เป็นอะไรหรือเจ้าเหงาใช่ไหม
ไม่มีใครเคียงอยู่ป็นคู่ฝัน
ตาเหม่อลอยคอยใครหรือไรกัน
ตั้งแต่เช้าจวบตะวันผันตกดิน
แม้ค่ำคืนก็ผวาพาให้ตื่น
วันต่อคืนถอนหายใจไม่สุดสิ้น
แหงนมองดาวยิ่งเหน็บหนาวในใจจินต์
เฝ้าถวิลสร้างวิมานซ่านซึ้งใจ
เมื่อเจ้าไร้ใครจะรักหักใจเจ้า
ยอมใจเหงาอีกหลายกาลผ่านหม่นไหม้
คราแหลกร้างร่างสลายมลายไป
รู้สึกใดล้วนดับกับห้วงกาล
แม้จะรักแม้จะหลงปลงสังเวช
รู้แห่งเหตุทั้งนอกในก้าวให้ผ่าน
เหมือนน้ำค้างหล่นแตกดับกับดินดาน
เพียงกล้าหาญยอมตัดใจละลายระทม.
เกรียงไกร หัวบุญศาล
๒ เมษายน ๒๕๕๒
จากคุณ :
huaboonsan
- [
2 เม.ย. 52 09:31:24
]