บันทึกแห่งการแสวงหา "ในก้อนมฆ" มีกำหนดลงวันที่ ๑ และ ๑๕ ของทุกเดือน ระหว่างนี้ว่างเลยเอาเรื่องสั้นๆ ที่เคยเขียนไว้มาให้เพื่อนๆ ช่วยอ่าน ช่วยวิจารณ์กันหน่อยครับ ขอบคุณล่วงหน้านะครับ ^_^
.........
เหตุเกิดในสวน
ตุ๋ม...
เสียงเหมือนอะไรหล่นลงไปในท้องร่องฝั่งตรงข้าม ผมละสายตาจากนิยายเล่มโปรด ใบไม้แห้งที่กองทับถมอยู่ริมตลิ่งแหวกลู่เป็นทาง
ต้องมีอะไรไถลลงไปตรงนั้น!
ผมปิดหนังสือ ลุกพรวด หวาดระแวง กวาดสายตาไปรอบๆ คิดถึงสัตว์จำพวกไร้ขาแต่พิษร้าย
มันปรากฏตัวขึ้นจริงๆ ตรงจุดที่ร่วงลงไปนั่นเอง หัวแหลมดำสนิทของมันค่อยๆ โผล่พ้นน้ำ
กล้ามเนื้อทุกส่วนของผมเขม็งเกร็ง ลมหายใจนิ่งสนิท สอดส่ายสายตาหาอาวุธ ไม้สักอันก็ยังดี
ให้ตายเถอะ! ไม่มีอะไรพอหยิบฉวยให้อุ่นใจได้เลย
เจ้าสัตว์ร้ายชูคอสลอน เสี้ยววินาทียามนี้ช่างยาวนาน ในที่สุดมันก็โผล่ขึ้นมาเต็มลำตัว...
ไอ้บ้าเอ๊ย!
เจ้าเต่าตัวน้อยคงอยากขึ้นไปบนตลิ่ง แต่ด้วยน้ำหนักตัวประกอบกับที่ตรงนั้นเต็มไปด้วยใบไม้แห้ง ที่แม้จะทับถมกันเป็นเวลานาน แต่ก็ไม่หนาแน่นพอที่จะรองรับน้ำหนักตัว จึงไถลลงไปในท้องร่อง
เที่ยวนี้มันทำเหมือนเดิม แล้วก็ร่วงลงน้ำไปอีก...
ผมทรุดกายลงที่เดิม คิดว่ามันคงละความพยายามแล้ว แต่ดูเหมือนจะหมิ่นเจ้าเต่าเกินไป มันยังคงตะเกียกตะกาย แต่ไม่ถึงครึ่งทางก็ลื่นตุปัดตุเป๋ลงท้องร่องไปเหมือนเดิม...
เจ้าเต่าจะรู้ไหมว่ามีคนแอบขำมันอยู่
พฤติกรรมของเจ้าเต่าดึงความสนใจจากหนังสือไปจนหมดสิ้น ผมเฝ้าดูมันไต่ขึ้นไปแล้วกลิ้งลงมาอยู่อย่างนั้นหลายรอบ จนใบไม้ลอยเกลื่อนเต็มท้องร่อง เหลือเพียงพื้นดินชุ่มชื้นว่างเปล่า ราวกับมีใครเอาไม้ไปเกลี่ยไว้เป็นทาง ความขบขันในตอนแรกเปลี่ยนเป็นเอาใจช่วย...
เมื่อปราศจากใบไม้ เจ้าเต่าน้อยผู้มีความมุมานะก็ค่อยๆ พาร่างกระปุ๊กลุกต้วมเตี้ยมขึ้นไปปักธงชัยแห่งความเพียรบนตลิ่งสำเร็จ
สุดยอด! ผมกำหมัดสะใจ เผลอดีใจออกนอกหน้า
หลังจากมันคลานลับตาไปแล้ว ผมนึกสงสัยตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำไมไม่ลุกไปช่วย?
.........
"ไม่มีผู้ใดประสบความสำเร็จโดยไม่ใช้ความเพียร"
จากคุณ :
วรบรรณ 
- [
7 เม.ย. 52 10:05:50
]
เหตุเกิดในสวน
(ผีเสื้อก็อยู่ในสวนนะคะ)