มรกต น้ำตาปริ่ม แต่ยิ้มให้

" . . . หนูมุ่งไป เจอวินัย ในวันนี้
 เขาบอกเลิก กตค่ะ . . .  "   สีหน้าไม่ดี
น้ำตาปรี่ สะเทิ้นสะทก ลุงตกใจ


" . . . เหรอ . . . เจ้ากต . . . โธ่เอ๋ย . . . ลุงเคยเตือน . . ."

พลางลูบเรือน ผมสยาย คลายทุกข์ให้
ต่างเงียบงัน กันทั่ว ชั่วอึดใจ

" . . . กต ต้องทน ให้ได้ ใช่ไหมคะ . . .

   กตจะต้อง เข้มแข็ง แกร่งเสมอ
   เพราะกตคง ต้องเจอ กระจ่างจะ
   มากกว่านี้ ในชีวิต . . . กต . . .คิดนะ
   กตต้องทน จนกว่าชนะ  หัวใจตัว . . . "


ลุงก็ได้ แต่พยักหน้า   ช้าช้า เนิบเนิบ

" . . . แกก็เติบ ใหญ่แล้ว คงรู้ทั่ว
 มีสติ มั่นใจ ไม่เมามัว
 รักษาตัว เท่านั้น. . . ลุงมั่นใจ . . ."


ต่างคนต่าง เงียบงัน กันครู่หนึ่ง
ลุงรู้ซึ้ง ว่าเธอพูด เรื่องนี้ได้
ราวกับเปน ธรรมดา ไม่ว่ากระไร

. . . เรื่อแก้มใส ดวงตาก่ำ นั้นย้ำเปนพยาน . . .


พอทำใจ แล้วก็เงย หน้าขึ้นมา
นิ่งสบตา ลุงบ้าง อย่างอาจหาญ
ชายชรา ผ่อนหายใจ ในเหตุการณ์
แกสงสาร หลานคนเดียว เจียวเหลือเกิน

" . . . ใช่ . . . หลาน ของลุง ต้องเข้มแข็ง
 เหมือนพ่อเอ็ง ที่เคยแกร่ง มานานเนิ่น
 เหมือนกับที่ นักดนตรีไทย ได้เคยเผชิญ . . ."

แล้วลุงก็เมิน ไปอีกทาง พลางกลั้นน้ำตา . . .


มรกต  เริ่มมี กำลังใจ
ยิ้มใส ใส ยกมือไหว้ ขอไปล้างหน้า
แต่พอกลับ มาหาลุง จะมุ่งเจรจา
ใครคนหนึ่ง ก็ถลา ให้หันมามอง

. . . . .


ถึงก็วาง สิ่งต่าง ต่าง ลงข้างตัว
มือที่สั่น ระรัว รีบเปิดกล่อง

อนรรจกราบ ชายชรา น้ำตานอง
" . . . งานทั้งผอง อยู่ที่ . . . นี่ . . .ครับ คุณครู . . .


 . . . ผมทำได้ . . . ผมทำได้ . . . ทำได้ . . .จริง จริง . . ."

มรกต นั่งนิ่ง เหมือนรู้อยู่
ลุงหยิบกล่อง รางวัลมา พิจารณาดู
แล้วอุทาน " . . .ลูกศิษย์กู . . . ต้องได้อย่างนี้ . . .

. . . อนรรจ . . . ลุง ดีใจ ด้วยนะลูก
เราพันผูก กับเสภา มานานนี่ . . ."

แล้วหันไป ที่หลานสาว กล่าวพาที

" . . . แสดงความ ยินดี กับพี่เขานะ . . ."


มรกต เกือบจะร้อง อะไรออกมา
เมื่อเห็นโล่ห์ รางวัลสง่า กระจ่างจะ
ลุงยิ้มปลื้ม แทบพูดอะไร ไม่ได้ละ

บอกหลานสาว " . . . อนรรจ ชนะ . . . "  เท่านั้นเอง


และโดยที่ ไม่มี ใครคิดคาด
อย่างองอาจ ยื่นมือให้ ไปตรงเผง

" . . . กต ยินดี  ด้วยค่ะ . . . " ยังกะนักเลง

อนรรจเกรง แต่ฝืนยิ้ม ปริ่มพรรณนา

. . . เขายิ้มให้ เธอเหมือนเก่า นะเจ้าเอ๋ย
     อย่าละเลย หลีกลี้ หันหนีหน้า . . .

มรกต พอประสบ พบพักตรา
ร้อนแก้มสา ด้วยเขินใน หัวใจละลาน . . .


อนรรจรับ มือนุ่มน้อย ค่อยสัมผัส
บอกความนัย อย่างเด่นชัด อบอุ่นหวาน
มรกต หวั่นไหว ในดวงมาน

. . . . .

แต่ . . .เมินผ่าน . . . เขาไปก่อน . . .เพื่อ . . .ซ่อน . . .น้ำตา.

แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 52 11:07:09

แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 52 08:16:23

แก้ไขเมื่อ 05 เม.ย. 52 07:36:53

จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 5 เม.ย. 52 04:24:42 ]