นป้ายผ้า " ประกวดเสภา แห่งประเทศไทย "
จึงก้าวเข้า หอประชุมใหญ่ อย่างใจลอย

. . . . .



. . . เธอไปพบ วินัย นัดไว้เมื่อเช้า
เขายิ้มพราว และอุตส่าห์ มาเกี่ยวก้อย
แต่หลังจาก อ้อมค้อมมา เวลาไม่น้อย
น้ำตาก็ ร่วงเผาะผอย เมื่อฟังพลัน . . .

" . . . มรกต . . . อันที่จริง ผมรักคุณ
 แต่โลกนี้ คงจักหมุน และเวียนผัน
 ทัศนคติ ของเรา คงไม่เข้ากัน
 ถ้าฝืนใจ ไปนานวัน คงเศร้าตรม

 และคุณคง ไม่ยาก หากเปลี่ยนใจ
 ไปเริ่มใหม่ กับคนที่ ดีกว่าผม
  ดีกว่ารัก กันต่อ ต้องท้อระบม
  อย่าขื่นขม เลยหนอ . . . ผมขอลา . . . "



. . . พูดได้ดี นี่นะ . . . ผู้ชาย . . .
จบ ง่าย ง่าย ฉันเข้าใจ ไม่กังขา
คิดไปพลาง ตาร้อนผ่าว . . . เปล่า . . . ไม่มีน้ำตา . . .
ความเจ็บปวด . . . นั้นมากกว่า . . . จะคร่ำครวญ . . .

ไม่รู้จัก ไปเปรียบกับ อะไรนี่
ในอดีต อันแสนดี ที่ครบถ้วน
อาจเพราะเธอ ฝากหวังไว้ ใจทั้งมวล
เมื่อเขาด่วน มาหักหาญ จึงรานทรวง . . .



. . . . .

มรกต นั่งนิ่งขึง ตรึงวิญญาณ์
ไม่รู้ว่า เวลา ได้เลยล่วง
และความคิด ก็เพริศไกล ใจทั้งดวง
จนยินเสียง . . . เหมือนแสนห่วง . . . จากเวที

มรกต คิดว่า นะ . . . หูแว่ว
แต่เสียงที่ แจ้ว แจ้ว ชัดเจนนี่
เปนเสียงที่ คุ้นหู อยู่ค่อนปี
จริงหรือนี่ . . . เหมือนฝัน . . . เธอกลั้นใจ . . .

. . . . . .

" . . . เณรแก้ว เห็นพิม เจ้ามัวหมอง
 ปลอบประคอง มือเช็ด น้ำตาให้
 ดูอ้ายช้าง ชาติชั่ว ตัวจรรรัย*
 มาทำให้ น้องข้า ต้องด่าตี

 น้อยหรือ รอยไม้ เปน ริ้ว ริ้ว
เออนี่ผูก มือหิ้ว เจียวหรือนึ่
จึงยับย่อย เปนรอย ทั่วอินทรีย์
ฟ้าผี่ นิ้วน่อย พลอยเปนแนว

สงสารพิม นิ่มเนื้อ นี้เหลืออก
น้ำตา ไหลตก เปนแถว แถว . . . "

. . . . .

มรกต นิ่งอึ้ง ตระลึงแล้ว

" . . . อนรรจ . . ." เธอ หลุดเสียงแผ่ว สะอื้นแกม

และน้ำตา ที่สุดกลั้น ก็พลันไหล
ระเรื่อยไป เปนทาง หว่างร่องแก้ม
มันเจ็บลึก จนเหลือเก็บ เกินเหน็บแนม
เธอป้ายแต้ม น้ำตาป้อย อย่างน้อยใจ

เพราะความเจ็บ ของเธอ นั้นมากกว่า
ที่แม่พิม เจ็บกายา เปนไหน ไหน
แต่ไม่มี ใครปลอบโยน ไม่เปนไร
มันเปนไป . . . ไม่ได้ . . . ไม่ได้ . . .จริง จริง . . .

แก้ไขเมื่อ 01 เม.ย. 52 22:31:30

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 01:11:34

แก้ไขเมื่อ 31 มี.ค. 52 01:07:45

จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 30 มี.ค. 52 18:27:53 ]