นานมาแล้วยังมีหมู่บ้านแห่งนึง ได้มียักษ์ตัวหนึ่งชอบเกะกะระรานคนในหมู่บ้านไปทั่ว ไม่ว่าจะแย่งชิงทรัพย์สินที่มีค่าของชาวบ้าน หรือลักพาตัวคนในหมู่บ้านกลับไปยังปราสาทลอยฟ้าของมัน เพื่อที่จะเก็บไว้กินเป็นอาหารในภายหลัง
แต่อยู่มาวันหนึ่ง ยักษ์ที่เคยอาละวาดนั้น กลับหายตัวไปอย่างลึกลับ มันไม่เคยปรากฎตัวต่อหน้าคนในหมู่บ้านอีกเลย
ในที่สุดหมู่บ้านนี้ก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง แต่ด้วยผลจากการระรานของเจ้ายักษ์ตนนั้น ทำให้หมู่บ้านนี้เป็นหมู่บ้านที่ยากจนและอดอยากตลอดมา
และแล้ววันเวลาล่วงเลยไปหลายปี ที่บ้านบนยอดเนินแห่งหนึ่ง มีแม่ลูกคู่นึงอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้น
ฝ่ายลูกชื่อแจ็ค ปีนี้อายุครบสิบห้าปีแล้ว แม้เขาจะถึงวัยเติบใหญ่เป็นหนุ่มแล้ว แต่ด้วยที่บ้านนี้นั้นไม่มีพ่อที่เป็นหัวหน้าครอบครัว จึงทำให้พวกเขาต้องอยู่อย่างอดอยากตลอดมา
แจ็คต้องเข้าป่าไปเก็บผลไม้มาให้ตัวเขาและแม่รับประทาน แต่นั่นก็ยังไม่พอเพียงที่จะทำให้ชีวิตความเป็นอยู่ของพวกเขาดีขึ้นเลยสักนิด
"เห็นทีจะต้องเอาเจ้าแก่ไปขายเสียแล้วล่ะ" แม่พูดกับแจ็คถึงเรื่องที่พวกเขาจะเอาเจ้าโคแก่ที่เลี้ยงไว้ไปขาย
"ขายทำไมล่ะแม่ เจ้าแก่มันอยู่กับเรามานานแล้วนะ สงสารมัน" แจ็คคัดค้าน เพราะเขาเองก็ผูกพันกับเจ้าแก่นี้มาก
"มันก็แก่ใกล้จะตายอยู่แล้ว หากมันแก่ตาย อย่างดีเราก็คงได้เนื้อมันมาทานแค่ไม่กี่มื้อ สู้เอามันไปขายให้ได้เงินมาซื้อไก่ซื้อผักมาเลี้ยงมาปลูกไม่ดีกว่าหรือ ?" แม่พูดให้แจ็คคิด ซึ่งแจ็คเองก็เห็นด้วย เพราะเจ้าแก่ ก็เป็นโคที่ชรามากแล้ว แม้แต่นมตอนนี้ก็ยังให้พวกเขาไม่ได้เลยสักหยด
หลังจากนั้นวันรุ่งขึ้น แจ็คก็เตรียมตัวออกเดินทางที่จะพาเจ้าแก่ไปขายยังที่ตลาด
ตลาดที่แจ็คจะไปนั้นห่างไกลจากตัวหมู่บ้านมาก กว่าจะไปถึงคงจะใช้เวลาเกือบทั้งวัน ดังนั้นแจ็คจึงลาแม่ของเขาก่อนที่จะเริ่มออกเดินทาง
"ลาก่อนนะแม่" พูดเสร็จแจ็คก็เตรียมตัวที่จะเดินทาง
"เดี๋ยวก่อน เอานี่ไปด้วย" พูดเสร็จแม่ก็ยื่นสิ่งหนึ่งให้กับแจ็ค สิ่งนั้นเป็นขวานสองเล่ม เล่มนึงทำจากเงิน ส่วนอีกเล่มทำจากทอง
"แม่จ๋า ขวานสองเล่มนี้เป็นของดูต่างหน้าพ่อไม่ใช่หรือ ?" แจ็คถามกลับไปด้วยความสงสัย ขวานทั้งสองเล่มนี้เป็นสิ่งที่หลงเหลืออยู่ของพ่อแจ็ค หลังจากที่พ่อของแจ็คถูกยักษ์ฆ่าตาย
"เอามันไปขายด้วยเถอะ เก็บไว้ก็ไม่มีประโยชน์ ความทรงจำมันกินไม่ได้ เก็บเอาไว้ก็อดตายเปล่า สู้ขายมันดีกว่า แถมมันยังเอาไปฟันไปสับอะไรก็ไม่ได้ ทื่อก็ทื่อ"
"ก็ได้จ๊ะแม่ แต่เอาไปทั้งสองอันคงแบกไปไม่ไหว เอาไปขายแค่อันเดียวก็พอแล้วมั้ง"
"งั้นเอาไปให้เจ้าแก่แบกสิ"
"จริงด้วยจ๊ะแม่"
ว่าแล้วแจ็คก็เอาขวานทั้งสองอันใส่ในห่อผ้าแล้วเอาไปผูกติดกับหลังของเจ้าแก่ แต่ทันทีที่ผูกเสร็จ เจ้าแก่ก็ทรุดฮวบลงไปในทันใด
"แม่จ๋า ดูเหมือนเจ้าแก่มันจะแบกไม่ไหวด้วยเหมือนกัน"
"งั้นก็เอาไปขายแค่เล่มเดียวก็ได้ เอาขวานทองไปก็แล้วกันมันขายได้ราคากว่า"
"ถ้าเช่นนั้นก็ตามนั้นล่ะแม่ แจ็คขอตัวไปก่อนนะ"
จากคุณ :
ซ่อนนาม 
- [
3 เม.ย. 52 14:22:11
]
[นิทานฉบับตัดต่อ GMO] แจ๊คผู้ฆ่ายักษ์
