ลินดา : คนมันสวยช่วยไม่ได้ (ย่ะ)
ตอน คนสวยก็อยากผอม
โดย เชิญขวัญ
กระโปรงบานตัวที่เจ็ดถูกถูลู่ถูกังดึงลงมากองที่ข้อเท้า เพราะหากยังดึงดันที่จะดึงขึ้นไปถึงเอวคงมีเหตุการณ์ซิบระเบิดตะเข็บกระจุยเป็นแน่
โทษนะคะน้องมีใหญ่กว่านี้มั้ย ตัวนี้มันติดสะโพกไปหน่อย
เอ่อ...ต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ นี่ไซด์ XXL แล้ว ใหญ่กว่านี้คง...ไม่มีหรอกค่ะ
ลินดาสาวร่างอวบรสนิยมสูงที่ปกติเคยใส่แต่เสื้อผ้าบูติกสั่งตัดราคาเป็นหมื่น แต่ในบางครั้งคนเราก็มีความคิดอยากลองอะไรใหม่ ๆ บ้าง เสื้อผ้าหน้าร้านในห้าสรรพสินค้าถูกจัดไว้เข้าชุดผ่านหุ่นหนุ่มสาวรูปร่างผอมเพรียวตามอุดมคติของใครหลายคน ดังนั้นก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เทคนิคการตลาดนี้สามารถดึงดูดให้ผู้พบเห็นต้องแวะเวียนเข้าไปเลือกชมสินค้าภายในร้าน
สังคมไทยยุคใหม่ใคร ๆ ก็หันมาใส่ใจดูแลเรื่องสุขภาพและรูปร่างกันมากขึ้น ดูได้จากกลุ่มแม่บ้านที่เต้นแอโรบิกตาม สวนสาธารณะ หรือสถานที่ออกกำลังกายต่าง ๆ ที่ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด ลินดาถอนใจเฮือกใหญ่ขณะเดินออกจากร้านแบรนด์เนมที่มีรูป ปารีส ฮิวตัน ในชุดกางเกงขาสั้นเผยให้เห็นแก้มก้นโชว์หลาอยู่หน้าร้าน ที่ผ่านมาไม่เคยคิดว่ารูปร่างของตัวเองเป็นปัญหาเลยแม้แต่น้อย แต่เหตุการณ์ในวันนี้ทำให้เธอเริ่มไม่แน่ใจ ความมั่นใจที่เคยมีอยู่เกิน (หลาย) ร้อยดิ่งลงฮวบฮาบยิ่งกว่าดัชนีนิคเคอิของตลาดหุ้นโตเกียวมาอยู่ที่ 99.99%
อาหารมื้อเย็นที่เคยเป็นข้าวขาหมูใส่หนังเยอะ ๆ สองจาน ตามด้วยเค้กช็อกโกแลตขนาดสองปอนด์เป็นของหวาน ต่อด้วยของคบเคี้ยวรอบดึกจำพวกไก่ทอด พิซซ่า หรือโรตีใส่ไข่เพิ่มกล้วยราดช็อกโกแลตและนมข้น วันนี้เปลี่ยนเป็นเพียงข้าวมันไก่เจ๊อ้วนพิเศษเพิ่มหนังหนึ่งจาน ของหวาน...งด มื้อดึก...งด หากเป็นคนทั่ว ๆ ไปคงคิดว่าแค่นี้ก็ดูเหมือนว่าจะมากเกินไปแล้วสำหรับมื้อค่ำ แต่หากเข้าไปนั่งในใจของลินดาก็คงจะได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดชอกช้ำ มันเจ็บยิ่งกว่าตอนที่รู้ว่าพี่เคนธีรเดชกำลังจะแต่งงาน ปวดใจยิ่งกว่าตอนเปลี่ยนรัฐบาล สภาพของลินดาในตอนี้ไม่ต่างอะไรกับแม่ช้างหลังตกลูก เธอดูแห้งเหี่ยวและหมดอะไรตายยาก ในหัวคิดถึงแต่ว่าจะทำอย่างไรดีถึงจะใส่กระโปรงสวยตัวนั้นได้
.................................................................................................
สาวผมบ็อบหน้าม้าเต่อคว้ากระเป๋าถือยี่ห้อกุ๊ดจี่กุ๊ดจี้อะไรนั่นแหละ สาวเท้าอย่างเร็วจนเกิดการสั่นสะเทือนของไขมันที่เบียดเสียดกันเหมือนชุมชนแออัดที่ต้นขาของเธอ ลินดายื่นท่อนแขนอวบที่ดูเผิน ๆ เหมือนขาหมูร้านเฮียเจียง แล้วใช้มือทรงคากิขยับขึ้นลงเพื่อเรียกรถแท็กซี่
ไป เคียลิฟอร์แนลฟิตเนส สีลมค่ะพี่
สิ้นเสียงเธอก็กระโดดผลึงขึ้นนั่งที่เบาะหลังทันที เล่นเอาโช้คหลังกระแทกกับพื้นถนน มีเสียงเอี๊ยดอ๊าด ของสปริงเบาะหลังเสมือนว่าพวกมันกำลังร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด ชายวัยกลางคนผิวสองสีสำรวจผู้โดยสารร่างยักษ์ผ่านกระจกหน้ารถ คิดในใจว่าเที่ยวนี้คงได้ไม่คุ้มเสีย แต่ด้วยสปิริตอันแรงกล้ารถแท็กซี่จึงเคลื่อนตัวออกช้า ๆ เพื่อให้ถึงจุดหมายปลายทาง หากแม้นเร่งเครื่องแรงกว่านี้ความเสี่ยงที่ล้อหลังระเบิดอาจสูงขึ้นด้วย
เมื่อถึงที่หมายลินดายื่นธนบัตรใบละหนึ่งร้อยบาทให้คนขับรถแท็กซี่
ไม่ต้องทอนค่ะพี่ สามสิบบาทที่เหลือเป็นทิปที่พี่ยอมรับหนูขึ้นรถ ก่อนหน้านี้เรียกแปดคันไม่จอดรับหนูซักคัน
.................................................................................................
(เดี๋ยวมาต่อค่ะ)
จากคุณ :
เชิญขวัญ
- [
3 เม.ย. 52 15:22:17
A:202.176.156.249 X: TicketID:171208
]
เรื่องขำ ๆ ของคน 'สวย' (ภาค2)
สาวมั่น
