สาสน์ถึงปัญญาชน (จากคนเขียนหนังสือคนหนึ่ง)
๑.
(เกริ่น)
อ้างปัญญาท้างชนไปทุกเรื่อง
กักขฬะ (อัณฑะ) พาล , ด่าไปทั่ว
ใครเห็นต่างคือโง่งมตามืดมั่ว
เสพแต่สิ่งชั่วชั่วปลอดการเมือง
(ท่านกล่าว)
เป็นนักเขียนดักดานดีแล้วสู
อย่าสู่รู้การเมืองไม่เข้าเรื่อง
ดื่มสุราร่ายลำนำให้ชีพเปลื้อง
อย่าคุยเขื่องให้มากอ้ายทรชน!
ถ้าอยากรู้สูเจ้าจงจำไว้
จะบอกให้หนังสือดีมีมากล้น
เล่มโน้นดี เล่มนี้เจ๊ง อ่านแล้วพ้น-
ความอับจนทางปัญญาเฉกวัวควาย
๒.
(ข้าตอบ)
ข้าคนเพียรเขียนงานสร้างอักษร
ร่ายลำนำ กาพย์ กลอนคือจุดหมาย
มิอาจแบ่งแยกตัวเป็นขวา ซ้าย
มิอาจร่ายลำนำเยินยอใคร
มิอาจเป็นกวีรับใช้โจร
และห้อยโหนตามกระแสคนบ้าใบ้
ข้ายังมีจิตสำนึกอยู่ข้างใน -
หัวใจใช่ถูกหลอกถูกลากจูง
เชิญเถอะท่านปัญญาชนคนสยาม
เดินตามท่านผู้นำไปทั้งฝูง
เชิดหัวชูหางเยี่ยงนกยูง
เกาะบนคอนนอนที่สูงดูถูกคน
หากงานเขียนของข้าจะรับใช้
ก็ใช่ใครคือประชาฯ เป็นเบื้องต้น
หาใช่เพื่อร่วมสร้างจลาจล
ผู้ทุกข์ทนคงไม่พ้นประชาไทยฯ
เนตรศศิธร
๗ ๐๔ ๕๒
ป.ล. เขียนไม่ค่อยดีนักนะครับ รีบ แต่อยากสื่อถึงบางอย่างบางคน
ขอแก้ไขหน่อยนะครับ ในส่วน (เกิ่น) และ (ท่านกล่าว)
แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 23:41:08
แก้ไขเมื่อ 07 เม.ย. 52 10:53:43
จากคุณ :
สยามวรรณกรรม 
- [
7 เม.ย. 52 10:52:51
]
สาสน์ถึงปัญญาชน (จากคนเขียนหนังสือคนหนึ่ง)
