ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1  first impression “สวัสดีครับ  พี่เอกเองครับ  บังเอิญเข้ามาเจอครับ  เห็นชอบไปเที่ยวดอยเหรอ  ว่างๆ ไปกันนะ  พี่ก็ไปบ่อย  แต่ไม่ค่อยมีใครไปเป็นเพื่อนเท่าไร  ยังไงโทรหาพี่นะครับ  เบอร์พี่ 08-9xxx-xxxx” เป็นข้อความที่ผมรีพรายไว้ใน hi5 ของนิค  คนที่บังเอิญเข้ามาในชีวิตผม  ทำให้อารมณ์, ชีวิต และจิตใจของผมแปรปรวนอย่างรุนแรง  เรียกได้ว่าเป็นปรากฏการณ์ที่มหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่เคยเกิดขึ้นกับผม ความจริงแล้วที่อ้างใน hi5 นั้น ไม่ใช่บังเอิญเข้าไปเจอหรอก  แต่ผมหาทางที่จะติดต่อกับนิคโดยการค้นเข้าไปในอินเตอร์เน็ตอย่างเอาเป็นเอาตาย  คือในช่วงเวลา 2-3 วันมานี้ ผมไม่เป็นอันหลับอันนอน ค้นทุกอย่างจากคำที่น่าจะเกี่ยวข้องกับเขา ซึ่งที่ผมรู้เพียงชื่อเล่น “นิค” เป็นนายทหารอยู่ค่ายไหนสักที่ที่อำเภอหนึ่งของเชียงใหม่ และบ้านจริงๆ อยู่เชียงราย  แค่นั้น ผมค้นทุกคำที่สามารถนึกขึ้นได้ที่น่าจะเกี่ยวข้องกับเขา ‘นิค’ ‘nik’ ‘นิค เชียงราย’ ‘นิค ทหาร’ ‘นิค ..........’ ‘นิค ทหาร .........’ ฯลฯ  ผมค้นทุกอย่างที่น่าจะเข้าข่าย  ผลลัพธ์ใน 2 วันแรกล้มเหลว พอวันที่ 3 นึกขึ้นได้ว่านิคน่าจะมี hi5 หรือเปล่า ก็เลยเข้าไปหาใน hi5  และโชคก็เข้าข้างผม  ผมเจอจากการข้น hi5 ในชื่อเล่นของเขา ในหน้าที่ร้อยกว่า หานานกว่าค่อนวัน ดีใจสุดที่จะบรรยาย แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 01:11:57 แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 01:11:20 จากคุณ : Eakie009 - [ 7 เม.ย. 52 01:10:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ย้อนกลับไปใน 5 วันที่ผ่านมา ในงานกล้วยไม้ที่ต่างจังหวัด  ผมได้สบตากับแววตาคู่นั้น สายตาที่ตรึงผมไว้แน่น กระชากหัวใจ กระชากวิญญาณผมออกจากร่าง  ผมเที่ยวกับแฟน(ผู้หญิง)  อย่างไม่มีสมาธิเลยตลอดทั้งวัน รวมทั้งผมแทบไม่สนใจแฟนผมเลยหลังจากนั้น  (แมร่ง...เลว) มันเกิดขึ้นได้ยังไง  มันเกิดขึ้นกับผมหรือ  ตัวผมซึ่งไม่เคยเชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริง  ผมเชื่อมาตลอดว่าความรักกับความใคร่มันคืออันเดียวกัน  เราสามารถที่จะรัก (ใคร่) กันได้หลายๆ ครั้ง หรือพร้อมกันหลายคน  แล้วนี่คืออะไร  เกิดอะไรกับผม  สับสนไปหมดแล้ว นิคมากับกลุ่มของเขา 5-6 คน (สาว และค่อนข้างสาว ทั้งนั้น) ซึ่งผมก็รู้จักพอสมควร  ยกเว้นตัวนิค ความน่ารักสดใจฉายออกมาจากดวงตาคู่นั้นตลอดเวลา บุคลิก ท่าทาง การพูดจา มันน่ารักจริงใจไปหมดทุกอย่าง  ตอนเที่ยงนั่งกินข้าวกัน  เป็นบุฟเฟต์ที่เจ้าของงานจัดเลี้ยง  นั่งกินกันไปคุยกันไป  แต่ผมไม่มีสมาธิในการคุยเท่าไรหรอก เพราะหูของผมไปจดจ่ออยู่ที่เก้าอี้แถวหลัง (นั่งกินกันง่ายๆ เก้าอี้เรียงเป็นแถวเหมือนนั่งฟังสัมมนา ไม่มีโต๊ะ)  ซึ่งนิคนั่งอยู่กับกลุ่มของเขา แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 01:38:57 แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 01:13:46 จากคุณ : Eakie009 - [ 7 เม.ย. 52 01:13:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 กลับจากต่างจังหวัดในวันนั้น ผมก็เป็นบ้าอย่างรุนแรง  ตกกลางคืน ผมฝันถึงนิค 4-5 ครั้ง  ตลอดทั้งคืน ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ  เหมือนคนโดนของ  ผมก็ไม่รู้หรอกว่าคนโดนของเขาเป็นกันอย่างไร  แต่คิดว่าคงคล้ายกับที่ผมเป็นตอนนี้   ตื่นขึ้นมาตอนเข้า  เพลียโคตรๆ จากการฝันทั้งคืน (แน๊ะ!...อย่าคิดลึกนะ  ไม่ได้ฝันอย่างน้าน...  แค่ไม่ได้นอนเต็มอิ่มต่างหาก) วันนั้นทั้งวันผมไม่เป็นอันทำการทำงาน  เข้าแต่เน็ตค้นหาข้อมูลของนิคตามที่ผมเล่าไว้ข้างต้น ผมเจอกับนิคอีกครั้งที่ร้านพี่หญิง (ร้านพี่หญิงคือร้านขายกล้วยไม้ร้านประจำ ทั้งของผม ของนิค และกลุ่มของนิค) นั่งคุยกันหลายคน ผมพยายามสบตานิค อย่างเนียนๆ กลัวคนอื่นจับได้ แต่ใจนี่สิมันแทบเต้นออกมานอกอก ที่จริงเราไม่ได้คุยกันตรงๆ หรอก แค่คุยผ่านคนอื่น สบตาผ่านๆ แค่นั้นเอง (ก็เรายังไม่รู้จักกันจริงๆ นี่) ประมาณ 5 โมงเย็น  นิคขอตัวกลับ และทุกคนก็กลับ เหลือผมกับพี่หญิงเจ้าของร้าน ได้ทีผมเลยแอบถามไป “เด็กพี่โจหรือครับ” “ใคร  นิคนะเหรอ  ไม่ช่ายย  เขามีแฟนแล้ว” ใจผมแป้ว....ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม “อ๋อ...ครับ  ไม่เคยเห็นหน้าน่ะครับ” “เป็นลูกค้าพี่หญิงนั่นแหละ  ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว แต่เขาเรียนที่กรุงเทพไง นานๆ มาที เรียนจบก็บรรจุที่..........(จังหวัดหนึ่งในภาคอีสาน)  เพิ่งย้ายมา.........ได้ปีกว่า”   “เหรอครับ” ผมวางฟอร์มต่อไป “ตอนอบรมเรื่องปุ๋ยที่ มช. ชั้นไปกับพวกอิโจ  นิคมันไปคนเดียว  พอพวกนั้นเห็น  ตาลุกวาวเลยแก(หน้าตามันน่ารักมาก) บอกให้ชั้นเรียกมากินข้าวด้วย  ตอนแรกอิโจมันจะจีบ  แต่นิคมันมีแฟนแล้ว  ก็เลยสนิทมาเป็นก๊วนเดียวกันไปซะ” “งั้นก็เพิ่งรู้จักกันสิครับ” “อืม กับพวกอิโจอะนะ” “ชั้นจะบ้าตาย  ดูมันแต่ละคน กลุ่มโน้นมีแบบนี้บ้างไหม” “ไม่อะครับ” “ทำไมมันมากันแต่ร้านฉันวะ” บ่นแบบขำๆ ตามประสาแก “แต่เฮฮาดีนะครับ” “อื้อ ช่าย  ฮามากกกก .อยู่กับพวกนี้สนุก” “เป็นทหารหรือครับ  ดูไม่เข้านะ” ผมวกกลับมาที่เรื่องของนิค “อืม...ใครก็บอกมันแบบนั้น ใครจะเชื่อ ใช่มะ  ตัวก็เล็ก แถมออกจะตุ้งติ้งอย่างนั้น” มันสูงประมาณ 165 สาวนิดๆ แบบน่ารัก ไม่น่าเกลียด “อื้อ...ทำไม  สนใจเหรอ”  พี่หญิงทำตาแบบว่า...ไม่ไว้ใจผม “เปล่าพี่!..”  ผมรีบตอบ...เหงื่อแตกซิก  แล้วก็เลยหยุดถามแค่นั้น  ใครจะกล้าถามต่อล่ะครับ  ก็คุยกันเรื่องอื่นไป แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 01:23:42 จากคุณ : Eakie009 - [ 7 เม.ย. 52 01:21:42 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากที่รีพรายไปได้ 2-3 วัน นิคก็เข้ามาอ่าน รวมทั้งตอบกลับมาที่ hi5 ของผม  “ขอโทษครับ พี่เอกไหนอะครับ จำไม่ได้” แต่คิดว่าเขาน่าจะจำผมได้นะ ตอนนั้นผมยิ่งกระวนกระวายใจ นิคตอบมาแค่นั้น ไม่รู้ว่าเขาจะคิดยังไง และผมจะต้องทำยังไงต่อไปดี 3 วันต่อมา คุยกะพี่หนึ่ง (พี่คนหนึ่งที่เล่นกล้วยไม้ด้วยกัน) บอกว่า  “โจมาขอเบอร์เอกจากพี่ไป บอกว่ามีธุระคุยนิดหน่อย” เราก็เริ่มตงิดใจ  มันจะใช่เรื่องของนิคหรือเปล่า  คือผมคิดว่าพี่โจมาของเบอร์ของผมเพื่อเอาไปดูว่าใช่เบอร์เดียวกันกับที่ผมให้ไว้ใน hi5 ของนิคหรือเปล่า พออีกวันพี่โจ (อีกแล้ว)  ขับมอเตอร์ไซค์เข้ามาร้านกล้วยไม้ประจำอีกร้านของพวกเรา  พอจอดรถก็ตรงปรี่เข้ามาหาผม “เอก  ยืมโทรศัพท์หน่อยสิ  ของพี่แบ็ตฯ หมดอะ” ผมก็ยื่นให้ไป “ฮัลโหล  เออ  นิค” หูข้าพเจ้าผึ่ง “.....” “พี่โจเอง....” “.....” “เบอร์พี่เอก เบอร์พี่เอก”  ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะแล้ว แต่ยังฟอร์มทำเป็นไม่สนใจ “.....” “เอานั่นเพิ่ม เอานี่เพิ่มนะ บรา ๆๆๆ” “.....” “แค่นี้นะ” “คุยกะใครครับ” “อ๋อ...กะนิค พอดีจะไปเที่ยวพร้าวกันน่ะ นิคกับมดมันไปซื้อของ  พี่โทรไปสั่งให้มันซื้อของเพิ่ม” “ไปสวนพี่หญิงเหรอครับ” “อืม...พาเพื่อนจากกรุงเทพไปด้วย  4-5 คน กะจะขึ้นไปเที่ยวดอยม่อนล้านด้วย นอนที่นั่นสัก 1 คืน ไปด้วยกันมะ” “คงไม่อะครับ  ไม่ว่าง” “งั้นพี่ไปก่อนนะ”  พอพี่โจลับตาไป ผมก็รีบบันทึกเบอร์โทรศัพท์สิครับ ก็นี่มันเบอร์นิคนี่ (อย่างรวดเร็วด้วย) คืออารมณ์แบบดีใจมาก ไม่คิดว่าจะได้มาง่ายๆ แบบนี้ แต่ก็อีกนั่นแหละ มันตะงิดๆ อยู่นะ  คงไม่ใช่แค่โทรไปสั่งของเพิ่มหรอก คงจงใจให้ผมรู้เบอร์  ไม่น่าไว้ใจล่ะ  ยิ่งแรงๆ กันอยู่ด้วย  จะยังไงต่อไปดีเนี๊ยะ...กรู ที่แน่ๆ เย็นนี้พวกจะไปพร้าวกัน ไปกันหลายคน เราอยากไปมาก แต่ยังไม่ได้  ต้องใจเย็นๆ ไว้ก่อน  เรายังไม่รู้สถานการณ์ ไหนจะพี่โจที่มีอาการแปลกๆ ไหนจะพี่หญิงที่เริ่มสงสัย  อดใจไว้ๆ (แต่อยากไปมากกกกก....) แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 01:46:15 แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 01:41:58 จากคุณ : Eakie009 - [ 7 เม.ย. 52 01:28:37 ]

ความคิดเห็นที่ 5 วันรุ่งขึ้นประมาณเย็นๆ อดใจไม่ไหวแล้วโว้ยย... ต้องโทรเช็คซะหน่อย (โทรหาพี่หญิงนะ ยังไม่กล้ากดเบอร์นิค) “หวัดดีครับ” “คร้าบผม...ว่าไง” “วันนี้วันเสาร์  พี่หญิงไม่ลงมาจากสวนเหรอครับ” เนียน... “วันนี้ไม่ครับ...พอดีพวกโจ กับเพื่อนๆ ของเขาจากกรุงเทพขึ้นมาเที่ยว  คงลงไปอาทิตย์หน้าอะครับ” “อ้อ...ไปเที่ยวกันเหรอครับ น่าสนุกนะ” เนียนต่อไป “สนุกสิ...เธอไม่มาด้วยนิ” “ไม่ว่างอะครับ...แล้วใครไปบ้าง” “ก็มีโจ แม็ค  มด  อ.พล  โต้ง  นัท  บี และพวกของเขาจากกรุงเทพ 2-3 คน น้องนิคก็มาน้า!.....” เสียงสูงเชียวนะเจ้  คงนินทาผมกันสนุกปากแล้วละสิ  ตาย...กรูตายแน่  ผมนึกภาพออกในทันที ประมาณว่า เจ้แกพูดเสียงสูงๆ  ยิ้มแบบกวนส้...... ปรายตามองไปที่กลุ่มของนิค แล้วพวกนั้นก็มองกลับมาที่เจ้แกเป็นตาเดียว “เหรอคร้าบบบบ” ตอนแรกกะจะบอกต่อว่า  ฝากความคิดถึงให้นิคด้วย  แต่ยังไม่กล้า  แล้วก็คุยเรื่อยเปื่อยอีกหน่อย  พี่หญิงก็ขอตัวไปทำอาหาร (กำลังจะตั้งวงกันแล้ว) แล้ววันที่ผมได้คุยกับนิคจริงๆ จังๆ ก็มาถึง (เดี๋ยวมาต่อตอนใหม่ครับ) แก้ไขเมื่อ 24 เม.ย. 52 00:57:10 แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 01:54:03 จากคุณ : Eakie009 - [ 7 เม.ย. 52 01:52:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กำลังสนุกเลยค่ะ มาต่อด่วน แต่เห็นชื่อเรื่องแล้วคงจบแบบเศร้าแน่นอน จากคุณ : จุดตานิด - [ 7 เม.ย. 52 12:54:32 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ตอนที่ 2 ทำความรู้จัก แล้ววันที่ผมได้คุยกับนิคจริงๆ จังๆ ก็มาถึง “สวัสดีครับ” “ครับ สวัสดีครับ” นิคเป็นคนโทรเข้ามาหาผมก่อน ดีใจสุดจะบรรยาย “เห็นพี่เข้ามาใน hi5 ของผมอะครับ ใช่พี่เอกที่เราเจอกันร้านพี่ต่ายหรือเปล่า” “ครับ ใช่ครับ” ดีใจสุดจะบรรยาย แต่ต้องเก็บอาการไว้ก่อน ยังคงฟอร์มจัดอยู่อะ “เป็นไง  สบายดีไหมครับ”  คำถามมารยาท  ก็คนมันตื่นเต้น  ไม่รู้จะพูดยังไง “ครับ  ที่บอกว่าจะพาไปเที่ยว  ไปที่ไหนเหรอครับ” “ที่ไหนก็ได้  นิคอยากไปไหนล่ะ” “ไม่รู้อะครับ ไม่รู่ว่ามีที่ไหนน่าไปบ้าง  ตู๊ด ๆ ๆ ๆ ”   “นิค ๆ ๆ ๆ”  อืม...แบ็ตฯ มันหมด ผมขับรถอยู่  เย็ส...เย็ส...อยู่ในรถคนเดียว  ใครแอบเห็นคงว่าไอ้นี่บ้า ถึงบ้านรีบกดหานิค “หวัดดีครับ พี่เอกเองครับ” “ครับ  โทษทีครับ  เมื่อกี๊แบ็ตฯ หมด” “แล้วนิคอยู่ที่ไหนครับ” “อยู่อพาร์ทเมนต์ของพี่สาวครับ มาอาศัยพี่วันเสาร์-อาทิตย์น่ะครับ” วันนั้นเป็นวันเสาร์ “บรา บรา ๆ ๆ ๆ” บทสนทนาในตอนนั้นไม่มีอะไรมาก  เพราะต่างคนต่างเพิ่งรู้จักกัน  ผมก็ยังฟอร์มจัดอยู่ (เพื่อนมันชอบบอกว่าผมขี้เก็ก) ส่วนนิคก็คงยังไม่แน่ใจว่าผมจะมาไม้ไหน  ส่วนใหญ่เป็นการทำความรู้จักกันซะมากกว่า แต่ผมก็ได้รู้อะไรอีกหลายๆ เรื่องเกี่ยวกับตัวนิค เย็นวันรุ่งขึ้น (วันอาทิตย์)  ผมกลับเข้าเมือง   ประมาณ 4 โมงเย็นนิคโทรเข้ามาหาผม  ชวนไปเที่ยวถนนคนเดิน  มีหรือที่ผมจะไม่ตกลง   “หวัดดีคับ” เสียงเล็กๆ น่ารักๆ กรอกเข้ามาในสาย “คับ น้องนิค” “วันนี้พี่ว่างหรือเปล่า  ไปเดินถนนคนเดินกันมะ” “ว่างคับ  ว่างๆๆๆ” “งั้น 6 โมงเจอกันนะครับ  ผมจะไปรอที่หน้าดวงกมล” “แล้วมีใครไปบ้างอะ” “ก็มีเพื่อนของผม 2 คน” ปรากฏว่าสองคนนั้น เป็นพี่โจกับพี่มด  และผมมารู้ทีหลังอีกว่านี่เป็นแผนของพี่โจ  เพื่อจะดูท่าทีของผม (แล้วผมจะมาเล่าการวางแผนอันร้ายกาจของพี่โจในหลายๆ เรื่องให้ฟังคราวหลัง หน้าตืบมากๆ แต่ก็นะ พี่เขาเป็นห่วงนิคมันน่ะ) “ครับ  แล้วเจอกันครับ” บอกได้คำเลยว่า  ไม่เคยมีครั้งไหนที่เดินถนนคนเดินแล้วมีความสุขเท่าครั้งนี้  ได้เดินใกล้กัน แขนเบียดกัน  ได้จับไหล่พาข้ามถนน  ได้เดินดูของ  ชี้นั่น  คุยนี่  จนสองคนที่ตามหลังหมั่นไส้  แอบแซวมาเป็นระยะๆ แก้ไขเมื่อ 08 เม.ย. 52 16:58:08 จากคุณ : Eakie009 - [ 8 เม.ย. 52 13:11:31 ]

ความคิดเห็นที่ 8 เจ้าของกระทู้ รีบมาต่อเรยยยย จะรงแดงอยู่รอมร่อแล้วววว จากคุณ : lost in phuket - [ 16 เม.ย. 52 13:17:22 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อืมนะ... จากคุณ : boonbird - [ 4 มิ.ย. 52 21:23:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 จบแล้วเหรอ กำลังลุ้น จากคุณ : เมดคาเฟ่ - [ 16 มิ.ย. 52 15:19:33 A:124.121.190.144 X: TicketID:219835 ]